ผู้เฒ่าหนิงรีบติดต่อคนของงานประมูลทันที
ขายยาจื่อหยาง
ยาจื่อหยางเป็นยาศักดิ์สิทธิ์ระดับสูงในการรักษา ยาจื่อหยางที่กู้ชูหน่วนหลอมก็คือยาของศักดิ์สิทธิ์ในของศักดิ์สิทธิ์อีกที
เมื่องานประมูลมีการประมูลอีก ทั้งงานก็กลับมาเป็นที่นิยมอีกครั้ง
ไป๋หลี่เจิ้นและคนอื่นๆคิดจะประมูลไว้สักหน่อยเพื่อพกติดตัว เพื่อเตรียมพร้อมกับปัญหาในภายหลัง
ทว่าในตระกูลเอาเงินสามร้อยห้าสิบล้านตำลึงออกมาไม่ได้ ให้พวกเขาเหล่าผู้อาวุโสออกทุนสนับสนุนไปก่อน เวลานี้หากว่าเขาประมูลยาจื่อหยางอีก ก็ไม่รู้ว่าคนในตระกูลจะคิดอย่างไร
ยาจื่อหยางขวดเล็กๆขวดหนึ่ง กลับขายได้ในราคาสูงถึงหนึ่งพันตำลึง
ซ่างกวนชิงได้กลิ่นหอมยาของยาจื่อหยาง ก็ตกตะลึงอย่างอดไม่ได้
“กลิ่นหอมของยาที่กรุ่นเป็นอย่างมากนี่เป็นยาจื่อหยางจริงๆหรือ? คุณสมบัติเช่นนี้อยู่นอกเหนือขอบเขตของยาจื่อหยางแล้ว เป็นผู้ใดที่มีความสามารถยอดเยี่ยมในการหลอมยาขนาดนี้? หรือจะเป็นคุณชายเซียว”
“ผู้อาวุโส จะต้องเป็นคุณชายเซียวแน่ ทั้งทวีปปิงหลิง นอกจากตระกูลซ่างกวนของพวกเราและคุณชายเซียวแล้ว ยังจะมีผู้ใดที่มีความสามารถในการหลอมยาระดับนี้ได้เช่นนี้อีก”
“ดูเหมือนว่าเขาจะโกรธมากจริงๆ ที่ช่วยเขาประมูลแหวนมิติมาไม่ได้”
“เหมือนว่าจะเป็นตระกูลหนิงที่ให้คนของงานประมูลทำการประมูลยานี่ คุณชายเซียวคงจะไม่ได้ร่วมมือกับตระกูลหนิงหรอกใช่หรือไม่?”
“ไป ตามหาคุณชายเซียว ไม่ว่าอย่างไรก็ต้องรั้งเขาไว้ให้ได้ จะให้เขาไปที่ตระกูลอื่นไม่ได้”
“เช่นนั้นพวกเราจะไม่ร่วมงานประมูลแล้วหรือ?”
“ยังจะร่วมอะไรอีก รีบแยกย้าย”
ตระกูลซ่างกวนถอยออกไปด้วยความรีบร้อน
กู้ชูหน่วนหาวนอน เงยหน้าเหลือบมองผู้เฒ่าหนิงและหนิงเทียนโย่วที่แบมือนับเงินอย่างต่อเนื่องด้วยความตื่นเต้น ด้วยความรู้สึกน่าเบื่อ จึงมาอยู่ที่ข้างหน้าต่างแค่คนเดียว
เพราะยืนอยู่บนชั้นสอง กู้ชูหน่วนเห็นหัวหน้าตระกูลของตระกูลมู่
หัวหน้าตระกูลมู่เป็นเหมือนกับผู้เฒ่าหนิง ยกป้ายขึ้นคิดจะเสนอราคาอยู่หลายครั้ง แต่เพราะปัญหาของราคา คำพูดมาถึงปากก็ทำได้เพียงกลืนกลับไปทุกครั้ง มองดูคนอื่นประมูลซื้ออย่างต่อเนื่องด้วยสีหน้าอิจฉา
กู้ชูหน่วนกระซิบกับคนรับใช้สองสามคำ ไม่ช้า คนรับใช้ก็นำหัวหน้าตระกูลมู่กับเจ้าบ้านรองและเจ้าบ้านสามขึ้นมายังห้องส่วนตัวของตระกูลหนิง
