ยัยหมอวายร้ายที่รัก บทที่ 811 เขาถูกเธอกอด
เส้นหมี่ พักที่โรงแรมนี้ทั้งวันเพื่อดูแล แสนรัก
แต่ในความเป็นจริง แสนรัก ไม่ได้จริงจังขนาดนั้น
เขามีไข้ต่ำๆ อาจเป็นเพราะพิษได้ทำลายร่างกายของเขาจริงๆ หลังจากทนตากลม และความหนาวเย็น ร่างกายเขาก็เขาไม่สามารถต้านทานได้ จึงเป็นไข้อ่อนๆมาตลอด
“หรินจัง ช่วยหม่ามี๊เปลี่ยนผ้าเช็ดตัวให้หน่อยได้ไหม จะทำให้แด๊ดดี้สบายขึ้น”
เส้นหมี้ที่กำลังปรุงยาจีนอยู่ในครัว เหลือบมองนาฬิกาที่ข้อมือ และเห็นว่าถึงเวลาต้องเปลี่ยนผ้าเช็ดตัวแล้ว เธอจึงหันศีรษะ และสั่งลูกสาวของเธอข้างนอก
“ค่ะ”
เมื่อก้อนตัวน้อยได้ยินก็วางกระดาษในมือลงทันที แล้วเดินไปหาแด๊ดดี้ด้วยขาที่อ้วน
การเปลี่ยนผ้าเช็ดตัวเป็นเรื่องเล็กน้อย ในฐานะลูกสาวหมอ เธอรู้อะไรมาก
เด็กน้อยเดินไปที่เตียงของแด๊ดดี้ และหลังจากที่มือเล็กๆอ้วนๆของเธอดึงผ้าเช็ดตัวที่อยู่บนหน้าผากของแสนรักออก เธอก็วิ่งไปที่ห้องน้ำ
ไม่กี่นาทีต่อมา เมื่อเด็กน้อยออกมาอีกครั้ง ผ้าเช็ดตัวอีกผืนที่ชุบน้ำแล้วก็อยู่ในมือของเธแอ
“อื้อ–”
ความเยือกเย็นของผ้่ปกคลุมหน้าผากของเขาอีกครั้ง แสนรักซึ่งยังง่วงนอนอยู่ในที่สุดก็พ่นลมหายใจออกมา
เมื่อรินจังเห็นมัน เธอก็ปลอบเขาทันที “อย่าขยับแด๊ดดี้ สิ่งนี้สามารถบรรเทาไข้ของคุณได้ ในไม่ช้าคุณก็จะสบายตัว”
จากนั้นเธอก็ใช้มือเล็กๆตบผ้าขนหนู
เป็นผลให้ผ้าเช็ดตัวที่เธอไม่ได้บิดเลย น้ำไหลลงมาที่หน้าผากของแสนรัก เมื่อ ฝเส้นหมี่มาถึงหมอนก็เกือบจะเปียกหมดแล้ว
เด็กคนนี้…
เส้นหมี่ทำได้เพียงวางยาจีนไว้ในมืออย่างรวดเร็ว แล้วยกศีรษะของชายคนนั้นขึ้น
“อื้อ……”
ถูกรบกวนอีกครั้ง ชายไร้สติก็พ่นลมหายใจอีกครั้ง
เมื่อเห็นสิ่งนี้ เส้นหมี่ก็รีบพูดเข้าหูเบาว่า “คุณแสนรัก หมอนของคุณเปียก ฉันจะเปลี่ยนให้”
“…”
ทันใดนั้นขนตาหนาของชายคนนั้นก็สั่น และดวงตาที่หลับใหลมานานก็เปิดขึ้นมองไปที่ผู้หญิงที่กอดเขาไว้ในอ้อมแขนของเธอ
มันเป็นหน้าอกที่นุ่มมาก เธอกอดเขา และเพราะเธอต้องการเปลี่ยนหมอน เธอจึงต้องจับที่ด้านหลังศีรษะของเขาแล้วกดเขาแนบกับหน้าอกของเธอ
ดังนั้นแสนรักจึงลืมตาขึ้น และไม่เพียงแต่เขาจะได้ยินเสียงหัวใจเต้นแรงจากหน้าอกของผู้หญิงคนนี้ แต่เขายังรู้สึกว่ามันนิ่มมากด้วย
มากเสียจนจิตแจ่มใสขึ้นทันที
“อ๊ะ! คุณแสนรัก ตื่นแล้วเหรอ”
ในที่สุดเส้นหมี่ก็รู้สึกถึงความแปลกประหลาดในอ้อมแขน จึงมองไปที่ดวงตาคู่นี้ ทันใดนั้นร่างกายของเธอก็แข็งทื่อ!
