บทที่ 2867 นี่เขาตั้งท่าระวังผู้ใดอยู่? / บทที่ 2868 แต่งกับข้า

ลำนำบุปผาพิษ

บท​ที่​ ​2867​ ​นี่​เขา​ตั้งท่า​ระวัง​ผู้ใด​อยู่​?

กู้​ซีจิ​่ว​มาถึง​เร็ว​ไป​ครึ่ง​วัน​ ​ตี้ฝู​อี​จึง​ยัง​ไม่​มา

ถึงอย่างไร​เธอ​ก็​ติดค้าง​ตี้ฝู​อี​อยู่​ ​จึง​คิด​ไป​ซื้อ​หญ้า​ต้าน​มาร​ให้​เขา​ ​พอ​ถึง​เวลา​แล้วก็​เข้าไป​พร้อมกัน​เลย​ก็​พอ​ ​จะ​ได้​ไม่​เสียเวลา

หญ้า​ต้าน​มาร​ล้ำค่า​ยิ่ง​ ​แต่​ขอ​เพียง​มีเงิน​พอ​ ​ก็​ยังคง​ซื้อหา​ได้​ง่ายดาย​ยิ่ง

กู้​ซีจิ​่ว​คิด​ว่า​ครั้งนี้​ก็​คง​ซื้อหา​ได้​ง่ายดาย​ยิ่งนัก​เช่นกัน​ ​กลับ​คาดไม่ถึง​เลย​ว่า​เธอ​ตระเวน​ไป​ยัง​สถานที่​ที่​ขาย​หญ้า​ชนิด​นี้​มา​หมด​แล้ว​ ​ก็​หา​ซื้อ​ไม่ได้​เลย​สัก​ต้น​!

ร้านค้า​แทบ​ทุก​ร้าน​ล้วน​เอ่ย​เป็น​เสียง​เดียวกัน​ว่า​ ​หญ้า​ชนิด​นี้​ถูก​คหบดี​ลึกลับ​คน​หนึ่ง​กว้านซื้อ​ไป​เมื่อวันก่อน​แล้ว

คหบดี​ลึกลับ​คน​นี้​ให้ราคา​สูง​ ​จ่าย​เงิน​เร็ว​ ​เหล่า​พ่อค้า​ย่อม​ไม่​กักเก็บ​เอาไว้​เลย​สักนิด

กู้​ซีจิ​่ว​ขมวดคิ้ว​ ​รู้สึก​อยู่​ตลอด​ว่า​เรื่อง​นี้​คล้าย​จะ​มี​ความไม่ชอบมาพากล​อัน​ใด​อยู่

ไม่ว่า​จะ​เป็นความ​ไม่ชอบมาพากล​อัน​ใด​ ​เธอ​กับ​ตี้ฝู​อีก​็​ไม่​อาจ​หา​ซื้อ​หญ้า​ต้าน​มาร​ได้​ชั่วคราว​จริงๆ

และ​หญ้า​ต้าน​มาร​ก็​เติบโต​ใน​หุบเขา​ที่​อันตราย​ยิ่งนัก​แห่งหนึ​่ง​ใน​ภพ​มาร​ ​มี​เพียง​คนที​่​พลัง​วิญญาณ​บรรลุ​ขั้น​ซ่าง​เซียน​ขึ้นไป​แล้ว​ถึง​จะเข้า​ไป​เก็บเกี่ยว​ใน​หุบเขา​ได้

หญ้า​ต้าน​มาร​ด้านนอก​ถูก​กว้านซื้อ​ไป​แล้ว​ ​คน​ด้านใน​ที่สามา​รถ​เก็บเกี่ยว​หญ้า​ต้าน​มาร​ได้​ก็​เกรง​ว่า​จะ​ถูก​ควบคุม​เอาไว้​แล้ว​เช่นกัน

กู้​ซีจิ​่ว​หลุบ​ตา​คิด​อยู่​ครู่หนึ่ง​ ​ตัดสินใจ​แล้ว​ว่า​ตน​จะเข้า​ไป​เก็บเกี่ยว​หญ้า​ชนิด​นี้​ใน​ภพ​มาร​ก่อน

