บทที่ 2971 จิตมาร / บทที่ 2972 จิตมาร 2

ลำนำบุปผาพิษ

บท​ที่​ ​2971​ ​จิต​มาร

ฝู​่​เซี่ยว​เทียน​ร้อง​ดัง​เฮือก​ ​พลัน​ถอยหลัง​ไป​ดุจ​สายฟ้า​แลบ​ ​หยาดเหงื่อ​เย็นเฉียบ​ไหล​หยด​ลง​ไป​ด้านล่าง​ ​เห็นได้ชัด​ว่า​เจ็บปวด​สุดขีด

“​ผู้ใด​?​!​”​ ​ตวาด​จน​เสียงหลง​แล้ว

“​เปิ่น​จุน​เอง​”​ ​คน​ผู้​หนึ่ง​พลัน​ปรากฏ​กาย​ขึ้น​กลางอากาศ

คน​ผู้​นั้น​สวม​เสื้อคลุม​สีเขียว​ต้น​ไผ่​ ​ขนง​เนตร​งาม​วิจิตร​ ​ใน​มือถือ​พัด​จีบ​ลาย​นภา​ดารา​ ​นั่ง​ตะแคง​อยู่​บน​หลัง​มังกร​ประทีป​ที่​กำยำ​เพรียว​ยาว​ตัว​หนึ่ง​ ​เหิน​ลอย​ดุจ​สายลม​ ​ล่องลอย​ดุจ​เมฆา

เมฆา​ขาว​ไม่​กี่​ก้อน​นั้น​ที่อยู่​ใน​ท้อง​นภา​ก็​ราวกับ​สูญเสีย​สีสัน​ไป​แล้ว

ฝู​่​เซี่ยว​เทียน​ก็​นับว่า​เป็น​ผู้​ที่​หล่อเหลา​สง่างาม​เช่นกัน​ ​ทะนง​ตน​ว่า​เปรียบเสมือน​ต้น​อวี​้​สูงชะลูด​ ​แต่​เมื่อ​เทียบ​กับ​บุรุษ​ผู้​นี้​แล้ว​ ​เขา​ก็​เหมือน​ไม้​ฟืน​หิน​หยาบ​ไป​ทันที​ ​ระคาย​ตายิ​่ง

ฝู​่​เซี่ยว​เทียน​จ้องมอง​ไป​ที่​มังกร​ประทีป​ตัว​นั้น​ ​ถึงแม้​เขา​จะ​ไม่รู้​จัก​ชาย​ชุด​เขียว​ผู้​นี้​ ​แต่​ก็​ยังคง​รู้จัก​สิ่งมีชีวิต​เช่น​มังกร​ประทีป​อยู่​ ​เป็นตัว​ตน​ระดับ​เทพ​!

ผู้​ที่สามา​รถ​นำ​มังกร​ประทีป​มา​เป็น​สัตว์เลี้ยง​ได้​ย่อม​ไม่ธรรมดา​ยิ่ง

เขา​ถอยหลัง​ไป​ก้าว​หนึ่ง​ ​สูด​หายใจ​เบา​ๆ​ ​“​ท่าน​ผู้สูงศักดิ์​คือ​?​”

บุรุษ​คน​นั้น​กลับ​ไม่ได้​มอง​เขา​ ​สายตา​จ้องเขม็ง​อยู่​ที่​ร่าง​ของ​สตรี​ชุด​ขาว​นาง​นั้น​ ​แววตา​วูบ​ไหว​ ​กำมือ​แน่น​ ​“​ซีจิ​่ว​!​”

เห็นได้ชัด​ว่า​เขา​คาดไม่ถึง​ว่า​จะ​ได้​พบ​นาง​ที่นี่​ ​ใน​น้ำเสียง​แฝง​ความตื่นเต้น​ยินดี​ไว้

สตรี​ชุด​ขาว​นาง​นั้น​เงยหน้า​มอง​เขา​ ​เอ่ย​ทวน​วาจา​เสมือน​หุ่นยนต์​ก็​มิ​ปาน​ ​“​ซีจิ​่ว​?​”

