บทที่ 3039 ปัจฉิมบท 4 / บทที่ 3040 ปัจฉิมบท 5

ลำนำบุปผาพิษ

บท​ที่​ ​3039​ ​ปัจฉิม​บท​ ​4

เขา​ถอยหลัง​ไป​ไม่​กี่​ก้าว​อย่างรวดเร็ว​ ​หลังจาก​ยืน​ได้​มั่นคง​แล้ว​ ​รู้สึก​เพียง​ว่าความ​เจ็บปวด​บริเวณ​หัวไหล่​ทิ่มแทง​เข้าไป​ใน​หัวใจ​ ​แถม​ยัง​ทรมาน​ด้วย​ความ​เหน็บชา​ ​ราวกับ​มี​มด​นับไม่ถ้วน​มุด​เข้าไป​ใน​ปาก​แผล​ ​ความรู้สึก​นั้น​ยาก​จะ​บรรยาย​ได้​ ​เขา​ใจหายวาบ​ ​ปรายตา​มอง​ใน​ทันใด​ ​มี​โลหิต​ที่​เจือ​สีทอง​จางๆ​ ​ไหล​ออกมา​จาก​แผล

ถูก​พิษ​แล้ว​!

และ​พิษ​นี้​ก็​พิสดาร​ยิ่ง​ ​เขา​ทะนง​ตน​ว่า​เป็น​ปรมาจารย์​ด้าน​ศาสตร์​พิษ​ ​ทว่า​ไม่เคย​พบเห็น​พิษ​ชนิด​นี้​มาก​่อน​เลย​…

เขา​เงยหน้า​ขึ้น​ทันที​ ​มอง​ไป​ที่​จิต​มาร

จิต​มาร​กลับ​ไม่ได้​ไล่ตาม​มาซ​้ำ​เติม​ ​เพียง​ยิ้มละไม​มองดู​เขา​อยู่​ ​รอยยิ้ม​นั้น​เจิด​จรัส​ภาคภูมิ​ ​น้ำเสียง​อ่อนโยน​ ​“​ฟั่น​เชียน​ซื่อ​ ​เจ้า​บอกว่า​เจ้า​จะ​เป็น​ศิษย์​ของ​เปิ่น​จุน​ตลอดไป​ ​ทว่า​เปิ่น​จุน​ไม่ต้องการ​ให้​เจ้า​เป็น​ศิษย์​ ​จง​เป็น​ทาส​รับใช้​เสียเถอะ​!​”

ฟั่น​เชียน​ซื่อ​รับรู้​เพียง​ว่า​มีบาง​สิ่ง​กำลัง​คืบคลาน​เข้ามา​จาก​บาดแผล​ ​ว่าย​ขึ้นไป​ตาม​เส้นเลือด​ของ​เขา​อย่างรวดเร็ว​ ​คล้าย​กำลังจะ​มุด​เข้าสู่​สมอง​เขา​ ​ทำให้​เขา​วิงเวียน​ตาลาย​ไป​ใน​ทันใด​…

ไม่น่าเชื่อ​ว่า​ตน​จะ​ถูก​พิษ​ได้​เช่นกัน​!

ฟั่น​เชียน​ซื่อ​คบค้า​คลุกคลี​กับ​พิษ​อยู่​ทุกวัน​ ​ร่างกาย​ร้อย​พิษ​ไม่​กล้ำกราย​มานาน​แล้ว​ ​เขา​มั่นใจ​ว่า​โลก​นี้​ไม่มี​พิษ​ใด​ที่สามาร​ทำร้าย​เขา​ได้​ ​คาดไม่ถึง​ว่า​หน​นี้​จะ​ถูก​ตบหน้า​เข้า​แล้ว​!

