กู้ชูหน่วนไปแล้ว ไม่นานก็หวนกลับมา คว้าแย่งเอาหยกน้ำแข็งสวรรค์ที่พวกเขาแย่งกันแทบตายไปด้วย
ไป๋หลี่เจิ้น “……..”
ซ่างกวนชิง “………..”
เซียวหยู่เซวียนหัวเราะ
เจ้าเด็กคนนี้ ไม่หลงเหลืออะไรเลยจริง
ในส่วนลึกสุดของภูเขาเจียงเจ๋อ กู้ชูหน่วนแบ่งสิ่งของที่แย่งมาออกเป็นสองส่วน ส่วนหนึ่งเอาใส่ไว้ในถุงกระสอบเตรียมเอาไปแลกเงิน
ส่วนที่สามารถเพิ่มพลัง กลับถูกนางกินลงไปจนหมด
เซียวหยู่เซวียนเพิ่งเดินช้าไม่กี่ก้าว คิดอยากห้ามก็ไม่ทันแล้ว
“เจ้าไม่กลัวตายหรือ? กินยาชั้นเลิศลงไปเยอะแยะขนาดนั้น เจ้าอยากตัวระเบิดตายหรือ?”
“แค่ยาชั้นเลิศไม่กี่ลูก ระดับก็ไม่เยอะ วางใจ ไม่ตายหรอก เจ้าช่วยปกป้องข้าอีกครั้งนะ”
“…….”
นั่นหลายเม็ดหรือ?
อย่างน้อยก็หลายสิบเม็ดหรือเปล่า ยังมียาสมุนไพรชั้นดีอีกไม่น้อย
เซียวหยู่เซวียนพูดไม่ออก
นางไม่เกรงใจเลยจริงๆ เรื่องใช้งานเขา อ้าปากก็สั่งเลย
ถึงแม้จะเป็นห่วง แต่มีประสบการณ์เมื่อครั้งก่อน บวกกับนางมีความคล้ายกู้ชูหน่วนอยู่บ้าง เซียวหยู่เซวียนกลับมีความคาดหวัง บางทีนางอาจจะสามารถผสานยาชั้นเลิศพวกนั้นได้ แล้วนำมาใช้เป็นของตนเอง
เวลาผ่านไปถูกวินาที
รอบตัวกู้ชูหน่วนเดี๋ยวแดงไปทั้งตัว เดี๋ยวขาวไปทั้งตัว เปลี่ยนแปลงอยู่ตลอดเวลา เซียวหยู่เซวียนมองดูจนมือที่กำพัดเซวียนกู่มีเหงื่อแตก
เจ้าเสือน้อยอยู่ด้านข้างกู้ชูหน่วนตลอด ไม่รู้ว่าเป็นเพราะเพิ่งคลอดหรือเปล่า มันยังชอบนอนมาก ฟุบอยู่บนขากู้ชูหน่วนแล้วนอนเหมือนอย่างหมู ยังนอนกรนด้วย
ในที่สุด…..
แสงสีม่วงเปล่งประกายออกมา กู้ชูหน่วนจากชีพจรยุทธ์ชั้นสามทวีขึ้นถึงชั้นสี่ แล้วก็ทวีขึ้นถึงชั้นห้า
นางค่อยๆลืมตาขึ้น พร้อมพูดบ่นว่า “ลงทุนตั้งขนาดนี้ เพิ่มขึ้นมาแค่ห้าชั้นเองหรือ? อ่อนแอมากเลย”
ยาสมุนไพรเหมือนกัน หากให้นางหลอม อย่างน้อยก็สามารถทำให้ยาชั้นเลิศเพิ่มทวีขึ้นไม่น้อยกว่าหนึ่งระดับ
เซียวหยู่เซวียนหัวเราะเย้ย พร้อมพูดขึ้นว่า “เพียงแค่ครึ่งวัน จากชั้นหนึ่งถึงชั้นห้า เจ้ายังไม่พอใจ”
“ระดับหนึ่งก็ไม่ถึง มีอะไรน่าพอใจ”
“เจ้าเด็กน้อย ข้าขอเตือนเจ้า ต้องการแต่ความเร็ว ไม่ดูประสิทธิผล จะทำให้ยิ่งไม่บรรลุเป้าหมายเจ้ายิ่งเพิ่มระดับเร็ว บางทีจะไม่เป็นผลดีต่อเจ้า”
ต่อให้ร่างกายของนางแปลกประหลาดแค่ไหน ยังไงก็ไม่ใช่กู้ชูหน่วน
บนโลกนี้ไม่มีกู้ชูหน่วนมากมายขนาดนั้น
“เจ้าเสือน้อยตัวนี้ทำไมยังอยู่ที่นี่” กู้ชูหน่วนหิ้วมันโยนทิ้ง ตรงที่เจ้าเสือน้อยนอนหนุนเปียกไปหมด เห็นได้ชัดว่านอนน้ำลายไหล
เจ้าเสือน้อยตื่นขึ้นมาอย่างหาวง่วง แล้วก็โน้มมาหา ไม่ว่ากู้ชูหน่วนจะโยนมันทิ้งยังไง มันก็ยังกลับมาหาอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย
“นี่เจ้าจะอยู่กับข้าหรือ?”
กู้ชูหน่วนขมวดคิ้ว
เซียวหยู่เซวียนลูบสัมผัสขนสีขาวราวหิมะของเจ้าเสือน้อย แต่กลับถูกเจ้าเสือน้อยแยกเขี้ยวเตือน พร้อมส่งเสียงร้องขู่
เขาหัวเราะ พร้อมพูดขึ้นว่า “เขี้ยวเสือยังไม่งอกก็ยังกล้ามาทำดุใส่ข้า ไม่กลัวข้าจับเจ้าย่างหรือ ในเมื่อมันอยากให้เจ้าเป็นนาย เจ้าก็รับมันไว้เถอะ สัตว์อสูรที่เพิ่งคลอดก็มีพลังถึงระดับสาม ใช่ว่าจะหาได้ง่ายๆ”
“ข้าไปไหนมาไหนแล้วพกเสือไปด้วย เหมาะสมหรือ?”
“มันตั้งใจจะติดตามเจ้า เจ้าทำสัญญาร่วมกับมันก็พอแล้ว”
“ระดับสามอ่อนเกินไป ข้าไม่เอา”
เซียวหยู่เซวียนส่ายหัว
เสียดายเจ้าเสือน้อยไม่ยอมสนิทกับเขา ไม่อย่างนั้นเขาอยากได้มันอยู่นะ
ในขณะที่พูด ทั่วทั้งภูเขาเจียงเจ๋อสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง ท้องฟ้ามืดครึ้มลงทันที บรรยากาศแห่งความเยือกเย็นปกคลุมทั่วทั้งภูเขาเจียงเจ๋อ
กู้ชูหน่วนพูดขึ้นอย่างตกตะลึงว่า “ลมปราณที่แข็งแกร่งมาก รอบๆมีผู้แข็งแกร่งกำลังต่อสู้กัน”
เซียวหยู่เซวียนสะบัดพัดเสียงดัง เขาได้ยินเสียงขลุ่ยกับพิณที่คุ้นเคย
เจ้าของขลุ่ยกับพิณกำลังต่อสู้กัน