ยัยหมอวายร้ายที่รัก บทที่ 760 อายขึ้นมาอีกแล้ว
เส้นหมี่อุ้มเด็กไว้ในมือข้างหนึ่ง อีกมือหนึ่งถือกระเป๋าเดินทางขนาดใหญ่ ไม่ยอมให้รปภ.มีโอกาสได้ปฏิเสธ
เมื่อรปภ.เห็นกลืนไม่เข้าคลายไม่ออก
ประตูถูกเปิดให้สองแม่ลูกเข้ามา ทันทีที่รินจังลงยืนบนพื้น เธอก็วิ่งไปที่คฤหาสน์ใหญ่ทันทีราวกับนกนางแอ่นตัวน้อยที่มีความสุขมาก
“พี่สาว พี่สาวคนสวยของหนูล่ะ รินจังที่รักของทุกคนมาแล้ว มารับหนูเร็ว”
เสียงพูดไม่ชัดกระจายไปทั่วทันทีเหมือนเสียงนกน้อยดังไปทั่วทุกมุม
ทันใดนั้นคนใช้ทั้งหมดในเดอะวิวซีที่หลงรักเจ้าก้อนตัวน้อยนี้เต็มเปาก็ออกมาต้อนรับเธอทันที
“เร็วเข้า เจ้าก้อนน้อยน่ารักอยู่ที่นี่แล้ว เธออยู่ที่นี่จริงๆ”
“ใช่ ไปกอดเธอเร็ว”
“กอดอะไร นั่นเป็นของรักในพื้นที่สวนของเรา ข้าวหอมไปอุ้มเธอไปที่สวนดอกไม้เร็วเข้า”
“ไม่ๆ เธอเป็นของห้องครัว อย่ามาแย่งไปนะ”
“ของฉัน! ของฉัน!”
เพียงไม่กี่วินาที เด็กน้อยก็เป็นที่หมายปองของทุกคน
และดูเหมือนว่านี้จะเป็นครั้งแรกที่เดอะวิวซีจะมีชีวิตชีวาในตอนเช้า
เส้นหมี่ตลกเล็กน้อย
แต่เธอมีความสุขมากที่ลูกสาวของเธอได้รับการต้อนรับจากคนที่นี่ ดังนั้นเธอจึงไม่สนใจเธอ และลากกระเป๋าเดินทางของเธอไปที่ห้องนั่งเล่น
“น้าแจ๋ว อรุณสวัสดิ์ค่ะ”
“อรุณสวัสดิ์ค่ะ หมอสวยใสมาแล้วหรอ”
สาวใช้วัยกลางคนที่กำลังทำความสะอาดในห้องนั่งเล่นแสดงรอยยิ้มอันอบอุ่นทันทีเมื่อเห็นเส้นหมี่
เส้นหมี่พยักหน้า “ใช่ คุณชายของคุณอยู่ที่ไหน ตื่นหรือยัง”
“ยังเลย ปกติเขาไม่ค่อยตื่นเช้า เราก็ไม่กล้าปลุกเขา” น้าแจ๋วมองขึ้นไปชั้นบนด้วยความกลัว และยิ้มอย่างเคอะเขิน
เส้นหมี่ตกใจ
เขาไม่ตื่นเช้าเหรอ
ผิดหรือเปล่า นาฬิกาชีวภาพของเขา เขาคือคนตื่นเช้าเสมอ ในอดีตตอนที่เธออยู่ในเมืองA ตอนเธอนอนอยู่บนเตียง เขาก็ออกไปที่บริษัทแล้ว
เส้นหมี่ลากกระเป๋าเดินทางของเธอเข้าไปในลิฟต์ และเดินตรงไปยังห้องที่เธอนอนในวันนั้น
“หืม ห้องนี้…ทำไมไม่มีใครอยู่ในนั้นเลย”
เธอมองไปยังห้องว่างๆอย่างตกตะลึง
พอดีกับที่คนใช้ที่กำลังทำความสะอาดชั้นบนเดินผ่านมา พอเห็นฉากนี้ เธอก็อธิบายด้วยรอยยิ้มว่า “หมอสวยใส คุณชายไม่ได้นอนที่นี่แล้ว เขานอนบนชั้นสาม”
“อะไรนะ”
เส้นหมี่ประหลาดใจอีกครั้ง
หลังจากนั้นไม่นาน เธอก็ได้สติ และรีบขึ้นไปที่ชั้นสามอีกครั้ง
ทำไมผู้ชายคนนี้ถึงเปลี่ยนห้อง
อาจเป็นเพราะวันนั้นเธอหลับไป และเขาคิดว่ามันสกปรก เขาเลยไม่อยู่ห้องนั้นหรอ
หัวใจของเส้นหมี่เหมือนถูกแทงใจแต่เช้า
เมื่อถึงชั้นสามก็มีความเงียบมาปะทะใบหน้า พื้นนี้ ราวกับว่ามีคำสั่งห้าม แทบจะพูดได้เลยว่าไม่เห็นเงาของใครสักคน มีเพียงความเงียบที่น่าสะพรึงกลัว
ผู้ชายคนนี้……
เส้นหมี่ถอนหายใจ และเดินตรงไปที่ห้องนั้น
“คุณแสนรัก ฉันเองสวยใส ตื่นหรือยัง” เธอไม่สนใจมาก เพียงแค่ยกมือขึ้น และเคาะประตูเมื่อมาถึง
คนรับใช้ที่ชั้นล่างก็เฝ้าดูสิ่งนี้เช่นกัน และเมื่อพวกเขาเห็น พวกเขาก็คุกเข่าลงให้กับเธอทันที!