ใน​ความใส​ซื่อ​ไร้เดียงสา​ของ​นาง​แฝง​ความ​งุนงง​เอาไว้​ ​ราวกับ​เพิ่ง​เคย​ได้ยิน​นาม​นี้​เป็นครั้งแรก

บุรุษ​ผู้​นั้น​จ้อง​นาง​เขม็ง​ ​คล้าย​จะ​นึก​อะไร​ขึ้น​มา​ได้​ ​สายตา​ค่อยๆ​ ​แปรเปลี่ยน​ ​“​เจ้า​ไม่ใช่​นาง​…​”

สตรีที​่​อยู่​ตรงหน้า​นี้​ยังคง​แตกต่าง​กับ​กู้​ซีจิ​่ว​ใน​ปัจจุบัน​มาก​นัก

แววตา​ไม่​เหมือน​ ​บุคลิก​ไม่​เหมือน​ ​อำนาจ​บน​กาย​ก็​ไม่​เหมือนเช่น​กัน

กู้​ซีจิ​่ว​ใน​ปัจจุบัน​เป็น​ปาท่องโก๋​แก่​ที่​ผ่าน​ยุทธ​ภพ​มา​อย่าง​โชกโชน​แล้ว​ ​ใน​แววตา​มักจะ​เผย​ความเฉลียวฉลาด​ออกมา​อยู่​เสมอ​ ​บุคลิก​ก็​เฉื่อยชา​ ​แต่​สตรี​ชุด​ขาว​เบื้องหน้า​ที่​ดูเหมือน​จะ​ใส​ซื่อ​ไร้เดียงสา​คน​นี้​กลับ​มี​ไอ​ชั่วร้าย​อัน​น่า​พรั่นพรึง​เจือ​อยู่​ ​บน​ร่าง​ก็​มี​ไอ​ทมิฬ​พัวพัน​อยู่​ด้วย​ ​ทำให้​จิตใจ​ของ​เขา​สั่นคลอน

เขา​ก้าว​เข้าไป​ทันที​ ​เอ่ย​โพล่ง​ออกมา​ ​“​อาจารย์​!​”

สตรีที​่​อยู่​เบื้องหน้า​นี้​รูปโฉม​ตรงกัน​กับ​สตรี​นาง​นั้น​ที่อยู่​ใน​ฝันร้าย​ของ​เขา​ทุก​ประการ​ ​ถึงขั้น​ที่ว่า​แม้แต่​ไอ​เทพ​บน​ร่าง​นาง​ก็​ยัง​คล้ายคลึง​อย่าง​สมบูรณ์​!

ใน​วินาที​นี่เอง​ ​หัวใจ​ของ​เขา​ปั่นป่วน​พลุ่งพล่าน​ ​นิ้วมือ​ที่อยู่​ใน​แขน​เสื้อ​กำ​แน่น​จน​ขาวซีด​แล้ว

ใน​ฝันร้าย​ของ​เขา​อาจารย์​ดับขันธ์​ไป​แล้ว​ชัดๆ​ ​แล้ว​ทำไม​ถึง​ปรากฏ​ขึ้น​ที่นี่​ได้​?​ ​ซ้ำ​บน​ร่าง​ยัง​เจือ​ด้วย​ไอ​มาร​ที่​กล้าแกร่ง​ถึง​เพียงนี้​อีก​…

นี่​มัน​เกิด​อะไร​ขึ้น​กัน​แน่​?