โชคดี​ที่​เขา​พก​โอสถ​ล้ำค่า​ที่​แก้​ได้​สารพัด​พิษ​ติดตัว​มา​ ​จึง​กิน​เข้าไป​ทันที

จิต​มาร​เอียง​คอม​อง​เขา​ ​ตีสี​หน้า​ไร้เดียงสา​ ​“​ไม่มี​ประโยชน์​หรอก​ ​พิษ​นี้​ไร้​ยา​แก้​ ​เจ้า​มี​แต่​ต้อง​เป็น​ทาส​รับใช้​ที่​เชื่อฟัง​เปิ่น​จุน​เท่านั้น​!​”

“​นี่​คือ​พิษ​อะไร​?​”​ ​ฟั่น​เชียน​ซื่อ​หอบ​หายใจ​นิดๆ

“​ผูก​รัก​นิรันดร์​”​ ​จิต​มาร​ยิ้ม​ ​รอยยิ้ม​ยัง​ค่อนข้าง​ไร้เดียงสา​อยู่​ ​“​พิษ​นี้​ได้มา​จาก​คุณชาย​คน​หนึ่ง​ที่​หลง​เข้ามา​ที่นี่​ ​ถึงแม้​วรยุทธ์​ของ​คุณชาย​ผู้​นี้​จะ​ไม่เอาไหน​ ​แต่​วิชา​พิษ​กลับ​เลิศล้ำ​เข้าขั้น​เทวา​แปลง​ ​แม้แต่​เปิ่น​จุน​ก็​เกือบจะ​ต้อง​พิษ​ของ​เขา​แล้ว​ ​หลังจาก​เปิ่น​จุน​กลืน​กิน​เขา​เข้าไป​ ​วิชา​พิษ​ทั้งหมด​ของ​เขา​ก็ได้​ส่งต่อ​มายัง​เปิ่น​จุน​ ​พิษ​นี้​ต้อง​ใช้​โลหิต​หัวใจ​ของ​คู่รัก​หนึ่ง​พัน​คู่​เพื่อ​สกัด​ออกมา​ ​หลอม​สกัด​ได้​ยาก​นัก​ ​มี​แค่​ขวด​เล็ก​ๆ​ ​ขวด​เดียว​ ​ใช้​หมด​หน​นี้​ก็​ไม่มี​อีกแล้ว​…​”

แววตา​ฟั่น​เชียน​ซื่อ​โชน​แสง​ ​เอ่ย​ด้วย​น้ำเสียง​อ่อนโยน​ ​“​เจ้า​หลอม​สกัด​พิษ​นี้​ ​ด้วย​ต้องการ​จะ​ผูก​รัก​กับ​ข้า​ไป​ชั่วนิรันดร์​หรือ​?​ ​อันที่จริง​เจ้า​ไม่จำเป็น​ต้อง​วางยาพิษ​ข้า​ ​ข้า​ก็​อยาก​อยู่​ข้าง​กาย​เจ้า​อยู่​แล้ว​ ​อยู่​กับ​เจ้า​ไป​ยืนยาว​เนิ่นนาน​…​”

จิต​มาร​หัวเราะเยาะ​ครา​หนึ่ง​ ​“​เจ้า​เข้าใจผิด​แล้ว​ ​พิษ​นี้​มิได้​ทำให้​เจ้า​หลงรัก​เปิ่น​จุน​ ​แต่​ทำให้​เจ้า​เชื่อฟัง​เปิ่น​จุน​ตลอดไป​ ​เมื่อ​พิษ​นี้​แล่น​เข้าสู่​สมอง​ ​เจ้า​ก็​จะ​เชื่อฟัง​ยิ่งนัก​ ​เปิ่น​จุน​ให้​เจ้า​ทำ​สิ่งใด​เจ้า​ก็​จะ​ทำ​สิ่ง​นั้น​…​”

ที่แท้​ก็​จะ​ทำให้​เขา​กลายเป็น​หุ่นเชิด

ฟั่น​เชียน​ซื่อ​ทอดถอนใจ​ ​“​อันที่จริง​แล้ว​เจ้า​จะ​วางยาพิษ​ไป​ไย​?​ ​ข้า​จริงใจ​ต่อ​เจ้า​เสมอมา​ ​ต่อให้​ไม่ต้อง​วางยาพิษ​เจ้า​ให้​ข้า​ทำ​สิ่งใด​ข้า​ก็​ทำ​สิ่ง​นั้น​ให้​อยู่​แล้ว​”

