ยัยหมอวายร้ายที่รัก บทที่ 734 ฉันยินดี!!
เธอได้ยินว่าอย่างไรนะ!!
กลับบ้านตระกูลเทวเทพกับเขาหรือ?!!
หัวของเส้นหมี่เหมือนกับถูกอะไรบางอย่างกระแทกอย่างแรง จ้องคนคนนี้อยู่นาน เธอยังสงสัยว่าตัวเองฟังผิดไปหรือเปล่า?
“หึหึ วางใจเถอะ ไม่มีใครบังคับให้เธอไปหรอก ถ้าไม่ใช่ไพบูลย์มาขอร้องฉัน ฉันไม่มีทางตกลงแน่”
เธอที่กำลังนั่งอึ้งอยู่ ทันใดนั้น เมื่อแสนรักเห็นสีหน้าของเธอแล้ว เขาก็ไม่ได้เอ่ยปากอะไรอีก เยือกเย็นเสียจนไม่มีความอบอุ่นเลยแม้แต่น้อย แต่ละคำช่างมืดมนน่ากลัวนัก!
“ไม่ ไม่ใช่นะ ฉันยินดีจะไป! ฉันยินดีที่จะไปมาก!!” เส้นหมี่ดึงสติมาได้แล้ว รีบลุกขึ้นมาทันที เธอก็รีบไปเกาะรถเข็นเอาไว้
“คุณแสนรัก ฉันอยากไปมากๆ……”
เธอพูดย้ำอีกครั้ง ใบหน้าเล็กๆที่เต็มไปด้วยน้ำตาจ้องมองเขา ราวกับแมวน้อยที่น่าสงสาร
แสนรักอึ้งไป
เดิมทีที่เต็มไปด้วยไฟแห่งความโกรธ ทันใดนั้น ก็เหมือนว่าจะหายวับไปหมด
“ที่แท้ก็อยู่ที่นี่กันนี่เอง พอดีเลย คิตตี้ ฉันจะได้ไม่ต้องไปคุยกับเธอเป็นการส่วนตัวอีก ฉันว่าจะส่งเธอไปเป็นพยาบาลส่วนตัวของคุณแสนรัก เธอจะตกลงไหม?”
และผู้อำนวยการไพบูลย์ก็ออกมาในตอนนี้พอดี เมื่อเขาเห็นภาพนี้ ก็หัวเราะขึ้นมา
เมื่อเส้นหมี่ได้ยินดังนั้น รีบพยักหน้าถี่ราวกับลูกไก่ที่กำลังจิกข้าวสารกิน “ยินดีค่ะยินดี ด็อกเตอร์ไพบูลย์ เมื่อกี้ที่ฉันรีบวิ่งลงมา ก็เพราะเขาไปแล้ว ฉัน……”
“เพราะงั้นก็เลยร้องไห้ด้วยงั้นหรือ?”
ไพบูลย์ช่างเข้าใจพูดถึงเรื่องที่ไม่อยากพูดถึงจริงๆเลยนะ
ใบหน้าเล็กๆของเส้นหมี่ร้อนผ่าวทันที ขนตายาวๆที่เปียกหยดน้ำตาก้มลงมองต่ำทันที
แสนรัก “……”
ร่างที่นั่งอยู่บนรถเข็นจู่ๆก็ตัวแข็งทื่อขึ้นมาทันที ดวงตาของเขามองไปยังที่อื่นอย่างไม่เป็นธรรมชาติ
แต่ว่า เขาปฏิเสธไม่ลง ว่าเขาอารมณ์ดีขึ้นกว่าเมื่อครู่นี้เยอะเลย
และแล้วท้ายสุด เส้นหมี่ก็ถูกส่งให้ตามคนคนนี้กลับไปที่บ้านตระกูลเทวเทพ อย่างไม่รู้อีโหน่อีเหน่
“คุณเส้นหมี่ ครั้งนี้ต้องคว้าโอกาสไว้ให้ได้นะ กว่าฉันจะส่งเธอไปได้ ต้องทะเลาะกับตาเถ้านั่นไปยกหนึ่งเลยนะ”
ก่อนจะไป ไพบูลย์ก็ตั้งใจดึงเธอมาที่ข้างตัว แล้วย้ำอย่างเหนื่อยกายเหนื่อยใจ
เส้นหมี่ซาบซึ้งจนแทบน้ำตาไหล
“แน่นอนค่ะ ด็อกเตอร์ไพบูลย์ ฉันคิดไว้อยู่แล้วว่าคุณต้องเป็นคนจัดการเรื่องนี้ให้ฉัน ฉันขอบคุณ คุณมากๆเลยนะคะ”
“ถ้าเรื่องนั้นไม่ต้องหรอก” ไพบูลย์โบกมือ
“เจ้าเด็กหนุ่มนั่น ที่จริงฉันเห็นแล้วก็ปวดใจนะ ฉันรู้ว่าก่อนหน้านี้เขาเป็นคนเก่งกาจมากแค่ไหน เพราะงั้น ฉันเองก็ไม่อยากให้เขามาตกอยู่ในสภาพแบบนี้ คุณเส้นหมี่ คุณต้องทำให้เขาตื่นขึ้นให้ได้นะ เข้าใจไหม?”
