มหายุทธ์ สะท้านภพ บทที่ 755
“ขอบคุณผู้อาวุโสที่ส่งเสริม” หลัวซิวเก็บเอาดวงไฟที่ผนึกเสือพิฆาตจิ่วหยินเอาไว้เข้าสู่ร่างกาย จากนั้นก็ประสานมือคารวะงูดำยักษ์
“หากจะขอบคุณก็ขอบคุณเจ้านายของข้าเถอะ สำหรับเรื่องที่เจ้าสามารถสยบเสือพิฆาตจิ่วหยินได้นั่นก็เป็นความสามารถของเจ้าเอง ไม่จำเป็นต้องขอบคุณข้า”
น้ำเสียงอันเย็นชาของงูดำยักษ์ทำให้หลัวซิวรู้สึกประหม่าเล็กน้อย ไม่รู้ว่าควรรับคำอย่างไรต่อดี
“ในเมื่อเจ้าได้รับมันไป ตอนนี้ก็ไปจากที่นี่ได้แล้ว ไม่มีเรื่องอันใดอย่าได้มารบกวนการหลับนอนของข้า”
ศีรษะขนาดมหึมาหมุดจมกลับลงไปในทะเลสาบสีดำ จากเมื่องูดำยักษ์ได้หายไป พลังกดดันอันน่าสะพรึงกลัวที่ครอบงำทะเลสาบดำเอาไว้ ก็ได้หายไปอย่างไร้ร่องรอยเช่นกัน
หลัวซิวประสานมือคารวะไปทางทะเลสาบดำอีกครั้ง ไม่ว่าอย่างไร ก็นับว่าเป็นงูดำยักษ์ตนนี้ที่ได้มอบเสือพิฆาตจิ่วหยินให้กับเขา
ในตอนนี้เอง ลำแสงสีขาวสายหนึ่งก็ได้ลอยออกมาจากทะเลสาบดำ
หลัวซิวไม่ได้สัมผัสถึงอันตรายใด ๆ ที่อยู่ด้านในลำแสงสีขาวเลยสักนิด จึงได้ยื่นมือออกไปคว้า
พบเพียงว่ามันเป็นลูกแก้วสีขาวที่มีขนาดเท่าไข่ไก่ลูกหนึ่ง มีของเหลวสีดำสงบนิ่งอยู่ที่ด้านใน
“เห็นแก่หน้าเจ้านาย ข้ามอบน้ำมรณาจิ่วหยินให้เจ้าหนึ่งหยด” เสียงเคร่งขรึมเย็นชาของงูดำยักษ์ลอยออกมาจากทะเลสาบดำอย่างช้า ๆ
“ขอบคุณผู้อาวุโส”
หลัวซิวประสานมือคารวะอีกครั้ง คราวนี้เขาไม่ได้ชักช้า หมุนตัวจากไปในทันที
เขาทราบเป็นอย่างดีว่าน้ำมรณาจิ่วหยินหนึ่งหยดดูแล้วเหมือนจะไม่มีอะไร เพราะในทะเลสาบดำแห่งนั้นมีอยู่มากมายมหาศาล
แต่สำหรับหลัวซิวแล้ว น้ำมรณาจิ่วหยินหนึ่งหยดนี้เป็นอาวุธสังหารอันร้ายกาจอย่างหนึ่ง
จากความน่าสะพรึงกลัวของภูตน้ำงูมรณาจิ่วหยิน หลัวซิวคาดว่าน้ำมรณาจิ่วหยินหนึ่งหยดนี้สามารถสังหารผู้แข็งแกร่งในระดับเจ้ายุทธจักรแต่งตั้งได้อย่างง่ายดาย!
เพียงแต่หลังจากที่น้ำมรณาจิ่วหยินได้ออกจากการควบคุมของภูตน้ำ จะต้องปิดผนึกถึงจะรักษาเอาไว้ได้ และเมื่อใช้ไปหนึ่งครั้ง ก็จะหายไปโดยสิ้นเชิง
จากนั้นไม่นานนัก หลัวซิวก็ได้ไปจากที่ทะเลสาบดำ แต่กลับไม่ได้พบเห็นต้าวหวูซินและเหลียนเอ๋อร์ เขาคิดว่าหลังจากที่ทั้งสองคนได้สัมผัสถึงกระแสพลังอันน่าสะพรึงกลัวของทะเลสาบดำ ก็ได้เลือกหนีไปในทันที
แม้ขั้นตอนจะดูยาวนาน ความจริงแล้วหลัวซิวได้อยู่ที่บริเวณใกล้เคียงกับทะเลสาบดำเป็นเวลาหนึ่งก้านธูปกว่า ๆ เท่านั้นเอง ระยะเวลาเช่นนี้เพียงพอที่จะให้พวกนางทั้งสองออกไปไกลจากเหวปีศาจมรณาเป็นที่เรียบร้อย
“เพิ่มผลการฝึกตนให้ถึงมกุฎยุทธ์ขั้นเก้าก่อนค่อยว่า”
เหวปีศาจมรณาเป็นสถานที่ฝึกตนที่หาได้ยากแห่งหนึ่ง หลัวซิวไม่ได้รีบจากไปแต่อย่างใด แต่ได้เดินเตร็ดเตร่อยู่ในที่นี้ไปทั่ว กลืนกินกลั่นแปรภูตมารไปจำนวนมาก
สำหรับทะเลสาบดำแห่งนั้น หลัวซิวไม่ได้ขยับเข้าใกล้อีกเลย เหมือนว่างูดำยักษ์ตนนั้นจะไม่ชอบให้ใครมารบกวนการหลับใหลของมันนัก
นอกจากนี้แล้วบริเวณใกล้เคียงกับทะเลสาบดำ ก็ไม่มีภูตมารใด ๆ กล้าเข้าใกล้เลย
แม้ว่าเหวปีศาจมรณาจะอยู่ในอาณาจักรตะวันออก แต่เนื่องด้วยสถานที่แห่งนี้เหมาะสำหรับจอมยุทธ์ที่ฝึกฝนกฎความตายมาเพิ่มระดับผลการฝึกตน ดังนั้นผู้แข็งแกร่งวิถีมารจากอาณาจักรตะวันตกจำนวนมาก ที่ได้มาที่นี่แม้เส้นทางจะยาวไกล
ในวันที่สามที่หลัวซิวฝึกตนอยู่ในเหวปีศาจมรณา ก็ได้พบเจ้ากับจอมยุทธ์วิถีมารสามคน นอกจากนี้แล้ว หนึ่งในนั้นยังเป็นคนคุ้นเคยของหลัวซิว
“หลัวซิว! คิดไม่ถึงว่าจะได้พบกับเจ้าที่นี่!”
คนที่เป็นผู้นำในสามคนนั้นมีสายตาดุร้าย แฝงไปด้วยไอสังหารที่ไม่ปกปิดเลยสักนิด
“นั่นสิ ช่างบังเอิญเสียจริง” หลัวซิวยิ้มอย่างสงบมองดูอีกฝ่าย
ผู้ที่มีความแค้นกับหลัวซิวคนนี้ เป็นผู้สืบทอดของนิกายมารศักดิ์สิทธิ์ เจียงหวูจี้นั่นเอง
เจียงหวูจี้ทำเสียงฮึดฮัดอย่างเย้ยหยัน “ตอนนี้เจ้าช่างโด่งดังเสียจริงนะ ได้อันดับหนึ่งในการฝึกทดสอบของดินแดนศักดิ์สิทธิ์ แถมยังได้สังหารเจ้ายุทธจักรสองท่านของเผ่าหงส์?”