ผนังหินสลักรูปของฉินจงกับอวี่กงสองขุนพลเทพรุ่นก่อน มือที่วาดขึ้นของพวกเขาจับโซ่สองเส้นที่มัดเท้าของหญิงสาวเอาไว้ นี่เป็นค่ายกลที่หวังจื่อเช่อวางไว้เมื่อหลายปีก่อน หลายศตวรรษที่ไม่มีใครรวมถึงมังกรดำน้อยที่มีกำลังพอจะดึงโซ่ทั้งสองออกจากผนัง แม้ว่าเฉินฉางเซิงจะใช้สารานุกรมซีหลิวกับเลือดของเขา ก็ทำได้เพียงแค่หวังว่าจะดึงออกได้หลังผ่านไปสองปี ว่าตามเหตุผล ผนังหินถูกบรรจุไว้ด้วยค่ายกลที่แข็งแกร่งย่อมไม่มีทางที่สิ่งมีชีวิตภายนอกอย่างพืชพรรณใดสามารถเติบโตขึ้นบนผนังได้ ทว่าตอนนี้กลับมีใบไม้ครามงอกอยู่
ใบไม้ครามมีเพียงแค่สามใบ ตอนแรกก็อวบอิ่มอ่อนนุ่มแต่ตอนนี้มันบางและอ่อนแอ ราวกับเสียพลังงานไปมากมายมหาศาล
บางทีอาจเป็นเพราะใบไม้ครามนี้งอกรากมากเกินไป
รากนับไม่ถ้วนบางจนยากที่จะมองออกด้วยตาเปล่างอกออกจากส่วนก้านของใบไม้ครามแพร่กระจายไปทั่วรูปภาพบนผนังหิน รากบางอันหารอยร้าวเล็กๆ และฝังลงไปในผนัง เมื่อสำรวจดูข้างในก็เริ่มงอกอย่างบ้าคลั่งใต้แสงของสายรุ้ง
สายรุ้งจากพระราชวังหลีและใบไม้ครามกำลังพยายามทำลายค่ายกลนี้
มังกรดำน้อยไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นทำไมถึงเป็นแบบนี้ ดังนั้นนางจึงหงุดหงิดงงงวย ใบหน้าเล็กของนางซีดขาว รอยสีชาดบนหว่างคิ้วชัดเจนยิ่งขึ้น
……
……
ที่อาบโลกนี้อยู่ไม่ใช่แสงดาวทว่าเป็นสายรุ้ง
เมื่อแสงทั้งหมดของสายรุ้งรวมกันที่จุดหนึ่ง มันก็ไร้สี ไร้เสียงและมองไม่ออกเลย ส่องแสงลงไปในสะพานอุดรใหม่ และยังส่องลงบนตลาดซวงฮวา
ในตลาดซวงฮวาดูไม่โดดเด่นอะไร แต่กลับมีการคุ้มกันหนาแน่น มีสวนที่เรียกว่าสวนส้มจี๊ด ซึ่งม่ออวี่อาศัยอยู่ในที่แห่งนี้และเป็นคุกที่นางถูกกักบริเวณอยู่
ค่ายกลภายในสวนส้มจี๊ดเหมือนกับหิมะบางใต้แสงตะวันร้อนแรง ค่อยๆ ละลายลงใต้แสงไร้สี สายรุ้งที่มองไม่เห็น ไม่มีใครรู้ตัว ไม่ว่าจะคนหรือกบที่จำศีลอยู่ในฤดูหนาว
โคมขนาดเล็กหลายดวงที่สร้างจากเปลือกส้มแขวนอยู่บนหน้าต่าง แลดูน่ารักมากและแสงที่ส่องผ่านโคมออกมาก็เป็นสีแดงอบอุ่นกว่าปกติ
ม่ออวี่คุกเข่าอยู่บนเสื่อหันไปทางพระราชวังหลี นางหลับตาอยู่ ขนตายาวสั่นเล็กน้อย นางสัมผัสได้ถึงความอบอุ่นที่ยากอธิบาย
