อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม บทที่ 960 ตกตะลึง
มือที่ถือยาของหัวหน้าตระกูลมู่เกิดอาการสั่นเทา
แม้แต่ยาจื่อหยางเม็ดเดียวเขาก็ซื้อไม่ได้ เพราะว่ายาจื่อหยางแค่เม็ดเดียวก็ถูกประมูลกันอย่างคึกคักอยู่ด้านนอก
และตอนนี้…..
ในมือของเขากลับมีอยู่ห้าสิบเม็ดเต็มๆ……
สิ่งที่สำคัญที่สุดคือ คิดไม่ถึงว่ายังจะมียาพั่วหยวนยี่สิบเม็ดและยาเสริมธาตุหยาง
โอ้พระเจ้า…..
เขาไม่ได้มองผิดไปหรอกนะ
เจ้าบ้านรองและเจ้าบ้านสามก็อึ้งไปแล้ว
พวกเขาทำให้แน่ใจอีกครั้ง ยาเหล่านี้ล้วนเป็นของชั้นดีในของชั้นดีอย่างไร้ข้อสงสัย
หัวหน้าตระกูลมู่กล่าวด้วยความหวาดระแวง “หัวหน้าตระกูลหนิง ตระกูลมู่ของพวกเรามีความดีมีความสามารถอะไร จะรับของขวัญชิ้นใหญ่เช่นนี้จากท่านได้อย่างไร”
ดวงตาของผู้เฒ่าหนิงจ้องเขม็งแล้ว แทบอยากจะแย่งชิงยาเหล่านั้นมาให้หมด โดยเฉพาะยาเสริมวิญญาณ นั่นเป็นถึงยาระดับสองเชียวนะ ระดับสองเต็มๆเลยนะ
ผู้เฒ่าหนิงกระแอมเบาๆทีหนึ่ง “หากว่าตระกูลมู่ไม่อยากได้ ข้าก็ไม่ถือสาที่จะรับไว้”
อะไร……
หัวหน้าตระกูลมู่และคนอื่นๆตะลึงแล้ว
ที่หัวหน้าตระกูลหนิงพูดหมายความว่าอะไร?
ไม่ใช่ว่ามอบให้พวกเขาหรือ?
กู้ชูหน่วนจ้องไปที่ผู้เฒ่าหนิง จ้องจนผู้เฒ่าหนิงรู้สึกเขินอาย
“ในเมื่อให้ท่านแล้ว ท่านรับไปก็ได้แล้ว จะพูดไร้สาระมากมายอะไร อาการบาดเจ็บของท่านพ่อข้าจำเป็นต้องใช้ยาจื่อหยางอย่างเร่งด่วน ท่านรีบเอายาจื่อหยางกลับไปรักษาพ่อข้าเถอะ”
“แต่ว่า……ของขวัญสำคัญขนาดนี้ นี่……หัวหน้าตระกูลหนิง ไม่รู้ว่าจวนมู่ของพวกเรามีอะไรที่สามารถทำให้ท่านได้บ้าง ขอให้ท่านโปรดชี้แนะสักหน่อย”
“อันนี้น่ะเหรอ….ข้ามีเรื่องอยากจะหารือกับเจ้าอยู่บ้างพอดี หัวหน้าตระกูลมู่คิดว่าหลานชายของข้าหนิงเทียนโย่วเป็นอย่างไรบ้าง?”
“แน่นอนว่า….ดีที่สุด” หัวหน้าตระกูลมู่สีหน้ากังวลใจ
ตระกูลหนิงมอบยาอันล้ำค่าขนาดนี้มาให้ เกรงเพียงแค่…..เรื่องที่ขอคงจะทำได้ไม่ง่ายนักนะ
“ในเมื่อหัวหน้าตระกูลมู่ก็คิดว่าหนิงเทียนโย่วเป็นคนดี งั้นพวกเราทั้งสองตระกูลก็ลงนามหมั้นหมายกันซะเลยเป็นอย่างไร?”
“ลงนามหมั้นหมาย? กับมู่อิน หรือมู่หลิน?”
