บทที่ 2985 คว้าน้ำเหลวซ้ำๆ 2 / บทที่ 2986 คว้าน้ำเหลวซ้ำๆ 3

ลำนำบุปผาพิษ

บท​ที่​ ​2985​ ​คว้าน้ำเหลว​ซ้ำๆ​ ​2

หากว่า​กู้​ซีจิ​่ว​มาถึง​ไม่ทัน​กาล​ ​ชีวิต​ของ​เสี่ยวเ​ฝิ่น​ก็​คง​หาไม่​จริงๆ​ ​แล้ว​!

มัน​รังเกียจ​คนพูด​คำ​ไหน​ไม่​เป็น​คำ​นั้น​ที่สุด​!

ยัง​มี​อีก​ ​ไม่น่าเชื่อ​ว่า​เขา​จะ​ไม่​คำนึงถึง​เยื่อใย​ไมตรี​ระหว่าง​เขา​กับ​มัน​ที่​มีมา​เนิ่นนาน​ถึง​เพียงนี้​ ​เข้า​ควบคุม​มัน​โดยตรง​ ​ทำให้​มัน​เกือบ​ก่อ​ความผิดพลาด​ครั้ง​ใหญ่หลวง​แล้ว

ในเมื่อ​เขา​ไร้​เมตตา​ ​เช่นนั้น​ก็​อย่า​ได้​กล่าวโทษ​ว่า​มัน​ไม่​ปรานี​!​ ​เฮอะ​!

เขา​ต้องการ​ตามหา​พวก​กู้​ซีจิ​่ว​หรือ​?​ ​เช่นนั้น​มัน​ก็​จะ​ลาก​เขา​ลง​คู​ซะ​!

ตัวเมีย​ของ​มัน​ก็​ต้อง​ปกป้อง​ด้วยตัวเอง​ ​มัน​จะ​หาทาง​ออกห่าง​จาก​เสี่ยวเ​ฝิ่น​ ​ก้าว​ไป​ใน​ทิศทาง​ที่​ตรงกันข้าม​ตลอด​…

มิเช่นนั้น​เกรง​ว่า​เขา​คงจะ​สังหาร​มัน​อีก​!

บ่อ​ลาวา​แห่ง​นี้​กว้างขวาง​ ​หลังจาก​ฟั่น​เชียน​ซื่อ​กระโดด​เข้าไป​แล้ว​ ​ผ่าน​ไป​พักใหญ่​ก็​ยัง​ไม่​ขึ้น​มา​ ​และ​ไม่มี​ความเคลื่อนไหว​เลย

เสี่ยว​เฮย​รอคอย​อยู่นาน​สอง​นาน​ ​มองดู​ลาวา​ที่​ปั่นป่วน​แล้ว​อด​ไม่​รน​ทนไม่ไหว​อยู่​บ้าง

คง​มิใช่​ว่า​เขา​ถูก​ลาวา​ของ​ที่นี่​หลอมละลาย​ไป​แล้ว​กระมัง​?​!​ ​ผ่าน​มานา​นข​นาด​นี้​แล้ว​ ​ทำไม​ยัง​ไม่​ขึ้น​มา​อีก​?

ว่า​กันตา​มเห​ตุ​ผล​แล้ว​ ​ด้วย​วรยุทธ์​ของ​ฟั่น​เชียน​ซื่อ​ ​ต่อให้​เป็น​ลาวา​ที่​ร้อนระอุ​กว่านี​้​อีก​เท่า​หนึ่ง​ก็​ทำ​อะไร​เขา​ไม่ได้​ ​แต่​ถึงอย่างไร​ทะเลทราย​ผืน​นี้​ก็​พิสดาร​นัก​ ​ไม่แน่​ว่า​บ่อ​ลาวา​นี้​ก็​อาจจะ​ประหลาด​ยิ่ง​เช่นกัน​ ​สามารถ​หลอมละลาย​ทุกสิ่ง​ได้​…

