มหายุทธ์ สะท้านภพ บทที่ 784
สำหรับเพื่อนที่ต้องเข้ามาข้องเกี่ยวเพราะตัวเองนั้น หลัวซิวก็ทำอะไรไม่ได้ ในเวลาเดียวกันก็โมโหอย่างมาก จะเห็นได้ว่าบนโลกแห่งการฝึกยุทธ์ ไม่ใช่ทุกคนที่จะทำเรื่องใดก็ทำอย่างเปิดเผย ยังคงมีคนอีกมากที่เพียงเพื่อให้สำเร็จเป้าหมายของตน ก็สามารถทำได้ทุกอย่างโดยไม่เลือกวิธี
“ในเมื่อพวกเจ้าอยากเล่น เช่นนั้นข้าก็จะเล่นกับพวกเจ้าบ้างจะเป็นไร?”
หลัวซิวยิ้มเยือกเย็นในใจ จากนั้นก็ออกไปจากเขตการปกครองโตว้ไห่อย่างรวดเร็ว
……
เผ่าหงส์ตั้งอยู่ในเส้นข้ามเขตระหว่างอาณาจักรตะวันออกและอาณาจักรใต้ มีกลุ่มภูเขาไฟอยู่ที่นี่ ทั้งยังมีต้นไม้โบราณเต็มไปด้วยเปลวเพลิง
ที่ด้านบนของภูเขาไว้ทุกลูก มีการก่อสร้างวังและตำหนักมากมาย ที่แห่งนี้ก็คือที่ตั้งของสำนักใหญ่เผ่าหงส์
“เกิดเรื่องอีกแล้ว!”
ภายในสำนักเผ่าหงส์ ผู้อาวุโสคนหนึ่งวิ่งเข้ามาด้วยความตื่นตระหนก ในมือถือป้ายหยกหกชิ้นที่มีความมืดมน
ในกองกำลังใหญ่ต่าง ๆ ทุกคนที่มีผลการฝึกตนระดับที่บรรลุถึง เจ้ายุทธจักร หรือเหล่าศิษย์สาวกผู้มีความสามารถที่ดูแลฝึกฝนเป็นพิเศษ ต่างก็มีป้ายชีวิตวางเอาไว้ในกองกำลัง
ป้ายชีวิตจะเก็บออร่าวิญญาณเอาไว้ หากเจ้าของป้ายชีวิตตายไป เช่นนั้นออร่าวิญญาณที่อยู่ในป้ายชีวิตก็จะหายไปด้วย อีกทั้งแสงของป้ายชีวิตก็จะมืดดับลงในที่สุด
สำหรับสมบัติระดับโคมวิญญาณโบราณ เป็นสิ่งที่จะพบได้เมื่อมีโอกาสเท่านั้น ในกองกำลังใหญ่ระดับสูงถึงแม้จะมีอยู่บ้าง แต่ก็เป็นไปไม่ได้ที่ทุกคนจะมีไว้ครอบครอง
ก่อนหน้านี้ฝานไท่เต๋อแห่งประเทศเทียนหวูได้รับโคมวิญญาณมาชิ้นหนึ่ง เรียกได้ว่าเป็นโอกาสที่ดีอย่างมาก และเพราะว่าอาศัยโคมวิญญาณ ทำให้เขายังไม่ถูกลิขิตให้ตาย ไม่เช่นนั้นเขาคงจะตายด้วยมือของหลัวซิวไปนานแล้ว
“ไอ้สัตว์เดรัจฉาน อาจหาญฆ่าคนของเผ่าข้า ไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง ข้าจะไปแล่เนื้อมันมาด้วยตัวเอง!”
