บทที่ 2849 ด่านเคราะห์ 2 / บทที่ 2850 ด่านเคราะห์ 3

ลำนำบุปผาพิษ

บท​ที่​ ​2849​ ​ด่าน​เคราะห์​ ​2

ฟั่น​เชียน​ซื่อ​ไม่​เคลื่อนไหว​ ​ทว่า​สายตา​กลับ​จับนิ่ง​อยู่​ที่​ร่าง​ของ​เธอ​ ​“​อาจารย์​ ​ท่าน​ยินดี​ยกโทษให้​ศิษย์​แล้ว​หรือ​?​”

กู้​ซีจิ​่ว​เงียบ​ไป

“​ฟั่น​เชียน​ซื่อ​ ​นี่​เจ้า​คิด​จะ​บีบคั้น​อาจารย์​หรือ​?​”

ฟั่น​เชียน​ซื่อ​หลุบ​ตาลง​เล็กน้อย​ ​เอ่ย​อย่าง​ดื้อดึง​ ​“​หากว่า​อาจารย์​ไม่ยอม​ยกโทษให้​ ​เชียน​ซื่อ​ยอม​ถูก​อัสนี​ด่าน​เคราะห์​ผ่า​จนตาย​!​”

กู้​ซีจิ​่ว​พูดไม่ออก​เลย​…

ไม่ได้​พบ​หน้า​กัน​กว่า​หนึ่ง​เดือน​ ​ฟั่น​เชียน​ซื่อ​ผอมโซ​จน​แทบ​ผิดรูป​แล้ว​ ​หนวดเครา​ก็​ยาว​ออกมา​ ​เสื้อคลุม​บน​ร่าง​สกปรก​อย่างยิ่ง​ ​นอกจาก​ดวงตา​คู่​นั้น​ที่​ยังคง​เปล่งประกาย​แล้ว​เขา​แทบจะ​เปลี่ยนเป็น​คนละ​คนเลย​ ​ตกอับ​ทรุดโทรม​อย่าง​เหนือ​ธรรมดา

เกิด​เสียงดัง​เปรี้ยง​ ​อัสนี​ด่าน​เคราะห์​สาย​หนึ่ง​ผ่า​ลงมา​ ​เขา​ไม่​หลบเลี่ยง​เลย​จริงๆ​ ​อัสนี​ด่าน​เคราะห์​สาย​นั้น​ฟาด​ใส่​จน​เขา​ทรุด​ลง​ไป​ทันที​ ​บน​แผ่น​หลัง​ปรากฏ​บาดแผล​ไหม้​เกรียม​นอง​โลหิต​สาย​หนึ่ง​…

“​พระองค์เจ้า​ ​ขอร้อง​พระองค์​ช่วยเหลือ​เขา​ด้วย​เถิด​!​”

“​พระองค์เจ้า​ ​หนึ่ง​เดือน​มานี​้​เขา​คุกเข่า​อยู่​ที่นี่​มาโดยตลอด​ ​ไม่ได้​จากไป​เลย​แม้แต่​ครึ่ง​ก้าว​ ​คุกเข่า​จน​ขา​แทบ​พิการ​แล้ว​ ​พระองค์เจ้า​ ​ขอร้อง​พระองค์​โปรด​เห็นแก่​ความจริงใจ​ใน​ส่วน​นี้​ของ​เขา​ด้วย​เถิด​เพ​คะ​ ​หน​นี้​ให้อภัย​เขา​สักครั้ง​เถิด​ ​ขอ​เพียง​ไม่​ขับไล่​เขา​ออกจาก​สังกัด​ ​จะ​เป็นโทษ​ทัณฑ์​อัน​ใด​เขา​ก็​ยอมรับ​ทั้งนั้น​เพ​คะ​…​”​ ​อู​เชียน​เหยี​ยน​ที่​คุกเข่า​อยู่​ด้าน​ข้าง​ร้องไห้​จน​แทบ​ขาดใจ​แล้ว

