เมื่อคืนเขาได้ยินว่าพระชายาหยูเตรียมสินเดิมที่น่ากลัวให้กับน้องสาวของนางเขาไม่คาดคิดมาก่อนว่าสินเดิมจะรวมสมบัติทั้งห้าด้วย พี่สาวของนางเป็นคนใจกว้างมากจริง ๆ
เขาอุ้มเจ้าสาวขึ้นเกี้ยวและวางคนที่เกี้ยวอีกครั้งเพราะกลัวว่าคนที่กำลังหลับอยู่จะตกจากเกี้ยวที่สั่นสะเทือน เขาจึงให้ดงหยิงนั่งด้านข้างเพื่อพยุงนาง เมื่อเขาขึ้นขี่ม้า เขามองย้อนกลับไปและหนังศีรษะของเขาก็ชา ทำไมเฟิงหยูเฮงถึงให้สินเดิมมากมายขนาดนี้ ? มีหีบขนาดใหญ่มากกว่าหนึ่งร้อยหีบ แต่ละหีบหนักมากจนคน 4 คนแบกไป ใช้คนประมาณ 500 คน มันน่ากลัวเกินไป
เขาตัวสั่นและบอกว่าจะไม่สามารถกลั่นแกล้งชายาของเขาเองได้ในอนาคตเขาจึงมุ่งเป้าไปที่เฟิงหยูเฮง ผู้พิทักษ์ระยะสั้น หากเขารังแกเฟิงเฟินไดในอนาคต เขาจะไม่ถูกแส้ของนางทำร้ายหรือ ? ในที่สุดกลุ่มขบวนก็เริ่มเดินช้าๆ จากทางเข้าเรือนเล็ก ๆ ไปยังตำหนักหลี่ เมื่อไปถึงตำหนักหลี่ ขบวนแต่งงานมีชีวิตชีวา ตำหนักหลี่กว้างขวางเช่นกัน เดินไปตลอดทางดึงดูดผู้คนมากมายให้ติดตาม
ในตอนท้ายของเรือนเล็กๆ ของเฟิงเฟินได หีบสุดท้ายก็ถูกยกออกไปในที่สุด เฟิงหยูเฮงและเฟิงเซียงหรูก็ถูกปลุกโดยบ่าวรับใช้ หวงซวนกล่าวว่า “ถ้าคุณหนูไม่ตื่นขึ้นมาอีก ข้าจะเอาน้ำเย็นมาราดคุณหนูนะเจ้าค่ะ ! ” เฟิงหยูเฮงขยี้ตา จิตใจของนางยังคงสับสนเมื่อได้ยินหวงซวนพูดแบบนี้ นางไม่ได้คิดว่าทำไมนางถึงต้องรีบตื่น มีอะไรสำคัญในช่วงเช้านี้หรือไม่ ?
ตอนนั้นนางอยากจะตอบกลับไปก่อนว่า”ใช่” แล้วพูดว่า “น้องสี่แต่งงานวันนี้”
ข้าลืม! เฟิงหยูเฮงกุมหน้าผากของนาง ทำไมนางถึงลืมเรื่องนี้ ? “เฟินไดอยู่ที่ไหน ? นางตื่นหรือยัง ? ”
วังซวนส่ายหน้าและพูดอย่างช่วยไม่ได้”นางไม่ได้ตื่น แต่ถูกองค์ชายห้าอุ้มขึ้นเกี้ยวไปแล้วเจ้าค่ะ เมื่อองค์ชายห้ามาถึง พระองค์คิดว่าคุณหนูสี่เปลี่ยนใจ พระองค์เข้ามาและใส่ชุดแต่งงานให้นาง แล้วอุ้มออกไปโดยไม่พูดอะไรเจ้าค่ะ”
อ่า! เฟิงหยูเฮงคิดว่าคนของตระกูลซวนวางอำนาจมาก !