หุบเขา​นั้น​อยู่​ห่าง​จาก​ปากทาง​เข้า​ของ​ภพ​มาร​ไม่​ไกล​ ​มี​ระยะห่าง​เพียง​ไม่​กี่​ร้อย​ลี้​ ​เธอ​ไม่​กริ่งเกรง​ไอ​มาร​ ​ซ้ำ​ยัง​มีวิชา​เคลื่อนย้าย​ ​ไป​กลับ​ครั้งหนึ่ง​ใช้เวลา​ไม่นาน​นัก​ ​น่าจะ​ไม่​ทำให้​ช่วงเวลา​นัดหมาย​ล่าช้า

….

หุบเขา​เคราะห์​เยือน​เป็น​ ​‘​หุบเขา​ศักดิ์สิทธิ์​’​ ​ของ​ภพ​มาร​ ​เป็น​สถานที่​ที่​ชาว​ภพ​มาร​ให้​ความเคารพ​ที่สุด

ชาว​ภพ​มาร​โดยทั่วไปแล้ว​ไม่มีการศึกษา​สูง​นัก​ ​กระทำการ​ตรงไปตรงมา​ ​ดังนั้น​นาม​ที่ตั้ง​ให้​หุบเขา​ศักดิ์สิทธิ์​จึง​หยาบกร้าน​สามัญ​ยิ่ง

ยอดเขา​ที่สูง​ที่สุด​ของ​หุบเขา​สบ​เคราะห์​คือ​บริเวณ​เดียว​ที่​มี​หญ้า​ต้าน​มาร​งอกงาม

ยอดเขา​นี้​สูง​หมื่น​เริ​่น​[1]​ ​โดดเดี่ยว​อันตราย​ ​ป้องกัน​ง่าย​โจมตี​ยาก​ ​บน​เขา​มีสัตว​์​มาร​กิน​คน​อยู่​มากมาย​ ​ปกติ​แล้ว​นอกจาก​คน​เก็บ​สมุนไพร​ ​ก็​ไม่มีใคร​แล่น​มา​เสี่ยงอันตราย​ถึงที่​นี่​แล้ว

แต่​วันนี้​ที่​เชิง​ยอดเขา​กลับ​มีท​หาร​มาร​หลาย​ร้อย​นาย​เฝ้า​อยู่

ทหาร​มาร​เหล่านี้​แต่ละคน​วรยุทธ์​ไม่​ต่ำต้อย​เลย​ ​ลาดตระเวน​ไป​ตาม​เส้นทาง​ทั้งหมด​ที่​ขึ้น​สู่​ยอดเขา​ ​แมลงวัน​สัก​ตัว​ก็​อย่า​หมาย​ว่า​จะ​ผ่าน​เข้าไป​ได้

แน่นอน​ ​พวกเขา​สามารถ​สกัด​ขวาง​ผู้อื่น​ได้​ ​แต่​ขวาง​กู้​ซีจิ​่ว​ไว้​ไม่ได้​เธอ​เร้น​กาย​มอง​ทหาร​มาร​เหล่านั้น​ ​ฟัง​จาก​บทสนทนา​ของ​พวกเขา​แล้ว​ ​ก็ได้​ทราบ​ความ​จาก​ปากของ​พวกเขา​ว่า​ ​ผู้สำเร็จราชการ​ ​มีคำ​สั่ง​ให้​ปิดผนึก​หุบเขา​ ​ภายใน​หนึ่ง​เดือน​นี้​ห้าม​มิ​ให้​ผู้ใด​ขึ้น​เขา​ไป​เก็บ​สมุนไพร

ไม่ต้อง​ถาม​เลย​ ​หญ้า​เหล่านั้น​ที่อยู่​ด้านนอก​ก็​เป็น​ผู้สำเร็จราชการ​ที่​สั่งการ​ให้​ไป​กว้านซื้อ​เช่นกัน

นี่​เขา​ตั้งท่า​ระวัง​ผู้ใด​อยู่​?

หรือ​จะ​ตั้งท่า​ระวัง​ตี้ฝู​อี​?