เสียงคำรามด้วยความโกรธดังขึ้นมาจากภายในสำนักเผ่าหงส์ ทันใดนั้นเพลิงอัคคีรูปมือใหญ่ก็ชูขึ้นไปบนท้องฟ้า เกิดเสียงดังแควก โซนถูกทำลาย ลำแสงหนึ่งบินเข้าไปในรอบร้าวของโซน และหายไปอย่างรวดเร็ว
ไม่นานนัก ห่างออกไปหลายล้านลี้เหนือเขตการปกครองโตว้ไห่ โซนถูกฉีกออกอย่างกระทันหัน ลำแสงหนึ่งบินออกมา
ลำแสงแปรเปลี่ยน กลายเป็นผู้อาวุโสคนหนึ่งที่สวมชุดคลุมยาวอัคคี ยืนตรงอยู่กลางอากาศ ก้มมองคูเมืองที่อยู่ด้านล่าง
อำนาจกดขี่ที่คาดเดาไม่ได้ครอบคลุมทั้งคูเมือง ให้ทุกคนรู้สึกถึงความกลัวและการกดขี่จากส่วนลึกที่สุดของจิตวิญญาณ
“หนีไปเสียแล้ว?”
ผู้อาวุโสเผ่าหงส์คำรามด้วยความโกรธ ตัวสำนึกที่แหลมคมสังเกตเห็นออร่าที่อ่อนแอ จึงรีบตามไปในทันที
ผู้อาวุโสท่านนี้คือผู้อาวุโสระดับสูงคนหนึ่งของเผ่าหงส์ นามว่าเฟิ่งหวูเจียง เมื่อหนึ่งพันปีก่อนได้ฝึกตนถึงแดนมหาจักรพรรดิยุทธ์ นับเป็นเวลาหลายร้อยปีแล้วที่ไม่ได้มาเดินที่โลกมนุษย์แห่งนี้
เขาติดตามออร่าเล็กน้อยที่หลัวซิวทิ้งเอาไว้ที่กลางเมือง ไม่นานก็มาถึงพันลี้นอกเขตการปกครองโตว้ไห่
“ออร่าหายไปแล้ว? ไอ้สัตว์เดรัจฉานรอบครอบเสียจริง!” เฟิ่งหวูเจียงสีหน้าหม่นลง เบาะแสถูกตัดไปแล้ว
หลัวซิวแต่เดิมก็ได้ป้องกันว่าจะมีผู้แข็งแกร่งโลกยุทธ์สะกดรอยตามออร่าของตน ทั้งนั้นเมื่อถึงเวลาที่ต้องออกจากสถานที่หนึ่ง ก็จะกำจัดร่องรอยออร่าที่ตนเองทิ้งเอาไว้ บางครั้งก็จงใจทิ้งข้อบกพร่องบางอย่าง ก็คือจงใจสร้างค่ายกล หากมีคนที่ติดตามออร่าอยู่จริง แน่นอนว่าไม่สามารถหาตัวจริงของเขาเจอได้
หลัวซิวไม่รู้ว่ามหาจักรพรรดิยุทธ์ของเผ่าหงส์เริ่มเคลื่อนไหวแล้ว หลังจากที่ออกจากเขตการปกครองโตว้ไห่ เขาวนไปหลายที่ จากนั้นก็หายเข้าไปในป่าโบราณ เปิดถ้ำ และฝึกตนปิดขังอีกครั้ง
ฝึกตนได้ราว ๆ หนึ่งเดือน ออร่าของหลัวซิวเข้มข้นกว่าเมื่อก่อนมากทีเดียว พลังผลการฝึกตนก็เพิ่มขึ้นไม่น้อย แต่ระยะห่างระหว่างมกุฎยุทธ์ขั้นเก้าบรรลุถึงมหายุทธ์ขั้นหนึ่ง ยังคงมีระยะห่างอยู่ไม่น้อย
การข้ามแดนใหญ่ระดับที่บรรลุถึง ยากกว่าจากมกุฎยุทธ์ขั้นหนึ่งฝึกตนถึงขั้นเก้าอยู่มาก ปัญหาที่สำคัญข้อหนึ่ง คือจำเป็นต้องเติมเต็มและสะสมทรัพยากรมหาศาล
บทที่ 783
บทที่ 785