บทที่ 2897 ท่านไม่กล่าวโทษข้าหรือ 3 / บทที่ 2898 บังเอิญพบ

ลำนำบุปผาพิษ

บท​ที่​ ​2897​ ​ท่าน​ไม่​กล่าวโทษ​ข้า​หรือ​ ​3

“​ข้า​สมมุติ​!​”

กู้​ซีจิ​่ว​ผงะ​ไป​ ​นี่​เขา​ตั้งคำถาม​เชิง​ปรนัย​หรือ​?

ตี้ฝู​อี​เสริม​ไป​อีก​ประโยค​หนึ่ง​ ​“​ท่าน​จะ​เบิกตา​มอง​ข้า​ตัว​ระเบิด​ตาย​ไป​หรือ​?​”

“​ย่อม​มิใช่​”​ ​ซีจิ​่ว​ตอบ​โดย​ไม่​หยุด​คิด​เลย

ดวงตา​ตี้ฝู​อีส​่​อง​ประกาย​นิดๆ​ ​“​เช่นนั้น​ท่าน​จะ​ทำ​อย่างไร​?​”

กู้​ซีจิ​่​วลำ​บาก​ใจอยู่​บ้าง​ ​คิดดู​เล็กน้อย​ ​ลอง​เอ่ย​ไป​ว่า​ ​“​เช่นนั้น​ข้า​หา​สตรี​สัก​นาง​มา​ให้​เจ้า​ดี​ไหม​?​”

สีหน้า​ตี้ฝู​อี​ย่ำแย่​ลง​ทันที​ ​เธอ​จึง​รีบ​เอ่ย​เสริม​ไป​อีก​ประโยค​ว่า​ ​“​วางใจ​เถอะ​ ​ข้า​รู้​ว่า​เจ้า​รัก​สะอาด​ ​สตรีทั​่ว​ไป​ไม่มีทาง​เข้าตา​เจ้า​ ​จะ​ต้องหา​หญิง​ดีมี​สกุล​สัก​คน​…​”

ตี้ฝู​อี​เอ่ย​ขัด​นาง​อย่าง​เยียบ​เย็น​ ​“​ท่าน​คิด​จะ​ให้​ข้า​ทำร้าย​หญิง​ดีมี​สกุล​หรือ​?​”

กู้​ซีจิ​่ว​เอ่ย​ตอบ​ ​“​ก็​ไม่​นับว่า​…​ทำร้าย​กระมัง​?​ ​ตอนนี้​ด้านนอก​มีส​ตรี​ที่​ชมชอบ​เจ้า​อยู่​มากมายก่ายกอง​ ​ปักหลัก​รอ​อยู่​นอก​จวน​รับรอง​ ​เพียง​เพื่อ​ได้​มอง​เจ้า​สัก​แวบ​ก็​มีอยู่​มาก​เหมือนกัน​ ​พวกเรา​สามารถ​คัดเลือก​มาสั​กคน​จาก​ใน​บรรดา​นี้​เพื่อ​คลาย​พิษ​ให้​เจ้า​…​”

“​เช่นนั้น​หลังจาก​แก้​พิษ​ได้​แล้ว​ล่ะ​?​ ​ก็​จะ​ไม่ไยดี​นาง​รึ​?​”​ ​เสียง​ตี้ฝู​อี​เยียบ​เย็น​ยิ่งกว่า​เดิม

กู้​ซีจิ​่ว​ชะงัก​ไป​ครู่หนึ่ง​ ​เอ่ย​ตอบ​ ​“​ย่อม​ไม่ไยดี​มิได้​ ​เจ้า​ก็​รับ​นาง​ไว้​…​”

“​ท่าน​บอก​ไว้​มิใช่​หรือว่า​ถ้า​ข้า​แต่ง​กับ​ท่าน​แล้ว​ไม่​อาจ​รับ​อนุ​ได้​?​”

กู้​ซีจิ​่ว​ถอนหายใจ​ ​“​รับ​ไม่ได้​เพียง​ในนาม​เท่านั้น​ ​เจ้า​สามารถ​ให้​นาง​เป็นเวลา​สาม​ปี​ได้​ ​หลัง​ผ่าน​ไป​สาม​ปี​พวกเรา​หย่าขาด​กัน​แล้ว​ ​เจ้า​ย่อม​สามารถ​รับ​นาง​ไว้​ได้​ ​ถึงขั้น​ที่จะ​แต่ง​กับ​นาง​เลย​ก็ได้​ ​หากว่า​นาง​รอสาม​ปี​ไม่ไหว​…​เช่นนั้น​ก็​ไม่เป็นไร​ ​เรื่องราว​ฉุกละหุก​ ​จบเรื่อง​แล้ว​รับ​นาง​ไว้​เลย​ก็ได้​ ​ถึงอย่างไร​งานแต่ง​ของ​พวกเรา​ก็​จะ​จัด​ขึ้น​ใน​อีก​สิบ​วัน​ให้​หลัง​ ​ถ้า​รับ​นาง​เอาไว้​ก่อน​ ​คนนอก​ก็​พูด​อะไร​ไม่ได้​แล้ว​”