“​โกหก​!​ ​เจ้า​วางแผน​ต่อ​เปิ่น​จุน​ชัดๆ​ ​คิด​จะ​ใช้​เปิ่น​จุน​เป็นตัว​หมาก​ของ​เจ้า​…​ก่อนหน้านี้​เจ้า​ก็​ยอมรับ​ทุกอย่าง​แล้ว​ ​อย่า​หมาย​จะ​เล่นลิ้น​อีก​เลย​”

“​อาจารย์​ ​ที่​ข้า​พูด​ไป​ก่อนหน้านี้​ ​ก็​แค่​จะ​ยั่วโมโห​สอง​คน​นั้น​ ​มิใช่​ความจริง​เลย​ ​ท่าน​ดู​เอาเถิด​เรา​สู้​กัน​มาถึง​ตอนนี้​ ​ท่าน​ทำร้าย​ข้า​เช่นนี้​ ​ข้า​ไม่​ทำ​อะไร​กับ​ท่าน​เลย​ ​หากว่า​ข้าวาง​จุดอ่อน​อัน​ใด​ไว้​ใน​ร่าง​ของ​ท่าน​จริงๆ​ ​มิใช่​สมควร​จะ​ใช้​ออกมา​ตั้งแต่แรก​หรอก​หรือ​?​ ​อาจารย์​ ​ท่าน​เป็น​คนฉลาด​ ​ต้อง​ทราบ​แน่ว​่า​ศิษย์​ถูก​ปรักปรำ​…​”

เขา​ยื่นมือ​ออก​ไปหา​จิต​มาร​ ​น้ำเสียง​อ่อนโยน​กว่า​เดิม​ ​“​มอบ​ยา​ถอนพิษ​ให้​ข้า​ดี​หรือไม่​?​”

จิต​มาร​เม้ม​ริมฝีปาก​จิ้มลิ้ม​นิดๆ​ ​บอก​เขา​อย่าง​เสียใจ​ยิ่ง​ว่า​ ​“​ไม่มี​ยา​ถอนพิษ​ ​คุณชาย​พิษ​คน​นั้น​นิสัย​สุดโต่ง​ยิ่ง​ ​ยาพิษ​ที่​เขา​หลอม​กลั่น​ขึ้น​มา​ล้วน​ไม่มี​ยา​ถอน​เลย​”

ฟั่น​เชียน​ซื่อ​ตะลึงงัน​!

แววตา​เขา​ดำ​ดิ่ง​ลง​ไป​ ​ร่างกาย​พลัน​สะท้าน​ครา​หนึ่ง​ ​ราวกับ​จะ​ยืน​ไม่อยู่​แล้ว​สอง​แขน​ก็​กวัดแกว่ง​ไปมา​สอง​สาม​ที​ ​เกิดแสง​หลาก​สี​หลาย​สาย​พุ่ง​ออกมา

ท่าทาง​ที่​ดู​คล้าย​จะ​ไม่ได้ตั้งใจ​ของ​เขา​ ​ความจริง​แล้ว​เป็นการ​ร่าย​อาคม​ออกมา​ ​เป็น​อาคม​กระตุ้น​จุดอ่อน​ที่อยู่​ใน​ดวงวิญญาณ​ของ​จิต​มาร​ให้​เปิด​ทำงาน​ขึ้น​มา​…

วิธี​นี้​เขา​เคย​ทดลอง​กับ​ร่าง​ของ​คนอื่น​มา​แล้ว​ ​ใช้​ร้อย​ครั้ง​ได้ผล​ร้อย​ครั้ง​ ​ไม่เคย​ล้มเหลว​เลย

————————————————————————————-

บท​ที่​ ​3040​ ​ปัจฉิม​บท​ ​5

เดิมที​คิด​จะ​รอ​ให้​คุก​วารี​ระโหย​เสร็จ​สมบูรณ์​จริงๆ​ ​ก่อน​ค่อย​ร่าย​อาคม​นี้​ออกมา​ ​แต่​ตอนนี้​ไม่สน​ใจ​แล้ว​!

