บทที่ 744 คนของเขา ใครกล้ารังแก

ยัยหมอวายร้ายที่รัก

ตระกูลเทวเทพในสายตาของเส้นหมี่ ความจริงแล้วเป็นตระกูลที่สูงศักดิ์มากกว่าตระกูลไหนๆ

พวกเขาอยู่ที่นี่ อยู่ใต้อำนาจของคนคนเดียวแต่อยู่เหนือคนนับหมื่น อำนาจที่อยู่ในมือนั้นมากมายเหลือคณา มีคนไม่น้อยที่อยากจะพึ่งบารมีของตระกูลราชวงศ์

แต่ว่า วินาทีนี้เส้นหมี่ มองไปยังปากอันนั้นที่บอกให้เธอออกไป อีกทั้งใบหน้าของผู้หญิงคนนั้นยังเปลี่ยนเป็นบูดเบี้ยว ทันใดก็รู้สึกว่ายิ้มออกมาน้อยๆ

นี่เป็นลักษณะท่าทางที่ตระกูลราชวงศ์ของพวกเขาควรจะมีอย่างนั้นเหรอ?

“ค่ะ รบกวนแล้ว”

เส้นหมี่ขี้เกียจจะพูดอะไรมากมาย หันหลังกลับเตรียมเดินออกไป

แต่เวลานี้ ด้านหลังมีเสียงที่แสนจะเย็นชาเย็นเหมือนน้ำในฤดูใบไม้ร่วงลอยมา:“มานี่”

ห๋า?

คำพูดนี่พูดออกมา ไม่เพียงแต่เส้นหมี่ที่เตรียมออกไปได้หยุดลง แม้แต่ไชกุและมินตราทั้งสองที่อยู่ด้านข้าง ต่างก็มองมายังต้นเสียงที่เปล่งออกมา

คือแสนรัก

สายตาของเขายังคงเย็นชาเป็นอย่างมาก ในตอนเช้าแสงแดดได้ส่องสว่างแล้ว หลังจากนั้นได้สาดส่องเข้ามาทางหน้าต่างสีทองอันนั้น เขานั่งอยู่ที่นั่น แต่ใบหน้าหล่อเหลาที่เฉียบคมกลับไม่ได้มีแม้ความอบอุ่นใดๆ

เหมือนกับน้ำแข็งแกะสลัก ความหนาวและเย็นที่แผ่ออกมาจากร่างกาย ทำให้คนขนหัวลุก

ไชกุสองสามีภรรยาไม่กล้าส่งเสียงออกมาแล้ว

แต่หลังจากเส้นหมี่ได้เห็นแล้ว ก็ได้ลังเลอยู่เหมือนกัน:“คุณแสนรัก คุณเรียกฉันหรือเปล่า”

“……”

ไม่มีเสียงใด

คนคนนี้ หลังจากรอสักพัก ไม่เห็นคนเข้ามา เขาจึงไม่ทนต่อไปแล้ว ใบหน้าหล่อขุ่นมัว จับพนักโซฟาแล้วลุกขึ้นมา

“ระวัง!”เส้นหมี่ได้เห็นแล้ว ภายในใจรีบร้อน ในที่สุดก็หันหลังกลับวิ่งกลับมา พุ่งเข้ามาที่ด้านหน้าพยุงเขาเอาไว้

มินตรา:“……”

ไชกุ:“……”

ในเวลานี้ม็อกโกที่ออกไปบอกให้คนรับใช้เตรียมอาหารก็ได้กลับมาแล้ว หลังจากได้เห็นฉากฉากนี้ เขาอึ้งไป :“นี่คุณทำอะไร แสนรัก คุณจะไปไหน”

“ออกไป!”

ในที่สุดแสนรักก็เอ่ยปากออกมาอีกครั้ง ถึงแม้ว่าน้ำเสียงจะเย็นชา

ออกไป?

ไปไหน? หรือว่าจะกลับไปแล้ว?

คนเหล่านี้ที่อยู่ในห้องรับแขก ทันใด แต่ละคนสีหน้าเปลี่ยนไปแล้ว โดยเฉพาะภรรยาของไชกุ

ครั้งนี้ที่แสนรักมานั้น ความจริงแล้วพวกเราสองสามีภรรยาได้เตรียมการเอาไว้เป็นเวลานาน

แสนรักคนนี้ ตั้งแต่คุณท่านพาเขากลับมา ถึงแม้ว่าเขาจะไม่เคยทำหน้าดีๆกับเขา อีกทั้งยังลงมือกับเขา แต่ว่า เขาที่เป็นลูกชายแท้ๆ ไชกุมองออกได้อย่างชัดเจน คุณท่านคนนี้ไม่ได้จะทำอะไรเขาจริงๆ

อีกทั้งยังดีอย่างไม่น่าเชื่อ

ยกตัวอย่างเช่น พาไปที่เขาภูตา

และยกตัวอย่างเช่น ครั้งนี้ยังให้เขาพักอยู่ที่เดอะวิวซี

ดังนั้น พวกเขารู้สึกได้ถึงความอันตรายบางอย่าง อีกทั้งความอันตรายนี้ ไม่เพียงแต่พวกเขาจะสูญเสียการเอาอกเอาใจ

ที่สำคัญกว่านั้นคือ ลูกม็อกโกของพวกเขา!

