“คุณคือหยางซง!”
“และคุณก็คือซางเสี่ยวเซีย!”
“คุณคือเฉินซิงหรู!”
…
ความทรงจำของซ่งหวาหย่านั้นดีมาก ชี้บอกชื่อของคน 6-7 คนได้อย่างต่อเนื่อง
“เสี่ยวหย่า คุณเก่งจริงๆ พวกเราเรียนจบการมหาวิทยาลัยมานานหลายปีแล้ว การแต่งหน้าของเราก็เป็นผู้ใหญ่มากขึ้น คุณมองปราดเดียวก็จำพวกเราได้อย่างคาดไม่ถึง”
เด็กสาวคนหนึ่งมีสีหน้าตื่นเต้นมาก เกาะแขนของซ่งหวาหย่าพลางกล่าวว่า “ใครจะเหมือนหยางซง เมื่อกี้เจอกันก็เรียกชื่อฉันผิด”
หยางซงพูดด้วยความเก้อเขินเล็กน้อย “ก็ต้องโทษที่คุณสวยขึ้นเรื่อยๆ หรือเปล่า? ไม่งั้นผมจะเรียกชื่อคุณผิดได้ยังไง?”
“ทำไมฉันถึงรู้สึกว่ามันไม่ถูกต้องล่ะ? ถ้าเป็นเพราะคุณจำฉันไม่ได้จริงๆ ก็ไม่น่าจะลืมชื่อของฉันนี่นา? เมื่อกี้คุณเรียกชื่อฉันผิดชัดๆ!”
เด็กสาวพูดด้วยสีหน้าไม่พอใจ
“ฮ่าๆๆ…”
คนอื่นๆ ทั้งหมดระเบิดเสียงหัวเราะออกมา
“นี่ไม่ใช่สถานที่ที่พวกเราจะคึกคักกัน เอาอย่างนี้แล้วกัน ผมจะเป็นเจ้าภาพเอง พวกเราไปเที่ยวที่เย่ชั่งกัน ว่าไง?”
ม่อตงซวี่ก้าวออกมาในเวลานี้ แล้วถามด้วยรอยยิ้ม
“ไม่มีปัญหา!” ทุกคนพากันตอบตกลง
แววตาของซ่งหวาหย่าเต็มไปด้วยความคาดหวัง แต่เมื่อเธอเห็นม่อตงซวี่ ก็รู้สึกเศร้าเล็กน้อย
“เสี่ยวหย่า เดิมทีคืนนี้เป็นการรวมตัวกันของเพื่อนนักเรียน ควรจะโทรหาคุณล่วงหน้า แต่ไม่มีใครสามารถติดต่อคุณได้ สุดท้ายก็ติดต่อพวกเราเหล่านี้ได้ คุณอย่าคิดมากนะ!”
เด็กสาวคนเมื่อครู่กล่าวยิ้มๆ “ในเมื่อมาพบกันที่นี่แล้ว มันก็คือฟ้าลิขิต คุณปฏิเสธที่จะไปเที่ยวกับพวกเราไม่ได้นะ!”
“ฉัน…”
ซ่งหวาหย่าต้องการปฏิเสธจริงๆ แต่พอเธอเอ่ยปาก ก็ได้ยินหยางเฉินพูดว่า “เสี่ยวหย่า ในเมื่อมาพบกันแล้ว พวกคุณก็ไปด้วยกันเถอะ!”
ในเมื่อหยางเฉินพูดมาเช่นนี้แล้ว ซ่งหวาหย่าก็พยักหน้าโดยไม่ลังเล “ตกลง!”
พวกเขาเดินออกจากบาร์กุหลาบ พร้อมกับเสียงพูดคุยเคล้าเสียงหัวเราะ
“เสี่ยวหย่า พี่ชายรูปหล่อคนนี้คือใครน่ะ? ไม่แนะนำเขาให้พวกเรารู้จักหน่อยเหรอ?”
หลังจากเดินออกไปจากบาร์ เด็กสาวที่ชื่อเฉินซิงหรูก็ถามด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์
ในบรรดาคนเหล่านี้ มีเพียงเฉินซิงหรูที่สนใจซ่งหวาหย่ามาก ตั้งแต่พบหน้ากันก็เอาแต่เกาะแขนซ่งหวาหย่าไม่ปล่อย
ซ่งหวาหย่าพูดอย่างเก้อเขิน “เขาเป็นสามีของฉันเอง หยางเฉิน!”
“พระเจ้า! คุณแต่งงานแล้วเหรอ?!” เฉินซิงหรูถามด้วยสีหน้าประหลาดใจ
คนอื่นๆ ก็มีสีหน้าประหลาดใจเช่นกัน ในเวลานี้ได้มองไปที่หยางเฉินหลายครั้ง
ซ่งหวาหย่าขึ้นขี่หลังเสือแล้วลงยาก เมื่อครู่เธอจงใจพูดต่อหน้าม่อตงซวี่ไปว่าหยางเฉินคือสามีของเธอ ตอนนี้ทำได้เพียงให้หยางเฉินสวมรอยเป็นสามีต่อไป
หยางเฉินไม่มีทางเลือก เขาเคยเห็นแฟนปลอมๆ แต่ไม่เคยเห็นสามีปลอมๆ มาก่อน
“เสี่ยวหย่า ฉันได้ยินมาว่าครอบครัวของคุณถูกไล่ออกจากตระกูลแล้วเหรอ?”
