บทที่ 2917 งานวิวาห์ / บทที่ 2918 งานวิวาห์ 2

ลำนำบุปผาพิษ

บท​ที่​ ​2917​ ​งาน​วิวาห์

ตี้ฝู​อี​พูดไม่ออก​แล้ว​!

เขา​สะบัด​แขน​เสื้อ​ลุกขึ้น​มา​ ​“​ท่าน​ช่าง​ทุ่มเท​จิตใจ​เพื่อ​ลูกศิษย์​ของ​ท่าน​จริงๆ​ ​นะ​!​ ​พระองค์เจ้า​วางใจ​เถิด​ ​ข้า​ชื่นชม​ความใจกว้าง​ของ​ท่าน​ยิ่งนัก​ ​และ​จะ​น้อมนำ​มัน​ไป​ปฏิบัติ​แน่นอน​!​”

แล้ว​หันหลัง​จากไป​เลย

กู้​ซีจิ​่​วนั​่​งอยู​่​ที่​เดิม​ ​หลุบ​ตาม​อง​สุรา​ใน​จอก​ ​ยก​จรด​ริมฝีปาก​ช้าๆ​ ​ดื่ม​รวดเดียว​หมด​จอก

ไม่ทัน​ระวัง​จึง​สำลัก​เล็กน้อย​ ​ไอ​ขึ้น​มา

รอ​จน​เสียง​ไอ​หยุด​ลง​ ​จู่ๆ​ ​เธอ​ก็​รู้สึก​ว่า​สุรา​เลิศ​รส​ที่​เดิมที​หอมหวน​กลับกลาย​เป็น​ขม​เฝื่อน​อยู่​บ้าง​ ​ถึงขั้น​ที่​ทำให้​ใน​ทรวงอก​ของ​เธอ​ค่อนข้าง​อึดอัด​ด้วย​ ​ทำให้​เธอ​หมด​ความอยาก​จะ​ดื่ม​ต่อ​แล้ว

….

งาน​วิวาห์​ของ​เทพ​ผู้สร้าง​โลก​ย่อม​ดึงดูด​ความสนใจ​จาก​ทั่วทั้ง​โลกา​ได้

ผู้คน​จาก​หก​ภพ​ภูมิ​ล้วน​มากั​นอย​่า​งคับ​คั่ง​ยิ่ง​ ​สาม​คีรี​ห้า​บรรพต​ ​ปวงชน​หก​ภพ​ภูมิ​ ​ผู้คน​ทั้งหมด​ที่​จัด​อยู่​ใน​ทำเนียบ​ผู้มีชื่อเสียง​ศักดา​ล้วน​มากัน​ทั้งสิ้น

หุบเขา​เสียง​สวรรค์​ที่​ใหญ่โต​กว้างขวาง​มี​ผู้คน​เนืองแน่น​ยิ่ง

เคราะห์ดี​ว่า​พ่อบ้าน​คน​นั้น​ที่​ตี้ฝู​อีส​่​งมา​จัดการ​ทุกอย่าง​ที่นี่​เป็น​บุคคล​มี​ความสามารถ​ที่​ยาก​จะ​พบ​ได้​คน​หนึ่ง​ ​คน​ผู้​นี้​ไม่เพียงแต่​มี​วรยุทธ์​ยอดเยี่ยม​ ​แถม​ยัง​ลื่นไหล​ดุจ​น้ำ​กลิ้ง​บน​ใบ​บอน​ ​แขกเหรื่อ​มากมาย​ถึง​เพียงนี้​ ​เรื่อง​จิปาถะ​มากมาย​ขนาด​นี้​ ​เขา​ล้วน​สามารถ​จัด​ได้​อย่าง​มีระเบียบ​ ​ทุกคน​ต่าง​จัดการ​ไป​ตามหน้าที่​ของ​ตน​ไม่​วุ่นวาย​เลย​สักนิด