ว้าว หมอสวยใสคนนี้สุดยอดมาก กล้าเคาะประตูตอนคุณชายยังไม่ตื่น
“คุณแสนรัก”
เส้นหมี่รอชั้นบนอยู่ครู่หนึ่ง และหลังจากได้ยินว่าภายในนั้นยังไม่มีการเคลื่อนไหว เธอก็เริ่มเคาะอีกครั้ง
“คุณแสนรัก เราจะเริ่มกายภาพวันนี้ มีกิจกรรมที่ต้องทำก่อนแปดโมงเช้า ถ้าคุณแสนรักตื่นแล้วช่วยเปิดประตูด้วย”
“…”
“ปัง–”
หลังจากที่เส้นหมี่พูดจบ ในที่สุดก็ได้ยินเสียงบางอย่างถูกโยนลงบนโต๊ะดังในห้องอย่างชัดเจน
เส้นหมี่ยิ้ม
เธอไม่ได้เคาะอีกครั้ง แต่ยืนอยู่ที่ประตูอย่างสบายๆพลางชื่นชมทิวทัศน์โดยรอบ
ตะวันจะขึ้นทางทิศตะวันออก รังสีของดวงอาทิตย์กำลังส่องแสง อืม อากาศดี
“แกรก!”
หลังจากรอประมาณหนึ่งนาที เสียงเปิดประตูก็ดังขึ้น และในที่สุดก็มีคนออกมาจากด้านใน
“คุณแสนรัก ในที่สุดคุณก็ตื่นแล้ว” เส้นหมี่ได้ยินก็แสดงท่าทีประหลาดใจในทันที แล้วหันศีรษะไปดูคนที่ออกมาจากห้อง
ใช่แล้วคนนี้คือแสนรัก!
แต่ใบหน้าของเขาแย่มาก
เห็นได้ชัดว่าเขาแต่งตัวเรียบร้อย และมีลมหายใจที่สดชื่น แสดงว่าเขาตื่นมาสักพักแล้ว แต่ใบหน้าของเขากลับดูมืดมน
“ใครให้คุณขึ้นมา”
“หืม”
เส้นหมี่แสดงสีหน้าที่ว่างเปล่ามาก “คุณแสนรัก ฉันขึ้นมาด้วยตัวเอง ฉันเป็นหมอของคุณ ฉันต้องรับผิดชอบต่อสุขภาพของคุณ คุณแสนรัก อีกสักครู่ช่วยตามฉันมาที่ห้องกายภาพด้วยนะคะ”
เส้นหมี่มองเขาอย่างจริงจัง
เธอไม่ได้โกหกจริงๆ เธอกำลังจะเริ่มการรักษาเขาเช้านี้ และมันก็เป็นการรักษาที่สำคัญมาก
แต่ทันทีที่คนคนนี้ได้ยิน เขาก็ยืนอยู่ที่ประตู และพูดคำหนึ่งออกมาจากปากบางๆของเขา “ไปให้พ้น!”
เส้นหมี่ “…”
เธอไปทำให้เขาโกรธอีกแล้ว
เส้นหมี่แอบสูดหายใจเข้าลึกๆ พยายามไม่ทะเลาะกับเขา “ฉันจะลงไปเดี๋ยวนี้ แต่คุณแสนรัก ฉันจะขึ้นมาทุกๆสิบนาทีจนกว่าคุณจะลงไปกับฉัน”
แล้วเธอก็ยิ้ม และหันหลังเดินลงไป