กู้​ซีจิ​่ว​พอ​จะ​ทราบ​ถึง​สถานการณ์​ใน​ปัจจุบัน​ของ​ภพ​มาร​อยู่​บ้าง

ถึงแม้​ภพ​มาร​จะ​มี​จอม​มาร​ ​แต่​ผู้กุมอำนาจ​ตัวจริง​กลับเป็น​ผู้สำเร็จราชการ​ ​ผู้สำเร็จราชการ​เคย​เป็น​ลูกน้อง​ที่​ภักดี​ต่อ​จอม​มาร​องค์​แรก​ ​ก่อนที่​จอม​มาร​องค์​แรก​จะ​สิ้น​อายุขัย​ไป​ ​ได้​ฝากฝัง​โอรส​เอาไว้​กับ​ผู้สำเร็จราชการ

ผล​คือ​ผู้สำเร็จราชการ​ค่อยๆ​ ​เข้า​ยึด​กุมอำนาจ​ ​ยก​จอม​มาร​องค์​ปัจจุบัน​ขึ้น​มา​เป็น​หุ่นเชิด

กล่าว​อีก​อย่าง​ก็​คือ​ ​จอม​มาร​องค์​ปัจจุบัน​เป็น​ราชัน​แค่​เพียง​ในนาม​เท่านั้น

กู้​ซีจิ​่​วจำ​ได้​ว่า​ช่วง​งาน​วันเกิด​ของ​ตน​ ​จอม​มาร​ได้มา​ร่วม​อวยพร​ ​และ​เป็น​เช่นเดียวกับ​ผู้นำ​ของ​ภพ​ภูมิ​อื่นๆ​ ​ได้​ยื่น​มิตร​ไมตรี​แก่​ตี้ฝู​อี​ ​ต้องการ​เชื้อเชิญ​เขา​เข้าสู่​ภพ​มาร​ ​ถูก​ตี้ฝู​อี​เอ่ย​ปฏิเสธ​อย่างเด็ดขาด​ทันควัน​ ​เนื่องจาก​ยาม​นั้น​ตี้ฝู​อีก​ล่า​วว​่า​ยัง​มีธุระ​อื่น​ต้อง​จัดการ​อีก​ ​ไม่​อาจ​ไปรับ​ตำแหน่ง​ใน​ภพ​ภูมิ​ใดๆ​ ​ได้​ชั่วคราว

ดูเหมือน​การ​เชื้อเชิญ​ของ​จอม​มาร​จะ​แว่ว​ไป​ถึง​หู​ของ​ผู้สำเร็จราชการ​แล้ว​ ​ผู้สำเร็จราชการ​มี​จิต​คิด​ระแวง​เขา​ ​ดังนั้น​จึง​ตั้งท่า​ป้องกัน​การเข้าสู่​ภพ​มาร​ของ​เขา​กระมัง​?

อย่างไรก็ตาม​ ​เพื่อ​ป้องกัน​คน​ผู้เดียว​ ​ผู้สำเร็จราชการ​ยกทัพ​มา​เช่นนี้​จะ​ไม่​ใหญ่โต​ไป​หน่อย​หรือ​?

ขณะที่​เธอ​ใคร่ครวญ​อยู่​ ​พลัน​มองเห็น​ชาย​หญิง​คู่​หนึ่ง​เหิน​มาจาก​ที่​ไกลๆ​ ​ร่อน​ลง​เบื้องหน้า​เหล่า​ทหาร​มาร​ที่​เชิงเขา

หลังจาก​เหล่า​ทหาร​มาร​ผงะ​ไป​แวบ​หนึ่ง​ ​ก็​ทำความเคารพ​ชาย​หญิง​คู่​นั้น​พร้อมกัน​ ​“​ถวายบังคม​ท่าน​อ๋อง​เซียว​เหยา​ ​ท่านหญิง​หลิว​เซียง​”