เขา​รู้สึก​ว่า​พลัง​ที่​ยาก​จะ​อธิบาย​ได้ที่​อยู่​ใน​เส้นเลือด​นั้น​พยายาม​จะ​พุ่ง​ทะยาน​ขึ้น​มา​อย่าง​สุด​ชีวิต​ ​หาก​มิใช่​เพราะ​เขา​สร้าง​เก​ระกำ​บัง​ขึ้น​ใน​เส้นเลือด​ที่​เชื่อม​ไป​สู่สม​อง​ได้​ทัน​กาล​ ​เกรง​ว่า​พิษ​นั้น​คง​แล่น​เข้าสู่​สมอง​เขา​ไป​นาน​แล้ว​!

พิษ​นั้น​ร้ายแรง​ยิ่ง​ ​กำบัง​ที่​เขา​ก่อ​ขึ้น​ตก​อยู่​ใน​ภาวะ​วิกฤต​แล้ว​ ​หากว่า​เขา​ไม่​นั่ง​เข้าฌาน​หาวิ​ธี​ขจัด​พิษ​อีก​ล่ะ​ก็​ ​เกรง​ว่า​คงได้​กลายเป็น​หุ่นเชิด​ของ​จิต​มาร​ตน​นี้​เข้า​จริงๆ​!​ ​ดังนั้น​ต้อง​รีบ​สู้​รีบ​ตัดสิน​!

ผ่าน​ไป​ครู่หนึ่ง

ร่างกาย​ของ​จิต​มาร​ที่​ยืน​มอง​เขา​อย่าง​สง่างาม​อยู่​ตรงนั้น​จู่ๆ​ ​ก็​สะท้าน​โยก​ไกว​ดุจ​ลูกตุ้ม​ ​ฝีเท้า​ซวนเซ​ ​แทบจะ​ล้มคว่ำ​แล้ว​!

นาง​เงยหน้า​ขึ้น​ทันที​ ​มือ​ทาบ​หน้าอก​ ​ใน​ดวงตา​คู่​นั้น​มีสี​แดงฉาน​หมุน​วน​อยู่​ ​“​สารเลว​ ​เจ้า​ทำ​อะไร​ข้า​?​!​”

ราวกับ​มี​มือ​ที่​มองไม่เห็น​คู่​หนึ่ง​กำลัง​ทุบ​หน้าอก​ของ​นาง​อย่างหนัก​หน่วง​อยู่​ ​ทุบ​จน​สาม​จิต​เจ็ด​วิญญาณ​ของ​นาง​ไหว​สะท้าน​ไป​ตาม​ๆ​ ​กัน​ ​เสมือน​กำลังจะ​ถูก​แยก​ออกจาก​กัน​แล้ว​!

คล้าย​ว่านาง​ตระหนักถึง​อัน​ใด​ขึ้น​มา​ได้​ ​โทสะ​ลุกโชน​อยู่​ใน​ดวงตา​ ​“​เป็น​เจ้า​เล่น​เล่ห์​สินะ​!​ ​เจ้า​ยัง​มีหน้า​มาบ​อก​ว่าไม่ได้​ว่าง​จุดอ่อน​ไว้​ใน​ดวงวิญญาณ​เปิ่น​จุน​อีก​!​”

สีหน้า​ฟั่น​เชียน​ซื่อ​แปรเปลี่ยน​เล็กน้อย​ ​ดวงตา​เขา​ฉายแวว​ไม่​อยาก​จะ​เชื่อ​แวบ​หนึ่ง

ไม่น่าเชื่อ​ว่า​อาคม​ของ​เขา​จะ​เกิด​ข้อผิดพลาด​อยู่​บ้าง​…

ว่า​กันตา​มห​ลัก​แล้ว​ ​อาคม​นั้น​ที่​เขา​สำแดง​ออกมา​เมื่อ​ครู่​ ​เพียงพอ​จะ​กระชาก​จิตวิญญาณ​แห่ง​การต่อสู้​ใน​ร่าง​ของ​จิต​มาร​ออกมา​ได้​แล้ว​!