เสี่ยว​เฮย​แค่​คิด​จะ​ถ่วงเวลา​เขา​ ​ไม่ได้​อยาก​ให้​เขา​ประสบ​เหตุ​จริงๆ​ ​ดังนั้น​ยิ่ง​รอมั​นก​็​ยิ่ง​ร้อนรน​ ​เคลื่อน​กาย​เข้าไป​แล้ว​สำรวจ​ดู​อีกครั้ง

เกล็ด​ทั่ว​ร่าง​ของ​มังกร​ประทีป​ไม่​หวั่น​น้ำ​ ​ย่อม​ไม่​กริ่งเกรง​ไฟ

แต่​เสี่ยว​เฮ​ยก​ลัว​ร้อน​อยู่​บ้าง​ ​มัน​จึง​ไม่​ชอบ​ลาวา​ ​ดังนั้น​มัน​เลย​ไม่​อยาก​เข้าใกล้

แต่​ตอนนี้​หลังจาก​ผ่าน​ไป​ค่อนวัน​แล้ว​ ​มัน​เริ่ม​ใคร่ครวญ​แล้ว​ว่า​จะ​ลง​ไป​ว่าย​ใน​ลาวา​สัก​รอบ​ดี​ไหม​…

ขณะที่​มัน​ค่อนข้าง​กระวนกระวาย​อยู่​ ​เงา​สีดำ​พลับ​วาบ​ขึ้น​ใน​ลาวา​ ​ฟั่น​เชียน​ซื่อ​พุ่ง​ออกมา​ใน​ทันใด

เสี่ยว​เฮย​วาง​หัว​เกย​อุ้งเท้า​ทันที​ ​ตาม​อง​จมูก​ ​จมูก​มอง​ใจ​ ​แสดงท่าที​ของ​มังกร​ประทีป​ที่​สุขุม​เยือกเย็น​อีกครั้ง

“​พวกเขา​ไม่ได้​อยู่​ใน​นั้น​”​ ​ฟั่น​เชียน​ซื่อ​ร่อน​ลง​ตรงหน้า​มัน​ ​มองดู​มัน​ ​“​เสี่ยว​เฮย​ ​เจ้า​จะ​ว่า​อย่างไร​?​”

น้ำเสียง​เสี่ยว​เฮ​ยส​งบ​ราบเรียบ​ ​‘​นายท่า​นอาจ​ยัง​หาดู​ไม่​ถ้วนถี่​พอ​…​’

“​ถ้วนถี่​แล้ว​!​ ​ซอก​คู​รู​หลืบ​ทั้งหมด​ใน​นั้น​ล้วน​หาดู​แล้ว​!​ ​เจ้า​กำลัง​หลอก​ข้า​ใช่ไหม​?​”

‘​มิก​ล้า​ ​เสี่ยว​เฮ​ยมิ​กล้า​หลอกลวง​นายท่าน​’​ ​น้ำเสียง​เสี่ยว​เฮย​ยังคง​ราบเรียบ​ปาน​หุ่นยนต์​ ​ทำให้​คน​แทบ​นึก​สงสัย​แล้ว​ว่า​มัน​ยัง​โดน​ควบคุม​อยู่

ฟั่น​เชียน​ซื่อ​เลิก​คิ้ว​แวบ​หนึ่ง​ ​จู่ๆ​ ​ก็​ตบ​เข้าที่​หน้าผาก​ของ​มัน​ครา​หนึ่ง​ ​“​อย่า​มา​เสแสร้ง​!​ ​ผู้เฒ่า​มองเห็น​ความร้อนรน​เมื่อครู่นี้​ของ​เจ้า​แล้ว​!​ ​ไอ้​สารเลว​ที่​กิน​บน​เรือน​ขี้​รด​บน​หลังคา​อย่าง​เจ้า​กำลัง​หลอก​ผู้​เป็น​นาย​อยู่​!​”

เสี่ยว​เฮย​ชะงัก​ไป

บัดซบ​ ​ความ​แตก​แล้ว​!