ในเวลานี้เอง เสียงที่ไม่รู้จักกาลเทศะก็ดังขึ้นอย่างกะทันหัน
ทันใดนั้น สายตาของทุกคนก็มองมา
ซ่งหวาหย่าสีหน้าชะงักงัน นี่เป็นความเจ็บปวดในใจของเธอ แต่คิดไม่ถึงว่าจะถูกใครกล่าวถึงอีกครั้ง
“ซางเสี่ยวเซีย คุณพูดจาเหลวไหลอะไร? เสี่ยวหย่ามีความสามารถขนาดนี้ เธอจะถูกขับไล่ออกจากตระกูลได้ยังไง?” เฉินซิงหรูพูดด้วยสีหน้าไม่พอใจ
ซางเสี่ยวเซียกล่าวว่า “สิ่งที่ฉันพูดเป็นจริง เมื่อไม่กี่วันก่อนตระกูลซ่งได้ปล่อยข่าวออกมา หากคุณไม่เชื่อ ก็สามารถถามเธอได้”
“เสี่ยวหย่า สิ่งที่เธอพูดเป็นความจริงเหรอ?” เฉินซิงหรูถามอย่างแปลกใจ
ซ่งหวาหย่าพยักหน้า ทุกคนถึงได้รู้ว่าเธอถูกไล่ออกจากตระกูลจริงๆ
เพื่อนนักเรียนที่เมื่อครู่ยังสงวนท่าทีต่อหน้าซ่งหวาหย่า ในเวลานี้ล้วนมีสีหน้าแอบดีใจ
“ฉันบอกแล้ว เมื่อก่อนทั้งตัวเสี่ยวหย่าเต็มไปด้วยสินค้าแบรนด์เนม แต่ตอนนี้ทำไมถึงใส่เสื้อผ้าธรรมดา ที่แท้หลังจากถูกขับไล่ออกจากตระกูล ก็ไม่มีเงินเลยเหรอ?”
เด็กสาวคนหนึ่งพูดอย่างประชดประชัน
“เสี่ยวหย่า คุณถูกไล่ออกจากตระกูล คงไม่ได้โกรธผู้ใหญ่ในตระกูลซ่ง เพราะต้องมาแต่งงานคนยากจนหรอกนะ?” ซางเสี่ยวเซียถามด้วยรอยยิ้ม คำพูดของเธอเต็มไปด้วยการเยาะเย้ย
ในขณะที่พูดก็เหลือบมองหยางเฉินอย่างดูถูก
หยางเฉินสวมใส่เสื้อผ้าธรรมดามาโดยตลอด ดูเหมือนเป็นเสื้อผ้าแบกะดิน แต่คนที่ดูสินค้าเป็นจะเห็นว่าเสื้อผ้าของหยางเฉินเป็นงานแฮนด์เมดทั้งหมด วัสดุล้วนเป็นของชั้นนำของโลก มีเพียงสมาชิกในราชวงศ์ต่างประเทศชั้นสูงเท่านั้นที่มีสิทธิ์ใช้
เสื้อผ้าชุดนี้ บางทีอาจจะครอบคลุมค่าใช้จ่ายในการดำรงชีวิตของคนธรรมดาได้ตลอดชีวิต
เพียงแต่ว่า คนเหล่านี้ที่อยู่ตรงหน้า ไม่มีใครดูสินค้าเป็นสักคน ตรงกันข้ามกลับคิดว่าหยางเฉินสวมใส่เสื้อผ้าแบกะดิน
สีหน้าของซ่งหวาหย่าแย่มาก เธอมองเพื่อนนักเรียนที่เพิ่งพูดจาเหน็บแนมอย่างเย็นชา พูดเบาๆ ว่า “สามีของฉันดีมาก ยอดเยี่ยมกว่าใครๆ!”
“เสี่ยวหย่า คุณไม่ได้เปลี่ยนไปเลยจริงๆ ยังคงฟุ้งเฟ้อเหมือนเมื่อก่อน ก่อนหน้านี้คุณคือเจ้าหญิงแห่งตระกูลซ่ง ฟุ้งเฟ้อก็เท่านั้น แต่ตอนนี้คุณถูกขับไล่จากตระกูล คุณก็ไม่ต้องเสแสร้งอีกต่อไปแล้ว”
ซางเสี่ยวเซียยิ้มกล่าวว่า “ไม่ว่ายังไง คุณก็เป็นหนึ่งในดาวมหาวิทยาลัยในเมืองเยี่ยนตู แม้ว่าจะถูกขับไล่ออกจากตระกูล แต่ด้วยความงดงามของคุณ จะขาดแคลนผู้ชายได้ยังไง? ทำไมต้องแต่งงานกับคนยากจนด้วย?”