กู้​ซีจิ​่ว​ค่อนข้าง​ว่างงาน​ ​จึง​ปิด​ด่าน​กัก​ตน​อยู่​สอง​วัน​เสีย​เลย​ ​หนึ่ง​วันก่อน​ถึง​งาน​วิวาห์​ถึง​ได้​โผล่​ออกมา

อู​เชียน​เหยี​ยน​รายงาน​ต่อ​เธอ​ ​บอกว่า​ทาง​ราชครู​ตี้​ส่ง​ชุดเจ้าสาว​มา​ให้​แล้ว​ ​เชิญ​เธอ​ไป​ลอง​สวม​ดู

กู้​ซีจิ​่​วก​็​คาดไม่ถึง​เช่นกัน​ว่า​ใน​ชีวิต​นี้​จะ​มี​วันที่​ตน​ได้​สวม​ชุดเจ้าสาว​ด้วย​ ​ชุดเจ้าสาว​หรูหรา​ยิ่ง​ ​ทำ​จาก​ผ้าไหม​ชั้นเลิศ​โดย​ใช้​ช่างเย็บ​ปัก​สิบ​คนที​่​มีชื่อเสียง​เลื่องลือ​ที่สุด​ใน​หก​ภพ​ภูมิ​ตัดเย็บ​โดย​ไม่​หลับ​ไม่​นอน​เลย​อยู่​หลาย​วัน

บน​ชุดเจ้าสาว​มีพ​ญา​หงส์​หลาย​ตัว​กำลัง​ร่อน​รำ​อยู่​ ​มีชีวิตชีวา​สมจริง

สวม​ลง​บน​ร่าง​เธอ​ทีละ​ชิ้นๆ​ ​จากนั้น​ก็​สวมมงกุฎ​หงส์​ห้อย​ระย้า​มุก​ ​เมื่อ​ส่อง​คันฉ่อง​ดู​ ​สีแดง​ที่​ราวกับ​เพลิง​ลุก​โหม​นั้น​ขับ​เน้น​ให้​ดวง​หน้า​เฉิดฉัน​ที่​ซีด​ขาว​เล็กน้อย​ของ​เธอ​ดู​มี​เลือดฝาด​ขึ้น​มา​ ​อีกทั้ง​ระย้า​ที่​แกว่งไกว​ไปมา​ก็​ทำให้​ดวง​หน้า​เฉิดฉัน​ของ​เธอ​คล้าย​ดอก​ท้อ​ที่​โอบล้อม​ด้วย​สาย​หมอก

ชุดเจ้าสาว​ชุด​นี้​งดงาม​ยิ่ง​ ​กู้​ซีจิ​่ว​ถอนหายใจ​เบา​ๆ​ ​ครา​หนึ่ง​ ​ดวงตา​หยี​โค้ง​แวบ​หนึ่ง

ใน​ใจ​ของ​เด็กสาว​ทุกคน​ล้วน​มี​ชุดเจ้าสาว​ใน​ฝัน​อยู่​ชุด​หนึ่ง​ ​อันที่จริง​กู้​ซีจิ​่​วก​็​ไม่ใช่​ข้อยกเว้น​เช่นกัน​ ​เพียงแต่​ด้วย​ศักดิ์​ฐานะ​ของ​เธอ​ ​ความใฝ่ฝัน​นี้​จึง​เป็นได้​เพียง​ความใฝ่ฝัน​เท่านั้น​แม้แต่​ตัว​เธอ​ก็​ไม่รู้​เช่นกัน​ว่า​ตน​จะ​ชมชอบ​สิ่ง​นี้​ด้วย

ตอนนี้​ในที่สุด​ก็ได้​สวม​ชุดเจ้าสาว​แล้ว​ ​แม้​จะ​เป็น​เพียง​ละคร​ฉาก​หนึ่ง​ ​แต่​ท้ายที่สุด​แล้วก็​นับว่า​เติมเต็ม​ความฝัน​หนึ่ง​ของ​เธอ​ได้​แล้ว

