Mars เจ้าสงครามครองโลก บทที่ 997 ป้ายเรียกเซียน
เซียวเทียนเฉิงตอบด้วยความตกใจว่า “เหล่าจู่ หรือว่านี้ จะเป็นป้ายเรียกเซียน?”
เหล่าจู่ตระกูลเซียวพยักหน้า”ใช่แล้ว ของชิ้นนี้สำคัญมาก และเป็นไพ่ใบสุดท้ายที่ใหญ่ที่สุดของตระกูลเซียว “ถ้าไม่ถึงช่วงเวลาสุดท้ายจริงๆ ห้ามเอาออกมาใช้ สำนักใหญ่ๆ ที่แข็งแกร่งในสมัยโบราณ เทพที่จะทำให้โลกต้องตกใจเหล่านั้น ท้ายสุดแล้วจะมาถึง พอเวลานั้นมาถึง สรวงสวรรค์ก็ไม่มีความสำคัญอะไรแล้ว ผู้ที่ครอบครองคำสั่งสวรรค์เท่านั้น ถึงจะได้รับการยอมรับ”
“สนามรบแห่งทวยเทพ ก็ยังเป็นดินแดนที่ทวยเทพสิ้นชีพอยู่ดี ความวุ่นวายในอนาคต คงเริ่มจากสนามรบแห่งทวยเทพอย่างเลี่ยงไม่ได้ ดังนั้น ตั้งแต่ตอนนี้เป็นต้นไป ฉันจะให้นายทนกับความอัปยศอดสู พึ่งพาอาศัยสรวงสวรรค์ รออนาคต “โอกาสตระกูลเซียวของพวกเราอยู่ในอนาคต ที่ไม่ใช่ตอนนี้”
“จะได้เป็นเทพหรือไม่ จริงๆ แล้วก็ไม่ได้สำคัญอะไร สุดท้ายแล้วเทพก็ต้องมา การเป็นเทพเป็นแค่เรื่องของเวลาไม่ช้าก็เร็วเท่านั้น สำหรับคนอื่นแล้ว การเป็นเทพเป็นแค่วิธีการป้องกันตัวเอง แต่ไม่เหมือนกับตระกูลเซียวของฉัน”
“น่าเสียดาย ที่ฉันคงไม่มีโอกาสได้เห็นตระกูลเซียวของฉันรุ่งเรืองขึ้นด้วยตาฉันเอง เป็นเรื่องที่น่าเสียดายจริงๆ เมื่อตระกูลเซียวรุ่งเรืองขึ้นในอนาคต นายมาบอกต่อหน้าหลุมศพฉันก็พอ”
เมื่อนึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นในตอนนี้ เซียวเทียนเฉิงก็โศกเศร้าไม่หยุด
เย่เซิ่งเทียน เจ้ามันไอ้สารเลว ฉันจะสับนายออกมาเป็นหมื่นๆ ชิ้น!
เหล่าจู่ตระกูลเซียวแค่มองก็รู้แล้วว่าในใจของเซียวเทียนเฉิงคิดอะไรอยู่ เลยพูดตักเตือนไปว่า “หากนายยังหมกมุ่นอยู่กับเย่เซิ่งเทียนราวกับมดบนตัวอยู่นั้น นายจะไม่ประสบความสำเร็จในอนาคต ถ้านายคิดจะนำพาตระกูลเซียวไปสู่เผ่าราชา ครอบครองผืนแผ่นดิน นายต้องผนวกฟ้าดินให้เป็นหนึ่ง เย่เซิ่งเทียนเพียงคนเดียว ก็ทำให้สติของนายวุ่นวายเสียแล้ว? เย่เซิ่งเทียนนั้นต้องฆ่า แต่นายจะเอาเขามาใส่ใจไม่ได้ ศัตรูในอนาคตของนาย คือบรรดาเผ่าเทพ เผ่าราชา ไม่ใช่เย่เซิ่งเทียนตัวเล็กๆ คนนั้น!”