กู้​ซีจิ​่ว​ถอนหายใจ​ ​นี่​คือ​ลูกศิษย์​ของ​เธอ​ ​ซ้ำ​ยัง​กำหนด​ตัว​ไว้​เป็น​ผู้สืบทอด​ตำแหน่ง​ของ​เธอ​แล้วด้วย​ ​เธอ​ย่อม​ไม่​คิด​จะ​ขับไล่​เขา​ออก​ไป​อย่างแท้จริง

คาด​ว่า​โทษทัณฑ์​ใน​ครั้งนี้​คง​เพียงพอ​ให้​เขา​หลาบจำ​ไป​ชั่วชีวิต​แล้ว

เพียงพอ​แล้ว

“​ฟั่น​เชียน​ซื่อ​ ​หากว่า​เจ้า​สามารถ​รอดพ้น​จาก​อัสนี​ด่าน​เคราะห์​ไป​ได้​อย่างปลอดภัย​ ​เปิ่น​จุน​จะ​พิจารณา​เรื่อง​รับ​กลับ​เข้า​สังกัด​ดู​”​ ​ในที่สุด​เธอ​ก็​เอ่ย​ออก​ไป​แล้ว

ฟั่น​เชียน​ซื่อ​เงยหน้า​ขึ้น​มาทัน​ที​ ​มอง​เธอ​ด้วย​ดวงตา​ที่​ลุกโชน​ ​ขยับ​ริมฝีปาก​ที่​แตกระแหง​ไม่​กี่​ครา​ ​“​ขะ​…​ขอบพระคุณ​อาจารย์​!​”

เขา​รีบ​โคจร​เคล็ด​ตามที่​กู้​ซีจิ​่ว​ชี้แนะ​ทันที​…

อัสนี​ด่าน​เคราะห์​ผ่า​ลงมา​สาย​แล้ว​สาย​เล่า​ ​ฟาด​ใส่​ร่าง​ของ​เขา​ ​ผ่า​ลง​บน​กลุ่ม​แสง​ ​ฟาด​ใส่​จน​เขา​ล้มลุกคลุกคลาน​ครั้งแล้วครั้งเล่า​…

กู้​ซีจิ​่​วอ​ยู่​ด้านนอก​กลั้นหายใจ​นิดๆ​ ​จิตใจ​กระสับกระส่าย

อัสนี​ด่าน​เคราะห์​ประเภท​นี้​ผู้​ที่​ฝ่า​ด่าน​เคราะห์​ต้อง​ทาน​รับ​ด้วยตัวเอง​ ​หากว่า​พลัง​ยุทธ์​ของ​เธอ​พรั่งพร้อม​สมบูรณ์​ ​ก็​สามารถ​ใช้​อาคม​พิเศษ​ชนิด​หนึ่ง​โยกย้าย​อัสนี​ด่าน​เคราะห์​มา​ไว้​ที่​ตน​ครึ่งหนึ่ง​ได้​ ​ต้าน​รับ​แทน​เขา

แต่​ตอนนี้​พลัง​ยุทธ์​ของ​เธอ​ไม่​เพียงพอ​ ​ถ้า​ถูก​ฟ้าผ่า​เข้า​ ​เกรง​ว่า​จะ​ทน​รับ​ไม่ไหว

นี่​คือ​เคราะห์​สวรรค์​อย่างหนึ่ง​ ​ถ้า​ผ่านพ้น​ไป​ได้​จะ​กลายเป็น​ซ่าง​เสิน​ ​ถ้า​ผ่านพ้น​ไป​ไม่ได้​ก็​จะ​กลายเป็น​เถ้า​ธุลี​ ​ซ่าง​เซียน​มากมาย​ล้วน​สิ้นชีพ​ลง​บน​ด่าน​เคราะห์​สาย​นี้