”รีบไปอาบน้ำเปลี่ยนชุดเจ้าค่ะ เราจะไปที่ตำหนักหลี่ ! ” ในที่สุดนางก็รู้ว่านางต้องดื่มน้ำแกงแก้เมาค้างก่อน จากนั้นก็อาบน้ำแต่งตัว… หลังจากยุ่งในที่สุดนางก็พาเฟิงจื่อหรูและเสี่ยวเปา พร้อมด้วยอันชิขึ้นรถม้าราชสำนักไปที่ตำหนักหลี่แล้ว
ขบวนเดินช้าๆ เดินไปตามท้องถนนในเมืองหลวง เฟิงหยูเฮงรีบมุ่งหน้าไปที่ตำหนักหลี่ ซึ่งเร็วกว่าขบวนแต่งงานเล็กน้อย ผู้คนจำนวนมากมารวมตัวกันที่นี่ ไม่เพียง แต่มีผู้เข้าชมจำนวนมากเท่านั้น แต่ยังมีผู้คนจำนวนมากที่รอที่ทางเข้าตำหนักเพื่อมอบของกำนัลแต่งงาน ท้ายที่สุดมันเป็นงานแต่งงานขององค์ชายห้า แต่ทุกคนในเมืองหลวงที่มีหน้ามีตา พวกเขายังพาสมาชิกในครอบครัวของพวกเขาซึ่งมีชีวิตชีวาและสวมชุดให้เข้ากับงานในวันนี้
ทางด้านของเหรินซีเฟิงทุกคนมาถึงแล้ว เมื่อเห็นเฟิงหยูเฮงกำลังมา นางก็รีบไปหาเฟิงหยูเฮง แล้วกล่าวว่า “ข้ารอเจ้าอยู่ ! ไปด้วยกันเถอะ”
หลังจากเข้าไปในตำหนักหลี่เฟิงหยูเฮงก็พบว่าตระกูลเหยามาครบทุกคน เหยาซิน ลูกพี่ลูกน้องคนสุดท้องก็เล่นกับเฟิงจื่อหรูทันที คนของตระกูลเหยาดึงนางและพูดด้วยเสียงต่ำ “ตระกูลเหยาเตรียมของขวัญให้คุณหนูสี่มากมายเช่นกัน ตอนนี้ตระกูลเฟิงจากไปแล้ว ตระกูลเหยาก็เป็นตระกูลของฮูหยินใหญ่อยู่ดี ! เจ้าบอกนางว่าอย่ารังเกียจเลย”
เฟิงหยูเฮงยิ้มและกล่าวว่า “ข้าจะรังเกียจได้อย่างไรเจ้าคะ ของขวัญจากคฤหาสน์ของตระกูลเหยาจะไม่ดีได้อย่างไรเจ้าคะ ! ”
ซูซื่อมองนางด้วยสายตาที่ว่างเปล่ายิ้มแล้วกล่าวว่า “ย้อนกลับไป ท่านปู่ให้เจ้ามากมาย ตอนนั้นเมื่อเจ้าไม่ต้องการมัน มันถูกเก็บไว้ในคฤหาสน์โดยไม่มีการเปลี่ยนแปลงใด ๆ ท่านลุงของเจ้าบอกว่าไม่ว่าเจ้าจะต้องการหรือไม่ก็ตาม ทั้งหมดนี้ยังมีบุตรหลายคนในตระกูลเหยา และเราต้องเตรียมพวกมันทั้งหมด มันเพียงพอแล้ว ไม่ว่าจะแต่งงานหรือไม่ก็ไม่สามารถปล่อยให้คนดูถูกได้” นางพูดพร้อมดึงเฟิงหยูเฮงเข้าไปใกล้ และกระซิบ “ที่จริงเราให้ของขวัญแต่งงานกับเฟิงเฟินไดเพื่อความสามัคคีของพวกเจ้าเหมือนเดิม ประการที่สอง… อาเฮง ก่อนที่เจ้าจะกลับมา คุณหนูสี่ไปที่หลุมศพของท่านปู่ของเจ้า เป็นลูกพี่ลูกน้องคนที่สามของเจ้าที่เห็นมันด้วยตาของเขาเอง เฟิงเฟินไดอยู่หน้าหลุมศพของท่านปู่ จุดธูป เทียน วางของเซ่นไหว้บนโต๊ะ คำนับ 3 ครั้งเพื่อแสดงความเคารพ เราไม่สามารถปฏิบัติต่อนางไม่ดีได้”