————————————————————————————-

บท​ที่​ ​2868​ ​แต่ง​กับ​ข้า

รูปโฉม​ของ​บุรุษ​คน​นั้น​ดีงาม​โดดเด่น​ ​เครื่อง​หน้า​หล่อเหลา​ยิ่ง​ ​ใน​มือ​โบก​พัด​วาด​ลาย​ขุนเขา​ธารา​เล่ม​หนึ่ง​ไว้​ ​ยาม​ที่​แย้มยิ้ม​จะ​แฝง​ความ​เจ้าสำราญ​อย่างหนึ่ง​ไว้​ ​คล้าย​จะ​เป็นคุณ​ชาย​เสเพล​คน​หนึ่ง

รูปโฉม​ของ​สตรี​นาง​นั้น​ก็​เฉิดฉัน​ยิ่งนัก​เช่นกัน​ ​ตรง​หว่าง​คิ้ว​แฝง​ความหยิ่ง​ทะนง​และ​สูงส่ง​เหนือ​ปวงชน​อันเป็น​เอกลักษณ์​ของ​คุณหนู​ชนชั้นสูง​เอาไว้

กู้​ซีจิ​่ว​ยังคง​รู้จัก​สอง​คน​นี้​อยู่

ฝ่าย​ชาย​คือ​พระอนุชา​ของ​จอม​มาร​ ​อิน​จิ​่ว​ซือ​ ​เป็นคุณ​ชาย​เสเพล​ที่​เลื่องชื่อ​ลือชา​ใน​ภพ​มาร​ ​ไม่​ฝักใฝ่​ความก้าวหน้า​ ​งานอดิเรก​ที่​โปรดปราน​ที่สุด​คือ​ท่อง​ขุนเขา​ชม​ธารา​ ​เลี้ยง​นก​ตี​จิ้งหรีด​ ​ตระเวน​ไป​ตาม​หอนาง​โลม​ ​มี​คู่ขา​มากมาย​นับไม่ถ้วน

ส่วน​ดรุณี​ที่อยู่​ข้าง​กาย​เขา​ ​นาม​ว่า​เมิ​่ง​หลิว​เซียง​ ​เป็น​ธิดา​หัวแก้วหัวแหวน​ของ​ผู้สำเร็จราชการ​เมิ​่ง​เทียน​เฉิง​ ​เป็น​อัจฉริยะ​ด้าน​วรยุทธ์​ ​อายุ​แค่​ไม่​กี่​ร้อย​ปีก​็​ฝึกฝน​จน​บรรลุ​ขั้น​ซ่าง​เซียน​แล้ว​ ​เป็นที่รู้จัก​ใน​ฐานะ​ยอด​ยุทธ์​รุ่นเยาว์​อันดับ​หนึ่ง​ของ​ภพ​มาร​ ​เหล่า​คุณชาย​ผู้ดีมีสกุล​ใน​ภพ​มาร​ที่​อยาก​จะ​แต่ง​นาง​ไป​เป็น​ศรี​ภรรยา​มีมาก​มาย​ดุจ​ปลา​ไน​ว่าย​วน​สายธาร​ ​แต่​นาง​ปักใจ​ต่อ​อิน​จิ​่ว​ซือ​เพียงผู้เดียว​ ​ทุกวัน​จะ​ติดตาม​อยู่​ข้าง​กาย​เขา​ปานเด​็​กรับ​ใช้​ตัว​น้อย

หาก​มิใช่​เพราะ​ผู้สำเร็จราชการ​เดียดฉันท์​ไม่​พึงใจ​ใน​ตัว​อิน​จิ​่ว​ซือ​ล่ะ​ก็​ ​เกรง​ว่านา​งค​งอ​อก​เรือน​กับ​เขา​ไป​แล้ว

ส่วน​อิน​จิ​่ว​ซือ​ก็​ติดนิสัย​เอ้อระเหย​ลอยชาย​อยู่​ตลอด​ ​ไม่​ชอบ​ถูก​ผูกมัด​ไว้​กับ​สตรี​เพียง​นาง​เดียว​ ​หมางเมิน​ต่อ​เมิ​่ง​หลิว​เซียง​ ​ถึงขั้น​ที่​ค่อนข้าง​รังเกียจ​การตาม​พัวพัน​ของ​เมิ​่ง​หลิว​เซียง​ด้วย​ ​ปกติ​แล้ว​มักจะ​หลบ​อยู่​ให้​ห่าง​เท่าที่​ห่าง​ได้​ ​จนปัญญา​ที่​วรยุทธ์​ของ​เมิ​่ง​หลิว​เซียง​เหนือกว่า​เขา​ ​วิชา​สะกดรอย​ก็​ยอดเยี่ยม​ ​ดังนั้น​อิน​จิ​่ว​ซือ​หลบหลีก​นาง​สิบ​ครั้ง​ก็​ไม่สำเร็จ​ไป​แล้ว​เก้า​หน