กล่าว​ได้​ว่า​ ​ซ่าง​เซียน​เก้า​ใน​สิบ​ไม่​สามารถ​ฝ่า​ด่าน​เคราะห์​นี้​ไป​ได้​ ​ถึงแม้​ฟั่น​เชียน​ซื่อ​จะ​ถือกำเนิด​จาก​ฟ้า​ดิน​ ​แตกต่าง​กับ​คนอื่น​ ​แต่​ถึงอย่างไร​ช่วง​ที่ผ่านมา​เขา​คุกเข่า​โดย​ไม่​กิน​ไม่​ดื่ม​ไม่​นอนมา​หนึ่ง​เดือน​แล้ว​ ​ซ้ำ​ยัง​รับ​อัสนี​ด่าน​เคราะห์​เข้าไป​เต็มๆ​ ​สอง​สาย​แล้ว​ ​ร่างกาย​บาดเจ็บสาหัส​ ​เขา​จะ​ผ่านพ้น​ไป​ได้​ไหม​นะ​?

เธอ​มี​ศิษย์​คน​นี้​แค่​คนเดียว​ ​ไม่มีเวลา​ไป​เสาะหา​ศิษย์​คนที​่​สอง​แล้วด้วย​…

ฟั่น​เชียน​ซื่อ​เป็น​อัจฉริยะ​จริงๆ​ ​แต่​พอ​เขา​รับ​อัสนี​ด่าน​เคราะห์​ไป​ได้​สามสิบ​สาย​ ​ทั้ง​ร่าง​คน​ก็​ถูก​ผ่า​จน​แทบจะ​เป็น​ตอ​ตะโก​แล้ว​ ​ฟุบ​อยู่​ตรงนั้น​ลุก​ไม่​ขึ้น

กู้​ซีจิ​่​วกำ​มือ​แน่น​ ​ถ้า​เป็น​แบบนี้​ต่อไป​เขา​ฝ่า​ไป​ไม่ได้​แน่​!

เธอ​เงยหน้า​มอง​ท้องฟ้า​ ​อธิษฐาน​อยู่​ใน​ใจ​ไม่​กี่​ประโยค​ ​‘​หากว่า​เขา​คือ​ว่าที่​เทพ​ผู้สร้าง​โลก​คน​ถัดไป​ ​ก็​ขอให้​ข้า​ช่วย​รับ​อัสนี​ด่าน​เคราะห์​ที่​เหลือ​ให้​เขา​ได้​ ​หากว่า​ไม่ใช่​ ​ก็​ขอให้​ข้า​รับ​ไม่ได้​!​‘

พลัน​ตัดสินใจ​ ​ทะยาน​ขึ้นไป​…

กู้​ซีจิ​่ว​บาดเจ็บสาหัส​ ​ถูก​สายฟ้า​ฟาด

ฟั่น​เชียน​ซื่อ​ก็​ยัง​รอดอยู่​เช่นกัน​ ​แน่นอน​ ​เขา​บาดเจ็บสาหัส​ยิ่งกว่า​ ​หลังจาก​อัสนี​ด่าน​เคราะห์​ผ่านพ้น​ไป​ ​เขา​ก็​ร่วงหล่น​จาก​ก้อน​เมฆ​ ​โลหิต​บน​ร่าง​ไหล​นอง​เต็ม​พื้น​ ​ฟุบ​อยู่​ตรงนั้น​ลุก​ไม่​ขึ้น​เลย

กู้​ซีจิ​่ว​ยัง​ว่า​ดี​ ​ภายนอก​ยัง​ครบถ้วน​สมบูรณ์​ดี​ ​แต่​มี​เพียง​ตัว​เธอ​เท่านั้น​ที่​รู้​ ​กระดูก​แขนขา​เจ็บปวด​ปาน​จะ​หลุด​แยก​พังทลาย​ ​ยาม​ที่​ยืน​อยู่​ตรงนั้น​ ​สอง​ขา​สั่น​ระริก​ไป​หมด​…

