เทพสงครามพิทักษ์โลก บทที่ 1118
ทันใดนั้น ก่อนที่จะได้มีแสงวาบออกมาจากดวงตาของเขานั้น พุ่งออกมา！
หยางเฟิงมองไปที่ เสือขาวที่ยืนอยู่ด้านข้างอย่างกระตือรือร้น ก่อนที่จะเอ่ย “เสือขาว ถึงตาเจ้าขึ้นสนามแล้ว！”
“รับทราบ！”
เมื่อได้ยินดังนั้น
ทันใดนั้นสีหน้าของเสือขาวนั้นก็ได้ปรากฏถึงความตื่นเต้น
เขานั้นเอ่ยคำรามออกมาอย่างตื่นเต้น“พวกพี่น้อง ไปกับข้า！”
เฮ้！
โว้ว！
วู้ว！
……
เมื่อสิ้นเสียงลง
องครักษ์มังกรร้อยกว่าคนนั้นก็ได้เข้าไปในสนามต่อสู้กับเสือขาว
ในความคืนความมืดนั้น เสือขาวและคนอื่นๆนั้นที่ เขานั้นเหมือนกับผี แข็งแกร่งและดุดัน！
ก่อนที่จะพุ่งเข้าไปในกลุ่มคน ก่อนที่จะเริ่มทำการสังหาร！
พลั๊ว！
ฟึบ！
ฟลั๊บ！
เสือขาวและคนอื่นๆนั้นลงมืออย่างโหดร้าย
ก่อนที่สาวกของตงซิ่งแต่ละคนนั้นจะได้ตายในน้ำมือของพวกเขา
เพียงแค่การพุ่งแค่ครู่เดียว
เสือขาวและคนอื่นๆนั้นได้เปลี่ยนสถานการณ์ในสนาม
หลินเค่อนั้นสีหน้าเต็มไปด้วยความตะลึง เขาไม่คิดเลยว่าเสือขาวและคนอื่นๆนั้นจะแข็งแกร่งเยี่ยงนี้！
หลังจากประมาณหนึ่งชั่วโมง
บนพื้นนั้นได้มีร่างศพของสาวกตงซิ่งนั้นนอนกองอยู่ที่พื้นนับพันคน
ส่วนสาวกคนอื่นๆของตงซิ่งที่เหลืออยู่นั้น สีหน้าก็เต็มไปด้วยความตกตะลึงกลัวและสยอง
พวกเขานั้นมองไปที่เสือขาวและคนอื่นๆ และเต็มไปด้วยความหวาดกลัว
เพราะว่าเสือขาวและองครักษ์มังกรนั้น เดิมทีก็ไม่ใช่คนอยู่แล้ว
พวกเขานั้นเหมือนกลุ่มผีปีศาจ！
สาวกของตงซิ่งพวกนี้ เดิมทีแล้วก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเสือขาว
เพียงแค่อยากจะมาต่อสู้กับเสือขาวนั้น ไม่ว่ายังไงส่ะก็จะถูกฆ่าตายในสนามหมดภายในไม่กี่นาที！
ดังนั้น สาวกนับพันของตงซิ่งนั้นต่างก็โดนเสือขาวนั้นสังหารไป
พวกเขานั้นไม่กล้าที่จะพุ่งเข้าไปเพื่อถวายความตายแล้ว！
“ไอพวกบ้า ！พวกมึงมันไอพวกบ้า！มายืนตะลึงอะไรอยู่ตรงนี้ล่ะ？รีบเข้าไปสิว่ะ！”
“ในทุกวันนั้นพวกเจ้านั้นกินดื่มแต่ของของข้า วันนี้เมื่อถึงเวลาที่สำคัญ พวกเจ้ากลับกลัวกันหมดแล้วหรือไง？”
เมื่อมองเห็นสาวกนับพันของตงซิ่งที่ไม่กล้าจะเข้าไปต่อสู้ หลินเค่อนั้นอดทนไม่ไหวก่อนที่จะเอ่ยด่าตะโกนออกมา
แต่ว่าไม่ว่าหลินเค่อนั้นจะเอ่ยด่าอย่างไร พวกสาวกของตงซิ่งนั้นก็ไม่กล้าที่จะพุ่งเข้าไป นี่เองทำให้เขานั้นหมดคำที่จะพูดจริงๆ
เพราะท้ายที่สุดแล้วสาวกพวกนี้ของตงซิ่งนั้นก็ยังเป็นคน พวกเขานั้นก็กลัวตายเหมือนกัน
รู้ทั้งรู้ว่าหากพุ่งเข้าไปนั้นจุดจบคือความตาย งั้นพวกเขายังจะกล้าที่จะเข้าไปอีกหรอ？
ในตอนนี้เอง
หยางเฟิงนั้นได้เดินลงมาจากบนรถ
“คารวะคุณหยาง！”
“คารวะคุณหยาง！”