กลุ่มคนของตระกูลมู่และคนอื่นๆรู้สึกกังวลใจ ไม่รู้ว่าตระกูลหนิงเรียกพวกเขาเข้ามาอย่างฉับพลันด้วยเหตุอันใด เหมือนกับว่าพวกเขาก็ไม่ได้ไปทำอะไรให้ตระกูลหนิงขุ่นเคือง
หลังจากที่เข้ามาแล้ว แวบแรกที่พวกเขาเห็นกู้ชูหน่วน ก็กระอึกกระอักเล็กน้อย
ยัยเด็กคนนี้ คงไม่ได้ไปล่วงเกินตระกูลหนิงเข้าให้อีกหรอกนะ
“มู่จ้านพร้อมลูกชายคนที่สอง และลูกชายคนที่สามคารวะผู้เฒ่าหนิง” หัวหน้าตระกูลมู่ทำความเคารพ
ผู้เฒ่าหนิงกระแอมเบาๆสองสามครั้ง เก็บรอยยิ้มบนใบหน้า ชี้ไปที่เก้าอี้ด้านข้าง “หัวหน้าตระกูลมู่เกรงใจแล้ว เชิญนั่ง”
“ขอบใจหัวหน้าตระกูลหนิง”
“เจ้าให้กำเนิดหลานสาวที่ดีผู้หนึ่งเลยนะ”
เพิ่งจะนั่งลงหัวหน้าตระกูลมู่ก็แทบจะล้ม สีหน้าไม่น่าดูเล็กน้อย
เจ้าบ้านรองรีบกล่าวแก้ต่างทันที “ท่านหัวหน้าตระกูลหนิง มู่หน่วนทำอะไรให้ท่านขุ่นเคืองใช่หรือไม่? พวกเราตระกูลมู่กำลังเตรียมตัดขาดความสัมพันธ์กับนางพอดี หลังจากนี้เรื่องของนาง จะไม่เกี่ยวข้องอะไรกับพวกเรา”
“หลานสาวแสนดีเช่นนี้ พวกเจ้าบอกว่าจะตัดขาดก็ตัดขาดแล้วหรือ?” ผู้เฒ่าหนิงเหล่มองที่กู้ชูหน่วน
ใช้สายตาส่งสัญญาณว่านางไปทำเรื่องอะไรที่ทำให้คนเขาโกรธเคือง ถึงขั้นทำให้อารองและอาสามของนางแทบอยากจะตัดขาดความสัมพันธ์กับนางไปเดี๋ยวนี้”
กู้ชูหน่วนแบะปาก หาที่นั่งลงที่หนึ่ง หยิบชาขึ้นมาดื่มอย่างสบายใจ
เจ้าบ้านรองกล่าวตำหนิ “อยู่ต่อหน้าตระกูลหนิงก็กล้าบังอาจเช่นนี้ ยังไม่รีบลุกขึ้นมาอีก”
หนิงเทียนโย่วไม่ชอบกู้ชูหน่วน แต่เขาเห็นกู้ชูหน่วนถูกคนรังแกแบบนี้ไม่ได้ ยิ่งไปกว่านั้นกู้ชูหน่วนก็มีบุญคุณต่อตระกูลหนิงของพวกเขา
“แม่นางมู่เป็นแขกคนสำคัญที่ตระกูลมู่ของพวกเราเชิญมา ท่านสิบังอาจ”
อะ……
อะไร…..
แขกคนสำคัญ?
พวกเขาทำอะไรผิดไปหรือไม่?
กู้ชูหน่วนก็ไม่อยากพูดพร่ำไร้สาระกับพวกเขา หยิบยาจื่อหยางห้าสิบเม็ดออกมาจากแหวนมิติ ยาพั่วหยวนยี่สิบเม็ด ยาเสริมธาตุหยางหนึ่งเม็ด โยนให้กับหัวหน้าตระกูลมู่
“นี่ ยาจื่อหยางสิบเม็ดยังมียาเสริมธาตุหยางอีกหนึ่งเม็ดให้พ่อของข้า อย่างอื่นพวกท่านก็แบ่งกันเถอะ เงื่อนไขอย่างเดียวก็คือ จะแบ่งให้เจ้าบ้านรองและเจ้าบ้านสามไม่ได้ และ…….คนที่มีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับพวกเขาก็ไม่สามารถแบ่งให้ได้”
บทที่ 958 อยู่ในกำมือ
บทที่ 960 ตกตะลึง