สตรี​นาง​นั้น​นั้น​ขมวดคิ้ว​นิดๆ​ ​สายตา​เฉยชา​กวาด​ผ่าน​ใบหน้า​ของ​เขา​แวบ​หนึ่ง​ ​ท่าทาง​คล้าย​จะ​ใคร่ครวญ​อยู่​ ​“​อาจารย์​?​”

บุรุษ​ผู้​นี้​ย่อม​เป็น​ฟั่น​เชียน​ซื่อ​ ​เขามอง​สตรีที​่​อยู่​เบื้องหน้า​ ​ใน​ใจ​คล้าย​จะ​ชิงชัง​คล้าย​จะ​คั่งแค้น​และ​คล้าย​ว่า​จะ​แฝง​ความ​สนิทสนม​ที่​ไม่​อาจ​กล่าว​ได้​กระจ่าง​เอาไว้​ด้วย​ ​เขา​พลัน​ตัดสินใจ​ ​ก้าว​เข้าไป​หา​ ​“​อาจารย์​ ​ท่าน​จำ​ศิษย์​ได้​หรือไม่​?​ ​ข้า​คือ​เชียน​ซื่อ​ ​ศิษย์​ของ​ท่าน​ไง​…​”

แววตา​ของ​สตรี​นาง​นั้น​วูบ​ไหว​นิดๆ​ ​นัยน์ตา​นาง​มืด​ดำ​ยิ่ง​ ​ทว่า​ผิวพรรณ​กลับ​เผือด​ซีด​ ​ส่งเสริม​ขับ​เน้น​กัน​ ​ทำให้​ดวงตา​ของ​นาง​ดูเหมือน​จะ​ยิ่ง​ลึก​เว้า​เข้าไป​ยิ่งขึ้น​ ​มัน​ความมืด​ดำ​สุดขีด​หมุน​คว้าง​อยู่​ด้านใน​ ​“​ศิษย์​เอ๋ย​…​”

นาง​ยื่นมือ​น้อย​ๆ​ ​ที่​ขาว​กระจ่าง​ออกมา​ ​“​มีสุ​รา​หรือไม่​?​”

ฟั่น​เชียน​ซื่อ​ผงะ​ไป​แวบ​หนึ่ง​ ​เขามอง​นาง​ด้วย​สายตา​ที่​ซับซ้อน​ ​สตรีที​่​อยู่​ตรงหน้า​นี้​คล้าย​จะ​ความจำเสื่อม​ ​ท่าทาง​เหมือน​จำ​อะไร​ไม่ได้​ทั้งนั้น​ ​แต่​ความ​เสพติด​คล้าย​จะ​ยังคง​เดิม​…

เขา​หลุบ​ตาลง​นิดๆ​ ​หยิบ​น้ำเต้า​สุรา​ลูก​หนึ่ง​ออกมา​จาก​ร่าง​แล้ว​ยื่น​ให้

สตรี​นาง​นั้น​ตวัด​แขน​เสื้อ​ ​ม้วน​เอา​น้ำเต้า​สุรา​เข้าไป​ ​เปิด​จุก​น้ำเต้า​ออก​ ​แหงนหน้า​ดื่ม

แต่​ดื่ม​เข้าไป​ได้​อึก​เดียว​ก็​ขมวดคิ้ว​แล้ว​ถ่ม​ลง​บน​พื้น​ ​ยาม​ที่​เงยหน้า​ขึ้น​มา​อีกครั้ง​ ​ไอ​สังหาร​ฉาย​ชัด​อยู่​ใน​ดวงตา​ ​“​สารเลว​!​ ​ไม่น่าเชื่อ​ว่า​จะ​หลอกลวง​เปิ่น​จุน​!​”​ ​พลัน​ดีดนิ้ว​ครา​หนึ่ง​ ​น้ำเต้า​สุรา​แหลก​เป็น​เสี่ยง​ๆ​ ​ทันที​!​ ​ไอ​สุรา​ฟุ้งกระจาย​ไป​ใน​ทะเลทราย​ ​มอมเมา​คน​เป็น​หนักหนา

————————————————————————————-

บท​ที่​ ​2972​ ​จิต​มาร​ ​2

สตรี​นาง​นั้น​อยู่​ใน​ความโกรธ​เกรี้ยว​ ​อุณหภูมิ​รอบข้าง​พลัน​ลด​ต่ำ​ลง​ทันที​ ​ลดลง​รวดเดียว​หลาย​สิบ​องศา​!

