ฮูหนิวกวาดสายตามอง ทุกคนรีบคุกเข่าลงทันทีและไม่กล้าสบตากับนาง
พวกเขาทุกคนนั่งคุกเข่าอย่างสงบ นี่คือตัวตนระดับเซียน!
“คุณหนู แค่นั้นก็เพียงพอแล้ว โปรดกลับไปที่วังกับข้า!” หญิงชราชุดฟ้ากล่าว ราวกับว่านางอยู่ที่นี่ตั้งแต่แรก แต่ไม่มีใครสังเกตเห็นว่านางปรากฏตัวออกมายังไง
กลิ่นอายของหญิงชรานั้นเลือนลางเหมือนคนธรรมดาทั่วไปมาก
หลิงฮันรู้ดีว่าหญิงชราคนนี้จะไม่มีทางยอมปล่อยให้ฮูหนิวปรากฏตัวเพียงลำพัง แต่ที่ทำให้ตกตะลึงมากที่สุดคือฮูหนิวทะลวงผ่านระดับสร้างสรรพสิ่งแล้ว แต่หญิงสาวชุดฟ้านี่ก็ยังเป็นห่วงนางอีก?
ศัตรูของตำหนักมัจฉาวายุภักษ์แข็งแกร่งแค่ไหนกัน? แม้แต่จอมยุทธระดับสร้างสรรพสิ่งก็ไม่อาจปล่อยให้เดินทางเพียงลำพังได้
“ไม่! หนิวไม่อยากกลับ!” ฮูหนิวเงยหน้ามองและกระโดดกอดหลิงฮันแน่น “หนิวไม่อยากทิ้งหลิงฮันอีกครั้ง!”
“ไม่ได้!” หญิงชราชุดฟ้าทุบไม้เท้าอย่างรุนแรง “ถ้าท่านอยู่ที่นี่ไม่เพียงแค่จะเป็นอันตรายต่อตัวท่านเองเท่านั้น แต่จะส่งผลกระทบต่อเจ้าเด็กนี่ด้วย” หญิงชราเป็นคนที่เด็ดขาด มันไม่มีประโยชน์ที่ฮูหนิวจะต่อล้อต่อเถียงกับนาง
สีหน้าของฮูหนิวดูไม่มีความสุขขึ้นมาทันตาเห็น
ทุกคนดูตกตะลึง หลังจากที่ได้ยินบทสนทนาของทั้งสองคน ถึงจะเป็นจอมยุทธระดับสร้างสรรพสิ่งก็ยังไม่สามารถปกป้องตัวเองได้?
“พวกเจ้ารู้มากเกินไปแล้ว!” หญิงชรายกมือขึ้นฟ้าและปรากฏลำแสงที่เลือนลาง จากนั้นนางก็สะบัดมือเล็กน้อยและทุกคนที่อยู่รอบๆก็กลายเป็นกองเลือดทันที
เมื่อหลิงฮันเห็นการกระทำของนาง เขารีบพาจักรพรรดินีเข้าไปลบอยู่ในหอคอยทมิฬอย่างรวดเร็ว โดยไม่สนว่าอีกฝ่ายจะสังเกตเห็นการมีอยู่ของหอคอยทมิฬหรือไม่ เพราะอย่างไรก็ตาม จอมยุทธระดับสร้างสรรพสิ่งสามารถสร้างช่องว่างมิติที่แท้จริงขึ้นมาได้ ดังนั้น…หญิงชราชุดฟ้าไม่น่าจะอิจฉา
แน่นอน หญิงชราหันไปจ้องมองหลิงฮันทันทีและพูดว่า “ปิดปากของเจ้าให้ดีและอย่าได้พูดถึงมัน!”
หญิงชราคนนี้เป็นคนที่โหดเหี้ยมจริงๆ เพื่อที่จะปกปิดความลับไม่ให้รั่วไหล นางสามารถฆ่าจอมยุทธระดับดารามากกว่ายี่สิบคนได้อย่างไม่ลังเล
คนเหล่านี้เสียชีวิตอย่างน่าสงสาร
“ยายแก่น่าเกลียด เจ้ากล้าข่มขู่หลิงฮันของหนิวงั้นรึ!” ฮูหนิวโกรธมากและชี้นิ้วหญิงชราชุดฟ้า
หญิงชราส่ายหน้าอย่างไร้ประโยชน์ ใครขอให้สาวน้อยคนนี้เป็นผู้สืบทอดของตำหนักมัจฉาวายุภักษ์กันล่ะ? นางครุ่นคิดอยู่ชั่วครู่และพูดว่า “ข้าจะให้เวลาท่านสามวัน หลังจากผ่านไปสามวันแล้วท่านจะต้องกลับไปกับข้า”
หนิวหันหน้าไปมองและพูดว่า “ดีเลย!” จากนั้นนางก็โบกมือไล่ “ยายแก่น่าเกลียด รีบไปได้แล้ว หนิวเห็นหน้าเจ้าแล้วมันทำให้หนิวรู้สึกอารมณ์เสีย!”