เซียวเทียนเฉิงรีบยอมรับผิด
เหนือกว่าแดนเทพ คือตระกูลลี้ลับที่ยังซ่อนอยู่มาโดยตลอด
พวกนั้น ถึงจะเป็นผู้ครอบงำที่แท้จริง
ทั้งหมดเป็นเทพเจ้า หาใครแข็งแกร่งเทียบทานได้ไม่
และเหนือกว่าเหล่าทวยเทพนี้ ยังมีเผ่าราชาที่ในตำนานอีกด้วย
จากการบันทึกในหนังสือโบราณของตระกูลลี้ลับ ความโกลาหลของเหล่าทวยเทพในยุคโบราณนั้น เกิดจากการแย่งชิงอำนาจเผ่าราชา สุดท้ายเหล่าเทพบาดเจ็บล้มตายจำนวนมาก บนโลกแบกรับไม่ไหว ในที่สุดเหล่าเทพเลยหนีไปไกล ในโลกนี้จึงไม่มีใครสามารถทำลายแดนทะลุเทพได้อีก
สีหน้าของเซียวเทียนเฉิงเต็มไปด้วยความหวัง เขาเซียวเทียนเฉิง จะต้องนำพาตระกูลไปสู่ความรุ่งเรืองให้ได้!
เหล่าจู่ตระกูลเซียวก็ไม่ได้ตำหนิเขาจนเกินไป เพราะรู้ว่าเย่เซิ่งเทียนคนนั้นได้กลายเป็นด้านมืดในใจของเซียวเทียนเฉิงไปแล้ว
ถ้าเย่เซิ่งเทียนไม่ตาย เซียวเทียนเฉิงคงไม่สามารถก้าวข้ามอุปสรรคในใจไปได้
เรื่องนี้ฝืนใจกันไม่ได้
เย่เซิ่งเทียนเป็นคนธรรมดาที่ต้องตาย คงไม่ต้องเป็นกังวลอะไร
เขายิ่งเติบโตเร็วเท่าไร ก็ใกล้ความตายมากขึ้นเท่านั้น ของเก่าเหล่านั้นบนสรวงสวรรค์ ล้วนแต่คอยจ้องมองกันอยู่
เหล่าจู่ตระกูลเซียวตอบอย่างเชื่องช้าว่า “ช่วงนี้ นายก็รวบรวมทรัพยากรในมือของตระกูลเซียว แค่นี้ตระกูลเซียวก็จะไม่ขาดแคลนทรัพยากรแล้ว”
เซียวเทียนเฉิงพูดอยากกังวลว่า “เหล่าจู่ ฉันเองก็เคยคิด แต่ถ้าเป็นเช่นนี้ บรรดาคนในตระกูลต้องทรยศตระกูลเซียวของฉันเป็นแน่”
เหล่าจู่ตระกูลเซียวตอบกลับว่า “ตราบใดที่นายพาตระกูลไปพึ่งพาสรวงสวรรค์จริงๆ หล่ะก็ เกรงว่าแมลงวันพวกนั้นจะทำไม่สำเร็จหน่ะสิ?”
เซียวเทียนเฉิงหายใจเข้าลึกๆ ความหมายของเหล่าจู่ก็คือ ให้เขาไปเป็นหมาให้สรวงสวรรค์ ทนอัปยศอดสู ยืมมือสรวงสวรรค์เคาะภูเขาเย่าเสือ กำราบตระกูลที่อยากจะลงมือทำลายตระกูลเซียวพวกนั้น
แต่ในใจของเขาไม่ได้เต็มใจให้เป็นเช่นนั้น ไม่มีใครยินยอมเป็นหมาให้ใครหรอก
แต่สถานการณ์ตอนนี้ของตระกูลเซียว มีเพียงทางเลือกนี้เพียงทางเดียวเท่านั้น
“เทียนเฉิงเข้าใจแล้ว”
ในตอนนี้ มีคนรับใช้เข้ามารายงานว่าจงหยู่พาหมอเทวดาหลินเดินทางมาถึงแล้ว
เซียวเทียนเฉิงทำการคารวะและพูดว่า “เหล่าจู่ ฉันไปก่อนนะ”