นาง​ซัด​ฝ่ามือ​ใส่​ฟั่น​เชียน​ซื่อ​ด้วย​ความโกรธ​ ​กระแส​ฝ่ามือ​เปี่ยม​ไป​ด้วย​หิมะ​น้ำแข็ง​อัน​เย็นยะเยือก​ ​ส่งเสียง​หวีดหวิว​แฝง​ด้วย​ไอ​พิฆาต​ที่​ราวกับ​จะ​ทำลาย​ฟ้า​ดิน​ได้

ฟั่น​เชียน​ซื่อ​เหิน​ออก​ไป​พร้อมกับ​กระแส​ฝ่ามือ​ของ​นาง​ ​พลัน​ยกมือ​สร้าง​กำบัง​โปร่งแสง​อัน​หนึ่ง​ครอบคลุม​ตน​และ​มังกร​ประทีป​เอาไว้​อย่างรวดเร็ว

​หิมะ​น้ำแข็ง​ที่​ก่อตัว​ขึ้น​จาก​ไอ​พิฆาต​ซัด​เข้าใส่​กำบัง​ ​เกิด​เสียงดัง​เปรี๊ยะ​ๆ​ ​เสียงแหลม​ระคายหู​ผู้คน

กำบัง​นี้​ของ​ฟั่น​เชียน​ซื่อ​ก่อ​ขึ้น​จาก​พลัง​ยุทธ์​ของ​เขา​ ​ทรงพลัง​อย่างยิ่ง​ ​นอกเหนือจาก​ตี้ฝู​อี​ที่​เป็น​เจ้า​แห่ง​ลิขิต​สวรรค์​แล้ว​ ​ยัง​ไม่เคย​มี​ผู้ใด​สามารถ​ทำลาย​ได้

เมื่อ​เขา​ก่อ​กำบัง​นี้​ขึ้น​มาก​็​นึก​ว่า​จะ​ปลอดภัย​แล้ว​ ​กลับ​คาดไม่ถึง​ว่าน​้ำ​แข็ง​หิมะ​จาก​ไอ​พิฆาต​เหล่านั้น​ซัดสาด​ลง​บน​กำบัง​ของ​เขา​อยู่​ไม่​กี่​ครา​ ​ก็​ซัด​ให้​ปริ​แตก​ได้​แล้ว

ผ่าน​ไป​อีก​ครู่หนึ่ง​ ​เกิด​เสียงดัง​เพล้ง​ ​กำบัง​ของ​เขา​แตกร้าว​ ​แตก​กระจาย​เป็น​เศษ​แก้ว​ใน​ทันใด

ความ​เหน็บ​หนาว​ดุจ​เข็ม​แหลม​ ​ทิ่มแทง​เข้าสู่​ผิว​คน​ ​วรยุทธ์​ของ​ฟั่น​เชียน​ซื่อ​เลิศล้ำ​ถึง​เพียงนี้​ก็​หนาว​สะท้าน​จน​สั่นเทา​อยู่​รางๆ​ ​แล้ว​ ​ขนลุก​ชัน​ขึ้น​มา​ ​มือ​เท้า​ยิ่ง​หนาว​กระด้าง​อย่างรวดเร็ว​ ​แม้แต่​บน​ขน​ตาก​็​จับตัว​เป็น​เกล็ด​น้ำแข็ง​แล้ว

มังกร​ประทีป​ข้าง​กาย​เขา​เป็น​สัตว์​ธาตุ​ไฟ​ ​เดิมที​ไม่​เกรงกลัว​ความ​หนาว​เป็น​ที่สุด​ ​แต่​ยาม​นี้​แผ่น​เกล็ด​ของ​มัน​ก็​จับตัว​เป็น​เกล็ด​น้ำแข็ง​แล้ว​เช่นกัน​ ​ทำให้​มัน​ทรงตัว​อยู่​กลางอากาศ​ต่อ​ไม่ไหว​ ​เกิด​เสียงดัง​ตูม​ ​หล่น​ลง​บน​พื้น​ ​เนื่องจาก​ร่างกาย​แข็งทื่อ​ไป​แล้ว​ ​การร่วง​หล่น​นี้​เลย​เกือบจะ​ทำให้​ตัว​มัน​หัก​เป็น​สอง​ท่อน​แล้ว​ ​ร่าง​มัน​สั่นสะท้าน​ขด​เป็น​ก้อน​ ​เอ่ย​ซ้ำๆ​ ​ว่า​ ​“​หนาว​!​ ​หนาว​!​ ​หนาว​!​”