นี่เป็นการล้างบาปที่สังฆราชมอบให้นางเป็นครั้งสุดท้าย บางทีอาจเกี่ยวข้องกับสิ่งที่นางทำในตอนนั้นที่พาเฉินฉางเซิงเข้าสู่สำนักฝึกหลวงหรือบางทีอาจไม่ใช่ แต่มันก็เป็นการไถ่บาปอยู่ดี
สายรุ้งหายไป สมบัติล้ำค่าของนิกายหลวงภายในตำหนักหญ้าจันทราและวิหารอีกห้าหลังค่อยๆ สงบลง
อากาศเย็นเหนือสะพานอุดรใหม่เย็นยิ่งกว่าเดิม แม้แต่หลุมดำบนพื้นก็ยังแตกร้าวด้วยความเย็น
ต้นส้มในตลาดซวงฮวามีชั้นน้ำแข็งเพิ่มขึ้นมาอีกชั้น เป็นภาพงดงามที่ยากจะมองเห็นได้ โคมไฟตรงหน้าต่างยังอบอุ่นแต่ไม่มีคนบนเสื่ออีกต่อไป
……
……
งานพิธีศพของสังฆราชจัดถึงอย่างรวดเร็ว การเตรียมการทั้งหมดถูกจัดเตรียมไว้นานแล้ว
คณะทูตจากเมืองไป๋ตี้และแดนใต้ยังคงอยู่หลังจากงานฉลองเพราะพวกเขาเตรียมใจเอาไว้กับสิ่งนี้
เป็นเพราะทุกอย่างได้เตรียมเอาไว้แล้วผู้คนในโลกจึงรู้สึกปวกร้าวแต่ไม่ตกใจ มีคนไม่มากนักที่รู้สึกกลัวหรือไม่สบายใจ
จากฤดูใบไม้ร่วงสู่ฤดูหนาว ต้าโจวได้เสียงนักปราชญ์ไปสองคน แปดมรสุมเสียหายยิ่งกว่า หากรวมซูหลีกับเทพธิดาศักดิ์สิทธิ์แห่งแดนใต้ที่จากไปก่อนหน้านี้เข้าไปด้วย ในเวลาสั้นๆ แค่ไม่กี่ปี จำนวนยอดฝีมือขั้นสูงสุดของมนุษยชาติได้ลดลงอย่างมาก อย่างไรก็ตาม ในสายตาคนทั่วไป เผ่ามารได้รับความเสียหายยิ่งกว่าผ่านสงครามกลางเมืองและพวกเขาจึงไม่มีความกล้าที่จะนำทัพลงใต้มา
บางคนไม่คิดเช่นนั้นอย่างเช่นสังฆราชที่ได้กลับคืนสู่ทะเลดวงดาวไปแล้ว นอกจากเขาคนที่ความจริงก็เริ่มรู้สึกเป็นกังวลมากขึ้นเรื่อยๆ เมื่อเวลาผ่านไป
พระราชวังหลีได้ทำการประกาศ ดังนั้นทั่วโลกจึงรู้ว่าเฉินฉางเซิงเป็นสังฆราชคนใหม่ของนิกายหลวง ต่อให้เขายังไม่ได้สืบทอดบัลลังก์
ความจริงที่น่าตกใจและสับสนก็คือไม่มีใครเห็นเขาในช่วงพิธีศพของสังฆราช
แทบไม่อาจจินตนาการได้ แต่ทั้งพระราชวังหลีและราชสำนักยังคงนิ่งเงียบกับเรื่องนี้ราวกับว่าทั้งสองฝ่ายมีความเข้าใจร่วมกันอยู่แล้ว แล้วข้อตกลงที่มีร่วมกันคืออะไร เป็นข้อตกลงที่เกิดขึ้นหลังจากสังฆราชกับซางสิงโจวพูดคุยกันเป็นเวลานานในคืนที่หวังผ้อกับเฉินฉางเซิงสังหารโจวทงอย่างนั้นหรือ หรือว่าทั้งสองฝ่ายต่างกำลังรอช่วงเวลาบางอย่าง
