“เหตุใดข้าจึงกลายเป็นคนที่น่ากลัวเช่นนี้?
ในอดีตเทพปีศาจบัวแดงรู้สึกโศกเศร้ากับการตายของหลิวซูเซียน เขารู้สึกเสียใจและเกลียดชังเขาจะกอดศพของหลิวซูเซียนและร้องไห้
แต่ตอนนี้?
เมื่อเขาเผชิญหน้ากับการตายของหลิวซูเซียน เมื่อเขาเห็นช่วงเวลาสุดท้ายในชีวิตของหลิวซูเซียน เมื่อเขาอยู่ตอหน้าหลิวซูเซียนที่ต้องการพูดคุยกับคนที่นางรักที่สุดเป็นครั้งสุดท้ายก่อนที่ นางจะจากไปเทพปีศาจบัวแดงกลับไม่แม้แต่จะอยู่ฟังนางกล่าวสิ่งใด
หลิวซูเซียนผู้นี้ใช่หลิวซูเซียนตัวจริงหรือไม่?
แน่นอนว่านางเป็นตัวจริง
เทพปีศาจบัวแดงเข้าใจจุดนี้อย่างชัดเจน
นางยังเป็นหลิวซูเซียนคนเดียวกัน ไม่ว่าเทพปีศาจบัวแดงจะเกิดใหม่กี่ครั้งความมุ่งมั่นและการกระทําของนางก็ไม่เคยเปลี่ยนนางยอมเสียสละตัวเองเพื่อปกป้องคนรักของนาง นางใช้ชีวิตของนางเพื่อปิดกั้นภัยพิบัติให้เขา
แต่…
เทพปีศาจบัวแดงไม่ใช่เทพปีศาจบัวแดงคนเดิมอีกต่อไป
“มันเริ่มตั้งแต่เมื่อใด? ขากลายเป็นสิ่งนี้ตั้งแต่เมื่อใด?” เทพปีศาจบัวแดงถามตัวเองอยู่ในใจ
คําถามนี้ไม่ยากที่จะตอบ
การเกิดใหม่ช้ำแล้วช้ำอีก การเสียชีวิตของหลิวซูเซียนนับครั้งไม่ถ้วนมันทําให้เทพปีศาจบัวแดงพบกับความผิดหวังมากเกินไป
เขาพบกับความเจ็บปวดและเสียใจมามากเกินไป ในที่สุดมันก็กลายเป็นความเคยชิน
ดังนั้นเขาจึงเริ่มค่านวณอย่างแม่นย่า
ดังนั้นเขาจึงเริ่มวิเคราะห์อย่างมีเหตุผล
เขาใช้ทรัพยากรทั้งหมดเพิ่มความแข็งแกร่งให้กับตนเองเพื่อเตรียมความพร้อมเขาทดลองใช้วิธีการต่างๆเพื่อรักษาชีวิตของหลิวซูเซียน
เมื่อเขาเริ่มคิดอย่างมีเหตุผล ทุกอย่างก็เริ่มเปลี่ยนแปลงไป เขาค่อยๆกลายเป็นคนที่เขาไม่รู้จัก
คนผู้นี้ทําให้เขารู้สึกตกใจและหวาดกลัวมาก
จากนั้นมันก็กลายเป็นความรู้สึกหมดสิ้นหนทาง
ฉากนี้สร้างความประทับใจอย่างลึกซึ้งให้กับฟงจิวเก้อ
เทพปีศาจบัวแดงยืนอยู่ตรงจุดนั้นด้วยศีรษะและแขนที่ตกลง แผ่นหลังของเขาโก่งงอราวกับคนแก่
น้ำตาสองสายไหลลงมาอาบแก้มของเขา
เขาร้องไห้อย่างเงียบๆ
ด้านหลังเทพปีศาจบัวแดง หลิวซูเซียนเรียกเขาด้วยลมหายใจสุดท้ายโดยหวังว่าคนรักของนางจะหันหลังกลับไป
แต่เทพปีศาจบัวแดงไม่ได้หันหลังกลับไปหานาง
เขาไม่รักนางแล้ว!
หากเขารักหญิงผู้นี้และนางกําลังจะตาย เขาจะหันหลังกลับอย่างเย็นชาและจากไปอย่างรวดเร็วได้อย่างไร?