เธอ​ยังคง​ใจก​ว้ายิ​่ง​นัก​ ​ในเมื่อ​ทำลาย​ชื่อเสียง​ของ​แม่นาง​บ้าน​ผู้อื่น​ไป​แล้วก็​ไม่​อาจ​ละเลย​ทิ้งขว้าง​ได้

เธอ​มั่นใจ​ว่า​ตัวเอง​ตริตรอง​รอบคอบ​แล้ว​ ​ตอบ​เช่นนี้​ตี้ฝู​อี​จะ​ต้อง​พอใจ​มาก​แน่นอน​ ​กลับ​คาดไม่ถึง​ว่า​สีหน้า​เขา​จะ​ทะมึน​ยิ่งกว่า​เดิม​ ​ใน​ดวงตา​มี​ความขมุกขมัว​อยู่​ ​เขา​ยิ้ม​ยะเยือก​แวบ​หนึ่ง​ ​“​ท่าน​ช่าง​ใจกว้าง​เป็น​อย่างยิ่ง​!​”​ ​ไม่สน​ใจ​เธอ​อีก​ ​หันหลัง​ก้าว​ออก​ไป

กู้​ซีจิ​่ว​ไม่เข้าใจ

เธอ​อด​ไม่ได้​ที่จะ​ก้าว​ตาม​ไป​ ​เอ่ย​ถาม​ประโยค​หนึ่ง​ ​“​เจ้า​จะ​ไป​ไหน​?​”​ ​ยัง​ไม่รู้​เลย​ว่า​พิษ​ใน​ร่าง​ของ​เขา​คลี่คลาย​ไป​หรือยัง​!

“​ไปหา​หญิง​ดีมี​สกุล​!​”​ ​ตี้ฝู​อี​ทิ้ง​วาจา​เยียบ​เย็น​ประโยค​หนึ่ง​ไว้​ ​สะบัด​แขน​เสื้อ​จากไป

กู้​ซีจิ​่​วนิ​่ง​ไป

เขา​โกรธ​หรือ​?

เธอ​พูด​อะไร​ผิด​ไป​ใช่ไหม​?​ ​เธอ​คิด​เพื่อ​เขา​ขนาด​นี้​แล้ว​ ​เขา​ยัง​คิด​จะ​ให้​เธอ​ทำ​ยังไง​อีก​?

จะ​ว่า​ไป​พิษ​ใน​ร่าง​ของ​เขา​น่าจะ​คลี่คลาย​แล้ว​กระมัง​?​ ​ที่​บอกว่า​จะ​ไปหา​หญิง​ดีมี​สกุล​ก็​น่าจะ​ประชด​…

กู้​ซีจิ​่ว​ไม่ได้​พบ​หน้า​ตี้ฝู​อี​เลย​สอง​วัน​ติด​ ​เขา​ยุ่ง​มาก​ ​ไม่เพียงแต่​ไม่​กลับมา​ใน​ตอนเที่ยง​เท่านั้น​ ​แม้แต่​ตอนค่ำ​ก็​ไม่ได้​กลับมา​เลย​ ​เมื่อ​ถาม​เด็กรับใช้​ที่อยู่​เฝ้า​ ​เด็กรับใช้​ก็​ไม่ทราบ​เช่นกัน​ว่า​เขา​ไป​ไหน

เพียงแต่​ ​กู้​ซีจิ​่​วก​ลับ​พบ​ว่า​เด็กรับใช้​ข้าง​กาย​หาย​ไป​คน​หนึ่ง​ ​เด็กรับใช้​คน​นั้น​เดิมที​คอย​ทำงาน​จิปาถะ​ให้​เธอ​ ​เก็บกวาด​เรือน​ให้​เธอ​ ​ตอนนี้​จู่ๆ​ ​ก็​หาย​ไป​เลย​กู้​ซีจิ​่ว​ค่อนข้าง​แปลกใจ​แล้ว

