หลงฉือคิดอยากจะล่าถอย แต่การล่าถอยนี้เขาไม่เต็มใจเป็นอย่างยิ่ง
ปัง ปัง ปัง!
ทุกการโจมตีที่ตกลงไปบนร่างของมังกรกระดูกดำล้วนแต่ไม่เป็นผลทั้งสิ้น ส่วนพวกเขากลับถูกมังกรกระดูกดำโจมตีจนได้รับบาดเจ็บสาหัส
ตูม! การโจมตีครั้งแรกไม่สำเร็จ มู่เฉียนซีถูกมังกรกระดูกดำสะบัดหางใส่จนร่างกระเด็นลอยออกไป และนางก็รับรู้ได้ถึงพลังชี่ที่กำลังเดือดดาล
กู้ไป๋อีก็ไม่ได้ดีไปกว่ากันมากนัก ใบหน้าของเขาซีดขาวราวกระดาษไม่มีเลือดเลยแม้แต่น้อย
แสงสลัววาบผ่านดวงตาของมู่เฉียนซี ตอนนี้ด้วยระดับของพวกเขาแล้ว ไม่ว่าจะเป็นการโจมตีใดก็ไม่สามารถสร้างบาดแผลให้กับมังกรกระดูกดำตัวนี้ได้เลย
เช่นนั้น ตอนนี้ก็มีเพียงแค่หนทางเดียวแล้วเท่านั้น
นางได้เห็นแววตาที่คิดจะล่าถอยของหลงฉือแล้ว อีกทั้งแววตาของความหวาดกลัวของราชทินนามซวง
พวกเขาไม่เคยออกจากเมืองเฮยตูมาก่อน ร่างกายของพวกเขาจึงไม่ได้มีคำสาปแต่อย่างใด ไม่มีความจำเป็นใดที่ต้องมาเสี่ยงอันตรายที่นี่เลย
และในขณะที่หลงฉือกกำลังจะบอกให้ล่าถอยนั้น มู่เฉียนซีก็เอ่ยปากกล่าวว่า “หลงฉือ หากเจ้าอยากจะเข้าไปข้างในให้ลึกกว่านี้ก็เข้าไปช่วยเสี่ยวไป๋ ช่วยบรรเทาความกดดันของเสี่ยวไป๋ ข้าจะคิดหาทางรับมือกับเจ้านี่”
สายตาของหลงฉือตกลงไปที่ร่างของมู่เฉียนซี หญิงสาวชุดม่วงในตอนนี้ก็ตกอยู่ในที่นั่งลำบากแล้วเช่นกัน แต่ดวงตาสีดำขลับคู่นั้นกลับส่องสกาวสว่างดุจดั่งดวงดาราก็มิปาน
นึกไม่ถึงเลยว่านางจะกล่าวว่าจะหาทางรับมือกับเจ้านี่ ยังมีหนทางอีกอย่างนั้นหรือ?
ร่างในชุดดำเคลื่อนไหวไป หลงฉือเข้าไปช่วยกู้ไป๋อีแล้ว
ยังเหลือพลังอีกไม่น้อย ลองเชื่อนางสักครั้ง ถึงอย่างไรสาวน้อยผู้นี้ก็ได้ทำเรื่องน่าทึ่งมาไม่น้อยแล้ว
ถึงอย่างไรก็รอคอยมาเนิ่นนานแล้ว ตราบใดที่มีโอกาสความเป็นไปได้ ถึงแม้ว่าจะเล็กน้อย แต่เขาก็อยากจะเดิมพันสักครั้ง!
การโจมตีด้วยพลังไม่ได้ผล แล้วหากเป็นยาล่ะ
โชคดีที่นางได้รับสมุนไพรวิญญาณมามากมายจากในถ้ำด้านนอก และสมุนไพรวิญญาณที่มีพิษร้ายแรงก็ได้มาเช่นกัน
เช่นนั้นก็ใช้สมุนไพรวิญญาณเหล่านี้ปรุงยากัดกร่อนที่ยอดเยี่ยมออกมาก็แล้วกัน ดูสิว่าจะจัดการกับมังกรกระดูกดำได้หรือไม่!
