ตอนที่ 824: ตามหาสมบัติสวรรค์
เจี้ยนเฉินยกเสือขาวขึ้นมาบนหินแล้วหัวเราะอย่างอ่อนโยน “เสี่ยวไป๋ เจ้าชอบกินสมบัติสวรรค์ไม่ใช่หรือ ? ทานตะวันอรุณนี้คือสมบัติสวรรค์หมื่นปี มันน่าจะทำให้ความแข็งแกร่งของเจ้าเพิ่มขึ้นเล็กน้อย”
เสือขาวดมกลิ่นด้วยจมูกของมัน และพุ่งไปหาทานตะวันอรุณอย่างรวดเร็ว มันร้องออกมาอย่างยินดีและกระโจนไปข้างหน้า อ้าปากแล้วกลืนดอกไม้เข้าไป มันเริ่มเคี้ยวอย่างมีความสุข
ตั้งแต่ที่เสือขาวเป็นระดับ 6 ผลของสมบัติสวรรค์พันปีก็ไม่ค่อยจะมีผลอะไรแล้ว มีแค่สมบัติสวรรค์หมื่นปีเท่านั้นที่มีผลกระทบอย่างมากกับมัน
เจี้ยนเฉินอดไม่ได้ที่จะยิ้มออกไปในขณะที่เขาดูเสือขาวเขมือบดอกไม้เข้าไป เขากระโจนออกไปบนหินก้อนใหญ่และปกป้องก้านที่เหลือของทานตะวันอรุณเอาไว้ เขาไม่ต้องการที่จะขุดลงไปให้ถึงรากของมัน ทานตะวันอรุณนั้นหายากมาก ไม่เหมือนสมบัติสวรรค์อื่น ๆ เจี้ยนเฉินไม่ต้องการที่จะทำลายต้นทานตะวันอรุณ ตราบใดที่ก้านของมันของมันยังอยู่ มันก็ยังมีความเป็นไปได้ที่มันจะโตขึ้นอีกครั้งในอนาคต
หลังจากที่เสือขาวกินทานตะวันอรุณ มันก็ส่งเสียงเรอออกมาอย่างพอใจ ก่อนที่จะปีนขึ้นไปบนไหล่ของเจี้ยนเฉินอย่างว่องไว ตาของมันปิดลงอย่างช้า ๆ และกำลังจะกลับเพื่อย่อยผลกระทบที่เกิดจากยาของทานตะวันอรุณ
เจี้ยนเฉินจับไปที่เสือขาวอย่างรวดเร็วและส่ายหัว “เสี่ยวไป๋ นียังไม่ใช่เวลาที่จะหลับ ยังมีสมบัติสวรรค์หมื่นปีอยู่อีกมากในมหาสมุทรดวงดาว หรืออาจจะมีถึงสมบัติสวรรค์แสนปีอยู่ด้วย เจ้าไม่ควรพลาดโอกาสที่จะค้นหาไปทั่วดินแดนที่มีความอุดมสมบูรณ์แบบนี้ ทำสิ่งที่เจ้าทำได้ดีที่สุด ไปหาสมบัติสวรรค์ ตราบที่เรามีสมบัติสวรรค์จำนวนมาก ข้าเชื่อว่าเจ้าจะไปถึงระดับ 7 ได้อย่างรวดเร็ว”
เสือขาวมีความฉลาดเฉลียวมานานแล้ว มันไม่สามารถที่จะพูดได้ แต่มันสามารถเข้าใจภาษามนุษย์ได้ ตาเล็ก ๆ ทั้งสองของมันเป็นประกายขึ้นมาด้วยความสนใจในสิ่งที่เจี้ยนเฉินพูดและความง่วงของมันก็หายไปทันที มันเต็มเปี่ยมไปด้วยพลังงานอีกครั้ง ก่อนที่จะยืนขึ้นบนไหล่ของเจี้ยนเฉินและดมกลิ่นในอากาศอย่างต่อเนื่อง
ตาของเสือขาวลุกวาวขึ้นเรื่อย ๆ ก่อนที่มันจะตื่นเต้นอย่างมาก หลังจากนั้น มันก็กระโจนออกจากไหล่เจี้ยนเฉินในขณะที่ร่างราง ๆ สีขาวของมันก็หายเข้าไปในป่าในพริบตา