แววตาของเจ้าบ้านรองและเจ้าบ้านสามเปล่งประกาย
มู่อินเป็นลูกสาวของเจ้าบ้านรอง
มู่หลินเป็นลูกสาวของเจ้าบ้านสาม
หากสามารถเป็นครอบครัวเดียวกับตระกูลหนิงได้ เช่นนั้นก็เป็นโชคดีของพวกเขาแล้วจริงๆ
“แน่นอนว่าเป็นมู่หน่วน มีเพียงนางเท่านั้นที่คู่ควรจะเป็นหลานสะใภ้ของข้า”
“ท่านปู่…..” ใบหน้าของหนิงเทียนโย่วแดงเล็กน้อย กล่าวด้วยความไม่พอใจ
หัวหน้าตระกูลมู่รู้สึกหวาดระแวง
เจ้าบ้านรองและเจ้าบ้านสามรู้สึกผิดหวังเล็กน้อย
“พูดตามตรง มู่หน่วนมีการหมั้นหมายกับซ่างกวนหมิงหลางแล้ว ผู้หญิงหนึ่งไม่แต่งงานกับผู้ชายสองคน นี่…..”
“นี่ไม่เป็นไร เป็นธรรมดาที่ข้าจะ……”
กู้ชูหน่วนโมโหจนถอนหนวดของผู้เฒ่าหนิงออกมาโดยตรง กล่าวด้วยความขุ่นเคือง “ตาเฒ่าบ้า ท่านบ่นพร่ำไม่จบไม่สิ้นใช่หรือไม่?”
ตื้ด…….
จิตใจของหัวหน้าตระกูลมู่และคนอื่นๆต่างตึงเครียดขึ้นมากันหมด รู้สึกเพียงจิตใจเย็นเฉียบถึงขีดสุด
ผู้เฒ่าหนิงเป็นถึงท่านหัวหน้าตระกูลของตระกูลหนิง
แม้ว่าไม่กี่ปีมานี้ตระกูลหนิงจะไม่ได้พัฒนาดีแบบตระกูลอื่นๆ แต่ก็ยังเป็นสี่ตระกูลใหญ่ อูฐที่ผอมตายก็ตัวใหญ่กว่าม้า
มู่หน่วนช่างกล้าเกินไปแล้ว คิดไม่ถึงว่าจะกล้าดึงหนวดของเขา
พวกเขาทั้งหมดล้วนเตรียมใจกับความโกรธเคืองของหัวหน้าตระกูลหนิงไว้ดีแล้ว
แต่พวกเขาคิดไม่ถึง
หัวหน้าตระกูลหนิงเพียงแค่กุมตรงหนวดที่เจ็บของตัวเองเท่านั้น กล่าวอ้อนวอนว่า “เบาหน่อยเบาหน่อย แม่ทูนหัวของข้า หนวดของข้าแทบจะถูกเจ้าถอนจนหมดเกลี้ยงแล้ว”
“หุบปากซะ”
“ไม่อยากถูกถอนหนวดจนหมดเกลี้ยงก็หุบปาก”
“เจ้าดุขนาดนี้ ข้าว่าอนาคตก็มีแค่หลานชายของข้าที่จะแต่งงานกับเจ้าแล้ว”
กู้ชูหน่วนยกหมัดขึ้น ผู้เฒ่าหนิงตกใจจนรีบไปหลบอีกด้านหนึ่ง
ฉากนี้ทำให้หัวหน้าตระกูลมู่และคนอื่นๆตกตะลึงโดยสมบูรณ์
มู่หน่วนมีความดีความสามารถอะไร ถึงได้ทำให้หัวหน้าตระกูลหนิงชอบนางได้ขนาดนี้?
พวกเขา……ก่อนหน้านี้ก็ดูเหมือนจะไม่เคยมีการไปมาหาสู่กันมาก่อนนะ
หัวหน้าตระกูลมู่กล่าวตำหนิ “อาหน่วน เสียมารยาทไม่ได้”
“ยาท่านก็หยิบไปแล้ว ยังจะอยู่ที่นี่ทำอะไรอีก หากว่าท่านไม่อยากส่งกลับไป ข้าจะไปส่งเอง ถึงเวลานั้นแม้แต่ยาสักเม็ดท่านก็อย่าหวังว่าจะได้”
“นี่……”
หัวหน้าตระกูลมู่ก็อยากจะหนีไป ที่สำคัญก็คือหัวหน้าตระกูลหนิงยังอยู่ เขาจะหนีไปโดยไม่เกรงใจยังไง