ผู้อำนวยการผมหงอกขาว สุดท้ายก็พูดสิ่งที่อยากพูดออกมาอย่างจริงใจ
เมื่อเส้นหมี่ได้ยินดังนั้น ก็รู้สึกจุกที่คออีกครั้ง
แน่นอน!
เธอมาที่นี่ ก็เพื่อมาช่วยเขา ทำไมเธอจะไม่ทำให้เขาตื่นขึ้นมาล่ะ?
เส้นหมี่ตามขึ้นรถของตระกูลเทวเทพไปติดๆ
ที่เป็นการเริ่มต้นใหม่อีกครั้ง ในอนาคต เธอไม่รู้ว่าต้องเผชิญกับอะไรบ้าง จะมีภัยอันตรายรอเธออยู่มากแค่ไหน แต่ว่า ไม่ว่าอย่างไร เธอก็จะอยู่เฝ้าปกป้องเขาอยู่ข้างกายเขา
“เขาพูดอะไรกับเธอ?”
“หา?”
เส้นหมี่ที่กำลังมองไปยังนอกหน้าต่าง รีบหันหน้ากลับไป มองไปยังชายหนุ่มที่นั่งอยู่ที่นั่งข้างๆ
นี่เป็นรถตู้ ภายในมีที่นั่งแบบสองแถว หลังจากที่เส้นหมี่ขึ้นมา เห็นว่าเขานั่งอยู่แถวที่อยู่ด้านขวา เพื่อไม่ทำให้เขาไม่พอใจ จึงไปนั่งอยู่อีกแถว
“เปล่าค่ะ ก็แค่ย้ำเรื่องที่ฉันควรระวังตอนที่ดูแลคุณ จริงสิ คุณแสนรัก ทำไมคุณถึงยอมตกลงตามด็อกเตอร์ไพบูลย์ล่ะ? ฉันคิดว่า……คุณจะไม่ยอมตกลงเสียอีก”
เส้นหมี่จ้องมองใบหน้าด้านข้างของเขาที่ถูกแสงสีทองส่องกระทบบนใบหน้าอย่างหลงใหล อดไม่ได้ที่จะถามขึ้นมา
ใบหน้านี้ ช่างดูดียิ่งนัก
ราวกับหลุดออกมาจากภาพวาด และที่ทำให้เธอดีใจมากกว่านั้นคือ นี่คือของเธอ!
เส้นหมี่มองไม่ละสายตา……
แสนรักไม่ได้มองไปทางอื่น
แต่ว่า นั่นไม่ได้แปลว่าเขาจะไม่รู้ตัวว่าตัวเองกำลังถูกจ้องมองอย่างหลงใหล ทันใดนั้น เมื่อใบหน้าเย็นชาที่หล่อเหลาของเขาแสดงสีหน้าแย่ๆแล้ว ดวงตาก็เปลี่ยนไปปรากฏความเยือกเย็นลึกล้ำออกมา
“เธอคิดว่าฉันเป็นคนตกลงหรือ?”
“หา?”
เส้นหมี่ที่กำลังจ้องมองอย่างเหม่อลอย ดวงตาที่มีน้ำตาก็เบิกกว้าง เมื่อได้ยินประโยคนี้
เขาไม่ได้ตกลงหรือ?
แล้ว……แล้วทำไมตอนนี้เธอถึงสามารถกลับไปที่บ้านตระกูลเทวเทพพร้อมกับเขาได้ล่ะ? ไพบูลย์ต่อให้จะเก่งแค่ไหน ก็ไม่มีทางจะยัดเยียดได้นี่
หรือว่า เป็นเพราะไชยันต์หรือ?
จู่ๆเธอก็นึกถึงคนคนนี้ ทันใดนั้น หลังจากที่เกิดความผิดหวังในใจจนหายไป ดวงตาที่สดใสราวกับดวงดาวคู่นั้น ก็มืดมนไป
“ค่ะ……” เธอหน้ามุ่ย แล้วเบี่ยงสายตา หันไปมองนอกหน้าต่างอย่างสลด
แสนรัก “……”
ผู้หญิงที่โง่เขลา!
ใบหน้าของเขาเย็นชา แล้วเอนหลังปิดตาลง……
——
ตอนเหนือสวนแมกโนเลีย
เมื่อได้รับข่าวว่าแสนรักกำลังออกจากโรงพยาบาลมาพักฟื้นที่บ้านแล้ว บรรยากาศที่สวนได้กดดันอย่างมากและเต็มไปด้วยความโกรธ
“ดูสิ มันจะออกจากโรงพยาบาลอยู่ละ ฆ่าไม่สำเร็จ ตอนนี้ยังกำลังกลับมาอีก นี่ปล่อยเสือกลับถ้ำชัดๆเลยไม่ใช่หรือไง?”
คนที่พูด คือภรรยาของวุฒิพล