“ไม่งั้น พรุ่งนี้คุณต้องหนีงานแต่ง ผมจะแนะนำให้คุณรู้จักคนหนึ่ง?”
สีหน้าของซ่งหวาหย่าแย่ลงเรื่อยๆ ในใจก็รู้สึกแย่มาก
“จำเป็นต้องแนะนำให้คนอื่นทำไม? เพื่อนนักเรียนอย่างพวกเราก็เหมาะสมแล้วไม่ใช่เหรอ? ตอนนี้หยางซงเป็นผู้จัดการโครงการให้บริษัทที่อยู่ในเครือตระกูลซุนมีรายได้ประจำปีเป็นล้าน!”
“ไม่งั้นก็แต่งกับหยางซงดีกว่า”
เด็กสาวอีกคนหนึ่งชื่อหวางหวน ยิ้มแต้มองไปทางหยางซงพลางถามขึ้น “ถ้าซ่งหวาหย่าหย่าร้างแล้ว คุณจะไม่รังเกียจที่เธอเคยแต่งงานมาก่อนใช่ไหม?”
“ไม่แน่นอนอยู่แล้ว!”
หยางซงกล่าวเสริมว่า “เสี่ยวหย่าเป็นเทพธิดาของเพื่อนร่วมชั้นชายของเรา ขอเพียงเธอเต็มใจ ผมจะแต่งงานกับเธอได้ทุกเมื่อ”
“ผมอยากแต่งเหมือนกัน แต่ผมไม่ได้มีเงินเหมือนหยางซง ทำอย่างไรดี?”
“ไม่มีเงินก็ลืมมันไปเถอะ!”
“ใครจะรู้ล่ะ? บางทีเสี่ยวหย่าอาจจะชอบคนไม่มีเงินก็ได้ คุณจะจนอีกสักแค่ไหนก็ยังแข็งแกร่งกว่าสามีของเสี่ยวหย่าตอนนี้ล่ะมั้ง?”
“ฮ่าๆๆ…”
ทุกคนพากันหัวเราะ
แม้แต่เฉินซิงหรูที่เมื่อครู่ยังกระตือรือร้นต่อซ่งหวาหย่า ในเวลานี้ก็เลิกปกป้องซ่งหวาหย่าแล้ว ตรงกันข้ามกลับพูดด้วยน้ำเสียงหวังดี “เสี่ยวหย่า แม้ว่าคำพูดของเพื่อนร่วมชั้นจะไม่น่าฟัง แต่ผมคิดว่าสิ่งที่พวกเขาพูดนั้นถูกต้อง แต่งงานกับผู้ชายดีๆ ก็สามารถทำให้คุณมีชีวิตที่มีความสุขได้”
“พอแล้ว!”
ในที่สุดซ่งหวาหย่าก็ระเบิดออกมา ตวาดใส่ด้วยความโกรธจนตาแดง “เรื่องของฉัน พวกคุณไม่มีสิทธิ์จะมาชี้โบ๊ชี้เบ๊ ในเมื่อพวกคุณดูถูกพวกเราสามีภรรยา ถ้าอย่างก็จะไม่ค่อยอยู่เป็นเพื่อนแล้ว!”
“ที่รัก เราไปกันเถอะ!”
ซ่งหวาหย่าถึงหยางเฉินออกไป
“เสี่ยวหย่า คุณอย่าเพิ่งโกรธ! พวกเราไม่พูดแล้ว ยังไม่โอเคอีกเหรอ?”
เฉินซิงหรูร้อนใจทันที รีบคว้าแขนซ่งหวาหย่าไว้
ตั้งแต่ต้นจนจบ ม่อตงซวี่นิ่งเงียบมาโดยตลอด ไม่ได้หัวเราะเยาะซ่งหวาหย่า แต่ก็ไม่ได้รั้งเธอไว้ไม่ให้ไป
“เสี่ยวหย่า ในเมื่อมันเป็นงานรวมตัวของเพื่อนนักเรียน ก็เข้าร่วมเถอะ!” หยางเฉินกล่าว
เขาไม่ได้อยากเข้าร่วมงานปาร์ตี้ที่แสนน่าเบื่อเช่นนี้ เพียงแต่เข้าใจดีว่า หลังจากที่ซ่งหวาหย่าได้พบกับม่อตงซวี่ในวันนี้แล้ว ก็มีอารมณ์ไม่ดีอย่างเห็นได้ชัด
ลึกลงไปในหัวใจของเธอ ความจริงแล้วก็อยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับม่อตงซวี่กันแน่
ตราบใดที่เธออยู่ ก็อาจจะมีโอกาสที่ได้รู้คำตอบ
หากปริศนานี้ไม่สามารถแก้ไขได้ ซ่งหวาหย่าจะมีชีวิตอยู่ในเงาไปตลอดชีวิตของเธอ