ตูม เปรี้ยง เปรี้ยง!
หลงฉือนึกไม่ถึงเลยว่าในขณะที่พวกเขากำลังพัวพันอยู่กับมังกรกระดูกดำนี้อยู่ มู่เฉียนซีจะเอาหม้อยาออกมา นี่นางกำลังจะปรุงยาอย่างนั้นเหรอ?!
นี่นางจะปรุงยาในสถานที่ที่อันตรายและในสถานการณ์ที่กำลังคับขันเช่นนี้เนี่ยนะ นางคิดจะทำสิ่งใดอยู่กันแน่!
หลงฉือกล่าว “ในเมืองเฮยตู ความแข็งแกร่งของพวกเราได้มาถึงจุดสูงสุดแล้ว ต่อให้มีเม็ดยาวิญญาณที่สามารถเพิ่มพลังความแข็งแกร่งของพวกเราได้ พวกเราก็ไม่สามารถทะลวงพลังวิญญาณได้แล้ว เจ้าอย่าเปลืองแรงเสียเวลาเปล่าเลย”
หลงฉือคิดว่ามู่เฉียนซีจะหลอมเม็ดยาวิญญาณเพิ่มพลังวิญญาณออกมา
มู่เฉียนซีดูเหมือนว่าจะไม่ได้ยินเสียงเขาแม้แต่น้อย และนางก็ได้เริ่มปรุงยากัดกร่อนที่ยอดเยี่ยมขึ้น ในตอนนี้หลงฉือก็ไม่มีกะจิตกะใจที่จะสนใจมู่เฉียนซีแล้ว
หากเขาสังเกตเห็นถึงความผิดปกติ เขาต้องถอยหนีแน่นอน
ไม่นานนักมู่เฉียนซีก็ปรุงยากัดกร่อนออกมาได้สำเร็จ ยาที่ปรุงออกมานั้นไม่น้อยเลย ต้องรู้เอาไว้เลยว่าเจ้ามังกรกระดูกดำตัวนี้ร่างของมันนั้นใหญ่มาก
มู่เฉียนซีเอายากัดกร่อนนั้นบรรจุใส่ในขวดยา นางโบกมือขึ้นและโยนขวดยากัดกร่อนหนึ่งขวดออกไป
แสงกระบี่ส่องผ่านไป มู่เฉียนซีตะโกนอย่างเย็นชาว่า “เงาจันทราหนาวเหน็บ!”
และแสงจันทราสีเงินก็ได้ทุบขวดยาเช่นนั้น
เสียง ตูม! ดังสนั่นขึ้น และขวดยาก็ได้ระเบิดอยู่เหนือร่างมังกรกระดูกดำ
ฉ่า ฉ่า ฉ่า!
ยากัดกร่อนยอดเยี่ยมนี้ตกลงบนร่างของมังกรกระดูกดำ ไม่นานนักเสียง ฉ่า! ก็ดังขึ้น
ยากัดกร่อนนี้ทำให้ร่างของมังกรกระดูกดำเกิดเป็นรูขนาดใหญ่
ดวงตาของหลงฉือเปล่งประกายขึ้น พวกเขาพยายามอย่างสุดความสามารถแล้วแต่ก็ไม่สามารถสร้างบาดแผลบนร่างกายให้มันได้เลยแม้แต่น้อย
แต่หญิงสาวผู้นี้ใช้สิ่งนั้นทำให้ร่างกายของมังกรกระดูกดำบาดเจ็บจนเกิดรูขนาดใหญ่เช่นนี้ได้
“ได้ผล ยาที่เจ้าปรุงออกมาได้ผล” หลงฉือกล่าวด้วยสีหน้าที่ตื่นเต้น
สาวน้อยผู้นี้ ช่างนำพามาซึ่งความน่าประหลาดใจยิ่งนัก
“เสี่ยวไป๋ รับไว้ ใช้สิ่งนี้รับมือกับมัน!”