ตาแก่คนนั้น ไม่ใช่ว่าสุดท้ายแล้ว? แม้แต่สถานะของคนรับช่วงต่อตระกูลทหารก็เปลี่ยนไปแล้ว?

สองสามีภรรยาคู่นี้ร้อนรนเป็นอย่างมาก ก็เพราะว่าเหตุผลนี้ หลายวันมานี้ พวกเขาได้ยุยงส่งเสริมให้ลูกชายของตัวเอง ให้รับหลานชายคนนี้มา ทำความเข้าใจในตัวคนคนนี้สักหน่อย

อีกทั้งเหตุผลที่สองคือ……

แน่นอนว่าอยากจะยืมใช้โอกาสนี้ในการดูแลลูกชายของน้องชาย แสดงออกมาให้ไชยันต์เห็นสักหน่อย

ไชกุกำมือแน่น

“ออกไป? ไปไหน กลับไปเหรอ? ทำไมกลับไปเร็วขนาดนี้ ยังไม่ทันได้ทานอาหารเที่ยงเลย ไม่ใช่ว่าคุยกันเอาไว้แล้วเหรอว่าวันนี้อยู่ที่นี่ทั้งวัน”

ม็อกโกก็นึกว่าน้องชายคนนี้อยากกลับไป ตอนนี้ เขาก็ร้อนรนขึ้นมาแล้ว รีบปรามเขาเอาไว้

เส้นหมี่ได้ยินแล้ว ทันใดก็อึ้งไป

เขาจะกลับไปจริงๆ?

เป็นเพราะว่าเธอถูกมินตราไล่ออกไป ดังนั้นเขาก็จะกลับไปกับเธอด้วยงั้นเหรอ?

เธอเอียงตามองไปทางเขา หลังจากนั้นภายในใจก็ปลื้มปีติขึ้นมา เธอดีใจขึ้นมาจนดวงตาทั้งสองข้างเปล่งประกายออกมา

แต่แสนรักไม่พูดอะไร เขายืนอยู่ที่นั่นไม่พูดอะไรออกมา สุดท้าย เส้นหมี่พยุง พาเขามาที่เก้าอี้วีลแชร์ตัวนั้นแล้วนั่งลง

ไชกุ:“……”

ในที่สุดก็นั่งอยู่ไม่ไหวแล้ว เขาลุกขึ้นแล้วเดินเข้ามา:“ใช่น่ะสิ แสนรัก คุณพึ่งจะมาไม่นาน ก็อยากจะกลับแล้วเหรอ วันนี้ลุงเพื่อจะอยู่เป็นเพื่อนคุณ ไม่ได้ไปแม้แต่ค่ายทหารนะ”

“คุณไปตอนนี้ก็ได้นี่”

ในที่สุดแสนรักก็เปิดปากออกมา หลังจากที่นั่งลงบนวีลแชร์ น้ำเสียงเย็นชาดังออกมาหนึ่งประโยค

ทันใดไชกุก็ตื้อตันทันที เกือบจะหงายไปเหมือนกัน

ไอ้เด็กคนนี้ ไม่ได้ไว้หน้าเขาสักนิด!

“เจ้าเด็กคนนี้ ลุงจะไปได้ยังไง นี่เป็นครั้งแรกที่พวกเราลุงหลานได้ทานข้าวด้วยกันอย่างเป็นทางการ แสนรัก คุณเป็นเพราะว่าเมื่อสักครู่คุณป้าได้ว่าคุณหมอสาวคนนั้น ใช่ไหม คุณวางใจเถอะ ผมจะให้คุณป้ากล่าวคำขอโทษกับเธอ”

หลังจากนั้น ไชกุคนนี้ ทันใดดวงตาทั้งสองก็จ้องเขม็งไปที่ภรรยาของตัวเอง

มินตราที่กำลังมองอยู่ด้านข้าง ทันใดเห็นสามีมองมาที่เธอ ใบหน้าที่ตกแต่งอย่างงดงามของเธอก็ซีดลง:“ฉัน……”

“คุณจะยังอะไรล่ะ อายุปูนนี้แล้ว แม้แต่กิริยามารยาทแค่นี้ยังไม่มี โชคดีที่คุณเป็นคุณหญิงของบ้าน ยังจะไปคิดเล็กคิดน้อยกับเด็กสาว แพร่ออกไปคนคงจะหัวเราะเยาะเอาได้”

ไชกุด่าออกไปอย่างรุนแรง!

ไม่ได้เพื่อสิ่งใด ก็เพราะว่าภรรยากำลังจะทำลายเรื่องของเขา

มินตราถูกด่า ทันใด เธอมองไปรอบๆเห็นเหล่าคนรับใช้กำลังมองมาที่เธอ ใบหน้าของเธอทั้งใบเหมือนถูกตบลงมาจนหูอื้อ ทั้งโมโหทั้งอายจนเส้นเอ็นบนลำคอปูดนูนออกมาอย่างชัดเจน