เธอ​สอบถาม​คู่หู​ที่​มักจะ​อยู่​กับ​เด็กรับใช้​คน​นั้น​บ่อยๆ​ ​คู่หู​คน​นั้น​บอก​เธอ​ว่า​ ​เด็กรับใช้​คน​นั้น​ถูก​ตี้ฝู​อี​พาตัว​ไป​เมื่อ​ครึ่ง​วันก่อน​ ​คาด​ว่า​ตอนนี้​คง​ติดตาม​อยู่​ข้าง​กาย​เขา

ด้วยเหตุนี้​ ​กู้​ซีจิ​่​วจึง​ไม่​เก็บ​เรื่อง​นี้​มา​ใส่ใจ​อีก

สอง​วัน​มานี​้​เกิดเรื่อง​ใหญ่โต​อย่างหนึ่ง​ซึ่ง​อยู่​ใน​ความคาดหมาย​ของ​กู้​ซีจิ​่​วอ​ยู่​แล้ว​ขึ้น​ ​จอม​มารถู​กลอบ​ปลงพระชนม์​!​ ​ภพ​มาร​ที่​เดิมที​ระส่ำ​ระ​ส่าย​อยู่​แล้วก็​ยิ่ง​ปั่นป่วน​ขึ้นไป​อีก

ทาง​เมือง​ประกาศใช้​กฎอัยการศึก​ ​ตาม​จับตัว​คนร้าย

แน่นอน​ ​เรื่อง​พวก​นี้​ไม่​ส่งผล​อะไร​ต่อ​กู้​ซีจิ​่ว​เลย​ ​เธอ​ยังคง​ไปรวบ​รวม​ศิลา​วิญญาณ​ตามปกติ

เนื่องจาก​ตี้ฝู​อี​ไม่​กลับมา​ ​กู้​ซีจิ​่​วรู​้​สึก​ว่า​คงจะ​ไม่ต้อง​แสดง​ความรัก​กัน​ชั่วคราว​ ​ดังนั้น​ตอน​ออก​ไป​ใน​วันที่​สาม​ ​เธอ​จึง​ไม่ได้​กลับมา​อีก

เนิน​ศิลา​วิญญาณ​อยู่​ห่าง​จาก​จวน​รับรอง​ของ​เธอ​ไกล​มาก​ ​พอต​กค​่ำ​ ​เธอ​จึง​พัก​อยู่​ที่​เนิน​ศิลา​วิญญาณ​เสีย​เลย

————————————————————————————-

บท​ที่​ ​2898​ ​บังเอิญ​พบ

เนิน​ศิลา​วิญญาณ​อยู่​ห่าง​จาก​จวน​รับรอง​ของ​เธอ​ไกล​มาก​ ​พอต​กค​่ำ​ ​เธอ​จึง​พัก​อยู่​ที่​เนิน​ศิลา​วิญญาณ​เสีย​เลย​ ​เธอ​คำนวณ​ดูแล​้ว​ ​ยัง​ขาด​หิน​ผลึก​อยู่​กว่า​สามสิบ​ก้อน​ ​พรุ่งนี้​ถ้า​รวบรวม​ต่อ​ทั้งวัน​น่าจะ​ได้​พอสมควร​แล้ว

เธอ​คร้าน​จะ​กลับ​ไป​อีก​ ​พอต​กค​่ำ​จึง​ค้างคืน​ที่​เนิน​หิน​ผลึก​เสีย​เลย

เนิน​หิน​ผลึก​เป็น​จุด​ชมจันทร์​เพ็ญ​ที่​พบเห็น​ได้​ยาก​ที่สุด​ใน​ภพ​มาร

เป็น​คืน​เพ็ญ​สิบห้า​ค่ำ​พอดี​ ​จันทรา​กลม​มน​ ​บน​นภา​มี​เมฆ​ขาว​ล่องลอย

หิน​ผลึก​ที่อยู่​ข้าง​กาย​เสมือน​ดารา​ที่​ส่อง​กะพริบ​ ​งดงาม​ตระการตา​เช่นกัน

กู้​ซีจิ​่ว​ขยับ​ข้อมือ​ที่​ค่อนข้าง​ปวดเมื่อย​เล็กน้อย​ ​จึง​กอดอก​พิง​หิน​ผลึก​ก้อน​หนึ่ง​ชมจันทร์​เสีย​เลย