ฟั่น​เชียน​ซื่อ​พยายาม​ตะเกียกตะกาย​อยู่​บน​พื้น​อย่าง​สุด​ชีวิต​หมาย​จะ​คลาน​เข้ามา​หา​เธอ​ ​ทว่า​ถูก​สายตา​เยียบ​เย็น​ของ​เธอ​ตรึง​ไว้​ตรงนั้น

————————————————————————————-

บท​ที่​ ​2850​ ​ด่าน​เคราะห์​ ​3

ฟั่น​เชียน​ซื่อ​พยายาม​ตะเกียกตะกาย​อยู่​บน​พื้น​อย่าง​สุด​ชีวิต​หมาย​จะ​คลาน​เข้ามา​หา​เธอ​ ​ทว่า​ถูก​สายตา​เยียบ​เย็น​ของ​เธอ​ตรึง​ไว้​ตรงนั้น​ ​“​รอ​ให้​เจ้า​หาย​ดี​แล้ว​ ​ขอ​ลงโทษ​ให้​เจ้า​สำนึก​ตน​อยู่​ที่​หลัง​เขา​เป็นเวลา​หนึ่ง​ปี​!​”

ฟั่น​เชียน​ซื่อ​ได้ยิน​น้ำเสียง​ของ​นาง​ยังคง​เปี่ยม​ไป​ด้วย​ความโกรธ​เกรี้ยว​ ​จึง​สบายใจ​ขึ้น​เล็กน้อย​ ​โขก​ศีรษะ​รับคำ​สั่ง

เนื่องจาก​รู้​มานาน​แล้ว​ว่า​ศิษย์​จะ​ต้อง​ฝ่า​ด่าน​เคราะห์​ใน​ระยะ​อัน​ใกล้​นี้​ ​กู้​ซีจิ​่​วจึง​จัดเตรียม​โอสถ​ไว้​ค่อนข้าง​พรั่งพร้อม​ ​โยน​ไป​ให้​อู​เชียน​เหยี​ยน​ ​ให้​นาง​เอา​ไป​ใช้กับ​ฟั่น​เชียน​ซื่อ​ ​พลาง​ให้​ดูแล​จนกว่า​เขา​จะ​เคลื่อนไหว​ด้วยตัวเอง​ได้

ส่วนตัว​เธอ​เอง​ก็​ฝืน​ขี่​เมฆา​เหิน​ขึ้นไป

“​อาจารย์​ ​ท่าน​จะ​ไป​ไหน​ขอรับ​?​”​ ​น้ำเสียง​แหบ​โหย​ของ​ฟั่น​เชียน​ซื่อ​แว่ว​ขึ้น​มาจาก​ด้านหลัง

กู้​ซีจิ​่ว​ไม่​เอ่ย​ตอบ​เขา​ ​ถึงขั้น​ไม่​เหลียว​กลับ​ไป​เลย​ ​จากไป​ทันที

อู​เชียน​เหยี​ยน​กลับ​โล่งอก​ ​เข้ามา​พยุง​ฟั่น​เชียน​ซื่อ​ ​มองดู​รอยแผล​ที่​มีอยู่​ทั่ว​ร่าง​เขา​ ​สะท้าน​ใจ​ขึ้น​มา​ ​“​นาย​น้อย​วางใจ​เถิด​เจ้า​คะ​ ​พระองค์เจ้า​อิทธิฤทธิ์​ล้นเหลือ​ ​อัสนี​ด่าน​เคราะห์​เหล่านี้​ทำอันตราย​ท่าน​อย่างแท้จริง​มิได้​หรอก​ ​พระองค์​จากไป​เพราะ​มี​ภารกิจ​อื่น​แน่นอน​ ​นาย​น้อย​ไม่จำเป็น​ต้อง​กังวล​เรื่อง​ของ​ท่าน​แล้ว​เจ้าค่ะ​…​”

กล่าว​ยัง​ไม่ทัน​จบ​ ​ฟั่น​เชียน​ซื่อ​ก็​สลบ​เอน​ซบ​บน​ร่าง​นาง​แล้ว

….