เธอ​หมุนตัว​พลิ้ว​รอบ​หนึ่ง​ ​ชุดเจ้าสาว​บน​ร่าง​เธอ​โบก​กระเพื่อม​เป็น​วง​ดัง​ระลอกคลื่น

เธอ​รู้สึก​พอใจ​กับ​ชุดเจ้าสาว​ชุด​นี้​ยิ่ง​ ​จึง​หันไป​ถาม​อู​เชียน​เหยี​ยน​ที่อยู่​ด้านหลัง​ ​“​เชียน​เหยี​ยน​ ​เจ้า​คิด​ว่า​เป็น​ยังไง​บ้าง​?​”

อู​เชียน​เหยี​ยน​ที่อยู่​ด้าน​ข้าง​ค่อนข้าง​ตะลึงงัน​อยู่​บ้าง​ ​และ​ไม่ได้​ยิน​วาจา​ของ​กู้​ซีจิ​่ว​ด้วย​ ​ไม่ทราบ​เช่นกัน​ว่า​ใจลอย​ไป​ถึง​ไหน​แล้ว

กู้​ซีจิ​่ว​เอ่ย​ถาม​อีก​รอบ​หนึ่ง​ ​นาง​ถึง​คล้าย​ว่า​จะ​ได้สติ​ขึ้น​มา​ฝืนยิ้ม​แวบ​หนึ่ง​ ​“​งาม​เพ​คะ​!​ ​พระองค์เจ้า​สวม​ชุด​นี้​แล้ว​งดงาม​จริงๆ​!​ ​วันพรุ่ง​พระองค์เจ้า​จะ​ต้อง​เป็น​เจ้าสาว​ที่​งดงาม​ที่สุด​แน่นอน​เพ​คะ​”

กู้​ซีจิ​่ว​พอใจ​แล้ว

เธอ​จัด​มงกุฎ​หงส์​บน​ศีรษะ​ ​เอ่ย​ถาม​อย่าง​คล้าย​จะ​ไม่​เจตนา​ประโยค​หนึ่ง​ ​“​เชียน​ซื่อ​ล่ะ​?​”

อู​เชียน​เหยี​ยน​ชะงัก​ไป​แวบ​หนึ่ง​ ​ตอบ​เสียง​แผ่ว​ ​“​เขา​…​ออก​ไป​ข้างนอก​ ​ไม่ได้​กลับมา​เลย​เพ​คะ​”

กู้​ซีจิ​่ว​มุ่น​คิ้ว​นิดๆ​ ​“​เด็ก​คน​นี้​ ​ระยะนี้​ไม่​ค่อย​ได้เรื่อง​เลย​”

อู​เชียน​เหยี​ยน​แก้ต่าง​ให้​เขา​ตาม​สัญชาตญาณ​ ​“​เขา​คงจะ​ไป​เก็บ​สมุนไพร​หรือไม่ก็​ไป​ซื้อ​ข้าวของ​สำหรับ​งาน​วิวาห์​”

“​เช่นนั้น​ก็ดี​ ​เปิ่น​จุน​ก็​ว่า​แล้ว​เชียว​ ​เขา​ไม่ใช่​เด็ก​เหลวไหล​เช่นนี้​หรอก​”

อู​เชียน​เหยี​ยน​หลุบ​ตาลง​นิดๆ​ ​ตอบรับ​คำ​หนึ่ง

….

