เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 1196
มาถึงสนามบู๊อีกครั้ง เสียงเชียร์ยังคงอยู่เหมือนเดิม
สามวันก่อนหน้านี้ ลู่ฝานชนะโดยไม่ได้ต่อสู้ ทำให้คนที่เชียร์เขาแอบผิดหวังเล็กน้อย ในที่สุดวันนี้พวกเขาจะได้เห็นพละกำลังการต่อสู้ของลู่ฝานสักที!
เจี่ยจวิ้นเดินออกมาเช่นกัน โบกมือให้ผู้ชมรอบๆ ไม่หยุด เขาดูเป็นกันเองมาก
ลู่ฝานค่อยๆ เอากระบี่หนักไร้คมของตัวเองออกมา วันนี้เขาจะสู้อย่างเต็มที่!
ปักกระบี่หนักไร้คมลงบนพื้น ลู่ฝานเริ่มเคลื่อนไหวกระดูกและเส้นเอ็นของตัวเอง
เจี่ยจวิ้นที่อยู่ตรงข้ามก็เอาอาวุธของตัวเองออกมาเช่นกัน นั่นเป็นกระบี่ที่ฉลุอักษรยันต์เต็มไปหมด ด้านบนมีเสียงลมพัดเบาๆ เป็นอาวุธวิเศษชั้นดีแน่นอน
เจี่ยจวิ้นพูดด้วยรอยยิ้ม “สหายลู่ฝาน วันนี้เรามาสู้กันอย่างเต็มที่เถอะ!”
ลู่ฝานหัวเราะเบาๆ แล้วพูดว่า “ได้!”
ตอนนี้ข้างบนฟ้า ฉินซางต้าตี้ชี้ลู่ฝานแล้วพูดว่า “จะสู้กันแล้ว ลู่ฝานออกมาเร็วขนาดนี้เลยเหรอ วันนี้มีคนอยู่ คงไม่มีนักบู๊หายไปตอนใกล้ต่อสู้อีกนะ!”
ฉินซางต้าตี้หัวเราะอย่างมีความสุข แต่คำพูดเหมือนบอกอะไรบางอย่าง
ไท่จื่อฉินอวิ่นที่อยู่ข้างๆ พูดด้วยรอยยิ้ม “เสด็จพ่อ อีกเดี๋ยวต้องเป็นการต่อสู้ที่ดุเดือดแน่ๆ!”
เพิ่งพูดจบ จู่ๆขภ สีหน้าเจี่ยจวิ้นเปลี่ยนไปทันที มือข้างหนึ่งกุมท้องตัวเองเอาไว้ แล้วร้องโอดครวญออกมา
“โอ๊ย!”
ลู่ฝานขมวดคิ้วมองเจี่ยจวิ้น แล้วถามว่า “เป็นอะไรไป”
สีหน้าเจี่ยจวิ้นหมองลงอย่างรวดเร็ว เหงื่อบนหน้าผากเหมือนฝนเม็ดใหญ่ ไหลลงมาอย่างต่อเนื่อง
“เจ็บๆๆๆ!”
เจี่ยจวิ้นตะโกนเสียงดัง เริ่มดิ้นไปดิ้นมาในสนามบู๊
ผู้ชมทุกคนพูดคุยกันฌห ไม่รู้ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น อย่าว่าแต่พวกเขาเลย
ขนาดลู่ฝานยังอึ้งไปเช่นกัน!
ตอนนี้องครักษ์เกราะทองสองสามคน วิ่งเข้ามาอย่างรวดเร็ว!
องครักษ์เกราะทองคนหนึ่งวางมือลงบนตัวเจี่ยจวิ้น ตรวจสอบอยู่ครู่หนึ่ง แล้วพูดเสียงดังว่า “อาการโดนพิษครับ!”
ทุกคนตกใจมาก ผู้ชมทั้งหมดตะโกนพูดเสียงดัง
“โดนพิษเหรอ ท้องเสียรุนแรงหรือเปล่า!”
“ภาวะไตพร่องหรือเปล่า”
“ใครจะวางยาพิษนักบู๊อย่างพวกเขาได้!”
องครักษ์เกราะทองหามเจี่ยจวิ้นขึ้นมา แล้วเดินลงไปด้านล่าง
ตอนนี้จู่ๆ เจี่ยจวิ้นชี้ไปที่ลู่ฝานเหมือนคนบ้า “ลู่ฝาน ทำไมนายต้องทำร้ายฉันด้วย! ทำไมนายถึงเลวทรามขนาดนี้!”
เสียงดังเลือนลั่น จู่ๆ ทั้งสนามต่อสู้แปดทิศเงียบกริบทันที
มีเพียงเสียงตะโกนของเจี่ยจวิ้นดังสะท้อนไม่หยุด
สีหน้าลู่ฝานแปรเปลี่ยนจากประหลาดใจเป็นนิ่งสงบ จากนั้นขมวดคิ้วขึ้น
ที่แท้เป็นแบบนี้นี่เอง เขาพอเข้าใจอะไรแล้ว!
คิดไม่ถึงว่าจะใช้วิธีเลวทรามโหดเหี้ยมแบบนี้มาจัดการเขา จะทำให้เขาเสื่อมเสียชื่อเสียงอย่างนั้นเหรอ
ลู่ฝานไม่ได้มองเจี่ยจวิ้นที่โดนหามลงจากสนาม แต่กลับเงยหน้ามองไท่จื่อฉินอวิ่นบนท้องฟ้า
ฉินอวิ่นยกยิ้มมุมปากนิ่งๆ แต่ยิ้มเพียงครู่เดียวเท่านั้น จู่ๆ ฉินอวิ่นพูดเสียงดังด้วยความตกใจว่า “ทำไมถึงเป็นแบบนี้ ทำไมเจี่ยจวิ้นถึงพูดแบบนี้ อย่าบอกนะว่าลู่ฝานวางยาพิษเขา”
พวกข้าราชการพากันพูดคุย สีหน้าฉินซางต้าตี้ไม่สู้ดีมาก
จนกระทั่งตอนนี้ ผู้ชมรอบๆญข เพิ่งจะเอะอะโวยวายขึ้นมา
ในเวลาเดียวกัน มีสองสามคนในกลุ่มคนพูดเสียงดังว่า “ลู่ฝาน ฉันมองนายผิดไป”
“คิดไม่ถึงว่าลู่ฝานนักกระบี่แห่งตงหวาผู้ยิ่งใหญ่ เอาชนะด้วยการวางยาพิษงั้นเหรอ”
“ดูเหมือนครั้งก่อนที่นักบู๊คนนั้นถอนตัว คงเป็นฝีมือนายเหมือนกันสินะ นายมันคนกระจอก”
“ลู่ฝานเป็นคนกระจอกจริงๆ!”
เสียงตะโกนแทบขาดใจ ราวกับจะตะโกนจนคอแตกหบ