เทพสงครามพิทักษ์โลก บทที่ 1116
วันนี้ เฉิงตงนั้นจะสามารถที่จะครอบครองสำนักหงได้
แต่ว่าทั้งสำนักหงนั้น ก็ได้รับความเสียหายไปมากแล้ว
ดังนั้นหลินเค่อนั้นเลยไม่ได้สนใจในเฉินตง
และพละกำลังของตงซิ่งในตอนนี้นั้น สามารถและเพียงพอที่จะกำจัดสำนักหงได้ ！
เมื่อคิดได้ดังนี้
หลินเค่อยืนขึ้น ก่อนที่จะเอ่ยด้วยเสียงเย็นชา“ประกาศคำสั่งของข้าออกไป ให้คนของ ตงซิ่ง ออกไปช่วยสะ ในรอบนี้จะต้องกำจัดสำนักหงออกไปให้ได้！หลังจากนี้ที่เกาะดาวนี้ จะมีแต่พวกเราตงซิ่งเท่านั้นที่จะทำอะไรก็ได้！”
“รับทราบ！”
หลังจากได้ยินคำสั่งของหลินเค่อ
ก่อนที่ลูกน้องจะถอยออกไป
หลังจากนั้น
ทั้งตงซิ่งนั้นก็ได้ลุกฮือกันเข้ามา
ลูกน้องสาวกของตงซิ่งนั้นหลายพันคนนั้นต่างก็รวมตัวกันเข้ามา
วัตถุประสงค์ของพวกเขานั้น มีอย่างเดียวเลยนั่นก็คือ ——กำจัดสำนักหงส่ะ！
……
สำหรับสำนักหงกับตงซิ่งทั้งสองเมืองนั้นที่แยกพื้นที่นั้น จะมีพื้นที่ใหญ่โล่งพื้นที่หนึ่ง
ในตอนนี้ เฉิงตงนั้นได้พาสาวกของสำนักหงพันกว่าคนนั้นมารอที่นี่อย่างใจจดใจจ่อ
และตามความหมายของหยางเฟิงนั้น เฉินตงนั้นได้ท้าทายขอการต่อสู้กับตงซิ่ง
แต่ว่าภายในความคิดของเฉินตงนั้น อดไม่ได้ที่จะแอบตื่นเต้น
ถึงแม้ว่าสำนักหงนั้นจะเป็นตัวพ่อในเกาะดาว ！
แต่ว่าหลังจากที่ผ่านเรื่องของเย่หรงแล้ว สำนักหงนั้นก็ได้รับความเสียหายเป็นอย่างมาก
ตอนนี้พละกำลังของสำนักหงนั้น หากเปรียบเทียบกับตงซิ่งแล้วนั้นยังนับว่ามีความแตกต่างอยู่
เฉินตงนั้นอดไม่ได้ที่จะหันหน้ากลับไปมอง
ตอนนี้หยางเฟิงที่อยู่ไม่ไกล ที่กำลังนั่งหลับตาอยู่บนรถอย่างสบายใจ
เพราะสำหรับหยางเฟิงแล้ว
ก็อีแค่ตงซิ่งนั้นไม่คุ้มด้วยซ้ำที่เขานั้นจะลงมือเอง ！
หากไม่ใช่เพราะเฉินตงนั้นขอร้อง เขานั้นก็ขี้เกียจที่จะมาด้วยซ้ำ
เมื่อมองไปที่หยางเฟิง
เฉินตงนั้นถอนหายใจออกมา
เพียงขอแค่มีหยางเฟิงอยู่ เขานั้นก็เหมือนกับมีความมั่นใจ
เพราะว่าเขานั้นรู้ดี ไม่ว่าตงซิ่งนั้นจะมีกำลังคนหรือม้าเอามาเท่าไหร่ ก็ไม่ต้องให้หยางเฟิงนั้นต้องลงมือ ！
ตึงตึงตึง！
ตึงตึงตึง！
ตึงตึงตึง！
……
ในเวลานี้อีก
