อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม บทที่ 936 แย่งชิงยา
ไป๋หลี่หมิงพูดอย่างภาคภูมิใจ “ฮึ พวกเศษเดนเหล่านั้นที่กล้าดูถูกข้า ครั้งนี้ข้าจะทำให้พวกเขาได้รู้ ว่าอะไรที่เรียกว่าสัตว์เลี้ยงอย่างแท้จริง”
ไป๋หลี่เจิ้นทั้งมีความสุขและเป็นกังวล
ที่มีความสุขคือก็คือราชางูมรกตเก้าหัวระดับห้า ที่เรียกว่าเป็นของล้ำค่าที่หายาก เป็นดั่งสิ่งของที่มีน้อยและหายากอย่างแท้จริงนั้น กลับถูกพวกเขาเอามาได้แล้ว
สิ่งที่กังวลคือ ใช้ทำหมดทุกวิถีทาง แต่ราชางูเหลือมก็ไม่ยอมที่จะทำข้อตกลงความสัมพันธ์กับหมิงเอ๋อร์
หากไม่มีข้อตกลงความสัมพันธ์ ก็ไม่ได้ถือว่าเป็นการสยบได้อย่างแท้จริง
และ…..
ราชางูเหลือมตัวนั้นก็ยังกินจุเกินไปอีก
ทุกมื้อต้องมีเนื้อ อีกทั้งยังต้องเป็นเนื้อหมูย่างชั้นดีอีก เขาค่อนข้างรับมือไม่ไหวแล้ว
งูตัวหนึ่ง ปริมาณอาหารมื้อหนึ่งยังมากยิ่งกว่าคนทั้งตระกูลไป๋หลี่ของพวกเขาทุกคนรวมกันเสียอีก
ไม่รู้จริงๆว่าเป็นงูตะกละยังไงกันแน่
แต่จะว่าไป หากว่ามันไม่ตะกละ เขาจะพามันกลับมาได้อย่างไรกันล่ะ
“ท่านปู่ ท่านยังกังวลเรื่องข้อตกลงความสัมพันธ์อีกหรือ? ข้าว่าท่านไม่ต้องคิดมากไปหรอก ตั้งแต่โบราณมา มีสัตว์อสูรระดับสูงที่ไหนที่จะทำข้อตกลงความสัมพันธ์กับคนได้ง่ายๆล่ะ ท่านปู่วางใจ ข้าเชื่อ เพียงแค่ข้าทำดีกับราชางูเหลือม จะต้องมีสักวัน ที่จะต้องทำให้มันซาบซึ้งได้แน่”
“ขอให้เป็นเช่นนั้นละกัน”
ทำไมเขาถึงได้รู้สึกกังวลใจขนานนั้นนะ
“ถูกแล้ว ไม่ง่ายกว่าที่ปู่จะแย่งชิงยามาเพื่อเจ้าเจ้ากินแล้วหรือยัง?”
“ยังเลยขอรับ เหล่านั้นล้วนเป็นยาชั้นดี ทุกเม็ดล้วนมีคุณค่ามหาศาล ข้าไม่กล้ากินไปง่ายๆ คิดว่ารอให้ท่านปู่กลับมาคุ้มกันให้ข้าจะดีกว่า”
“หมิงเอ๋อร์เฉลียวฉลาด กินยาลงไป พัฒนาศักยภาพเรื่องนี้ไม่ควรล่าช้า น่าเสียดายที่ในมือปู่มีเรื่องบางอย่างจำเป็นต้องสะสาง เช่นนี้ละกัน รอตอนค่ำวันพรุ่งนี้ ปู่จะปกป้องเจ้าด้วยตัวเอง เจ้ารีบกินลงไป เลี่ยงไม่ให้คนอื่นในตระกูลรู้แล้วอยากจะได้บ้าง”
“พวกเขากล้าเหรอ ยิ่งไปกว่านั้น พวกเขาก็หาไม่พบ ข้าเอายาแอบไว้ในห้องสมบัติ และวางไว้ที่เดียวกับราชางูเหลือม พวกเขากล้าแย่งชิงยา ก็เตรียมตัวถูกราชางูเหลือกินไปซะเถอะ”
“เรื่องนี้ต้องถูกเก็บเป็นความลับ อย่างไรเสียยานี่ก็ไม่ได้แย่งมาด้วยความมีเกียรติ เพื่อแย่งชิงยาเม็ดนี้มาให้เจ้า ปู่ตีจนลูกชายแท้ๆของหัวหน้าตระกูลซ่างกวนพิการไปเชียวนะ”
“รู้แล้วรู้แล้ว ท่านพูดตั้งหลายรอบแล้ว ข้าจำได้แล้วขอรับ”
หลังจากที่ไป๋หลี่เจิ้นปู่หลานทั้งคู่จากไป
กู้ชูหน่วนลูบคางแล้วลูบคางอีก
เพื่อยาไม่กี่เม็ด ก็ตีจนลูกชายแท้ๆของหัวหน้าตระกูลซ่างกวนพิการเชียวเหรอ?