บน​เนิน​หิน​ผลึก​มีสัตว​์​ร้าย​บางส่วน​อยู่​ด้วย​ ​ระดับ​ก็​ไม่​ต่ำ​เลย​ ​และ​เป็น​เพราะ​หิน​ผลึก​ที่​มีอยู่​แค่​ใน​ภพ​มาร​แห่ง​นี้​ไม่ได้​มีประโยชน์​อะไร​ต่อ​ชาว​ภพ​มาร​เลย​ ​ดังนั้น​จึง​มี​คน​มาน้อย​ยิ่ง

เธอ​นั่ง​อยู่​ที่นี่​ได้​โดย​ไม่มี​ผู้คน​มาร​บก​วน

ปัจจุบัน​วร​ยุท​์​ของ​เธอ​สูง​ล้ำ​ ​สัตว์ร้าย​เหล่านั้น​ทำอันตราย​เธอ​ไม่ได้​ ​อีก​อย่าง​เธอ​ก็​ติด​เขตแดน​คุ้ม​กาย​ชั้นหนึ่ง​ไว้​รอบตัว​แล้ว​ ​ต่อให้​นอน​อยู่​ที่นี่​ ​สัตว์ร้าย​เหล่านั้น​ก็​โจมตี​ไม่​โดน​ตัว​เธอ

อาจ​เป็น​เพราะ​วันนี้​รวบรวม​หิน​ผลึก​มากเกินไป​ ​เธอ​จึง​อ่อนล้า​ยิ่ง​ ​มอง​ไป​มอง​มาก​็​ค่อนข้าง​ง่วงงุน​แล้ว​ ​เอน​พิง​ก้อนศิลา​สะลึมสะลือ​ใกล้​จะเข้า​สู่​ห้วง​นิทรา​แล้ว

พลัน​ได้ยิน​เสียง​สนทนา​แว่ว​ขึ้น​ไม่​ไกล

“​ท่าน​ราชครู​ ​ที่นี่​คือ​สถานที่​ ​ที่​งดงาม​ที่สุด​ใน​ภพ​มาร​ของ​พวกเรา​ ​น่ามอง​หรือไม่​?​”​ ​น้ำเสียง​สดใส​ร่าเริง​ ​เป็น​ท่านหญิง​น้อย​ผู้​นั้น

“​ไม่เลว​เลย​”​ ​เสียง​ของ​ตี้ฝู​อีก​็​ดัง​ขึ้น​มา​ ​สุ้มเสียง​ยังคง​เฉื่อยชา​เรื่อยเปื่อย​เช่น​เดิม

กู้​ซีจิ​่ว​ชะงัก​ไป​แวบ​หนึ่ง​ ​ความง่วง​หาย​ไป​แล้ว

เธอ​ลืมตา​ขึ้น​แล้ว​มอง​ไป​ตาม​เสียง​ ​เห็น​ตี้ฝู​อีกั​บท​่าน​หญิง​น้อย​หลิว​เมิ​่ง​ชิง​เดิน​เคียง​กัน​มา

เขตแดน​นี้​ที่​กู้​ซีจิ​่ว​ติดตั้ง​ไว้​เพียง​ป้องกัน​ไม่​ให้​สัตว์ร้าย​บุก​เข้ามา​เท่านั้น​ ​แต่​ไม่มี​คุณสมบัติ​ใน​การ​บดบัง​สายตา​ ​ดังนั้น​สอง​คน​นั้น​จึง​พบเห็น​เธอ​แทบจะ​ในเวลาเดียวกัน​เลย

ท่านหญิง​น้อย​เลิก​คิ้ว​ขึ้น​สูง​ ​“​เอ๊ะ​ ​นี่​มิใช่​…​แม่นาง​อาจิ​่ว​หรอก​หรือ​?​”

ภายใต้​แสงจันทร์​ดวงตา​ตี้ฝู​อี​ลุ่มลึก​ปาน​ทะเลสาบ​ ​สายตา​กวาด​ผ่าน​ร่าง​เธอ​แวบ​หนึ่ง​ ​“​เจ้า​มาค​้าง​แรม​ที่นี่​เหรอ​?​”

กู้​ซีจิ​่ว​ปัด​เศษ​หญ้า​ออกจาก​ร่าง​แล้ว​ลุกขึ้น​มา​ ​ตอบ​อืม​คำ​หนึ่ง​ ​“​ถึงอย่างไร​วันพรุ่ง​ก็​ต้อง​มา​อีก​ ​จึง​คร้าน​จะ​กลับ​ไป​”

เธอ​อด​ไม่ได้​ที่จะ​มอง​สอง​คน​แวบ​หนึ่ง​ ​ตอนที่​ตี้ฝู​อี​ออก​ไป​วันนั้น​ได้​บอกว่า​จะ​ไปหา​ ​‘​หญิง​ดีมี​สกุล​’​ ​คง​มิใช่​ว่าที่​ไปหา​คือ​ท่านหญิง​น้อย​ผู้​นี้​กระมัง​?