ในเมื่อ​การเสแสร้ง​ถูก​เปิดโปง​แล้ว​ ​เสี่ยว​เฮย​จึง​ไม่​เสแสร้ง​แล้ว​เช่นกัน​ ​ทำ​คอแข็ง​ ​‘​หลอก​เจ้า​แล้ว​จะ​ทำไม​?​ ​มิใช่​ว่า​เจ้า​ก็​หลอกลวง​ผู้เฒ่า​มาโดยตลอด​เหมือนกัน​หรือ​?​!​ ​ไม่ว่า​อย่างไร​ผู้เฒ่า​ก็​จะ​ไม่​พา​เจ้า​ไปหา​เสี่ยวเ​ฝิ่น​แล้ว​!​ ​จะ​ไม่​ให้​เจ้า​ทำร้าย​มัน​อีก​!​ ​เจ้า​เก่ง​นัก​ก็​ควบคุม​ผู้เฒ่า​อีกครั้ง​สิ​!​’

ฟั่น​เชียน​ซื่อ​พูดไม่ออก​เลย

เยี่ยม​มาก​ ​นิสัย​หัวรั้น​ของ​ไอ้​ตัว​นี้​กลับมา​แล้ว​!

ฟั่น​เชียน​ซื่อ​หันหลัง​ทะยาน​ขึ้น​สู่​ด้านบน​ ​เสียง​เฉยชา​ ​“​ถึง​ไม่มี​ตัว​โง่งม​อย่าง​เจ้า​ ​เปิ่น​จุน​ก็​หา​พวก​นาง​ให้​พบ​ได้​!​”

เขา​กลับ​ขึ้น​มาบน​ผิว​ดิน​อย่างรวดเร็ว​ ​และ​ไม่​มอง​เสี่ยว​เฮย​ที่​ตามหลัง​มาด​้ว​ยสี​หน้า​สนเท่ห์​เลย​ ​ร่าย​อาคม​เสก​ผีเสื้อ​โลหิต​ตัว​หนึ่ง​ออกมา​ทันที​ ​ผีเสื้อ​ตัว​นั้น​เกาะ​นิ่ง​อยู่​ปลายนิ้ว​ข้าง​ขวา​ของ​เขา​ ​มือซ้าย​เขา​ถือ​เกล็ด​แผ่น​หนึ่ง​ออกมา​ ​ให้​ผีเสื้อ​ตัว​นั้น​ดมกลิ่น​…

เสี่ยว​เฮ​ยพ​ลัน​ฟาด​กรงเล็บ​ออก​ไป​ ​ซัด​ผีเสื้อ​ตัว​นั้น​จน​แหลก

ปรายตา​มอง​มัน​ ​“​เจ้า​คิด​จะ​กบฏ​หรือ​?​!​”

‘​ไม่ว่า​อย่างไร​ข้า​ก็​ไม่​ปล่อย​ให้​เจ้า​ตาม​ไป​สร้าง​ความเดือดร้อน​ให้​เสี่ยวเ​ฝิ่น​อีก​!​’​ ​เสี่ยว​เฮย​โมโห

ฟั่น​เชียน​ซื่อ​เอ่ย​อย่าง​เยือกเย็น​ ​“​ผีเสื้อ​สืบ​รอย​ชนิด​นี้​เปิ่น​จุน​ต้องการ​เท่าไหร่​ก็​สร้าง​ได้​เท่านั้น​ ​เจ้า​ฟาด​ตาย​ไป​ตัว​หนึ่ง​ก็​ไม่​อาจ​เปลี่ยนแปลง​อะไร​ได้​”

พลัน​ตวัด​ข้อมือ​ ​ปรากฏ​ผีเสื้อ​โลหิต​อีก​ตัว​ขึ้น​บน​ปลายนิ้ว​เขา​จริงๆ

เสี่ยว​เฮ​ยกำ​อุ้งเท้า​แน่น​ ​‘​ต้อง​ทำ​อย่างไร​กัน​แน่​เจ้า​ถึง​จะ​ยอม​ปล่อย​มัน​ไป​?​!​’