กู้​ซีจิ​่ว​พบ​ตัว​ฟั่น​เชียน​ซื่อ​ใน​คลัง​สุรา​ใต้ดิน​ของ​ภัตตาคาร​แห่งหนึ​่ง

เขา​เหมา​หยำเป​แล้ว​ ​ขโมย​ดื่ม​สุราชั​้น​ดี​ใน​คลัง​ของ​ผู้อื่น​ไป​กว่า​สิบ​ไห​ ​จากนั้น​ก็​นอนแผ่​หลา​หลับใหล​อยู่​บน​พื้น​ไป​เช่นนี้​ ​กลิ่น​สุรา​คละคลุ้ง​ ​บางครั้ง​ก็​ละเมอ​พึมพำ​ออกมา​บ้าง​ ​“​อาจารย์​…​”

“​เพราะอะไร​…​”

————————————————————————————-

บท​ที่​ ​2918​ ​งาน​วิวาห์​ ​2

“​ข้า​ไม่ดี​ตรงไหน​?​”

“​ข้า​…​ข้า​ชอบ​ท่าน​ถึง​เพียงนี้​…​”

บัดนี้​เสื้อผ้า​ที่​สะอาดสะอ้าน​ของ​เขา​เต็มไปด้วย​คราบ​สกปรก​ ​มอง​ๆ​ ​ไป​แล้ว​คล้าย​กับ​คนจรจัด​ที่​ตกยาก​ผู้​หนึ่ง

กู้​ซีจิ​่​วที​่​เร้น​กาย​อยู่​หลุบ​ตาม​อง​เขา​นิดๆ​ ​แววตา​ปวดร้าว​รางๆ​ ​เธอ​ตั้งใจ​อบรมสั่งสอน​เขา​มา​เนิ่นนาน​ปานนี้​ ​พอ​เห็น​เขา​เป็น​เช่นนี้​ ​ถ้า​บอกว่า​ไม่​ปวดใจ​เลย​ก็​โกหก​แล้ว

แต่​เธอ​ไม่​อาจ​ปล่อย​ให้​เขา​มีความหวัง​ต่อไป​ได้​แล้ว​ ​มี​แต่​ต้อง​สะบัด​ความรัก​อัน​ไม่เหมาะสม​นี้​ของ​เขา​ทิ้ง​อย่าง​โหดร้าย​ ​เขา​ถึง​จะ​สามารถ​ก้าว​ข้าม​ไป​ได้​อย่าง​สมบูรณ์

ความทุกข์​ใน​ตอนนี้​คือ​สิ่ง​ที่​เขา​จำเป็นต้อง​เผชิญ​ ​มี​เพียง​ยาม​ที่​คนเรา​สิ้นหวัง​ใน​เรื่อง​ใด​อย่าง​สมบูรณ์​แล้ว​ถึง​จะ​ตัดใจ​ละวาง​อย่างแท้จริง​ได้

ตาม​สถานการณ์​ปกติ​แล้ว​ ​เมื่อ​สิ้นหวัง​จาก​ความรัก​ก็​จะ​หันเห​ความสนใจ​ไป​ยัง​หน้าที่​การงาน​แทน​ ​ด้วย​นิสัย​ของ​ฟั่น​เชียน​ซื่อ​ ​ความในใจ​ของ​เขา​จะ​หันเห​ไป​ยัง​การพุ่ง​ทะยาน​ขึ้น​สู่​จุดสูงสุด​อย่างรวดเร็ว​ยิ่ง

ขณะที่​เธอ​กำลังจะ​หมุน​กาย​เคลื่อนย้าย​จากไป

ประตู​คลัง​สุรา​พลัน​ถูก​คน​เปิด​ออก​ ​มี​คน​สาม​คน​เดิน​เรียง​กัน​เข้ามา​ ​สาม​คน​นี้​แต่ง​ชุด​พนักงานบริการ​ ​ทันทีที่​มองเห็น​ตี้ฝู​อี​ ​ก็​บันดาล​โทสะ​ขึ้น​มา​ ​“​มิน่าล่ะ​สุรา​ใน​คลัง​ถึง​ลดลง​ ​ที่แท้​ก็​มีหัว​ขโมย​นี่เอง​!​”

“​ทุบ​เขา​ซะ​!​”

“​ทุบ​เขา​เลย​!​ ​ทุบ​ไอ้​สารเลว​คน​นี้​เสีย​!​”

ทั้ง​สาม​คน​พลัน​ฉวย​ไม้​ฟืน​สาม​ท่อน​ขึ้น​มา​ ​แล้ว​ฟาด​เข้าไป​ที่​ใบหน้า​ศีรษะ​และ​หัวไหล่​ของ​ฟั่น​เชียน​ซื่อ​!