ท่าทางของเจี้ยนเฉินเปลี่ยนไปอย่างมาก เขาตะโกนออกมา “เสี่ยวไป๋ มันอันตรายที่นี่ เจ้าวิ่งไปวิ่งมาไม่ได้” เจี้ยนเฉินกังวลอย่างมากเมื่อเห็นเสือขาวพ้นจากสายตาของเขาไป เขาเข้าใจอย่างถ่องแท้ถึงอันตรายของมหาสมุทรดวงดาว ไม่เพียงแต่มันจะมีศพมีชีวิตที่เป็นเซียนผู้คุมกฎจำนวนมากเท่านั้น แต่มันยังมีอาคมที่ตรวจจับไม่ได้มากมายรออยู่อีก แม้ว่าเสี่ยวไป๋จะเป็นพยัคฆ์ปีกเทวะแต่มันก็ยังเป็นสัตว์อสูรระดับ 6 อยู่ดี
เจี้ยนเฉินไม่สนใจอะไรอย่างอื่นอีกนอกจากความห่วงใยในความปลอดภัยของเสี่ยวไป๋ เขาใช้ทักษะมายาพริบตา และกลายเป็นภาพติดตาเพื่อที่จะไล่ตามไปยังทิศทางที่เสือขาวหายไป
ภาพรอบ ๆ ตัวเขาเปลี่ยนไปอย่างมากทันทีที่เขาเคลื่อนที่ไปได้สองสามกิโลเมตร โลกช่างมืดมน เขาพบท้องฟ้ากว้างใหญ่ที่ประหลาด ดาบนับไม่ถ้วนมีอยู่ทุก ๆ ตารางนิ้วในมิติ และอยู่รวมกันหนาแน่นนับไม่ถ้วน
เขาเสียสัมผัสรับรู้ทิศทางโดยสิ้นเชิงในท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดาวที่กว้างใหญ่ มันเหมือนกันไปหมดทุกที่อย่างไม่แตกต่าง เจี้ยนเฉินหลงทางอย่างสิ้นเชิงเมื่อเขาเข้ามาถึงที่นี่ และไม่สามารถบอกได้ว่าทิศไหนคือเหนือ ใต้ ตะวันออก ตะวันตก เขาไม่สามารถแม้แต่จะบอกได้ว่าทิศไหนขึ้นหรือลง
“นี่ นี่มันอาคมลวงตา” เจี้ยนเฉินพึมพำเสียงเบาขณะที่เขาเคร่งเครียด เขารู้ดีว่าอาคมในครั้งนี้นั้นทรงพลังและลึกซึ้งกว่ามาก มันเสกท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงดาวขึ้นมาทันทีที่อาคมปรากฏ อาคมธรรมดาอื่น ๆ เปรียบเทียบไม่ได้เลยกับอันนี้
“นี่จะเป็นปัญหาแน่ ข้าสับสนไปหมด ดังนั้นข้าอาจจะไม่สามารถเดินออกไปจากที่นี่ได้ ข้าจะทำลายรูปแบบนี้ได้อย่างไร ? มันต้องถูกร่ายขึ้นมาโดยคนจากตระกูลมังกรโบราณเป็นแน่เมื่อดูจากฝีมือแล้ว ข้าอาจจะไม่สามารถที่จะทำลายมันได้ด้วยกำลังของข้าในตอนนี้” เจี้ยนเฉินพึมพำ เขารู้สึกกังวลอย่างมากในขณะที่เขาก็รู้สึกเป็นห่วงเสือขาวที่กำลังวิ่งไปมาที่มหาสมุทรดวงดาวนี้
ทันใดนั้นเอง เจี้ยนเฉินก็ได้ยินเสียงคำรามเบา ๆ ใบหน้าของเจี้ยนเฉินเผยความยินดีออกมาในขณะที่เขาร้องออกมา “เสี่ยวไป๋ ! “