ขอ​เพียง​แยก​จิตวิญญาณ​แห่ง​การต่อสู้​ออกมา​ได้​ ​วรยุทธ์​ของ​จิต​มาร​ก็​ลดลง​ไป​กว่า​ครึ่ง​ ​และ​ไม่​หลงเหลือ​เจตจำนง​ใน​การต่อสู้​อีก​ ​จิต​มาร​ที่​ไม่มี​เจตจำนง​ใน​การต่อสู้​ก็​เป็น​เพียง​พยัคฆ์​เฒ่า​ไร้​เขี้ยวเล็บ​เท่านั้น​ ​เขา​สามารถ​ควบคุม​ได้​ง่าย​ยิ่ง​…

แต่​ตอนนี้​ ​หลังจาก​สำแดง​อาคม​นี้​ออก​ไป​ ​จิต​มาร​ตน​นี้​เพียง​ส่าย​โงนเงน​เสมือน​ถูก​กระหน่ำ​ชก​เท่านั้น​ ​จิตวิญญาณ​แห่ง​การต่อสู้​ยังคง​อยู่ดี​ใน​ร่าง​นาง​!

แถม​แผนการ​ของ​เขา​ยัง​เปิดเผย​ออกมา​แล้วด้วย​!

จิต​มาร​โกรธ​เกรี้ยว​นัก​ ​เจตจำนง​ใน​การต่อสู้​คุ​โชน​อยู่​ใน​ดวงตา​ ​ยัน​สอง​ฝ่ามือ​อก​ไป​ ​โผ​เข้าใส่​ฟั่น​เชียน​ซื่อ​อย่าง​ดุดัน​ ​“​สารเลว​ ​เจ้า​วางแผน​ต่อ​เปิ่น​จุน​จริงๆ​ ​ด้วย​!​”

ใน​ใจ​ฟั่น​เชียน​ซื่อ​ขมขื่น​เหลือแสน​ ​มาถึง​ยาม​นี้​เขา​ไม่​อาจ​เล่นลิ้น​ได้​อีกต่อไป​ ​ทำได้​เพียง​เข้า​ต่อสู้​กับ​อีก​ฝ่าย​อีกครั้ง

เขา​ยัง​ไม่​ถอดใจ​ ​ระหว่าง​การต่อสู้​ได้​ร่าย​อาคม​ทำลาย​จุดอ่อน​ของ​นาง​อยู่​เป็นระยะๆ​ ​ผล​คือ​อย่างมาก​ก็​ทำให้​นาง​สะท้าน​ซวนเซ​เท่านั้น​ ​ไม่เพียงแต่​ไม่​เป็นผล​เท่านั้น​ ​กลับ​ยั่วยุ​ให้​นาง​คลุ้มคลั่ง​มากยิ่งขึ้น​ ​เจตจำนง​แห่ง​การต่อสู้​ใน​กาย​ลุกโชน​โชติ​โชน​ดุจ​ดวงตะวัน​แล้ว​!

นาง​เงยหน้า​กู่​ร้อง​ครา​หนึ่ง​ ​สายลม​ยะเยือก​รอบข้าง​พัด​อื้ออึง​ ​ใน​ทันใดนั้น​เอง​ ​เนิน​หินตะกอน​ที่​เดิมที​ถูก​การต่อสู้​ของ​พวกเขา​ซัด​จน​ราบเรียบ​โล่งเตียน​ ​กลายเป็น​ทราย​เหลืองอร่าม​ท่วมท้น​อุณหภูมิ​พลัน​ลด​ฮวบ​ลง​ไป​ทันที​ ​จับตัว​กลายเป็น​ทุ่ง​น้ำแข็ง​แล้ว​ ​เกล็ด​หิมะ​ที่​ปลิว​ว่อน​ดุจ​ใบ​มีด​ ​ระดม​ซัด​เข้าใส่​ศีรษะ​และ​ใบหน้า​ของ​ฟั่น​เชียน​ซื่อ​แล้ว​!