ก่อนที่จะมีเสียงดังสะท้อนหูของรถที่คำรามได้ดังเข้ามา
เห็นเพียงแค่ว่า รถออฟโรดเกือบพันคันนั้นได้ขับมาไกลๆ
มองเห็นดังนี้ ในรอบนี้นั้นหลินเค่อได้พาคนของตงซิ่งทั้งหมดมาที่นี่
ไอหย๋า！
ก่อนที่จะได้ยินเสียงรถเบรกที่ดังจนแสบแก้วหู
หลินเค่อและคนอื่นๆนั้นได้ลงมาจากรถ
เบื้องหลังของหลินเค่อมีสาวกของ ตงซิ่งเป็นพันกว่าคน！“ฮ่าฮ่าฮ่า เฉินตง นานแล้วที่ไม่ได้เจอกัน！”
หลินเค่อมองไปที่เฉินตง ก่อนที่จะยิ้มหัวเราะเยาะอย่างไม่เกรงใจ“ได้ยินมาว่าสำนักหงนั้นช่วงนี้ไม่ค่อยดีเลยนะ สำนักสิบกว่าที่โดนกวาดล้างไปแล้ว แม้แต่ผู้อาวุโสนั้นก็ยังโดนคนฆ่าตายเลย ！เดิมทีฉันคิดว่าพวกแกนั้นจะหัวหดเข้าไปในกระดองเหมือนเต่าหมดสะแล้ว ไม่คิดเลยว่า เจ้านั้นจะกล้ามาท้ารบความตายกับข้า ！”
“มึงอย่ามาพูดไร้สาระนะ！”
เมื่อต้องเผชิญกับเสียงหัวเราะของหลินเค่อ เฉินตงนั้นเอ่ยตอบอย่างไม่สบอารมณ์“ข้าจะถามเจ้านะ พวกเจ้านั้นคนของตงซิ่ง ในหนึ่งคืนนั้นได้กวาดล้างสำนักหงไปสิบกว่าที่ นี่มันหมายความว่ายังไงกัน ？พวกเจ้าตงซิ่ง อยากที่จะมาเปิดศึกกับสำนักหงงั้นหรอ ？”
เมื่อเอ่ยแล้ว ภายในดวงตาของเฉินตงนั้นได้เหมือนกับเกิดประกายไฟ！
พวกเขาสำนักหงนั้น เป็นถึงตัวพ่อของเกาะดาวในพื้นที่นี้！
เคยโดนคนอื่นรังแกตอนไหนกัน？
แล้วเจ้าพวกตงซิ่งนี่นับว่าเป็นอะไรกัน ？
เรื่องคำพูดต่างๆในเมื่อก่อนนั้น ทั้งหมดจะต้องคอยดูสีหน้าของคนสำนักหงเท่านั้น
ตั้งแต่สำนักหงนั้นได้สูญเสียกองกำลังไปแล้ว ก็เหมือนกับโดนเอาจมูกมาดันที่หน้า นี่มันอะไรกันแน่？
“ฮ่าฮ่าฮ่า！”
หลินเค่อนั้นหัวเราะออกมาเสียงดัง ก่อนที่จะเอ่ยด้วยสีหน้าที่เคร่งขรึม“ไม่ผิดหรอก！พวกเรานั้นอยากที่จะท้ารบของสำนักหง！คุณชายหลี่นั้นให้พวกเราหนึ่งพันล้านบาท ให้พวกเรานั้นมากำจัดพวกเจ้าสำนักหง วันนี้พวกเจ้าสำนักหงนั้นก็รอความตายได้เลย！”
เมื่อสิ้นเสียงลง
สาวกพันกว่าคนของตงซิ่งนั้น แต่ละคนนั้นก็ได้ถือดาบที่ยาวแล้วแหลมคมเอาไว้
ในรอบนี้หลินเค่อนั้นจะต้องชนะ
หากไม่สามารถที่จะกำจัดสำนักหงได้ งั้นเขาก็จะไม่หันหลังกลับไป！
เมื่อมองเห็นดังนี้ สีหน้าของเฉินตงนั้นก็นิ่งลง