ฟั่น​เชียน​ซื่อ​เมา​หนัก​เกินไป​ ​ไม่น่าเชื่อ​ว่า​จะ​ไม่รู้​จัก​หลบเลี่ยง​เลย​ ​โดน​ฟาด​เข้า​อย่าง​จัง​อยู่​สามสี​่​ครั้ง​ ​ใบหน้า​หล่อเหลา​ก็​ถูก​ฟาด​เข้า​เล็กน้อย​ ​บวม​แดง​ขึ้น​มา​ใน​ทันใด

กู้​ซีจิ​่ว​ขมวดคิ้ว​ ​กำมือ​นิดๆ​ ​คล้าย​จะ​ทำ​อะไร​ ​สุดท้าย​ก็​อดทน​ไว้

กู้​ซีจิ​่ว​คิด​ว่า​หลังจาก​คน​พวก​นี้​ทุบตี​ไป​ไม่​กี่​ครั้ง​ก็​คงจะ​โยน​เขา​ออก​ไป​แล้ว​ ​กลับ​คาดไม่ถึง​ว่า​จะ​ฟาด​ครั้งแล้วครั้งเล่า​ไม่​จบ​ไม่​สิ้น​เสียที​ ​เธอ​เบิกตา​มอง​ฟั่น​เชียน​ซื่อ​ถูก​ฟาด​ไป​ถึง​สามสิบ​สี่​สิบ​ครั้ง​ ​ทุบตี​จน​เขา​หน้า​บวม​จมูก​ช้ำ​ ​คน​เหล่านั้น​ก็​ยัง​ไม่มี​ทีท่า​ว่า​จะ​หยุด​มือ​เลย​ ​ถึงขั้น​ที่​มี​คน​ผู้​หนึ่ง​คว้า​มีดพร้า​เล่ม​หนึ่ง​ที่​ด้าน​ข้าง​มา​ ​คิด​จะ​สับ​เจ้าหัว​ขโมย​สารเลว​คน​นี้​ให้​สุนัข​กิน​เสีย​…

นี่​ก็​เกินไป​แล้ว​!

กู้​ซีจิ​่​วร​่า​ยอา​คม​เล็กน้อย​ ​ดีด​ใส่​ร่าง​ของ​ฟั่น​เชียน​ซื่อ​ ​บน​อากาศ​เหนือ​ร่าง​ของ​ฟั่น​เชียน​ซื่อ​ปรากฏ​กำบัง​โปร่งใส​อัน​หนึ่ง​ขึ้น

คน​เหล่านั้น​ก็​มองไม่เห็น​เช่นกัน​ ​เงื้อมี​ดลง​ไป​ ​ทว่า​ฟัน​ลำคอ​ของ​ฟั่น​เชียน​ซื่อ​ให้​ขาดไม่ได้​ ​กลับ​ถูก​กำบัง​นั้น​ดีด​สะท้อน​กลับ​ไป​ ​เกือบจะ​สะท้อน​กลับมา​ฟัน​เข้าที่​หน้าผาก​ของ​ตน​แล้ว

เขา​สะดุ้งโหยง​รีบ​โยน​มีด​ทิ้ง​ไป​ ​“​ผีหลอก​!​”

คนที​่​เหลือ​ฟาด​ไม้​ออก​ไป​ก็​ถูก​ดีด​สะท้อน​กลับมา​เช่นกัน​ ​ล้วน​ตกตะลึง​ระคน​สงสัย​อยู่​บ้าง​ ​สบตา​กัน​แวบ​หนึ่ง​ ​สุดท้าย​ก็​ไม่กล้า​ลงมือ​แล้ว​ ​พากัน​ด่าทอ​แล้ว​แบก​ฟั่น​เชียน​ซื่อ​ขึ้น​มา​ ​เอา​ไป​โยนทิ้ง​ใน​น้ำ​โคลน​บน​ท้องถนน