ฟั่น​เชียน​ซื่อ​ไม่กล้า​ชักช้า​ยืดยาด​แล้ว​ ​ฝืน​ข่ม​ความ​เหน็บ​หนาว​ที่​ประหนึ่ง​เข็ม​แหลม​ทิ่มแทง​เข้าสู่​กระดูก​ไว้​ ​โคจร​พลัง​เทพ​ ​ลำแสง​ห้า​สี​ผุด​ออกมา​จาก​ฝ่ามือ​ครอบคลุม​ร่าง​ของ​มังกร​ประทีป​ ​ผ่าน​ไป​ครู่หนึ่ง​ในที่สุด​ก็​หลอมละลาย​เกล็ด​น้ำแข็ง​นั้น​ได้​แล้ว

มังกร​ประทีป​ขดตัว​พัน​เขา​ไว้​แน่น​ ​วง​ตาม​หึมา​สอง​ข้าง​นั้น​มอง​ไป​ที่​สตรี​ชุด​ขาว​นาง​นั้น​อย่าง​สงสัย​ระคน​ตกตะลึง​ ​“​นาง​…​นาง​…​”

นัยน์ตา​โต​ของ​มัน​กวาด​มอง​ไปร​อบ​ๆ​ ​สภาพแวดล้อม​ที่​เดิมที​เป็น​ระนาด​ทราย​กว้างไกล​สุดสายตา​ได้​กลายเป็น​ทุ่ง​น้ำแข็ง​ผืน​หนึ่ง​ไป​แล้ว

ส่วนฝู​่​เซี่ยว​เทียน​คน​นั้น​ก็​กลายเป็น​ปะติ​มากร​รม​น้ำแข็ง​ชิ้น​หนึ่ง​ไป​แล้ว​ ​เมื่อ​ครู่​เขา​คง​คิด​จะ​วิ่งหนี​เอาชีวิต​รอด​ ​ร่างกาย​ยังอยู่​ใน​ท่าทาง​วิ่งหนี​ที่​ดู​น่าขัน​ ​เท้า​หนึ่ง​ยกขึ้น​ ​เท้า​หนึ่ง​อยู่​บน​พื้น​ ​เบิกตา​กว้าง​แล้ว​แข็ง​ค้าง​ไป​เช่นนี้​เลย​ ​บน​ร่าง​ไม่มี​สัญญาณ​ชีพ​สักนิด​แล้ว

ว่า​กันตา​มเห​ตุ​ผล​แล้ว​ ​คนที​่​บำเพ็ญ​จน​บรรลุ​เป็น​ซ่าง​เสิน​แล้ว​ ​ต่อให้​ถูก​แช่แข็ง​จน​กลายเป็น​ปะติ​มากร​รม​น้ำแข็ง​ก็​ไม่มีทาง​สิ้นชีพ​ ​อย่างมาก​ก็​แค่​หลับใหล​ไป​เสมือน​เข้าสู่​สภาวะ​จำศีล

แต่​ตอนนี้ฝู​่​เซี่ยว​เทียน​คน​นี้​กลับ​ตาย​ไป​แล้ว​ ​แถม​ยัง​ตาย​อย่างทรมาน​ยิ่ง

ถึงขั้น​ที่​แม้แต่​วิญญาณ​ก็​ไม่​หลงเหลือ​แล้ว​ ​ชัดเจน​นัก​ ​วิญญาณ​ของ​เขา​ก็​แตกสลาย​ไป​แล้ว​เช่นกัน​ ​กลายเป็น​ไอ​พยาบาท​อยู่​ใน​ทะเลทราย​ผืน​นี้​ไป​ชั่วกาลนาน

ฟั่น​เชียน​ซื่อ​สูด​หายใจ​ลึก​ๆ​ ​ครา​หนึ่ง​ ​ในที่สุด​ก็​มอง​ตัวตน​ของ​สตรี​นาง​นี้​ออก​แล้ว​!