————————————————————————————-

บท​ที่​ ​2986​ ​คว้าน้ำเหลว​ซ้ำๆ​ ​3

“​เจ้า​พา​เปิ่น​จุน​ไป​ตามหา​มัน​สิ​ ​ทำคุณ​ไถ่โทษ​ ​เห็นแก่หน้า​เจ้า​ ​ขอ​เพียง​ไอ้​มังกร​หมู​ตัว​นั้น​ไม่​เป็น​ฝ่าย​ยั่วยุ​โทสะ​เปิ่น​จุน​ก่อน​ ​เปิ่น​จุน​ก็​จะ​ไม่เอา​ชีวิต​มัน​”​ ​ฟั่น​เชียน​ซื่อ​ดีดนิ้ว​ครา​หนึ่ง​ ​ผีเสื้อ​โลหิต​หลาย​ตัว​โบยบิน​ขึ้นไป​ใน​อากาศ​ ​น้ำเสียง​เขา​เยียบ​เย็น​ ​“​เปิ่น​จุน​จะ​ให้โอกาส​เจ้า​แค่​ครั้งนี้​ครั้ง​เดียว​ ​หากว่า​พลาด​ไป​แล้ว​ ​เปิ่น​จุน​ก็​จะ​ไม่​ปราณี​ไอ้​มังกร​หมู​ตัว​นั้น​อีกต่อไป​ ​ให้​เวลา​เจ้า​ไตร่ตรอง​ดู​สาม​วินาที​ ​หนึ่ง​…​”

เสี่ยว​เฮย​เงียบงัน​..

“​สอง​”​ ​น้ำเสียง​ฟั่น​เชียน​ซื่อ​ดุจ​น้ำแข็ง

เสี่ยว​เฮ​ยก​้​มห​น้า​ลง​แล้ว​ ​‘​ได้​ ​ข้า​ตกลง​!​ ​ข้า​ก็​จะ​เชื่อ​เจ้า​แค่​ครั้งนี้​อีกครั้ง​เดียว​!​ ​อย่างไรก็ตาม​ ​นายท่าน​ ​ข้า​ขอบ​อก​ไว้​ก่อน​เลย​นะ​ ​หากว่า​ครั้งนี้​เจ้า​พูด​คำ​ไหน​ไม่​เป็น​คำ​นั้น​อีก​ล่ะ​ก็​ ​เสี่ยว​เฮย​จะ​ตัดขาด​กับ​เจ้า​อย่าง​สมบูรณ์​!​ ​ต่อให้​เจ้า​สังหาร​ข้า​ ​ข้า​ก็​ไม่มีทาง​ยอม​ติดตาม​อยู่​ข้าง​กาย​เจ้า​อีก​!​’

“​เจ้า​กล้า​ข่มขู่​ผู้​เป็น​นาย​หรือ​?​!​”

‘​ไม่เลย​ ​เสี่ยว​เฮย​ไม่ได้​ข่มขู่​ ​แต่​พูด​จริง​ ​ไม่มี​ถ้อยคำ​เหลวไหล​เลย​สักนิด​!​’

ฟั่น​เชียน​ซื่อ​สบตา​มัน​อยู่​ครู่หนึ่ง​ ​เสี่ยว​เฮย​ไม่ยอม​ถอย​เลย

ฟั่น​เชียน​ซื่อ​หันหลัง​ให้​ ​เอ่ย​อย่าง​เฉยเมย​ ​“​วางใจ​เถอะ​ ​เปิ่น​จุน​พูดจริงทำจริง​ ​นำทาง​ซะ​!​”

….