เมื่อปีใหม่มาถึง กระดาษเหลืองอีกใบก็ถูกฉีกออกจากปฏิทิน ดวงตะวันฤดูหนาวลอยขึ้นจากเส้นขอบฟ้าอีกครั้ง หลายสิ่งจะเปลี่ยนไป
ในวันปีใหม่ราชวงศ์ต้าโจวได้เปลี่ยนสมัยอย่างเป็นทางการ สถานะของจักรพรรดิหนุ่มไม่อาจสั่นคลอนได้อีกต่อไป ในวันเดียวกัน พระราชวังหลีก็ได้จัดงานพิธีสืบทอดตำแหน่ง และนิกายหลวงก็มีนายคนใหม่
จักรพรรดิหนุ่มกับสังฆราชหนุ่มเป็นศิษย์พี่ศิษย์น้องกัน
เรื่องเช่นนี้ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน
นี่ยังหมายความว่าจักรพรรดิองค์ปัจจุบันกับสังฆราชเป็นศิษย์ของซางสิงโจวทั้งคู่
นี่ก็ยังสิ่งที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน
จากทุกแง่มุมที่เป็นไปได้ นี่คือจุดสูงสุดอันยิ่งใหญ่ที่จะสามารถบรรลุได้ในชีวิตคนผู้หนึ่ง และบางทีอาจเป็นสิ่งที่ไม่เคยมีใครจินตนาการถึงได้ก่อนที่มันจะเกิดขึ้นจริง
เขาได้นำให้ทั้งโลกล้มล้างการปกครองของจักรพรรดินีศักดิ์สิทธิ์เทียนไห่ คาดการณ์หรืออาจมีส่วนในการทำลายราชามาร ยึดครองหอความลับสวรรค์ด้วยการโบกมือเพียงข้างเดียว และตอนนี้ศิษย์ทั้งสองที่เขาเลี้ยงดูมากับมือก็ได้กลายเป็นสองคนที่สำคัญที่สุดในโลกและศาสนา ต่อให้ซางสิงโจวไม่ใช่เทพเจ้า เขาก็กลายเป็นตำนานไปแล้ว
น่าเสียดายอยู่บ้างที่ไม่มีสิ่งใดในโลกที่สมบูรณ์แบบ ชะตาที่มาจากท้องฟ้าพร่างดาวไม่ยอมให้เรื่องเช่นนั้นเกิดขึ้น
ปัญหานี้ยังจำเป็นต้องได้รับการพูดถึง แม้ว่าผู้คนจะไม่อาจเข้าใจได้ว่าทำไมเฉินฉางเซิงจะเผชิญหน้ากับอาจารย์ของตน และก็ยังต้องพูดถึงว่าแม้ผู้คนจะตะลึกขนาดไหนที่ซางสิงโจวถึงได้ไม่ชอบและถึงกับเกลียดศิษย์ที่เขาควรจะไว้ใจ…สรุปแล้วปัญหานี้ก็ยังจำเป็นต้องพูดถึง
นี่ไม่ใช่ปัญหาระหว่างอาจารย์กับศิษย์อีกต่อไป แต่ตอนนี้มันเกี่ยวกับชะตาของมนุษยชาติทั้งมวล บางทีอาจทั้งโลกนี้
จะเกิดอะไรขึ้นในวันปีใหม่ สงความกลางเมืองครั้งแรกในประวัติศาสตร์ต้าโจวอย่างนั้นหรือ
พายุหิมะยังคงเกรี้ยวกราด ตำหนักหญ้าจันทรา วิหารกุ้ยชิง ลานตะไคร่ล้วนถูกย้อมเป็นสีขาว รอยเท้าโดดเดี่ยวสายหนึ่งปรากฏบนพื้นหิมะ
