เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 1121
ดวงจันทร์หายไปพระอาทิตย์ลอยขึ้นมา มีทั้งเมฆที่เกาะกลุ่มและกระจายตัว เพียงพริบตาก็ผ่านไปห้าวันแล้ว
ห้าวันนี้ เป็นห้าวันที่ลู่ฝานรู้สึกว่าเวลาผ่านไปช้ามาก โลกเงียบสงบเป็นอย่างมาก นานมากแล้วที่เขาไม่ได้ยินเสียงการเจริญเติบโตของต้นไม้ใบหญ้า และเสียงของสายลมระหว่างฟ้าดิน
ตัวแข็งทื่อ ปราณชี่ไม่เคลื่อนไหว ตัวเหมือนก้อนหิน นี่คือสภาพของลู่ฝานในตอนนี้
ห้าวันมานี้พลานุภาพสร้างความกดดันของเทพบู๊ไม่ลดและไม่เพิ่มสักนิด คงที่เป็นอย่างมาก
ร่างกายของลู่ฝานเริ่มจากอาการชาจนอ่อนล้า และเจ็บปวด สุดท้ายกลายเป็นแข็งทื่อ ผ่านมาสี่ขั้นเต็มๆ
ตอนนี้เขาใกล้จะไม่รู้สึกถึงร่างกายตัวเองแล้ว พลังกดดันนั้น ถึงขนาดที่ทำให้เขาลืมความเจ็บปวด หลงเหลือเพียงความคิดที่ยังวนเวียนอยู่ในสมอง
ลู่ฝานไม่รู้ว่าจะเป็นแบบนี้ไปอีกนานแค่ไหน
เขารู้เพียงว่าขืนเป็นแบบนี้ต่อไป เขาต้องตายแน่นอน!
ดังนั้นเขาใช้วิธีต่างๆ นานา มาทำให้เคลื่อนไหวได้ แต่ไม่ได้ช่วยอะไรเลย
สุดท้ายลู่ฝานพบวิชาลมหายใจประเภทหนึ่ง เหมาะสมกับสภาพของเขาในตอนนี้มาก
วิชาลมหายใจนี้ มาจากหนึ่งในสามเคล็ดวิชาบู๊ที่เพิ่มเข้ามาในหัวลู่ฝาน
สรรพสิ่งไร้รูปร่าง!
ตอนนี้ลู่ฝานนึกเรื่องที่เกิดขึ้นในโรงเหล้าตอนนั้นออกแล้ว
และรู้อย่างชัดเจนว่าเคล็ดวิชาบู๊ทั้งสาม เป็นสุดยอดอภินิหารเคล็ดวิชาบู๊ที่ถึงระดับฟ้า ดังนั้นช่วงนี้เขาจึงศึกษาและดูอย่างละเอียดมาโดยตลอด โชคดีที่เป็นเช่นนี้ ไม่งั้นตอนนี้เขาคงจบเห่ไปแล้ว
ตอนนี้ความหวังเดียวของลู่ฝาน ก็คือเคล็ดวิชาบู๊สรรพสิ่งไร้รูปร่างที่ผู้อาวุโสหลิวถ่ายทอดให้เขา
ในเคล็ดวิชาบู๊ประเภทนี้ มีวิชาเทพเต่าปรับลมหายใจอยู่วิชาหนึ่ง สามารถนำมาปรับอวัยวะภายใน เส้นลมปราณและกระดูก อีกทั้งเปิดรูขุมขนเพื่อช่วยในการหายใจ
ตอนนี้ลู่ฝานพูดตามตรง แม้แต่หายใจยังลำบากจริงๆ
มีเพียงการอาศัยวิชาลมหายใจเต่า ถึงจะฝืนยืนต่อไปได้ และสัมผัสสภาวะแท้จริงในร่างกายตัวเองผ่านวิชานี้
สิ่งเดียวที่น่าเสียดายคือ เขายังไม่ทันฝึกวิชาเทพเต่าปรับลมหายใจจนถึงขั้นสมบูรณ์
ไม่งั้นคงอาศัยการซ่อนลมหายใจกลั้นลมหายใจ จากนั้นปล่อยพลังระเบิดที่เกิดจากการปลดปล่อยอย่างกะทันหัน ไม่แน่อาจทำให้เขาขยับร่างกายได้
ถึงยกนิ้วมือได้เพียงนิ้วเดียว เคลื่อนไหวปราณชี่เล็กน้อยก็ยังดี!
ตอนนี้ลู่ฝานพยายามฝึกฝนวิชาเทพเต่าปรับลมหายใจอย่างสุดชีวิต นี่เป็นวิชาเบื้องต้นของเคล็ดวิชาบู๊สรรพสิ่งไร้รูปร่าง ไม่แน่ถ้าฝึกวิชานี้สำเร็จ สามารถใช้วิชาสรรพสิ่งไร้รูปร่างออกมาได้นิดหน่อย ดูจากลักษณะของมัน เหมือนจะสามารถกลายเป็นสัตว์ขนาดเล็กชนิดใดชนิดหนึ่งได้ ตอนนี้ลู่ฝานอยากให้ตัวเองกลายเป็นหนอนจริงๆ ถ้าเป็นเช่นนั้น พลังกดดันต้องลดลงมากแน่ๆ
มีลมพัดผ่าน เสื้อผ้าบนตัวลู่ฝานสะบัดไปมา
เสื้อผ้าของเขาไม่โดนพลังอะไรควบคุมเอาไว้เลย เหมือนพลังกดดันที่น่ากลัวเหล่านั้น ใช้ได้แค่บนร่างกาย ขนาดหนอนที่เดินผ่านไปช้าๆ ด้านล่างยังมีสภาพปกติ
ลู่ฝานกำลังพยายามฝึกฝน เขาไม่ใช่คนที่ยอมแพ้ง่ายๆ ถ้าพูดให้ถูกก็คือตั้งแต่เด็กเขาเป็นคนที่ดื้อดึงดันหัวชนฝา ขอแค่ไม่ตาย จะต้องผ่านมันไปให้ได้
ยิ่งยากลำบากมากเท่าไร ยิ่งปลุกความฮึกเหิมของเขา
ตอนนี้สิ่งที่ลู่ฝานคิดอยู่ในใจคือยังไงก็ทนมาได้ตั้งห้าวันแล้ว ทนอีกสักห้าสิบวันจะเป็นไรไป
เขาไม่เชื่อหรอกว่าพลังกดดันนี้จะฆ่าเขาได้จริงๆ!
จู่ๆ ลู่ฝานสูดหายใจเข้าอย่างแรง หลังจากนั้นเริ่มกลั้นหายใจ อาศัยหายใจทางรูขุมขนเล็กๆ ของร่างกาย
ทุกอย่างรอบตัวเริ่มเงียบลง ต้นไม้ใบหญ้าสิ่งมีชีวิต หนอนเกาะบนใบไม้ แต่ละอย่างผ่านหน้าไป
สภาวะเงียบสงบเช่นนี้ ทำให้ลู่ฝานเห็นพลังฟ้าดินรอบตัวได้ชัดเจนยิ่งขึ้น