ภาพสีขาวราง ๆ ปรากฏขึ้นตรงหน้าเจี้ยนเฉิน เสี่ยวไป๋กลับมาแล้วและปรากฏตัวขึ้นมาทันทีในอาคม ร่างเล็กของมันกลายเป็นร่างยาว 3 เมตรและมันพุ่งเข้ามาที่ระหว่างขาทั้งสองของเจี้ยนเฉิน มันบังคับให้เจี้ยนเฉินขึ้นไปบนหลังของมัน ก่อนที่จะกระโดดออกไป
เจี้ยนเฉินรู้สึกได้เพียงเสียงบาดหูของลมและหลังจากนั้นในไม่ช้า การมองเห็นของเขาก็ชัดเจนขึ้น เขาออกมาจากภาพลวงของท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงดาวในที่สุดและกลับมายังมหาสมุทรดวงดาวอีกครั้ง รอบ ๆ ตัวเขามีเนินเขาและภูเขาที่เขาคุ้นเคย
เสือขาวที่ขยายขนาดขึ้นกระโจนอย่างคล่องตัวผ่านป่าในขณะที่เจี้ยนเฉินอยู่ที่หลังของมัน มันมุ่งไปที่ส่วนลึกของภูเขาด้วยความเร็วสูงมากและในไม่ช้า มันก็หยุดตรงหน้าต้นไม้เล็ก ๆ สูง 3 เมตร ต้นไม้นี้เขียวชอุ่มมากและในพุ่มที่หนาแน่นของมัน มีผลไม้สีแดงขนาดเท่ากำปั้นอยู่เล็กน้อยที่ถูกปกคลุมด้วยใบของมัน
“อืออ….” เสือขาวจ้องไปที่ผลไม้สีแดง ท่าทางอยากกินปรากฏออกมาที่ตาของมันและมันตื่นเต้นมาก
เจี้ยนเฉินจ้องไปที่ผลไม้สีแดง เขาไม่รู้แน่ชัดว่ามันคืออะไร แต่เขารู้ว่าพวกมันคือสมบัติสวรรค์ที่ไม่รู้ที่มาแน่ เมื่อดูจากท่าทางที่เสี่ยวไป๋แสดงออกมา
เจี้ยนเฉินปีนลงมาจากหลังของเสือขาวอย่างช้า ๆ และไปที่ต้นไม้เพื่อเอาผลไม้สีแดงออกมา
“อืออ…….” เสือขาวมาขวางทางเจี้ยนเฉินไว้ทันที มันโบกอุ้งเท้าหน้าของมันโดยไม่มีทีท่าว่าจะหยุด เหมือนกับว่ามันกำลังพยายามที่จะบอกบางอย่างกับเจี้ยนเฉิน
ความงุนงงปรากฏขึ้นที่ใบหน้าของเจี้ยนเฉิน แต่เขาเข้าใจอย่างรวดเร็ว เขาพูด “เสี่ยวไป๋ เจ้ากำลังจะบอกว่าสมบัติสวรรค์เหล่านี้จำเป็นต้องถูกเก็บไว้ในหยกหรือเปล่า ? “
เสือขาวผงกหัวทันที
เจี้ยนเฉินเข้าใจบางอย่างทันที มีสมบัติสวรรค์มากมายกลายประเภทบนทวีปเทียนหยวน และบางส่วนสามารถที่จะเก็บออกมาได้เลยโดยไม่ต้องอาศัยหลักการเฉพาะอะไรในการเก็บ ผลทางยาของมันจะไม่น้อยลงไป แต่อย่างไรก็ตาม ยังมีสมบัติสวรรค์บางส่วนที่พิเศษซึ่งต้องถูกเก็บไว้ในหยกเพื่อที่จะป้องกันไม่ให้ผลทางยาของมันลดลงและทำให้มันเก็บไว้ได้นานขึ้น ผลไม้ที่ไม่รู้ว่าคืออะไรที่นี่เห็นได้ชัดว่าเป็นอย่างหลัง และจำเป็นที่จะต้องถูกเก็บในกล่องหยกเพื่อผนึกผลทางยาของมันเอาไว้