มู่เฉียนซีโยนขวดยาหลายขวดให้กับกู้ไป๋อี
ให้กู้ไป๋อีก่อนแต่ไม่ได้ให้เขา เมื่อหลงฉือเห็นเช่นนี้แล้วสีหน้าของเขาก็ไม่ค่อยจะดีนัก นางไม่ได้เห็นฝ่าบาทอย่างเขาอยู่ในสายตาเลยแม้แต่น้อย
เขากล่าว “ราชทินนามโยว พวกเราต่อสู้กับศัตรูด้วยกัน เจ้าจะมอบของสิ่งนั้นให้ข้าสักขวดได้หรือไม่”
“รับ!” มู่เฉียนซีโยนขวดยานั้นออกไป
ถึงอย่างไรก็ยังต้องให้เขาลงมือด้วยกัน
ฉ่า ฉ่า ฉ่า!
ตูม ปัง ปัง!
มียากัดกร่อนยอดเยี่ยมนี้แล้ว ร่างของมังกรกระดูกดำก็กลายเป็นหลุมเป็นบ่อขึ้น จนกระทั้งมีบางส่วนของร่างกายมันได้ถูกกัดกร่อนจนหักไปสมบูรณ์แล้ว
แต่ถึงกระนั้น กำลังในการต่อสู้ของมังกรกระดูกดำก็ยังคงมีอยู่
มันไม่ใช่สิ่งมีชีวิตที่ตายแล้วอย่างหนึ่ง มันมีความคิดเป็นของตัวเอง เมื่อมันพบว่าของเหลวเหล่านั้นสามารถทำให้มันได้รับบาดเจ็บสาหัสได้ มันก็เริ่มที่หลบหลีกทันที
หลังจากนั้นคิดจะเอายากัดกร่อนราดบนตัวมันนั้นก็ไม่ง่ายแล้ว
ยาที่มู่เฉียนซีปรุงออกมาได้ใช้จนหมด
เมื่อหมดแล้วก็ปรุงต่อ เป็นสิ่งที่ถูกต้องแล้ว
การต่อสู้มอบให้เป็นหน้าที่ของพวกเขาสี่คน มู่เฉียนซีถอยออกมาจากวงต่อสู้ และปรุงยากัดกร่อนด้วยความรวดเร็วที่สุด
นางไม่เชื่อว่าจะฆ่าเจ้านี่ไม่ได้
รอให้ยากัดกร่อนนี้กัดกร่อนกระดูกของมันจนหมดสิ้นแล้ว มังกรกระดูกดำตัวนี้ก็จะไม่อาจคุกคามพวกเขาได้อีกต่อไป
มู่เฉียนซีใช้ความเร็วอย่างเร็วที่สุดในการปรุงยากัดกร่อนนี้ออกมาอีกครั้ง
“รับ!”
ตูม ปัง ปัง!
ไม่พอ ปรุงต่อ!