กู้​ซีจิ​่ว​พลัด​หล่น​ลงมา​จาก​ก้อน​เมฆ​สอง​หน

สุดท้าย​เธอ​จึง​ไม่​เหาะ​ขึ้นไป​ต่อ​แล้ว​ ​แต่​สูด​หายใจ​แล้ว​ดำ​ลง​ใต้ดิน​ไป​เสีย​เลย

เธอ​จะ​ต้อง​ไป​บำเพ็ญ​ที่​แดน​น้ำแข็ง​แห่ง​นั้นแล​้ว​!

มิเช่นนั้น​เกรง​ว่า​หน​นี้​คง​ต้อง​ดับขันธ์​แล้ว​…

เธอ​สัมผัส​ถึง​ความเจ็บปวด​ที่​คล้าย​กำลัง​ดึง​ทึ้ง​ดวงวิญญาณ​ใน​ร่าง​อยู่​ ​ราวกับ​มีพลัง​ประหลาด​อย่างหนึ่ง​กำลัง​ฉีก​ทึ้ง​ตัว​เธอ​ ​ต้องการ​กระชาก​ดวงวิญญาณ​เธอ​ออก​เป็น​ชิ้นๆ​…

ระหว่างทาง​เธอ​กิน​ยาลูกกลอน​สำหรับ​ต้าน​ทัณฑ์​อัสนี​โดยเฉพาะ​เข้าไป​เจ็ด​แปด​เม็ด​แล้ว​ ​แต่​ยังคง​หน้ามืด​เป็นพักๆ​ ​อยู่ดี

ถ้า​จะ​ไป​แดน​น้ำแข็ง​แห่ง​นั้น​ก็​จำเป็นต้อง​ดำดิน​ไป​ ​และ​กู้​ซีจิ​่​วก​็​ไม่​ใคร่​เชี่ยวชาญ​วิชา​ดำดิน​เท่าไหร่

ยาม​ปกติ​น่ะ​ไม่เป็นไร​ ​ทว่า​ครั้งนี้​รู้สึก​ลำบากยากเย็น​ยิ่ง​ ​เวลา​ที่​เธอ​ดำดิน​มุ่ง​ไป​ด้านหน้า​จะ​หายใจไม่ออก​อย่างยิ่ง​ ​ระหว่างทาง​ต้อง​โผล่​ออก​ไป​สูด​อากาศ​บน​ผิว​ดิน​อยู่​สามสี​่​ครั้ง

ไม่​ง่าย​เลย​กว่า​เธอ​จะ​มาถึง​แดน​น้ำแข็ง​ได้​ ​ตัว​คน​ค่อนข้าง​สะ​โหล​สะ​เหล​แล้ว​ ​หน้ามืด​เป็นพักๆ​ ​ยิ่งกว่า​เดิม

ระดับ​ความเร็ว​ใน​การ​มุด​ออกมา​ของ​เธอ​ทั้ง​รวดเร็ว​และ​เร่งร้อน​ ​คล้าย​ว่า​จะ​ชน​ถูก​ร่าง​ของ​สิ่งใด​ด้วย​ ​ชน​จน​สิ่ง​นั้น​กระเด็น​ออก​ไป

เธอ​ล้ม​ลงนั่ง​บน​พื้น​ ​สมอง​วิงเวียน​ ​การชน​ครั้งนี้​ไม่เบา​เลย​ ​เธอ​ตาลาย​จน​เห็น​นกน้อย​บิน​ว่อน​แล้ว​ ​ทำให้​เธอ​มองเห็น​อะไร​ไม่ชัด​เจน​ไป​ชั่วขณะ

“​นี่​พระองค์เจ้า​ทำ​อัน​ใด​อยู่​?​!​”​ ​น้ำเสียง​ยะเยือก​สาย​หนึ่ง​แว่ว​ขึ้น​ไม่​ไกล​ ​เนื้อ​เสียง​กระจ่าง​ดึงดูด​ ​ดุจ​หยก​แว่ว​ใต้​จันทรา