“คารวะคุณหยาง！”
เมื่อมองเห็นหยางเฟิง
เฉินตงนั้นและคนอื่นๆนับพันคนของสาวกสำนักหงนั้นต่างก็รีบคุกเข่าลง ก่อนที่จะทำความเคารพและเอ่ยเสียงดัง
เสือขาวและองครักษ์มังกรร้อยกว่าคน ก็มองไปที่หยางเฟิงด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความเคารพอย่างสุดซึ้ง
สีหน้าของหยางเฟิงนั้นไร้อารมณ์ ก่อนที่จะเดินเข้าไป มองชายตาไปที่หลินเค่อก่อนจะเอ่ยเรียบๆ “ใช่หลี่เหิงส่งให้พวกเจ้ามาที่นี่ใช่ไหม？”
เมื่อมองเห็นหยางเฟิง รูม่านตาของหลินเค่อนั้นก็หรี่ลง ก่อนที่บนใบหน้านั้นจะปรากฏถึงความหวาดกลัวออกมา ！
ไม่มีวิธีแล้ว พลังอำนาจความแข็งแกร่งบนตัวของหยางเฟิงนั้นช่างแกร่งกล้าจริงๆ
ขนาดคนที่แข็งแกร่งเป็นถึงเจ้าสำนักหงเฉินตงนั้น ในตอนนี้ก็ได้คุกเข่าลง แล้วมองไปที่หยางเฟิงด้วยสีหน้าสุดเคารพ
สรุปนี่เขานั้นเป็นคนยังไงกัน？
ท้ายสุดแล้วนั้นได้มีพลังอำนาจที่แกร่งกล้าเช่นนี้ ？
“คุณเป็นใคร？”
ดวงตาของหลินเค่อคู่นั้นได้มองจ้องเขม็งไปที่หยางเฟิงแล้วเอ่ย
“ไม่ว่ายังไงก็เป็นหลี่เหิงที่ให้พวกเจ้ามาหาข้าใช่ไหม？แล้วทำไมเจ้าถึงไม่รู้ล่ะว่าข้านั้นคือใคร？”หยางเฟิงนั้นเอ่ยด้วยสีหน้าหยอกล้อ
“คุณก็คือหยางเฟิงของ บริษัท เฟิงเมิ่งกรุ๊ป！”
เมื่อได้ยินดังนั้น
หลินเค่อทันใดนั้นเขาก็ได้ตกใจจนลืมตัวแล้วร้องออกมา
หลี่เหิงนั้นได้ให้เงินหลินเค่อมาหนึ่งพันล้านบาท นอกจากที่จะให้เขานั้นมากำจัดสำนักหงแล้ว
ยังมีจุดประสงค์ที่สำคัญอีกหยางหนึ่งก็คือ ฆ่าหยางเฟิงส่ะ！
ถึงแม้ว่าหลี่เหิงในตอนที่โทรศัพท์นั้นจะไม่ได้เอ่ยอธิบาย
แต่ว่าหลินเค่อนั้นก็ได้เป็นหมาให้กับหลี่เหิงนั้นมาหลายปีแล้ว จะไปไม่รู้ใจเจ้าของได้ยังไงกัน？
ในช่วงนี้นั้น บริษัทเฟิงเมิ่งกรุ๊ปและตระกูลหลี่นั้นได้มีเรื่องขัดแย้งกัน พวกเขานั้นก็พอได้ยินมาเหมือนกัน
พวกเขายังได้ยินมาอีกว่า หยางเฟิงในงานเลี้ยงนั้น ได้ตบหน้าหลี่เหิงต่อหน้าผู้คนอีกต่างหาก！
และด้วยบุคลิกของหลี่เหิงสุดโต่งของเขานั้น เมื่อโดนตบหน้าต่อสายตาของผู้คนนั้น แน่นอนว่าเขานั้นเกลียดและอยากที่จะฆ่าหยางเฟิง ！
แต่ว่าหลินเค่อคิดไม่ถึงเลยว่า หยางเฟิงในคืนนี้นั้นจะได้มาที่นี่？
“ฮ่าฮ่าฮ่า！”
ทันใดนั้น หลินเค่อก็ได้หัวเราะออกมา
“หยางเฟิง เจ้ามาก็ดีแล้วล่ะ！”
“เจ้านั้นทำให้คุณชายหลี่ไม่พอใจ อีกทั้งยังจะกล้ามาตบหน้าของคุณชายหลี่อีก”
“หากฆ่านั้นฆ่าเจ้าแล้ว แล้วเอาร่างของเจ้านั้นไปวางไว้ต่อหน้าของคุณชายหลี่แล้ว คุณชายหลี่นั้นจะต้องดีใจมากเป็นอย่างแน่นอน！”
เมื่อสิ้นเสียงลง
หลินเค่อทันใดนั้นก็ได้ควักปีนออกมรจากเอวของเขา ส่วนปากกระบอกปืนสีดำนั้นได้เล็งไปที่หยางเฟิง