Mars เจ้าสงครามครองโลก บทที่ 872 ฉันจะฆ่าพวกแกให้ตาย
“แม่งเอ้ย รังแกเมียของฉัน รังแกลูกชายฉัน ตอนนี้ยังคิดจะจับหลานสาวฉันไปอีก พวกแกในไอ้พวกสารเลว！”
ดวงตาของเย่ห้าวเต็มไปด้วยเส้นเลือด เขาเหวี่ยงหมัดออกไปครั้งแล้วครั้งเล่า
ในทุกหมัด มีแต่ความโกรธแค้นของเขา และความรู้สึกผิด
เขาเป็นคนผมสั้นอยู่แล้ว แต่หลังจากที่เผาผลาญพลังชีวิต ก็เหมือนกับผ่านไปหลายสิบปี ผมยาวขึ้น แล้วขาวขึ้น
ผมขาวยาวพลิ้วไหว
ราวกับคนบ้า
“วันนี้ ถึงฉันจะต้องตาย ก็ต้องพาไอ้สารเลวอย่างพวกแกไปด้วย！”
เย่ห้าวตะโกนอย่างเกรี้ยวกราด เต็มไปด้วยความโกรธ ที่สุมอยู่ในนั้น
เทวดาหมายเลขสิบเอาแต่หลบหลีก
แต่ยังคงถูกหมัดต่อยกระเด็นออกไป
คนพวกนั้นที่อยู่ด้านหลังของเขา กลับไม่ได้โชคดีอย่างนั้น
ชายชุดดำหลายคนถูกต่อยจนตาย นายพลสวรรค์หลายคนต้องถูกเย่ห้าวฉีกเป็นชิ้นๆ
ผู้พิทักษ์ที่เหลืออีกสองคนอยากหนี แต่ก็ยังคงต้องตาย
ตั้งแต่เริ่มจนจบ พญาดำไม่ได้ปรากฏตัว ยังคงปล่อยให้เย่ห้าวฆ่าลูกน้องพวกนี้
ในสายตาของเขา นี่คือขั้นตอนการกระตุ้นเลือดเทพภายในร่างกายของเย่เซิ่งเทียน
ถ้าไม่ให้ความหวัง จะทดลองความสิ้นหวังที่มากกว่านี้ได้อย่างไร？
แน่นอนว่า ในสายตาของคนปกติทั่วไป เขาคือมีปัญหา
แต่คนเหล่านี้ของสรวงสวรรค์ ทำอะไรประหลาด ไม่สามารถคาดเดาได้
พวกเขาล้วนเป็นคนเสียสติ ไม่สามารถใช้สายตาของคนปกติได้
ยิ่งไปกว่านั้น สำหรับพวกเขาแล้ว คนที่ตายไปก็คือเศษสวะ มีชีวิตต่อไปถึงจะมีประโยชน์
มองดูเย่ห้าวที่เผาผลาญพลังชีวิตจนหมดสิ้น เย่เซิ่งเทียนตะคอกด้วยความโกรธ“เย่ห้าว หยุดเดียวนี้เลยนะ！อย่าคิดว่าทำแบบนี้แล้วฉันจะยกโทษให้นะ ฉันไม่ต้องการ？แม่ของฉัน ฉันช่วยกลับมาเอง ไม่ต้องให้แกมาเสแสร้งแบบนี้หรอก เรากับแกไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกัน ถึงแกจะตายไปฉันก็ไม่มีวันยอมรับความหวังดีของแกหรอกนะ แกอย่าเสียเวลาเลย ฉันไม่วันยอมยกโทษให้หรอก ไม่มีวันเด็ดขาด แกคิดว่าทำแบบนี้แล้วฉันจะเห็นอกเห็นใจแกหรอ？ไม่ ฉันจะยิ่งรู้สึกว่าแกไร้ประโยชน์มากยิ่งขึ้น”
เย่ห้าวหัวเราะเสียงดัง แต่น้ำตากลับไหลอาบแก้ม
เขารู้สึกขมขื่นมาก เขารู้เพียงคนเดียว
เขาไม่เคยอธิบายให้กับเย่เซิ่งเทียนฟังมาก่อนเลย
และไม่เคยพูดความเศร้าเสียใจของตัวเองให้ใครฟังเช่นกัน
เขาแค่พูดกับอดีตจอมพล ในตรอกแห่งหนึ่ง เขารู้สึกว่าตัวเองใช้ชีวิตอยู่ สู้ไปตายให้รู้แล้วรู้รอดดีกว่า
“จริงด้วย เขาเป็นคนไร้ประโยชน์ ในฐานะสามี ไม่สามารถปกป้องเมียของตัวเองได้ ในฐานะพ่อ ไม่สามารถปกป้องลูกของตัวเองได้ ชีวิตของฉัน มันล้มเหลวจริง”
เย่ห้าวเหวี่ยงหมัดออกไป แล้วตะคอก“แต่ ฉันไม่ยอม！！！”
เทวดาหมายเลขหนีหมัดของเย่ห้าวไม่พ้น ทำได้แค่รับมันไว้
แต่เย่ห้าวในตอนนี้ ต้องการตาย ไม่อยากมีชีวิตอยู่
ยิ่งไปกว่านั้น เขาไม่คิดจะมีชีวิตอยู่อีกต่อไป
เขาใช้วิชาต้องห้ามเผาผลาญพลังชีวิตของตัวเอง
ปึ้ง
ถึงแม้ว่าเทวดาหมายเลขสิบจะสามารถรับหมัดนี้ไว้ได้ แต่เมื่อถูกหมัดนี้เหวี่ยงลงพื้น กระดูกของเขาก็แตกไปหลายส่วน
พลังชีวิตของเย่ห้าวถูกเผาผลาญจนสิ้น ร่างของเขามีไอแห่งความตาย
ถึงแม้ว่าตอนนี้เขาจะแข็งแกร่ง แต่ก็ไม่มีความหวังที่จะใช้ชีวิตอยู่ต่อไป
“ฉันอยากเป็นแค่เพลย์บอกคนหนึ่ง ฉันแค่อยากมีชีวิตอยู่ต่อไปกับยู่เอ๋อร์จนแก่เฒ่า ฉันแค่อยากเติบโตไปกับลูกชาย ฉันแค่อยากเป็นคนธรรมดา แค่อยากเป็นเศษสวะในสายตาของพวกแก”
เย่ห้าวเหวี่ยงหมัดไปต่อยบนหัวของเทวดาหมายเลขสิบ แล้วตะคอกด้วยความโกรธ คำรามอย่างเกรี้ยวกราด
“ทำไมแม้แต่โอกาสการเป็นเศษสวะยังไม่ให้ฉันเป็น ทำไมต้องให้ฉันจากเมียไปด้วย ทำไม ทำไม！！！”
“เพราะพวกแก ทำให้ลูกชายฉันไม่ยอมรับฉัน ทำให้เมียของฉันไม่รู้ว่าเป็นหรือตาย ตอนนี้ยังคิดจะจับหลานสาวฉันไปอีก ฉันจะฆ่าพวกแก！！！”
“ไอ้บัดซบ พวกแกมันสารเลว ฉันจะฆ่าพวกแกให้ตาย！！”