สตรี​นาง​นี้​คือ​มาร​เทพ​!

มาร​เทพ​ ​ตัวตน​ใน​ตำนาน​เล่าขาน​ ​กลาย​สภาพ​มาจาก​จิต​มาร​ของ​ผู้​เป็น​เทพ

พลัง​เทพ​เดิมที​ก็​แข็งแกร่ง​เป็น​ที่สุด​อยู่​แล้ว​ ​จิต​มาร​ของ​เทพ​ย่อม​ไม่​อ่อน​ด้อย​แน่นอน​ ​แตกต่าง​จาก​จิต​มาร​ทั่วไป​ ​ทุก​ท่วงท่า​อุบาย​ที่​สำแดง​ออกมา​จะ​อยู่​ระหว่าง​เทพ​และ​มาร​ ​ดุจ​เทพ​ดั่ง​มาร​แท้ๆ​ ​ยาม​ที่​แกร่งกล้า​จนถึง​ขีดสุด​แล้ว​ ​สามารถ​ทำลายล้าง​โลกา​ให้​สิ้นซาก​ได้​เลย​!

ไม่​นึก​เลย​ว่า​ใน​ชาติก่อน​อาจารย์​ก็​มี​จิต​มาร​ด้วย​ ​ซ้ำ​ยัง​กักขัง​เอาไว้​ที่นี่​…

แววตา​ของ​ฟั่น​เชียน​ซื่อ​ผันผวน​แปรปรวน​ ​ใน​ใจ​ก็​อธิบาย​ความรู้สึก​ไม่​ถูก​เช่นกัน​ ​บางที​เมื่อก่อน​เขา​คง​หมกมุ่น​ยึดติด​หนักหนา​เกินไป​ ​เดิมที​เขา​ก็​ลืมเลือน​การ​มีอยู่​ของ​เทพ​ผู้สร้าง​โลก​กู้​ซีจิ​่ว​ไป​แล้ว​เช่นกัน​ ​แต่​หลังจาก​เขา​ตื่นขึ้น​มาจาก​ห้วง​นิทรา​ตื่น​หนึ่ง​เมื่อ​หลาย​หมื่น​ปีก่อน​ ​ก็​มักจะ​ฝันร้าย​เกี่ยวกับ​เรื่องราว​ใน​อดีต​บางส่วน

เริ่มแรก​เป็น​เพียง​เศษ​เสี้ยว​กระจัดกระจาย​ส่วนหนึ่ง​ ​ต่อมา​ก็​เริ่ม​เป็นรูปเป็นร่าง​ ​ทุกครั้งที่​ตื่น​จาก​ความฝัน​จะ​ราวกับ​ได้​พบพาน​มา​อีกครั้ง​…

แน่นอน​ ​ความฝัน​เหล่านั้น​ที่​เขา​ฝัน​ยังคง​แตกต่าง​จาก​ที่​ตี้​เฮ่า​ได้รับ​ชม

สิ่ง​ที่​ตี้​เฮ่า​เห็น​คือ​ชีวิต​ของ​กู้​ซีจิ​่ว​ ​แต่​ความฝัน​ของ​ฟั่น​เชียน​ซื่อ​ล้วน​เป็นอดีต​ที่​เขา​เคย​พบพาน​ ​มองเห็น​สิ่ง​เหล่านั้น​ใน​มุมมอง​ของ​ตัวเอง

มองเห็น​ความลุ่มหลง​งมงาย​ใน​วัยเยาว์​ ​ความ​อ่อนไหว​ไร้​หนทาง​ ​ความสิ้นหวัง​เคืองแค้น​ใน​ปีนั​้​นข​อง​ตน​…

————————————————————————————-