เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 1145
แสงดวงดาวขนาดใหญ่แต่ละดวงรวมตัวกัน จากนั้นกลายเป็นรูปร่างของอวัยวะภายใน ตั้งอยู่ในอกของลู่ฝานอีกครั้ง
ตันเถียนรวมตัวขึ้นอีกครั้ง แต่กลายเป็นผืนน้ำกว้างใหญ่ นั่นคือต้นกำเนิดของชีวิต
กระบี่เล่มหนึ่งกลายเป็นพระจันทร์และพระอาทิตย์ หมุนวนอยู่ในตันเถียน นี่คือกระบี่หนักไร้คม!
เหมือนเจดีย์เสวียนเก้ามังกรก็สัมผัสถึงความเปลี่ยนแปลงในตัวลู่ฝานได้ มันตะโกนด้วยความตกใจว่า “อย่าบอกนะว่านี่คือเขตวิถีหลอมร่างกายในตำนาน”
ทันใดนั้น เจดีย์เสวียนเก้ามังกรพุ่งกลับเข้าไปในตัวลู่ฝานอีกครั้ง แทรกซึมเข้าไปในตันเถียน
จู่ๆ เจดีย์เสวียนเก้ามังกรพูดอย่างตกใจว่า “พลังรุนแรงมาก ฮ่าๆ เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ ฉันรู้สึกว่าจังหวะของฉันมาแล้วล่ะ!”
ทันใดนั้นมีแสงสว่างขึ้นทั้งตัวเจดีย์เสวียนเก้ามังกร กลายเป็นมวลแสงร้อนระอุ ดูดพลังของต้นกำเนิดของชีวิตไม่หยุด
ในความคิดของลู่ฝาน มันกลายเป็นพระอาทิตย์ร้อนระอุ ส่องแสงไปกับกระบี่หนักไร้คม!
จู่ๆ มีประโยคผุดขึ้นในใจลู่ฝาน “พระจันทร์และพระอาทิตย์ลอยสูง!”
ที่แท้นี่คือความหมายแฝงของโคลงที่สอง ที่ซุ้มประตูเขาวิถีบู๊
ลู่ฝานค่อยๆ นั่งขัดสมาธิอยู่กลางอากาศเวิ้งว้าง
ด้านหน้าของเขา ตัวของจักรพรรดิอู่เริ่มโปร่งแสง ราวกับว่าอีกเดี๋ยวจะหายไปพร้อมสายลมอย่างไรอย่างนั้น
ตอนนี้จักรพรรดิอู่มองหน้าลู่ฝาน แล้วพึมพำว่า “นี่เป็นโอกาสสุดท้ายของฉันแล้ว”
จักรพรรดิอู่ยื่นมือออกมาลูบพระอาทิตย์ร้อนระอุข้างตัวลู่ฝาน
วินาทีต่อมา พระอาทิตย์ร้อนระอุกลายเป็นเกราะหนึ่งชุด!
พระจันทร์กลายเป็นกระบี่ ซึ่งเป็นกระบี่หนักไร้คม!
พระอาทิตย์ร้อนระอุกลายเป็นเกราะ ซึ่งเป็นเกราะเหล็กเสวียนเทียน!
นี่คือของล้ำค่าสุดท้ายของจักรพรรดิอู่ และเป็นสิ่งสำคัญที่ทำให้จิตวิญญาณของเขาคงอยู่มาถึงตอนนี้
จักรพรรดิอู่มองเกราะเหล็กเสวียนเทียนในมือ แต่ละร่องรอยด้านบน ล้วนเป็นสิ่งยืนยันที่เขาสู้กับสวรรค์
จักรพรรดิใช้มืออากาศเวิ้งว้างของตัวเอง ลูบเกราะที่ตอนนี้พังเสียหายไปแล้ว เอาวิถีสุดท้ายของตัวเองรวมเข้าไปในเกราะ
ร่างกายที่โปร่งแสง กำลังจะสลายหายไปแล้ว จู่ๆ ดวงตาทั้งสองข้างของจักรพรรดิอู่ดุดันขึ้นมา
เขามองลู่ฝานอย่างละเอียด แล้วพูดด้วยรอยยิ้มว่า “ร่างกายที่ศักยภาพไม่สิ้นสุด พลังปราณแปลกประหลาด ไม่เลว เป็นการฝึกคู่ที่ไม่เลวจริงๆ!”
แสงค่อยๆ ปรากฏขึ้นบนเกราะเหล็กเสวียนเทียน
ตอนนี้ตัวของจักรพรรดิอู่ เข้าไปในเกราะเหล็กเสวียนเทียนแล้ว
จักรพรรดิอู่มองลู่ฝาน จู่ๆ เขายิ้มกว้างแล้วพูดว่า “ฉันให้โลกทั้งใบกับนาย นายมอบร่างกายให้ฉันเถอะ วางใจได้เลย ฉันจะทำให้ชื่อของนาย กลายเป็นสิ่งที่โด่งดังที่สุดในโลก ฉันจะพาร่างกายของนายทะลุไปยังขอบฟ้า มุ่งไปสู่โลกอีกใบหนึ่ง!”
เมื่อพูดเช่นนี้ เงาเลือนรางสุดท้ายของจักรพรรดิอู่ เข้าไปในเกราะเหล็กเสวียนเทียนจนหมด
วินาทีต่อมา เกราะเหล็กเสวียนเทียนปกคลุมตัวลู่ฝานทันที
จู่ๆ ลู่ฝานรู้สึกว่าจิตใจตัวเองสั่นสะเทือน!
นี่มันเกิดอะไรขึ้น!
จู่ๆ ลู่ฝานรู้สึกว่าเขาไม่สามารถควบคุมร่างกายตัวเองได้อีกแล้ว
หลังจากนั้นภายในความทรงจำในหัวสมองลู่ฝาน มีเงาที่คุ้นเคยปรากฏขึ้น แต่กลับสูงใหญ่กว่าเขาเกินร้อยเท่า
“จักรพรรดิอู่!”
ลู่ฝานพูดอย่างตกใจ
จักรพรรดิอู่มองลู่ฝาน แล้วพูดเสียงเย็นชาว่า “ไอ้หนุ่ม บอกชื่อนายมา”
ลู่ฝานตอบอย่างราบเรียบ “ฉันชื่อลู่ฝาน ท่านมีอะไรจะสั่งอีกไหม!”
จักรพรรดิอู่พูดว่า “ไม่มี แค่อยากรู้ว่าต่อไปฉันต้องเรียกว่าอะไรแค่นั้น”
จักรพรรดิอู่ยื่นมือออกมาตบลงบนความทรงจำในหัวสมองลู่ฝาน
ทันใดนั้นความทรงจำในหัวสมองลู่ฝานแกว่งไปมาอย่างแรง เกือบโดนทำลายด้วยฝ่ามือเดียว
“ทำไม”
ลู่ฝานตะโกนพูดเสียงดัง
จักรพรรดิอู่พูดอย่างราบเรียบ “ไม่ทำไม เอาร่างกายของนายมาให้ฉัน!”