หญิงชราชุดฟ้าส่งเสียงฮึดฮัดไม่พอใจ อย่างไรก็ตาม นางก็หันหลังกลับและคนทั้งตัวก็หายไปอย่างไร้ร่องรอย
ในขณะนั้นเอง มีกลุ่มคนจำนวนมากกำลังเคลื่อนที่มาที่นี่จากระยะไกล บางคนบินอยู่บนท้องฟ้าและบางคนก็กำลังวิ่งอยู่บนพื้นดิน
นั่นคือจอมยุทธที่เข้าร่วมงานประมูล เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นมันรุนแรงเกินไป ดังนั้นพวกเขาจึงออกมาจากงานประมูลกลางคันและรีบมุ่งหน้ามาที่นี่เพื่อดูว่าเกิดอะไรขึ้น
“ไปกันเถอะ!” ฮูหนิวดึงแขนหลิงฮัน และเคลื่อนที่หายไปอย่างไร้ร่องรอย
เมื่อทุกคนมาถึง พวกเขาก็เห็นแค่ซากปรักหักพักที่หลงเหลืออยู่กับโลหิตที่กระจายไปทั่ว ราวกับเคยมีจอมยุทธที่แข็งแกร่งปรากฏตัวที่นี่ แม้คนเหล่านั้นจะจากไปแล้ว แต่พวกเขาก็ยังไม่กล้าเข้าใกล้
มันยากที่จะคาดเดาว่าเกิดอะไรขึ้น และไม่อยากจะเชื่อว่าเป็นเรื่องจริง
-ในจักรวาลนี้มีคนที่สามารถคุกคามปรมาจารย์วิถีอยู่ด้วย? นิกายสวรรค์เยือกแข็งถูกทำลาย แล้วปรมาจารย์สามวิถีหายตัวไปไหน?
เรื่องนี้กลายเป็นปริศนาที่ไม่มีวันได้รับคำตอบ เพราะไม่มีใครทราบเรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้แม้แต่คนเดียว
……
“หลิงฮันยังต้องการหนิวอีกไหม?” ในพื้นที่ห่างไกล หลิงฮันกับฮูหนิวกำลังนั่งอยู่บนก้อนหินและมองดูทะเล โดยที่หนิวน้อยนั้นเอนตัวผิงไปที่แขนของหลิงฮัน ใบหน้าของนางเต็มไปด้วยความอบอุ่น
“แน่นอน” หลิงฮันกล่าวด้วยรอยยิ้ม “ข้าคิดเสมอว่าเมื่อไหร่ที่ทะลวงผ่านระดับสุริยันจันทรา ข้าจะออกเดินทางตามหาเจ้า แต่ไม่คิดเลยว่าเจ้าจะเป็นคนมาหาข้าก่อน”
ฮูหนิวหัวเราะและพูดว่า “หลิงฮันไม่มีทางหาหนิวเจอหรอก!”
“ทำไม?” หลิงฮันถาม
ฮูหนิวคิดอยู่ครู่หนึ่งและพูดว่า “เพราะหนิวอยู่ในดินแดนแห่งเซียน ตอนนี้หลิงฮันยังไปไม่ได้”
“ดินแดนแห่งเซียน? มันอยู่ที่ไหน?” หลิงฮันถาม
“แอ่ม!” หญิงชราชุดฟ้าปรากฏตัวอย่างเงียบเชียบ “นายหญิง ขืนท่านพูดมากไปกว่านี้ มันจะไม่จบแค่การถูกตักเตือน”
ยายแก่น่าเกลียด!
ฮูหนิวพึมพัมและพูดว่า “ข้ารู้แล้ว!” ฮูหนิวเอนตัวเข้าใกล้หลิงฮันมากขึ้นและกระซิบว่า “หลิงฮัน เรามามีลูกกันเถอะ!”