แน่นอนว่าไม่
แม้เป้าหมายของเขาจะเป็นการเกิดใหม่เพื่อช่วยชีวิตหลิวซูเซียน นั่นก็เป็นเพียงเป้าหมายที่หยั่งรากลึกอยู่ในใจของเขาเท่านั้น
เหตุผลเบื้องหลังมันไม่ใช่ความรักอีกต่อไป
นี่เป็นเรื่องน่าขัน
เขาต้องการช่วยคนที่เขารักมากที่สุดในชีวิต แต่ระหว่างทาง เขากลับสูญเสียความรักของเขา
ไม่ว่าหลิวซูเซียนจะเสียชีวิตกี่ครั้ง นางก็ไม่เคยทรยศเขา นางยังเสียสละตัวเองเพื่อเขาเสมอ
แต่มันเป็นเทพปีศาจบัวแดงที่เปลี่ยนไป
เขาทรยศตัวเองในอดีต เขาทรยศหลิวซูเซียน
เขาต้องการเกิดใหม่และเปลี่ยนแปลงอดีต แต่เขาไม่เคยคิดว่าการเกิดใหม่จะเปลี่ยนเขา
จากนี้ไปเขาควรทําอย่างไร?
เนื่องจากเขาไม่รักหลิวซูเซียนแล้ว เหตุใดเขายังต้องเกิดใหม่และพยายามช่วยนาง?
แน่นอนว่ายังมีพ่อแม่ที่เขารักอย่างสุดซึ่ง
แต่เทพปีศาจบัวแดงจะกล้าทําสิ่งนี้อีกครั้งหรือไม่?
เขาเกือบบอกผลลัพธ์ได้ทันที หลังจากที่เขาเห็นการตายของพ่อแม่ช้ำแล้วช้ำอีกเขาจะเคยชินกับมันเขาจะมีนงง เขาจะยอมรับผลลัพธ์ที่ถูกกําหนดโดยโชคชะตา
เทพปีศาจบัวแดงไม่กล้าทําเช่นนั้น!
แล้วเขาควรยอมรับผลลัพธ์นี้งั้นหรือ? หลังจากเกิดใหม่ เขาควรแสร้งทําตัวไม่รู้ความและเดิน ไปตามเส้นทางที่โชคชะตากําหนดหรือไม่?
เทพปีศาจบัวแดงไม่ต้องการทําเช่นนั้น!
เขายังรักพ่อแม่และอาจารย์ของเขา เพราะรักจึงเสียใจ
เขาเกลียด เขาเกลียดโชคชะตา เพราะเขาไม่สามารถรักหลิวซูเซียนได้อีกต่อไปเขาเกลียดตัวเองเช่นกัน เขามีอารมณ์ที่ซับซ้อนทุกประเภทอยู่ในใจ
เทพปีศาจบัวแดงต้องถามตัวเองอย่างซื่อสัตย์ เขาตรวจสอบตัวตนภายในของเขา
เขายังต้องการทําลายวิญญาณชะตากรรม!
แต่แรงจูงใจของเขาแตกต่างจากก่อนหน้า
เขาเริ่มค้นคว้าและค้นพบความลึกซึ้งที่ซ่อนอยู่ในตํานานมนุษย์คนแรกเมื่อเขาเข้าใจจุดสําคัญเกี่ยวกับวิญญาณแห่งความรักเขาประสบความสําเร็จในการช่วยชีวิตหลิวซูเซียน
แน่นอนว่ามันมีราคาที่ต้องจ่าย เทพปีศาจบัวแดงสามารถก้าวข้ามภัยพิบัติแต่เขาไม่ได้เป็นผู้อมตะระดับเก้า
ในฐานะผู้สังเกตการณ์ ฟงจิวเก้อเข้าใจอย่างชัดเจนว่านี่เป็นความก้าวหน้าครั้งสําคัญ
ภัยพิบัติไม่สามารถควบคุมโดยมนุษย์ แม้เทพปีศาจบัวแดงจะต้องการหยุดมันแต่ในที่สุดเขาก็ต้องก้าวข้ามภัยพิบัติ
แต่ด้วยวิญญาณแห่งความรัก เขาสามารถเปลี่ยนผลลัพธ์! หลิวซูเซียนรอดชีวิต!
อย่างไรก็ตามมันแลกมาด้วยการที่เทพปีศาจบัวแดงไม่ได้เป็นเทพอมตะ
“เซี่ยนเอ๋อ เจ้ายังมีชีวิตอยู่! ในที่สุดเจ้าก็รอด!” เทพปีศาจบัวแดงตื่นเต้นมากเขากอดหลิวซูเซียนด้วยความยินดี
หลิวซูเซียนรู้สึกประหลาดใจ “เกิดสิ่งใดขึ้น หงถึง เจ้าไม่ได้กลายเป็นเทพอมตะงั้นหรือ?”