เฟิงหยูเฮงยิ้ม! เฟิงเฟินไดนั้นไม่ได้เลวร้ายแต่อย่างใด และนางมักจะจำเรื่องที่เกิดขึ้นระหว่างพี่สาวน้องสาวเมื่อพวกนางยังเด็ก ก่อนที่พวกนางจะกลายเป็นศัตรูกัน เมื่อใดก็ตามที่นางได้ยินเฟิงเฟินไดคุยกับเฟิงเซียงหรูถึงเรื่องในอดีต นางก็รู้สึกอิจฉา เพราะความทรงจำของเจ้าของร่างเดิมมีน้อยเกินไปในเวลานั้น เฟิงหยูเฮงไม่ได้ใกล้ชิดกับน้องสาวทั้งสองมาก ดังนั้นชีวิตในวัยเด็กที่สวยงามและยอดเยี่ยมที่สุดในใจของเฟิงเฟินได นางจำอะไรไม่ได้มาก
มีผู้คนจำนวนมากขึ้นในสนามซวนเทียนหมิงเดินไปหาเฟิงหยูเฮงและดึงหูของนางและพูดว่า “ถ้าไม่ใช่เพราะข้าไปที่เรือนของเจ้าสาวก็คงไม่เป็นแบบนี้ ข้าจะลงโทษเจ้าในเช้าวันนี้… ทั้งคู่แต่งงานกัน ผลก็คือเจ้าดื่มมากจนเมา เจ้าเป็นพี่สาวคนโตนะ”
”ใครเป็นคนให้ไวน์”นางกลอกตา “ข้ารู้ว่าวันนี้พวกเขากำลังจะแต่งงาน เจ้ามอบไวน์เมื่อคืน เจ้าก็ต้องโทษตัวเองด้วยไม่ใช่หรือ ? ”
”ความตั้งใจดี! ” ซวนเทียนหมิงตะคอก “นั่นคือไวน์ชั้นดีที่ซ่อนอยู่ในในห้องเก็บไวน์เป็นเวลาหลายร้อยปี และคนส่วนใหญ่ไม่เคยดื่มมัน ลืมมันไปเถิด อย่าสนใจ เจ้าทำตัวเอง วันนี้พี่ห้าแต่งงานแล้ว”
ถูกต้ององค์ชายห้าและเฟิงเฟินไดแต่งงานแล้ว และคนที่แต่งงานก่อนคือซวนเทียนหมิง การจัดงานนี้มีความหมายมาก ประการแรกมันเป็นงานแต่งงานที่สมบูรณ์แบบสำหรับทุกคนเพื่อให้เกียรติเฟิงหยูเฮง ประการที่สอง งานนี้ซวนเทียนหมิงเป็นประธาน องค์ชายห้าส่งคำเชิญที่เป็นมิตรหวังว่าน้องชายคนนี้จะยืนอยู่บนฝ่ายเดียวกันกับพวกเขา และจากนี้ไปจับมือกันด้วยความสามัคคี
เฟิงเฟินไดตื่นขึ้นมาระหว่างทางดงหยิงจัดผมให้บนเกี้ยว จะแต่งหน้าก็สายเกินไป ด้านซ้ายและขวาถูกคลุมด้วยผ้าคลุมทำให้คนข้างนอกมองไม่เห็น เมื่อนางอยู่ในห้องเจ้าสาว และองค์ชายออกไปต้อนรับแขก พวกนางสามารถแต่งหน้าได้อีกครั้ง
เสียงของแม่สื่อดังขึ้นซวนเทียนหมิงทำตามขั้นตอนของพิธีแต่งงานทีละขั้น เฟิงเฟินไดที่มีผ้าคลุมหัว น้ำตาไหลอาบใบหน้าของนางแล้ว
นางไม่คาดคิดว่าคนที่เป็นประธานในพิธีจะเป็นซวนเทียนหมิงผู้ชายที่นางเคยชอบ ชายที่ใช้วิธีรุนแรงในการทำทำร้ายนางกลายเป็นประธานในการแต่งงานโดยไม่คาดคิดเมื่อนางแต่งงาน นางเคยคิดว่าความเป็นปฏิปักษ์ระหว่างซวนเทียนหมิงและนางจะไม่มีวันสลายไปในชีวิตนี้ !