เจี้ยนเฉินหาเข้าไปในแหวนมิติ ในไม่ช้า เขาก็พบกล่องหยกสี่เหลี่ยมที่มีความยาว 30 เซนติเมตร และเขาก็ค่อย ๆ วางผลไม้สีแดงที่เก็บมาจากต้นไม้อย่างระมัดระวังลงในกล่อง เขารู้ว่าสมบัติสวรรค์ส่วนใหญ่ที่ต้องเก็บในกล่องหยกนั้นบอบบางและไม่สามารถที่จะทำเป็นเล่นได้ ไม่เช่นนั้น มันก็เหมือนกับการเสียสมบัติสวรรค์ไปเปล่า ๆ
รอยยิ้มปรากฏขึ้นที่ใบหน้าของเจี้ยนเฉินในขณะที่เขามองไปที่ผลไม้ 9 ผลในกล่อง เขารู้สึกได้ถึงผลทางยาที่ยอดเยี่ยมจากผลไม้ พวกมันต้องมีอายุอย่างน้อยหมื่นปีหรืออาจจะหลายหมื่นปี
“ผลไม้เหล่านี้น่าจะสามารถทำให้ความแข็งแกร่งของเสือขาวเพิ่มขึ้นอย่างมาก” เจี้ยนเฉินพึมพำกับตัวเองก่อนที่จะปิดกล่องหยกอย่างระมัดระวัง เขาเก็บมันเข้าไปในแหวนมิติในขณะที่เสือขาวจ้องมันด้วยอย่างน้ำลายไหล
เจี้ยนเฉินยิ้มในขณะที่เขาเห็นว่าเสือขาวมีท่าทีอย่างไร เขาลูบหัวที่ใหญ่ของมันและพูด “เสี่ยวไป๋ ยังไงนี่ก็เป็นของเจ้าอยู่แล้ว เจ้าจะมามัวร่าเริงอยู่กับมันไม่ได้ในตอนนี้ เมื่อเจ้าหลับไป มันจะไม่เสียโอกาสที่จะเจอสมบัติสวรรค์อื่นอีกมากมายหรือ ? เอาล่ะ พวกเรามารีบตามหามันให้มากกว่านี้ดีกว่า มหาสมุทรดวงดาวเป็นหนึ่งในที่ที่อันตรายที่สุดของทวีปเทียนหยวน แต่ไม่ได้หมายความว่ามันก็เป็นดินแดนแห่งขุมทรัพย์เหมือนกันอย่างนั้นหรือ ? เราจะใช้โอกาสนี้เพื่อที่จะเก็บเกี่ยวสมบัติสวรรค์ที่มีอายุค่อนข้างมากมาบ้าง”
ตาของเสือขาวเริ่มที่จะเป็นประกายอย่างสนใจอีกครั้ง มันแทรกเข้าไปที่หว่างขาของเจี้ยนเฉินอีกครั้งและออกจากบริเวณนี้ไป มันกระโจนอย่างคล่องแคล่วผ่านต้นไม้ มันเคลื่อนที่ไปเร็วมาก
“เสี่ยวไป๋ ช้าลงหน่อย อย่าไปกวนจนพวกศพมีชีวิตเหล่านั้นมา” เจี้ยนเฉินเตือนทันทีเมื่อเห็นเสือขาวไปมาอย่างโจ่งแจ้งในมหาสมุทรดวงดาว
แต่คำเตือนของเขาก็สายไปเสียแล้ว ศพมีชีวิตของเซียนผู้คุมกฎหลายคนได้เจอเสือขาวเหนือหัวของพวกมันในขณะที่เสือขาวกระโจนข้ามเนินใหญ่ไป พวกมันคำรามอย่างโกรธเกรี้ยวออกมาในขณะที่มันไล่ตามเสือขาว
“มันจะเป็นปัญหาแล้วตอนนี้ ข้าจำเป็นต้องจัดการพวกมันให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้” อารมณ์ของเจี้ยนเฉินเริ่มหม่นหมอง กระบี่สังหารมังกรปรากฏขึ้นในมือของเขาทันที และเขาเตรียมพร้อมที่จะกระโดดออกจากหลังของเสือขาวเพื่อรับมือกับศพมีชีวิตที่ตามมาอย่างติด ๆ
อย่างไรก็ตาม เสี่ยวไป๋ก็คำรามออกมาดังในตอนก่อนที่เขาจะออกไป มันสั่นสะเทือนท้องฟ้า และดังก้องไปทั่วเกือบครึ่งของมหาสมุทรดวงดาว และสะท้อนไปมาระหว่างภูเขา