กว่าจะได้สมุนไพรวิญญาณมากมายเช่นนั้นมาได้มันไม่ง่ายเลย และการสิ้นเปลืองในตอนนี้นั้นช่างน่าทึ่งเป็นอย่างยิ่ง
ตอนนี้เผชิญหน้ากับศัตรูที่แข็งแกร่ง แต่ไม่ใช่เวลาที่จะมาเจ็บปวด มู่เฉียนซีทำได้เพียงแค่ปรุงยาอย่างบ้าคลั่ง
ภายใต้ยากัดกร่อนนี้ ร่างของมังกรกระดูกดำก็หดเล็กลงเรื่อย ๆ กำลังการต่อสู้ก็อ่อนแอลงเรื่อย ๆ เช่นกัน
ร่างในชุดขาวเคลื่อนไหวไป กระบี่ของกู้ไป๋อีได้แทงดวงตาสีแดงก่ำข้างหนึ่งของมังกรกระดูกดำ
พรึบ! ในตอนนี้หลงฉือได้ใช้เปลวไฟโจมตีไปที่ดวงตาอีกข้างของมัน
เสียง ตูม! ดังสนั่นขึ้น ภายใต้การโจมตีของพวกเขาทั้งสองคน เดิมทีมังกรกระดูกดำที่มีกำลังเข้มแข็งเกรียงไกร ก็ทรุดจนเป็นม้าตีนปลายตอนนี้ได้แหลกออกเป็นเสี่ยง ๆ แล้ว
ตูม! มังกรกระดูกดำถูกกำจัดโดยสมบูรณ์แล้ว
พวกเขาทั้งห้าคนเห็นเช่นนี้แล้วก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกไปเปราะหนึ่ง จากนั้นจึงหาพิงกำแพงเพื่อพักเอาแรง
มู่เฉียนซีได้รับบาดเจ็บเพียงเล็กน้อย แต่กลับสูญเสียพลังจิตไปเป็นอย่างมาก ส่วนคนอื่น ๆ อีกสี่คนที่เหลือถูกมังกรกระดูกดำทำให้ได้รับบาดเจ็บอย่างสาหัส
มู่เฉียนซีรีบวิ่งไปตรงหน้ากู้ไป๋อีพร้อมกับเร่งตรวจร่างกายและอาการบาดเจ็บของเขา นางฉีดยาหยุดเลือดให้เขา หลังจากที่ได้บรรเทาอาการเจ็บปวดและฟื้นฟูอวัยวะภายในเรียบร้อยแล้ว จากนั้นนางก็เอาเม็ดยาวิญญาณออกมาให้เขาหลายขวด “กินยา!”
ติดตามอยู่ข้างกายมู่เฉียนซีมาช่วงหนึ่งแล้ว คุ้นเคยกับวิธีการกินยาของมู่เฉียนซีแล้ว
กลืนเข้าไปขวดละคำ ต่อจากนี้ไม่รู้ว่าจะเกิดอันตรายใดขึ้นอีก ต้องรีบฟื้นฟูอาการกลับมาโดยเร็วเป็นสำคัญ
หลงฉือกับราชทินนามซวงที่ถูกมู่เฉียนซีเพิกเฉยได้เห็นฉากนี้เข้าก็ตกตะลึงพรึงเพริดขึ้น กินเม็ดยาวิญญาณนี้มากไปแล้วกระมัง!
หลงฉือกล่าว “ราชทินนามโยว นี่เจ้าลำเอียงเกินไปแล้วกระมัง ให้เม็ดยาวิญญาณแก่ไป๋อี แต่กลับไม่ให้ข้า”
มู่เฉียนซีกล่าว “ในเมื่อรู้ว่าข้าลำเอียง เจ้ายังจะพูดจาไร้สาระให้มากความเพื่ออันใด ข้าว่าเจ้าน่าจะรู้ดีกระมังว่าเผ่ามังกรไม่ได้มีความสนใจในเม็ดยาวิญญาณ อีกอย่างพวกเจ้าก็แอบซ่อนเม็ดยาวิญญาณเอาไว้ หากไม่กินก็รอความตายไปก็แล้วกัน”
ราชทินนามซวงโกรธเกรี้ยวขึ้นแล้ว “สาวน้อย ระวังคำพูดของเจ้าด้วย เหตุใดถึงได้กล้ากล่าววาจาเช่นนี้กับฝ่าบาทของพวกข้า”
มู่เฉียนซีกล่าว “พวกเจ้าสองคนได้รับบาดเจ็บสาหัสปานนี้ยังมีหน้ามาทำตัวเย่อหยิ่งเช่นนี้อีก เชื่อหรือไม่ว่าข้าสามารถฉวยโอกาสนี้เอาชีวิตของพวกเจ้าได้”
หลงฉือและพวกเป็นผู้ที่ไม่น่าเชื่อถือมาตั้งแต่แรกแล้ว ถึงแม้จะบอกว่าด้านหน้ามีอันตรายมาก มีสหายร่วมกลุ่มมากจะเป็นการดี แต่คนเหล่านี้มีโอกาสแทงข้างหลังสูง
.
.