เฟิงเฟินไดขยับข้อมือของนางราวกับว่านางยังรู้สึกได้ถึงความเจ็บปวดจากแส้ของซวนเทียนหมิงที่ปลายแขนของนาง แค่ถอนหายใจกี่ครั้งก่อน ! จากนี้ไปนางจะมีซวนเทียนหยานเพียงคนเดียวของนาง ความสุขในชีวิตของนาง เกียรติยศและความอับอายของนางจะเชื่อมโยงอย่างใกล้ชิดกับองค์ชายห้าของราชวงศ์ต้าชุน เขาคือท้องฟ้าของนาง ผู้เป็นที่รักของนางที่จะใช้ชีวิตร่วมกัน
ในที่สุดสามีและภรรยาก็โค้งคำนับซึ่งกันและกันน้ำตาของเฟิงเฟินไดหยดลงที่พื้น และเสียงของซวนเทียนหยานก็ดังมาข้างหูของนาง เขากล่าวว่า “ไม่ต้องกังวล ข้าจะรักเจ้าไปตลอดชีวิต และจะปกป้องเจ้าไปตลอดชีวิต”
”องค์ชายห้า! ” ซวนเทียนหมิงพูดเสียงดังประกาศว่าองค์ชายห้าของราชวงศ์ต้าชุนและคุณหนูสี่ตระกูลเฟิง, เฟิงเฟิงเฟินไดได้แต่งงานกันอย่างเป็นทางการ ทุกคนปรบมือ ไปที่เรือนภายในไปจนถึงประตูเปิดของตำหนักหลี่ เสียงปรบมือดังขึ้นทีละคน ซวนเทียนหมิงกล่าวว่า “จากนี้ไปพวกเจ้าทั้งสองคนจะเป็นสามีภรรยากัน ในฐานะน้องชาย ข้าหวังว่าพี่ชายของข้าจะมีชายาที่ดี และข้าหวังว่าพี่สะใภ้ของข้าจะอ่อนโยน ในฐานะพี่สะใภ้ของข้า ขอให้พี่ชายของข้ามีความสุขไปตลอดชีวิตและข้าหวังว่าพี่สะใภ้จะดูแลพี่ชายของข้าอย่างดี”
ซวนเทียนหมิงพยักหน้าให้ทั้งพี่ชายและพี่สะใภ้ความสัมพันธ์นี้แน่นแฟ้นจริง ๆ ! จากนี้มันจะไม่ได้ผลถ้าพวกเขาไม่ยืนอยู่ด้วยกัน ในเวลานี้มีเสียงตะโกนจากทางเข้าคฤหาสน์”รับพระราชโองการของฮ่องเต้ ! ”
ทุกคนตกใจและหันกลับไปมองบางคนกระซิบว่า “เหตุใดพระราชโองการของฮ่องเต้จึงมาถึงในเวลานี้ ฮ่องเต้ไม่เคยรอที่จะเห็นพระชายาหลี่ เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อหลายปีก่อน ความสัมพันธ์ระหว่างบิดากับบุตรจะดี พระราชโองการฉบับนี้ไม่ได้อยู่ที่นี่เพื่อขัดขวางงานแต่งใช่หรือไม่ ? ”
ซวนเทียนหยานขมวดคิ้วด้วยความกังวลในใจมือของเฟิงเฟินไดเย็นเฉียบและนางจำได้ว่านางร่ายรำท่ามกลางหิมะในพระราชวังในปีนั้นโดยไม่สนใจใคร… วันนี้นางแต่งงานกับซวนเทียนหยาน ฮ่องเต้โกรธหรือไม่