นาง​บ้าคลั่ง​แล้ว​!

….

เดิมที​กู้​ซีจิ​่ว​และ​ตี้ฝู​อี​คอย​รับ​ชม​อยู่​ใน​คุก​วารี​ระโหย​อย่าง​เรื่อยเฉื่อย​ใจเย็น​มาโดยตลอด​ ​แผนการ​ของ​ตี้ฝู​อี​คือ​รอ​จน​พวกเขา​ต่อสู้​กัน​ไป​พอสมควร​แล้ว​ ​ฟั่น​เชียน​ซื่อ​ทำลาย​จุดอ่อน​ของ​จิต​มาร​ ​เขา​กับ​กู้​ซีจิ​่​วก​็​จะ​ออก​ไป​ต่อกร​กับ​ฟั่น​เชียน​ซื่อ​…

กลับ​คาดไม่ถึง​ว่า​อาคม​ของ​ฟั่น​เชียน​ซื่อ​จะ​ใช้การไม่ได้​!​ ​จิต​มาร​ไม่เพียงแต่​ไม่​ถูก​ควบคุม​เท่านั้น​ ​กลับกลาย​เป็นบ้า​คลั่ง​ไป​แล้ว

ปริมาณ​ของ​วารี​ทมิฬ​ภายใน​คุก​วารี​ระโหย​ที่​เดิมที​ไม่​เพิ่มขึ้น​มา​แล้ว​ ​ถึงขั้น​ที่​อุณหภูมิ​ลดลง​ไป​บ้าง​แล้วด้วย​ ​ทำให้​พวกเขา​อยู่​ใน​นี้​ได้​โดย​ไม่​ถึงขั้น​ทุกข์ทรมาน​จน​เกินไป​ ​หลังจาก​จิต​มาร​ตน​นี้​บ้าคลั่ง​ขึ้น​มา​ ​ไม่น่าเชื่อ​ว่าวา​รี​ทมิฬ​จะ​พลุ่งพล่าน​ขึ้น​มาปาน​หม้อน้ำ​เดือด​!

ด้านนอก​มี​หิมะ​ปลิว​ว่อน​ ​ทว่า​ภายใน​คุก​วารี​ระโหย​ดุจ​ลังถึง​ก็​มิ​ปาน​ ​ร้อน​อย่างยิ่ง​!

นี่​ยัง​ไม่ได้​กล่าวถึง​ ​ท่ามกลาง​วารี​ทมิฬ​นั้น​มี​กะโหลก​เรืองแสง​สีแดง​มากมาย​โผล่​ขึ้น​มาจาก​ความว่างเปล่า​ ​อ้า​ปากกว้าง​ขาว​เผือด​ ​เผย​เขี้ยว​โง้ง​คมกริบ​ออกมา​ ​พุ่ง​เข้า​ชน​เขตแดน​ของ​พวก​ตี้ฝู​อี​ทั้งสอง​อย่างรุนแรง​!​ ​คล้าย​ว่า​ต้องการ​จะ​ชน​เขตแดน​นี้​ให้​แตก​ ​แล้ว​ลาก​คนที​่​อยู่​ด้านใน​ออกมา​กัด​กิน​…

เมื่อ​วารี​ทมิฬ​ปั่นป่วน​ขึ้น​มา​เรื่อยๆ​ ​หัวกะโหลก​ก็​โผล่​ออกมาก​ขึ้น​เรื่อยๆ​ ​หลังจาก​ผ่าน​ไป​ครึ่ง​ชั่ว​ยาม​ ​รอบ​ๆ​ ​เขตแดน​ของ​คน​ทั้งสอง​ก็​เต็มไปด้วย​หัวกะโหลก​แล้ว​ ​เนืองแน่น​แออัด​จน​น่า​ตกใจ​ยิ่ง

———————————————————————