ณ​ ​หล่ม​ทราย​ที่​ใหญ่โต​ยิ่งนัก​แห่งหนึ​่ง

ฟั่น​เชียน​ซื่อ​วน​ดู​ที่นี่​รอบ​หนึ่ง​ ​มอง​ไป​ทาง​เสี่ยว​เฮย

เสี่ยว​เฮย​เอ่ย​อย่าง​ตั้งท่า​ป้องกัน​ ​‘​เมื่อกี้​พวกเขา​อยู่​ที่นี่​!​ ​ข้า​ไม่ได้​หลอก​นะ​!​’

ฟั่น​เชียน​ซื่อ​ละสายตา​ไป​ ​กล่าว​อย่าง​เฉยเมย​ ​“​ข้า​รู้​ว่า​เจ้า​ไม่ได้​หลอก​ ​ที่นี่​ยัง​เหลือก​ลิ่น​อาย​ของ​ไอ้​มังกร​หมู​ตัว​นั้น​อยู่​”

แต่​ไม่มี​ของ​คนอื่นๆ

เมื่อ​ปรากฏ​สถานการณ์​เช่นนี้​มี​ความเป็นไปได้​อยู่​สอง​กรณี​ ​หนึ่ง​ ​กู้​ซีจิ​่ว​พาตี​้​เฮ่า​ไป​ด้วยกัน​ ​แยกทาง​กับ​มังกร​ประทีป​ชมพู​โง่เง่าเต่าตุ่น​ตัว​นั้นแล​้ว​ ​มี​เพียง​มังกร​ประทีป​ชมพู​ตัว​นั้น​ที่​เคย​ผ่าน​มายัง​สถานที่​แห่ง​นี้​ ​สอง​ ​พวกเขา​ทั้ง​สาม​ยังอยู่​ด้วยกัน​ ​เพียงแต่​ก่อน​จะ​จากไป​กู้​ซีจิ​่ว​ได้​ลบ​กลิ่นอาย​ของ​นาง​กับ​ตี้​เฮ่า​ไป​แล้ว​ ​เหลือ​ไว้​เพียง​ของ​มังกร​ประทีป​ชมพู

อย่างไรก็ตาม​ ​ถ้า​อ้างอิง​ตาม​นิสัย​ของ​กู้​ซีจิ​่ว​แล้ว​ ​ความเป็นไปได้​ที่นาง​จะ​แยกทาง​กับ​มังกร​ประทีป​ชมพู​มี​ไม่​มาก​นัก​มี​ความเป็นไปได้​เกือบ​สิบ​ส่วน​ที่จะ​ร่วมทาง​ไป​ด้วยกัน

เขา​นวด​หว่าง​คิ้ว​อย่าง​ปวด​ประสาท​อยู่​บ้าง

ความสามารถ​ใน​การ​หลบหนี​ของ​กู้​ซีจิ​่ว​เขา​ได้รับ​บทเรียน​มามาก​มาย​หลายครั้ง​แล้ว​ ​ตาม​จับ​นาง​ก็​เหมือน​วานร​สอย​จันทรา​ ​บุปผา​ใน​คันฉ่อง​ ​ล้วน​ว่างเปล่า​ทั้งสิ้น​…

เสี่ยว​เฮ​ยสา​มารถ​จับ​สัมผัส​ถึง​เสี่ยวเ​ฝิ่น​ได้​ ​เช่นนั้น​เสี่ยวเ​ฝิ่น​ย่อม​จับ​สัมผัส​ถึง​เสี่ยว​เฮย​ได้​เช่นกัน

ทันทีที่​พวก​กู้​ซีจิ​่ว​พบ​ว่า​เสี่ยว​เฮ​ยกำ​ลัง​เข้ามา​ใกล้​ ​ย่อม​จะ​หลบหนี​ไป​ ​ส่วน​วิชา​เคลื่อนย้าย​ของ​นาง​ก็​เข้าขั้น​เลิศล้ำ​แล้ว​ ​คิด​หลบหนี​ก็​เป็นเรื่อง​เพียง​ชั่วพริบตา​หนึ่ง

ถ้า​เขา​ไล่ตาม​เช่นนี้​อยู่​ตลอด​ ​เกรง​ว่า​ไม่มีทาง​ไล่ทัน​ไป​ตลอดกาล​ ​ดีที​่​สุด​คือ​ต้อง​โจมตี​อีก​ฝ่าย​โดย​ไม่ทัน​ให้​ตั้งตัว