กู้​ซีจิ​่ว​คาดไม่ถึง​เลย​ว่า​จะ​ได้​พบ​สอง​คน​นี้​ที่นี่

จาก​การ​ถาม​ตอบ​ของ​พวกเขา​กับ​ทหาร​มาร​ ​กู้​ซีจิ​่​วจึง​ได้​ทราบ​ว่า​ ​พวก​อิน​จิ​่ว​ซือ​ทั้งสอง​มาที​่​นี่​เพื่อ​ท่องเที่ยว

ตอนนี้​ที่นี่​กลายเป็น​เขตหวงห้าม​ ​ว่า​กันตา​มเห​ตุ​ผล​แล้ว​ถ้า​ไม่มี​คำสั่ง​จาก​ผู้สำเร็จราชการ​ ​ผู้ใด​ก็​เข้าใกล้​ยอดเขา​ไม่ได้​แม้แต่​ก้าว​เดียว

ทหาร​แม่ทัพ​มาร​เหล่านี้​ไม่เห็น​อิน​จิ​่ว​ซือ​เป็นอัน​ใด​เลย​ ​แต่​พวกเขา​ไม่กล้า​ล่วงเกิน​เมิ​่ง​หลิว​เซียง​ ​ดังนั้น​พอ​เมิ​่ง​หลิว​เซียง​โมโห​ ​พวกเขา​ก็​ยอม​ปล่อย​ให้​เข้าไป​แต่​โดยดี

กู้​ซีจิ​่ว​ค่อนข้าง​สนใจ​ใคร​รู่​ใน​ตัว​สอง​คน​นี้​ ​จึง​ติดตาม​อยู่​ด้านหลัง​สอง​คน​นี้​เสีย​เลย​ ​ขึ้น​เขา​ไป​ด้วยกัน

หญ้า​ต้าน​มาร​บน​ยอดเขา​งอกงาม​อยู่​พอดี​ ​เขียว​เลื่อม​ดุจ​เคลือบ​น้ำมัน​ ​โบก​พลิ้ว​อยู่​ท่ามกลาง​หุบเขา​ ​มีอยู่​ถึง​ร้อยแปด​สิบ​ต้น

หน้าตา​ของ​หญ้า​ชนิด​นี้​ยังคง​น่ามอง​ยิ่ง​ ​ยาม​ที่​ใบ​หญ้า​ยืด​แผ่​จะ​เสมือน​บุปผา​สีเขียว​เลื่อม​ ​เย้ายวน​คน​ยิ่ง

ถึงแม้​หญ้า​ชนิด​นี้​จะ​อยู่​ตรงหน้า​ ​แต่​ก็​เก็บเกี่ยว​ยาก​ ​เนื่องจาก​รอบ​ๆ​ ​ทุ่งหญ้า​มีสัตว​์​ร้าย​สี่​ตัว​อารักขา​อยู่

สัตว์ร้าย​สี่​ตัว​นี้​ตามปกติ​แล้ว​จะ​นิ่งเงียบ​ดุจ​รูป​สลัก​หิน​ ​ไม่​เคลื่อนไหว​เลย​ ​แต่​ขอ​เพียง​มี​คน​เข้ามา​ใกล้​ทุ่งหญ้า​ใน​ระยะ​สาม​จั้ง​ ​สัตว์ร้าย​สี่​ตัว​นี้​จะ​เคลื่อนไหว​ดุจ​หมา​บ้า​ทันที​ ​โจมตี​อย่าง​บ้าคลั่ง​ ​และ​อิน​จิ​่ว​ซือ​กับ​เมิ​่ง​หลิว​เซียง​ก็ได้​เกิด​ข้อพิพาท​กัน​ขึ้น​ที่นี่