กู้​ซีจิ​่ว​ขยี้ตา​ ​ดวงตา​ยังคง​พร่า​เลือน​อยู่​ ​เพียงแต่​มองเห็น​เงา​สีม่วง​สาย​หนึ่ง​ยืน​อยู่​ไม่​ไกล​ได้​รางๆ​ ​แล้ว

เธอ​สูด​หายใจเข้า​ไป​ ​แล้วก็​สูด​เข้าไป​อีก

ตอนนี้​เธอ​หูอื้อ​ผสม​ตาลาย​ ​มอง​ไม่ชัด​ฟัง​ไม่ได้​ยิน​ ​เพียงแต่​สติสัมปชัญญะ​ยัง​คนรับ​รู้​ได้​อย่าง​เลือนราง

คนที​่​สามารถ​มายัง​แดน​น้ำแข็ง​แห่ง​นี้​ใด​้​จะ​นึกถึง​ใคร​อื่น​ไป​ไม่ได้​แล้ว

…​ตี้ฝู​อี

ไม่​คิด​เลย​ว่า​จะ​ได้​พบ​กับ​เขา​ที่นี่​…

สายลม​หนาว​ของ​ที่นี่​เสียดแทง​เข้าไป​ถึง​กระดูก​คน​ได้​ ​ตอนนี้​กู้​ซีจิ​่​วอ​่อน​แอ​อย่างยิ่ง​ ​ทันทีที่​โผล่​ออกมา​ก็​หนาว​จน​แทบ​แข็งทื่อ​แล้ว

ใน​ความ​สะลึมสะลือ​เธอ​รับรู้​ได้​ว่า​ ​ถ้า​ไม่​ทำ​อะไร​สัก​อย่าง​ล่ะ​ก็​ ​เธอ​จะ​กลายเป็น​ประติมากรรม​น้ำแข็ง​ชิ้น​หนึ่ง​ของ​ที่นี่​อย่างแน่นอน​!

ด้วย​สัญชาตญาณ​ ​เธอ​จรด​นิ้ว​ร่าย​มุท​รา​ ​พึมพำ​อาคม​สอง​สาม​ประโยค​ออกมา​ ​ชี้​ไป​ยัง​ทิศทาง​ที่​ตี้ฝู​อี​อยู่​ ​จากนั้น​เธอ​ก็​สลบ​ไป​เลย​…

….

ยาม​ที่​ตื่นขึ้น​มา​อีกครั้ง​กู้​ซีจิ​่ว​พบ​ว่า​ ​ตน​นอน​อยู่​ใน​กระท่อม​น้ำแข็ง​หลัง​หนึ่ง​ ​นอน​อยู่​ใน​อ้อมแขน​ของ​คน​ผู้​หนึ่ง

เธอ​ทึ่ม​ทื่อ​ไป​ชั่วครู่​ ​ปรือ​ตา​ขึ้น​มา​เล็กน้อย​ ​มองเห็น​ใบหน้า​ที่​หล่อเหลา​เลิศล้ำ​จน​ฟ้า​ดิน​เปลี่ยนสี​ดวง​นั้น​ของ​ตี้ฝู​อี​ ​เขา​หลุบ​ตาม​อง​เธอ​อยู่​ ​ใบหน้า​ไร้อารมณ์

ส่วน​เธอ​ก็​นอน​ซุก​อยู่​ใน​อ้อมกอด​เขา​เหมือน​แมว

อ้อมกอด​เขา​อบอุ่น​ยิ่ง​ ​ยาม​ที่​โอบ​เธอ​เอาไว้​เช่นนี้​ ​เสมือน​เธอ​ได้​นอน​อยู่​ใน​รัง​นอน​ที่​แสน​อบอุ่น

สายลม​หนาว​ด้านนอก​พัด​อื้ออึง​ ​ภายใน​กระท่อม​อบอุ่น​ดุจ​ฤดูใบไม้ผลิ

————————————————————————————-