ถนนนอกพระราชวังหลีเปล่าเปลี่ยวอย่างที่สุด พลังที่มองไม่เห็นกระเพื่อมอย่างต่อเนื่องระหว่างเสาหินทั้งสอง
ไม่ว่าจะเป็นนักบวชหรือขุนนางจากกรมต่างๆ อาจารย์นักเรียนของสำนักไม้เลื้อย หรือทหารม้านิกายหลวงสองหมื่นกว่านาย ไม่มีแม้แต่คนเดียวที่ก้าวออกมา
ค่ายทหารทั้งหลายของราชสำนักภายในจิงตูอยู่ในสภาพเตรียมพร้อมสูงสุด ขุนพลเทพหลายนายนำทหารม้าเกราะดำที่มีชื่อเสียงก้องโลกลงใต้มาจากทุ่งหิมะแดนเหนือ และตอนนี้ประจำอยู่ที่หุบเขาเฮยซาน จากเวลาที่ใช้ในการเดินทางกองทัพที่น่ากลัวนี้ออกจากค่ายทหารแดนเหนือเมื่อยี่สิบวันก่อน ตอนที่สังฆราชยังมีชีวิตอยู่
บรรยากาศในจิงตูตึงเครียดอย่างมาก
……
……
ในคืนก่อนวันปีใหม่ หิมะยังตกลงมา เรียกได้ว่าเป็นพายุหิมะรุนแรง
จิงตูพบกับฤดูหนาวที่รุนแรงในปีนี้ ไม่มีใครรู้ว่ามันมีส่วนมาจากบ่อน้ำร้างใกล้เมืองพระราชวัง
แสงค้างฟ้าของอาทิตย์อัสดงลอดผ่านเมฆและหิมะ ก่อให้เกิดเงาสลัวบนผนังของตำหนัก
ทันใดนั้นพลังปราณที่เย็นเกินคาดคิดก็พุ่งออกจากบ่อน้ำร้าง ทั้งใบไม้แห้งและดินโคลนถูกแช่แข็งราวกับหินในทันที แม้แต่หิมะน้ำแข็งก็ยังถูกแช่แข็งขึ้นอีกครั้งด้วยวิธีที่ไม่อาจทำความเข้าใจได้ แม้แต่แสงสลัวก็ดูเหมือนจะแข็งค้างไป
เสียงแตกที่ก่อนหน้านี้ดังมาจากส่วนลึกของบ่อมายังพื้นด้านบน แผ่วจางอย่างมาก เบายิ่งกว่าเสียงสะอื้นที่ดังตามมาเสียอีก
หญิงสาวกำลังร้องไห้
นางร้องไห้ไม่หยุด แต่สีหน้าตอนร้องไห้ของนางเปลี่ยนไปอยู่ตลอด บางครั้งก็ตื่นเต้นยินดีอย่างไม่อาจบรรยาย บางทีก็โศกเศร้าหดหู่
ทหารของเมืองพระราชวังและประชาชนในบ้านของตนล้วนได้ยินเสียงสะอื้นของหญิงสาว แต่พวกเขาไม่รู้ว่าดังมาจากไหน พวกเขามองไปรอบๆ ก็ไม่อาจหาได้ว่ามาจากที่ไหน พวกเขาพบว่าน่าสงสัย สาวน้อยคนใดอยู่ข้างนอกในวันที่เหน็บหนาวเช่นนี้แล้วยังมีชีวิตอยู่ได้ และยังร้องไห้ไม่หยุด เสียงร้องไห้ของนางดังตั้งแต่สนธยายันกลางดึก ไม่เคยหยุดพักเลยสักครั้ง
นับจากวันนั้นในสะพานอดรใหม่ก็มีตำนานใหม่เกิดขึ้นนอกไปจากตำนานของมังกรชั่วร้าย
ตัวเอกของตำนานนี้เป็นสะใภ้เด็กที่ถูกแม่สามีใจร้ายฆ่าตาย