เขา​ใคร่ครวญ​อยู่​ครู่หนึ่ง​ ​เอ่ย​ถาม​เสี่ยว​เฮย​ ​“​จับ​สัมผัส​ดู​อีกที​สิ​ ​ตอนนี้​พวกเขา​อยู่​ที่ไหน​?​”

เสี่ยว​เฮย​จับ​สัมผัส​ดู​ครู่หนึ่ง​ ​ชี้​ไป​ยัง​ทิศทาง​หนึ่ง​ ​ห่าง​จาก​ที่นี่​ไปร​้อ​ยลี​้

ฟั่น​เชียน​ซื่อ​พลัน​โบก​แขน​เสื้อ​ ​มี​ลำแสง​เข้า​ครอบคลุม​ร่าง​ของ​เสี่ยว​เฮย​ ​ร่าง​เสี่ยว​เฮ​ยพ​ลัน​แข็งทื่อ​ ​เคลื่อนไหว​ไม่ได้​แล้ว​ ​ฟั่น​เชียน​ซื่อ​เอ่ย​ด้วย​น้ำเสียง​นุ่มนวล​ ​“​เสี่ยว​เฮย​ ​เจ้า​รอ​อยู่​ที่นี่​ก่อน​ ​เปิ่น​จุน​จะ​ไปดู​เอง​”

แขน​เสื้อ​กว้าง​โบก​ไหว​ ​พริบตาเดียว​ก็​จากไป​ไกล​แล้ว

ก่อน​เขา​จะ​ไป​ยัง​ดึง​ร่มกันแดด​ขนาดใหญ่​มากาง​ไว้​เหนือ​หัว​ของ​เสี่ยว​เฮ​ยด​้วย​ ​“​เจ้า​หลับ​ไป​สัก​งีบ​ก็ได้​”

เสี่ยว​เฮ​ยพูด​ไม่​ออก​แล้ว​…

….

‘​เอ๋​ ​มังกร​ประทีป​ดำ​ตัว​นั้น​หยุดนิ่ง​แล้ว​!​’​ ​เสี่ยวเ​ฝิ่น​รายงาน​ความเคลื่อนไหว​ของ​อีก​ฝ่าย​ทันที​ ​มัน​มองดู​กู้​ซีจิ​่ว​ ​ด้วย​สายตา​ที่​เปี่ยม​ความหวัง​ ​‘​เป็น​เพราะ​มัน​รู้​ว่า​ไล่ตาม​พวกเรา​ไม่ทัน​ก็​เลย​ไม่​ตาม​แล้ว​ใช่ไหม​?​’

กู้​ซีจิ​่ว​หลุบ​ตาลง​นิดๆ​ ​ฟั่น​เชียน​ซื่อ​มิใช่​คนที​่​จะ​ถอดใจ​ง่ายๆ​ ​เช่นนี้​…

“​เสี่ยว​เฮย​ไม่​ขยับ​สักนิด​เลย​หรือ​?​”

‘​’​ใช่​ ​หมอบ​อยู่​ตรงนั้น​เหมือน​รูปปั้น​เลย​ ​ไม่​เดิน​เลย​สัก​ก้าว

แววตา​กู้​ซีจิ​่​ววูบ​ไหว​นิดๆ​ ​มือซ้าย​คว้า​ตี้​เฮ่า​ ​มือขวา​ลาก​มังกร​ประทีป​ชมพู​ ​“​ฟั่น​เชียน​ซื่อ​ไล่ตาม​มา​เพียงลำพัง​แล้ว​!​ ​พวกเรา​หนี​กัน​เถอะ​!​”​ ​แล้ว​ทำการ​เคลื่อนย้าย​ทันที

เธอ​เพิ่งจะ​เคลื่อนย้าย​จากไป​ได้​ครู่หนึ่ง​ ​ฟั่น​เชียน​ซื่อ​ก็ตาม​มาถึง​แล้ว​ ​แถม​เขา​ยัง​เร้น​กาย​มาด​้วย

————————————————————————————-