เสียงคำรามเหมือนสัตว์ป่าหลายเสียงดังขึ้นมาตอบรับหลังจากที่เสียงคำรามของเสือขาวหมดลงไป พลังแห่งการมีอยู่หลายดวงที่ทรงพลังไปปรากฏขึ้นทันที และใกล้เข้ามาที่บริเวณนี้อย่างรวดเร็ว
ท่าทีของเจี้ยนเฉินน่ากลัวขึ้นทันที เขาไม่คิดว่าเสี่ยวไป๋จะซนขนาดนี้ ศพมีชีวิตของเซียนผู้คุมกฎยากที่จะรับมือด้วย เขาสามารถที่จะหลีกเลี่ยงพวกมันได้เมื่อเขาต้องการ แต่เสือขาวกลับตั้งใจที่จะดึงดูดพวกมันเข้ามา นี่เป็นการฆ่าตัวตายชัด ๆ
“เสี่ยวไป๋ ข้าไม่น่าให้เจ้าออกมาเลย” เจี้ยนเฉินกัดฟันพูด เขาเข้ามาในเขตทั่วไปของมหาสมุทรดวงดาว ดังนั้นโอกาสที่เขาจะพบกับศพมีชีวิตของเซียนราชาจึงเพิ่มมากกว่าขึ้นกว่าส่วนรอบนอก
“อืออ….” เสือขาวครางออกมาหลังจากที่สัมผัสได้ถึงโทสะจากคำพูดของเจี้ยนเฉิน เสียงของมันเต็มไปด้วยความรู้สึกผิด อย่างไรก็ตามมันกลับเร่งความเร็วขึ้น
เสียงคำรามรอบ ๆ ใกล้เข้ามาเรื่อย ๆ เจี้ยนเฉินสามารถเห็นร่างของศพมีชีวิตได้สิบกว่าร่างและมันกำลังเข้าใกล้มายังเสือขาว
เจี้ยนเฉินเคร่งเครียด เขาเติมทุกส่วนของร่างกายไปด้วยพลังบรรพกาลเพื่อเตรียมพร้อมที่จะต่อสู้
สิ่งแวดล้อมรอบ ๆ เจี้ยนเฉินเปลี่ยนแปลงไปอย่างกะทันหัน ภูเขาและป่าเขียวชอุ่มได้หายไปและร่างของศพมีชีวิตก็เหมือนกัน เจี้ยนเฉินและเสือขาวมาถึงในโลกที่มีสีแดงเลือดที่ที่มีทะเลเลือดที่มีทีที่สิ้นสุดใต้ขาของพวกเขา มันปุดปุดขึ้นมาเหมือนน้ำเดือดแต่มันไม่ร้อนเลยแม้แต่น้อย
“อาคม มันคือข่ายอาคม” เจี้ยนเฉินเชื่อมโยงมันกับอาคมนับไม่ถ้วนที่เขาเห็นมาในมหาสมุทรดวงดาวหลังจากที่เขาเห็นสิ่งนี้
ทะเลเลือดใต้ขาเริ่มที่จะสูงขึ้นอย่างรวดเร็วเหมือนคลื่น กลุ่มเลือดใหญ่พุ่งขึ้นมาจากมันและรวมร่างเป็นหัวมังกรใหญ่
โฮก ! หัวของมังกรที่ทำมาจากเลือดทั้งหมด คำรามขึ้นไปบนท้องฟ้า เสียงคำรามที่ทรงพลังดังไปทั่งโกลสีเลือด และหลังจากนั้นไม่นาน หัวนั้นก็พุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้าเผยให้เห็นร่างที่ยาว 300 เมตรของมังกรโลหิต
ร่างบางร่างปรากฏขึ้นมาในบริเวณรอบ ๆ ในเวลาเดียวกัน ศพมีชีวิตของเซียนผู้คุมกฎที่ไล่ตามเจี้ยนเฉินมาก็เข้ามาในอาคมนี้ด้วย มันพุ่งเข้ามาที่เจี้ยนเฉินโดยไม่สนใจมังกรโลหิตเลย