“คุณ… อย่าเข้าใจฉันผิด ฉันจะเปลี่ยนหมอนของคุณ ฉันไม่ได้ตั้งใจจะกอดคุณแบบนี้…”
เธอวางเขากลับบนหมอนแห้งอันใหม่อัตโนมัติพร้อมกับใบหูแดงก่ำ
นี่มันน่าอายจริงๆ
เธอไม่คิดว่าจู่ๆเขาจะตื่นขึ้น ถ้าเธอรู้เธอคงไม่กล้าทำ
เส้นหมี่ยืนนิ่งด้วยความอับอาย
โชคดีที่หลังจากปล่อยเขาแล้ว เขาก็ทำเพียงมองเธอ ไม่มีอะไรเกิดขึ้น
“ทำไมเธอถึงอยู่ที่นี่”
“เอ๋” เส้นหมี่อธิบายทันที “รองผู้นำเดชาเรียกฉันมา เขาบอกว่าคุณป่วย”
รองผู้นำเดชา
เขาว่างมากหรอ
สีหน้าของชายผู้นั้นดูน่าเกลียดเล็กน้อย แต่ในท้ายที่สุดเขาก็ไม่ได้พูดอะไรอีก เขาพยายามจะลุกขึ้น
เส้นหมี่เห็นแล้วรีบเข้ามาพนุงเขาทันที “ระวังคุณยังตัวร้อนอยู่ เดี๋ยวล้ม”
แสนรัก “…”
เขาอยากให้เธอไปไกลกว่านี้หน่อย เขายังไม่อ่อนแอขนาดนั้น
แต่เมื่อเขาขยับ แขนขาของเขาก็อ่อนแอจริงๆ เขารู้สึกเหมือนกับว่าโลกกำลังหมุน!
สมควรตาย!!
ใบหน้าที่หล่อเหลาของเขาดูน่าเกลียดมากขึ้นเรื่อยๆ
“ไม่ต้องห่วง เป็นไข้เฉยๆ เมื่อคุณกินยาชามนี้ของฉัน คุณก็จะหายเร็วๆนี้ อยากไปห้องน้ำไหม ฉันจะพาคุณไป”
เส้นหมี่เป็นหมอที่ฝึกฝนมาหลายปีแล้ว ทันทีที่เธอเห็นสีหน้าของชายคนนี้ เธอก็เดาได้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับเขา จึงชักชวนเขาอย่างอ่อนโยนอย่างรวดเร็ว
เมื่อได้ยินดังนั้น ชายคนนั้นก็หัวเราะอย่างโกรธจัด “กินแล้วหาย คุณคิดว่านี่เป็นยาครอบจักรวาลหรอ”
“ไม่ใช่ แต่ตอนนี้คุณมีไข้ และคุณใช้ยาปฏิชีวนะมากเกินไป ยาตะวันตกอาจจะไม่มีประโยชน์อะไร แต่ผลของยาจีนน่าจะได้ผลเร็วกว่า”
เส้นหมี่ปฏิเสธอย่างตรงไปตรงมา
จากนั้นเธอก็หยิบชามยาที่อยู่ข้างๆยื่นให้ชายคนนั้น
แสนรัก “…”
เพียงชำเลืองมองหลังจากกลิ่นฉุนลอยเข้ามา เขาก็เลี่ยงไม่แม้แต่จะคิด “ทำไมคุณถึงมัวแต่ยุ่งกับสิ่งนี้ ผมบอกว่าผมไม่ดื่ม!!”
เขาดื้อรั้นมาก และถูกกระตุ้นมากเช่นกัน!
เส้นหมี่ตกใจ
เขาเคยพูดหรือเปล่า
ไม่ ตั้งแต่เธอมาหาเขา เธอไม่เคยสั่งยาจีนให้เขาเลยนอกจากเข็ม
หัวใจของเส้นหมี่เต้นขึ้นทันที!
“คุณเคยดื่มนี่ไหม คิดว่ามัน…ดื่มยากเหรอ”
“ผม……”
จู่ๆชายผู้มีใบหน้าเต็มไปด้วยความรังเกียจก็นิ่งอยู่ตรงนั้น เขาหยุดคิด ต้องการจะเถียง แต่ท้ายที่สุด เพราะเขาจำไม่ได้จริงๆ เขาจึงแสดงร่องรอยของความตระหนก
บทที่ 810 ปากบอกไม่ แต่กายซื่อตรงมาก
บทที่ 812 การกู้คืนความจำ