เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 1222
ลู่ฝานหันมามองสิบสามแล้วพูดว่า “นายคิดว่าผู้อาวุโสคนนี้เล่าเรื่องเป็นยังไง”
สิบสามพูดว่า “ดี!”
ลู่ฝานหัวเราะร่าแล้วพูดว่า “ฉันก็ว่าไม่เลวเหมือนกัน แต่นี่ไม่ใช่ชีวิตที่ผ่านมาของฉันเลย!”
สิบสามมองลู่ฝานอย่างสงสัย แล้วถามเบาๆ ว่า “เจ้านาย ความจริงล่ะ”
ลู่ฝานพูดว่า “เหตุการณ์จริงก็คือก่อนฉันเข้าสถาบันสอนวิชาบู๊ ฉันเป็นคนที่โดนคนอื่นรังแกมาตลอด ตระกูลลู่ของเราก็ไม่ใช่ตระกูลอันดับหนึ่งในเมืองเจียงหลิน ส่วนเรื่องครูของสถาบันสอนวิชาบู๊ เหอะๆ ฉันเจอตั้งไม่รู้กี่คน แต่ละคนไม่มีท่าทีว่าจะให้ฉันเข้าสถาบันสอนวิชาบู๊เลย โดยเฉพาะคนสุดท้าย ยังมีความคิดไล่ฉันไปด้วย”
สิบสามอ้าปากค้าง มองลู่ฝานอย่างไม่อยากเชื่อ
เจ้าดำพยักหน้ารัว เพื่อบอกว่าลู่ฝานพูดถูกต้อง
“จริงเหรอคุณชายลู่ฝาน นายมีเรื่องราวยากลำบากขนาดนี้ เล่าให้ฉันฟังได้ไหม”
จู่ๆ มีผู้หญิงคนหนึ่งเข้ามาขวางทางลู่ฝาน
สวมชุดสีแดง พัดขนนกหนึ่งอัน มีสาวรับใช้ชุดเขียวตามอยู่ด้านหลังสองคน
“คุณถานไถเก๋อ บังเอิญจัง คิดไม่ถึงว่าจะเจอเธอที่นี่!”
ลู่ฝานคารวะถานไถเก๋อแล้วเอ่ยขึ้น
ใบหน้าถานไถเก๋อมีรอยยิ้ม พูดด้วยตาเป็นประกายว่า “คุณชายลู่ฝาน ถ้าฉันบอกว่าตั้งใจมารอนายที่นี่ นายจะเชื่อไหม”
ลู่ฝานพูดด้วยรอยยิ้มว่า “คุณถานไถเก๋อตลกแล้ว ลู่ฝานเป็นแค่คนไม่มีอะไรทำ มีสิทธิ์อะไรให้คุณถานไถเก๋อรอ คุณถานไถเก๋อมีเรื่องอะไรหรือเปล่า”
ถานไถเก๋อพูดว่า “มีสิ ช่วงก่อนหน้านี้ได้พูดล่วงเกินคุณชายลู่ฝาน ที่มาวันนี้เพราะไม่สบายใจ ดังนั้นจึงอยากชวนคุณชายลู่ดื่มชากันสักหน่อย ไม่ทราบว่าคุณชายลู่จะให้เกียรติดื่มชาด้วยหรือเปล่า”
ลู่ฝานกำลังจะปฏิเสธ จู่ๆ ถานไถเก๋อจับแขนลู่ฝาน ขยับตัวใกล้เข้ามาแล้วพูดเสียงเบาว่า “คุณชายลู่ฝาน อย่าบอกนะว่าแม้แต่โอกาสขอโทษ นายก็จะไม่ให้ฉัน”
ลู่ฝานดันถานไถเก๋อออกเบาๆ แล้วพูดว่า “คุณถานไถเก๋อ งั้นมาดื่มเหล้ากัน ฉันเลี้ยงเอง”
ถานไถเก๋อยิ้มเจ้าเล่ห์แล้วพูดว่า “ได้เลยคุณชายลู่ฝาน แค่นายเลี้ยง ฉันจะดื่มจนหมด ถึงดื่มจนหมดสติ ปล่อยให้คนทำอะไรตามใจชอบก็ตาม”
พูดพลาง ถานไถเก๋อยังขยิบตายั่วลู่ฝานเบาๆ ด้วย เธอสะบัดมือบอกให้สาวรับใช้ของตัวเองทั้งสองคนกลับไป
เธอทำแบบนี้ กลับทำให้ลู่ฝานรู้สึกหวาดระแวงขึ้นมาในใจ
ลู่ฝานพาถานไถเก๋อเดินไปข้างหน้าช้าๆ เดินเลี้ยวไปมา ไม่นานก็เดินออกมาจากที่ที่มีคนพลุกพล่าน จากนั้นเดินไปยังซอยที่คนไม่ค่อยพลุกพล่าน
ถานไถเก๋อเดินอยู่ข้างลู่ฝาน แล้วพูดว่า “คุณชายลู่ฝาน นายจะทำอะไร ทำไมเราต้องเดินไปที่ที่คนน้อยด้วยล่ะ คุณชายลู่ฝานคงไม่ได้จะทำเรื่องอะไรไม่ดีใช่ไหม”
ลู่ฝานยิ้มแล้วพูดว่า “คุณถานไถเก๋อคิดมากเกินไปแล้ว แค่ที่นี่มีร้านเหล้าที่ฉันชอบเท่านั้น ดูสิ ถึงแล้ว!”
พูดพลาง ร้านเหล้าของเถ้าแก่อ้วนก็ปรากฏอยู่ในสายตา ลู่ฝานเดินเข้าไปอย่างรวดเร็ว ถานไถเก๋อขมวดคิ้วเบาๆ แล้วเดินตามเข้าไป
ตอนนี้เถ้าแก่อ้วนกำลังใช้มือตบแมลงวันเล่นอยู่บนเคาน์เตอร์ เมื่อเห็นลู่ฝานเดินเข้ามา เขาหัวเราะร่าแล้วพูดว่า “ไอ้เด็กลู่ฝาน นายมาอีกแล้ว วันนี้สู้ได้ไม่แล้วเลย ฉันจะให้นายดื่มเหล้าดี”
ลู่ฝานนั่งตรงที่นั่งประจำของตัวเอง เมื่อมองดู ในร้านมีคนไม่น้อยเลย ล้วนเป็นชายวัยกลางคน หรือไม่ก็พวกคนแก่ไร้ประโยชน์ เมื่อเห็นลู่ฝานเดินเข้ามา ต่างแสดงแววตาเป็นมิตรออกมา
ตอนนี้ลู่ฝานรู้ดีแก่ใจว่าพวกคนที่อยู่ในร้านเถ้าแก่อ้วนเป็นใคร เขารีบโค้งทำความเคารพแล้วพูดว่า “สวัสดีผู้อาวุโสทุกท่าน!”