อย่างไรก็ตามความกังวลของซวนเทียนหยานก็สงบลงในไม่ช้าเขารู้สึกว่าเขาคิดเรื่องนี้จริง ๆ ถ้าเสด็จพ่อของเขายังคงมีความขุ่นเคืองอยู่ในใจ น้องเก้าจะทำหน้าที่ประธานได้อย่างไร ? ทุกคนรู้ว่าองค์ชายเก้าและเสด็จพ่อของเขามีใจเดียวกันเสมอ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ตราบใดที่เสด็จพ่อไม่มีความสุข องค์ชายเก้าจะไม่ทำ ในทางกลับกัน เมื่อองค์ชายเก้าทำเช่นนี้ ไม่ว่าเสด็จพ่อของเขาจะไม่พอใจเพียงใด เขาก็จะพยักหน้าเห็นด้วย
ยิ่งไปกว่านั้นวันนี้ไม่เพียงแต่น้องเก้าเท่านั้นที่มาแต่พี่ชายของเขาทุกคนมารวมถึงน้องหกซึ่งเป็นผู้สำเร็จราชการแทน ดังนั้น… เขาจึงจับมือของเฟิงเฟินไดและบอกนางเบา ๆ ว่า “ไม่ต้องห่วง พระราชโองการนี้มาเพื่ออวยพรแก่พวกเรา”
เฟิงเฟินไดสงบลงด้วยคำพูดของเขาและนางก็มีปฏิกิริยาเช่นกัน เรื่องเลวร้ายกับพี่รอง สิ่งเลวร้ายจะเกิดขึ้นได้อย่างไร นางจำได้ว่าเมื่อพี่รองกลับมาถึงเมืองหลวง พี่รอง พระราชวังก็กลายเป็นโลกของนางในทันที ตั้งแต่ฮองเต้จนถึงฮองเฮา พวกเขาทั้งหมดล้วนเชื่อถือนาง
ผู้คนที่อยู่ภายใต้พระราชโองการนั้นอยู่ห่างไกลจากห้องโถงทั้งหมดมองไปรอบ ๆ วงกลมแล้วพูดกับองค์ชายห้าว่า “พระองค์อย่าประหม่าพะยะค่ะ เพียงแค่คุกเข่าลงเพื่อรับพระราชโองการพะยะค่ะ”
ซวนเทียนหยานดึงเฟิงเฟินไดให้คุกเข่าลงทันทีและในเวลาเดียวกันทุกคนที่อยู่ก็คุกเข่าลง และฟังคำประกาศของจางหยวน “เจ้าห้า เจ้าไม่สนใจเรื่องของราชสำนักมาหลายปีแล้ว เจ้าจะได้รับการอนุญาตให้เข้าสู่ราชสำนักหลังจากงานแต่งงาน 10 วัน เจ้าสบายมานานแล้ว เจ้าต้องช่วยน้องหกดูแลอาณาจักร ถ้าเจ้าดูแลไม่ดี ข้าจะส่งเจ้าไปประจำการที่ชายแดน เจ้าและชายาของเจ้าจะไม่เจอหน้ากับเป็นปี ๆ จบราชโองการ ! ”
ทุกคนงุนงงกลางสายลม!
อย่างไรก็ตามมันเป็นผู้หญิงและเด็กที่งุนงงผู้ชายทุกคนที่อยู่ในปัจจุบันเข้าใจคำสั่งด้วยวาจาที่สอดคล้องกันนี้อย่างชัดเจน และให้องค์ชายห้าเข้าร่วมราชสำนัก ซึ่งหมายความว่าพวกเขาคลายความสงสัยก่อนหน้านี้ และไม่สนใจสิ่งที่เกิดขึ้นอีกต่อไป ให้องค์ชายห้าช่วยองค์ชายหกในการดูแลอาณาจักร ซึ่งหมายความว่าฮ่องเต้ให้องค์ชายห้าเข้ามาช่วยงานในราชสำนัก มันยังแสดงให้เห็นถึงทัศนคติที่ว่าราชวงศ์ต้าชุนรุ่นต่อไปจะถูกส่งมอบให้กับองค์ชายหก ดูเหมือนว่าพวกเขาจะต้องกังวลเกี่ยวกับการแต่งงานขององค์ชายหก…