ไม่​ถูก​สิ​ ​ตอนนั้น​พิษ​ของ​เขา​น่าจะ​คลี่คลาย​แล้ว​ ​เขา​ไม่จำเป็น​ต้อง​ไปหา​สตรี​มาถอ​นพิษ​อีก​…

ท่านหญิง​น้อย​สนใจ​แต่​จะ​มอง​เธอ​ ​เท้า​สะดุด​สิ่งใด​เข้า​ ​ร่างกาย​พลัน​โงนเงน​ ​ล้ม​ใส่​ร่าง​ของ​ตี้ฝู​อี

แววตา​ตี้ฝู​อี​วูบ​ไหว​นิดๆ​ ​คล้าย​จะ​ทำ​อัน​ใด​ ​สุดท้าย​ก็​ไม่ได้​ทำ​ ​ยื่นมือ​ไป​พยุง​นาง​ ​“​ระวัง​หน่อย​”

ท่านหญิง​น้อยหน้า​แดง​ ​ดวงตา​ส่อง​ประกาย​ ​พยักหน้า​รับคำ​ ​“อื​้ม​ ​เจ้าค่ะ​ ​เชื่อฟัง​ท่าน​ราชครู​”

สายตา​เสมอง​ไป​ทาง​กู้​ซีจิ​่ว​แวบ​หนึ่ง​อย่าง​อดใจ​ไว้​ไม่อยู่​ ​คล้าย​จะ​โอ้อวด​และ​คล้าย​จะ​ข่ม

“​ท่าน​ราชครู​ ​พวกเรา​ไป​ทาง​นั้น​กัน​ดี​ไหม​?​ ​เนินเขา​เล็ก​ๆ​ ​ที่อยู่​ทาง​นั้น​เป็น​จุด​ชมจันทร์​ที่​ดีที​่​สุด​”​ ​ท่านหญิง​น้อย​เสนอ​ความเห็น

“​ได้​”​ ​คืนนี้​ตี้ฝู​อี​คุย​ง่าย​เป็นพิเศษ​ ​ไม่พูดพร่ำทำเพลง​อัน​ใด​จากไป​พร้อมกับ​ท่านหญิง​น้อย​เลย​ ​มุ่ง​ไป​ยัง​เนินเขา​แห่งหนึ​่ง​ที่อยู่​ไม่​ไกล​นัก

กู้​ซีจิ​่​วนั​่ง​ลง​ไป​อีกครั้ง​ ​เธอ​นวด​คลึง​หว่าง​คิ้ว

ตี้ฝู​อี​ดู​ห่างเหิน​กับ​เธอ​แล้ว​ ​หมางเมิน​เธอ​ยิ่งนัก​ ​ดูเหมือน​จะ​ยัง​ไม่​หายโกรธ​…

ช่างเถอะ​ ​พรุ่งนี้​รวบรวม​หิน​ผลึก​เสร็จ​แล้ว​ค่อย​หา​เวลา​ไป​คุย​กับ​เขา​ก็แล้วกัน​ ​วันนี้​เธอ​เหนื่อย​เกินไป​ ​คร้าน​จะ​ไป​สน​เรื่อง​พวก​นี้​แล้ว​ ​เธอ​หลับตา​ลง​อีกครั้ง

นอน​ซะ​!​ ​เธอ​ต้อง​หล่อเลี้ยง​จิตวิญญาณ​ให้​ดี​ ​พรุ่งนี้​ยัง​ต้อง​ทำงานต่อ​นะ​!

แต่​เธอ​กลับ​หลับ​ไม่​ลง​แล้ว​!

เนื่องจาก​มี​ความเคลื่อนไหว​แว่ว​มาจาก​บน​เนินเขา​อยู่​ตลอด​ ​กู้​ซีจิ​่ว​ไม่เคย​ทราบ​มาก​่อน​เลย​ว่า​ ​ท่านหญิง​น้อย​คน​นี้​จะ​ช่าง​จ้อ​ปานนี้​ ​แถม​ยัง​ชอบ​อุทาน​วี้ดว้าย​ด้วย

“​หวา​ ​งาม​นัก​!​ ​ที่นี่​เป็น​สถานที่​ที่​งดงาม​ที่สุด​จริงๆ​!​”

————————————————————————————-