เดิมที​อิน​จิ​่ว​ซือ​บอก​เพียง​ว่า​อยาก​มา​เที่ยว​ชม​ที่นี่​ ​แต่​หลังจาก​มาถึง​ที่นี่​แล้ว​ ​ก็​ครึ้มอกครึ้มใจ​ขึ้น​มา​ ​อยาก​จะ​เก็บเกี่ยว​กลับ​ไป​สอง​สาม​ต้น​เพื่อ​เป็น​ที่ระลึก

เมิ​่ง​หลิว​เซียง​ทัดทาน​ ​บอกว่า​ไม่​อาจ​ฝ่าฝืน​คำสั่ง​ของ​บิดา​ได้​ ​แค่นาง​พา​เขา​มาก​็​เป็นการ​ละเมิด​ความประสงค์​ของ​ผู้​เป็น​บิดา​แล้ว​ ​หากว่า​เก็บเกี่ยว​สมุนไพร​ไป​อีก​ ​จะ​ผิด​ต่อ​กฏ​เกณฑ์​เกินไป

แต่​อิน​จิ​่ว​ซือ​ได้​เข้าสู่​หุบเขา​สมบัติ​ ​แล้วก็​ไม่​อยาก​กลับ​ไป​มือเปล่า​ ​บอกว่า​ได้​แค่​ต้น​เดียว​ก็​ยังดี

ทั้งสอง​คนโต​้​เถียง​กัน​อย่าง​ไม่มีใคร​ยอม​ใคร​ ​ยิ่ง​เถียง​ยิ่ง​เสียงดัง​ขึ้น​เรื่อยๆ

เนื่องจาก​เมิ​่ง​หลิว​เซียง​นำ​เอา​บิดา​ของ​นาง​มา​ข่มขู่​อยู่​ไม่ขาดปาก​ ​อิน​จิ​่ว​ซือ​จึง​โมโห​ขึ้น​มา​แล้ว​ ​“​ดีร้าย​อย่างไร​ข้า​ก็​เป็น​ถึง​พระอนุชา​ ​หรือ​แม้แต่​อำนาจ​ใน​การ​เก็บเกี่ยว​หญ้า​แค่​ไม่​กี่​ต้น​ก็​ไม่มี​อยู่​เลย​?​ ​บิดา​เจ้า​ต่อให้​ตำแหน่ง​สูง​แค่ไหน​ก็​เป็น​แค่​ผู้สำเร็จราชการ​…​”

เมิ​่ง​หลิว​เซียง​โมโห​จน​ยั้ง​ปาก​ไม่อยู่​ ​“​อิน​จิ​่ว​ซือ​ ​เจ้า​คิด​จะ​กบฏ​กระมัง​?​!​ ​อย่า​นึก​ว่า​ข้า​ไม่รู้​นะ​ ​ความจริง​แล้ว​เจ้า​ไม่พอใจ​ท่าน​พ่อ​ของ​ข้ามาก​ ​ลอบ​ติดต่อ​กับ​ขุนนาง​มากมาย​ย่าง​ลับ​ๆ​ ​เพื่อ​วางแผน​โค่นล้ม​ท่าน​พ่อ​ข้า​!​”

อิน​จิ​่ว​ซือ​หน้า​เปลี่ยนสี​ ​ขมวดคิ้ว​ ​“​เจ้า​พูดเหลวไหล​อะไร​?​”

เมิ​่ง​หลิว​เซียง​ยิ้ม​หยัน​ ​“​พูดเหลวไหล​รึ​?​ ​เจ้า​นึก​ว่า​เรื่อง​พวก​นั้น​ที่​เจ้า​กระทำ​จะ​ปกปิด​ข้า​ได้​หรือ​?​ ​ข้า​ก็​แค่​ไม่​อยาก​เปิดโปง​เจ้า​เท่านั้น​แหละ​!​”

————————————————————————————-

[1]​ ​เริ​่น​ ​คือ​ ​หน่วย​วัด​ความสูง​แบบ​โบราณ​ ​โดย​หนึ่ง​เริ​่น​เท่ากับ​ประมาณ​สาม​เมตร