ยาม​ที่​พวกเขา​กลับ​ไป​ตรวจ​นับ​ไห​สุรา​ที่​คลัง​สุรา​อีกครั้ง​ ​ก็​ต้อง​ประหลาดใจ​เมื่อ​พบ​ก้อนเงิน​ไม่​กี่​ก้อน​อยู่​บน​พื้น​ ​พอดี​กับ​ราคา​สุรา​เหล่านั้น​ที่​ถูก​ฟั่น​เชียน​ซื่อ​ขโมย​ดื่ม​ไป

พวกเขา​ผงะ​ไป​ ​หยิบ​ก้อนเงิน​พวก​นั้น​ขึ้น​มา​ ​จู่ๆ​ ​ก็​ค่อนข้าง​สำนึก​เสียใจ​ที่​ลงมือ​อย่าง​ทารุณ​ไป

ดูเหมือน​ชาย​ขี้เมา​คน​นี้​ไม่ได้​คิด​จะ​กิน​แล้ว​ชักดาบ

แถม​ยัง​จ่าย​เงิน​ไว้​ล่วงหน้า​แล้วด้วย

บน​ท้องถนน​สายลม​หนาว​ยะเยือก​ ​ฟั่น​เชียน​ซื่อ​นอน​อยู่​ใน​แอ่ง​โคลน​ผมเผ้า​ยุ่ง​กระเซิง​ ​ไม่น่าเชื่อ​ว่ายัง​ไม่มี​ท่า​ว่า​จะ​สร่าง​เมา​เลย​ ​ใน​ความเมามาย​เขา​ก็​ยัง​รับรู้​ถึง​ความเจ็บปวด​ได้​ ​ใน​ปาก​เอ่ย​คร่ำครวญ​เสียง​งึมงำ​อยู่​สอง​สาม​ประโยค​ ​“​อาจารย์​ ​อย่า​ทิ้ง​ข้า​…​”

“​อาจารย์​ ​แม้ว่า​ท่าน​จะ​ด่า​ข้า​ตี​ข้า​ก็​ไม่เป็นไร​ ​แต่​อย่า​ทิ้ง​ข้า​เลย​…​”

“​อาจารย์​ ​ข้า​เจ็บ​…​”

มือ​ของ​กู้​ซีจิ​่ว​สั่นเทา​อยู่​บ้าง​ ​ทั้ง​โกรธ​ทั้ง​โมโห​ทั้ง​ปวดใจ​ ​เด็ก​คน​นี้​ ​เป็นมาร​ผจญ​โดยแท้​!

ผู้คน​บน​ท้องถนน​จับกลุ่ม​กัน​ชี้​ไม้​ชี้​มือ​มาทาง​เขา​ ​ไม่น่าเชื่อ​ว่า​จะ​มีบา​งคน​จำ​เขา​ได้​ ​“​เอ๋​ ​นี่​…​นี่​คล้าย​กับ​ศิษย์​ของ​พระองค์เจ้า​แห่ง​หุบเขา​เสียง​สวรรค์​เลย​…​”

กู้​ซีจิ​่​วนิ​่​งงั​น.​..

ต่อให้​เธอ​จะ​โกรธเคือง​สัก​แค่ไหน​ ​เธอ​ก็​ยัง​ไม่​คิด​จะ​ปล่อย​ให้​ศิษย์​ทำตัว​ขายหน้า​อยู่​ที่นี่​ ​ขณะที่​เธอ​กำลังจะ​ลอบ​ลงมือ​เคลื่อนย้าย​เขา​ออก​ไป​ ​จู่ๆ​ ​บน​พื้น​พลัน​ปรากฏ​สายลม​กรรโชก​หอบ​หนึ่ง