หากว่าปล่อยข่าวนี้ออกไป ตระกูลซ่างกวนจะเปลี่ยนสีหน้ากับตระกูลไป๋หลี่ทันทีหรือไม่?
ช่างเป็นข่าวที่เผ็ดร้อนข่าวหนึ่งจริงๆ
หากว่านางไม่จุดไฟ ก็จะผิดต่อการเก็บงำความลับอย่างยากลำบากมาหลายวันของไป๋หลี่เจิ้นรึเปล่านะ?
กู้ชูหน่วนยิ้มแล้ว ในรอยยิ้มแฝงไปด้วยความเจ้าเล่ห์
เมื่อเห็นว่ารอบๆไม่มีใคร กู้ชูหน่วนจึงคลำทางไปที่หอสมบัติ
ยาชั้นดี นางจะไม่ไปดูก่อนได้อย่างไร
ตระกูลไป๋หลี่ใหญ่เกินไปแล้ว คิดจะหาหอสมบัติให้เจอในเวลาสั้นๆก็ไม่ง่าย
แต่บังเอิญนางโชคดี คิดอะไรก็ได้เช่นนั้น
ผู้คุมคนหนึ่งขวางนางไว้ มุ่งเข้ามาด้วยสีหน้าดุดันแล้วกล่าวตำหนิยกหนึ่ง
“พรุ่งนี้ก็เป็นวันก่อนวันแต่งงานของคุณหนูหกแล้ว ไม่เห็นหรือว่าทุกคนในจวนล้วนยุ่งวุ่นวายกันหมด? เจ้ายังมาแอบอู้งานอยู่ตรงนี้อีก ยังไม่รีบไปหอชุ่ยอวี้ขนย้ายสมบัติวัตถุโบราณที่คุณหนูหกโปรดปรานที่สุดออกมาอีก”
กู้ชูหน่วนก้มหน้า ตอบรับอย่างต่อเนื่อง
สุดท้ายก็ตอบกลับคำหนึ่ง “หอชุ่ยอวี้อยู่ที่ไหน?”
“หอชุ่ยอวี้อยู่ที่ไหนเจ้าไม่รู้หรือ? อยู่ใกล้กับหอสมบัติไงล่ะ”
“แล้วหอสมบัติอยู่ที่ไหนล่ะ?”
“ข้าก็ว่าทำไมจึงไม่คุ้นหน้าเจ้าขนาดนี้ เจ้ามาใหม่เหรอ? หอสมบัติตรงไปข้างหน้า จากนั้นเลี้ยวขวาสามครั้งก็ถึงแล้ว”
“ข้าจะไปเดี๋ยวนี้”
“เดี๋ยวก่อน เจ้าไม่มีป้ายคำสั่งคนอื่นเขาจะให้เจ้าเข้าไปได้ยังไง? นี่ เอาไป อีกเดี๋ยวอย่าลืมเอามาคืนข้าด้วยล่ะ แล้วอย่าทำหายเด็ดขาด”