พรวด!
หลิงฮันแทบสำลัก และหญิงชราชุดฟ้าก็เผยสีหน้าโกรธเกรี้ยวและพูดว่า “นายหญิง หากท่านพูดแบบนั้นอีกครั้ง ข้าจะสังหารชายคนนี้!”
“เจ้าไม่มีอารมณ์ขันเอาซะเลย หนิวแค่ล้อเล่น!” ฮูหนิวกล่าว แต่หลิงฮันกับหญิงชราชุดฟ้ายืนกรานได้ว่านางไม่ได้พูดเล่น ถ้าทำได้คงทำไปแล้ว
หลิงฮันคิดอยู่ครู่หนึ่งและพูดว่า “ข้าอยากกลับไปหาพรรคพวกของข้าก่อน มิฉะนั้นคนอื่นจะเป็นห่วงข้า”
“มันเป็นความผิดของเจ้า ยายแก่น่าเกลียด!” ฮูหนิวกล่าวอย่างไม่พอใจ นางอุตส่าวางแผนที่จะจับกดหลิงฮัน และให้กำเนิดลูกชายที่น่ารักกว่าหลิงเจี้ยนเสวี่ยน โดยไม่คาดคิดว่ายายแก่เฒ่าจะแอบตามมา
หญิงชราชุดฟ้าเผยสีหน้าเย็นชา ถึงนางจะยอมรับความก้าวหน้าของหลิงฮันอยู่เล็กน้อย แต่เขาก็ยังไม่คู่ควรกับนายหญิงแห่งตำหนักมัจฉาวายุภักษ์แม้แต่น้อย
ไม่คู่ควร!
หลิงฮันและฮูหนิวเดินทางไปที่ร้านค้าตระกูลโม่
“หลิงฮัน!” สุ่ยเยี่ยนยวี่และคนอื่นรีบวิ่งเข้ามาหา พวกเขาได้ยินเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับนิกายสวรรค์เยือกแข็งแล้ว จึงเป็นเรื่องธรรมดาที่พวกเขาจะเป็นห่วงหลิงฮัน และโล่งใจที่เห็นเขา
สุ่ยเยี่ยนยวี่อยากจะวิ่งเข้าไปโอบกอดหลิงฮัน แต่นางก็ถูกฮูหนิวขัดขวางและพูดว่า “หลิงฮัน ผู้หญิงคนนี้คิดจะวิ่งเข้ามาแทงเจ้า หนิวจะสังหารนางซะ!”
“ใจเย็น!” หลิงฮันรีบส่ายหัว ฮูหนิวยังเหมือนเดิมไม่เปลี่ยน
ช่วยไม่ได้ที่ฮูหนิวจะบุ้ยมากและมองตาขาวใส่ ในตอนที่นางไม่อยู่จะต้องมีหญิงสาวหลายคนวิ่งเข้าหาหลิงฮันแบบนี้แน่ แล้วนางจะมั่นใจได้อย่างไรว่าจะได้อยู่เคียงข้างหลิงฮัน?
“หืม! ฮูหนิว!” ทันทีที่เฟิงโป๋วหยุน มู่หลงชิงและเฮ่อเหลียนเทียนหยุนเห็นฮูหนิว พวกเขาต่างอุทานออกมาด้วยความตกใจและไม่คิดเลยว่าฮูหนิวจะปรากฏตัวที่นี่
ทว่าฮูหนิวกลับเมินพวกเขาอย่างไม่ใยดี ในสายตาของนางมีเพียงแค่หลิงฮันคนเดียวเท่านั้น
“นางคือฮูหนิว?” ติงผิงรู้สึกประหลาดใจ เมื่อได้ยินคนอื่นเรียกเด็กสาวตัวน้อยคนนี้ว่าฮูหนิว
“ว้าว ช่างเป็นสาวน้อยที่น่ารักอะไรขนาดนี้!” โสมเฒ่ารีบวิ่งมาดูและเมื่อเขาเห็นฮูหนิว มันก็เป็นเรื่องช่วยไม่ได้ที่เขาจะน้ำลายไหล และรีบกระโจนเข้าหาฮูหนิวทันทีพร้อมกับพูดว่า “สาวน้อย ข้าจะตรวจดูหน้าอกของเจ้าให้เห็นว่ามันจะเติบโตได้แค่ไหน!”