เทพปีศาจบัวแดงหัวเราะเสียงดัง “นั่นเป็นเพราะข้าใช้วิญญาณแห่งความรักเจ้ารู้หรือไม่ว่าข้าเกิดใหม่กี่ครั้งเพื่อช่วยเจ้าในความเป็นจริงเจ้าจะตายในภัยพิบัติแต่หลังจากใช้ความพยายามอย่างมากข้าค้นพบวิธีบนเส้นทางมนุษย์จากตํานานมนุษย์คนแรก…”
เทพปีศาจบัวแดงรู้สึกตื่นเต้นมากเขาพูดถึงการเดินทางที่ยากลําบากของเขาประสบการณ์และการทํางานหนักของเขาการทดลองและการทดสอบที่เขาทํามาตลอด
“แต่ในที่สุดข้าก็ทําสําเร็จ ในที่สุดข้าก็ทําสําเร็จ!” เทพปีศาจบัวแดงยกแขนขึ้นและโห่ร้อง“แม้นจะเป็นการเปลี่ยนแปลงเล็กน้อย แต่นี่คือทิศทางที่ถูกต้องวันหนึ่งข้าจะประสบความสําเร็จอย่างสมบูรณ์!”
“เพียะ!”
เสียงคมชัดดังขึ้นเมื่อหลิวซูเซียนตบหน้าเทพปีศาจบัวแดง
เทพปีศาจบัวแดงหยุดนิ่งทันที เสียงของเขาหยุดลงขณะที่เขาจ้องมองหลิวซูเซียน
หลิวซูเซียนหลั่งน้ำตา “หงถึง เจ้ายังเป็นตัวของเจ้าเองอยู่หรือไม่? เจ้ามีความคิดนอกรีตเช่นนี้ได้อย่างไร? เจ้าต้องการเปลี่ยนอดีตเจ้าท้าทายโชคชะตาไม่แปลกใจเลยที่เจ้าล้มเหลวในการเป็นเทพอมตะหลังจากก้าวข้ามภัยพิบัติ! เจ้าทําทั้งหมดนี้เพียงเพื่อให้ข้ารอดชีวิตงั้นหรือ?”
“เจ้าบอกว่าเจ้าทําทั้งหมดนี้เพื่อข้า แต่เจ้าเคยคิดถึงความรู้สึกของข้าบ้างหรือไม่?”
“ข้า หลิวซูเซียน เกิดมาพร้อมกับหนึ่งในสิบสุดยอดกายาและได้พบเจ้ามันคือการจัดเตรียมของโชคชะตาในช่วงเวลาที่เจ้าพบอันตรายถึงชีวิตขาเข้าใจความหมายของการมีชีวิตอยู่ของข้านั่นคือการปกป้องเจ้าและทําให้เจ้าก้าวข้ามภัยพิบัติเพื่อเป็นเทพอมตะ!”
“แต่เจ้ากลับทําเช่นนี้! เจ้าละทิ้งโอกาสที่จะเป็นเทพอมตะ!”
“หากเจ้าไม่สามารถเป็นเทพอมตะจะเกิดสิ่งใดขึ้นกับวังสวรรค์ จะเกิดสิ่งใดขึ้นกับโลกใบนี้จะเกิดสิ่งใดขึ้นกับมนุษยชาติ?”
“เจ้าลืมคําสอนของอาจารย์ เจ้าทําลายความคาดหวังของพ่อแม่ที่เสียชีวิตของเจ้า! ข้ารู้สึกเจ็บปวดนัก หัวใจของข้ารู้สึกเจ็บปวดจริงๆ”
“ความรักของเจ้าที่มีต่อข้าเป็นเพียงความรักเล็กๆน้อยๆ ความรักที่ยิ่งใหญ่กว่ามีไว้เพื่อมนุษยชาติเพื่อสิ่งมีชีวิตมากมายบนโลกใบนี้!
“หงถึง ข้าผิดหวังในตัวเจ้าจริงๆ”
หลิวซูเซียนร้องไห้อย่างหนัก
เทพปีศาจบัวแดงมองหลิวซูเซียนด้วยความงุนงง หลังจากนั้นไม่นานเขาก็สูดหายใจลึก
“ดังนั้นมันก็เป็นเช่นนี้” เทพปีศาจบัวแดงกล่าวอย่างสงบ สายตาของเขากลายเป็นมืดครึมและเย็นชา
หลิวซูเซียนคว้าแขนของเขา “คิดเร็ว เจ้าต้องทําทุกอย่างให้กลับสู่เส้นทางเดิมตามที่โชคชะตากําหนดแม้ข้าจะต้องเสียสละก็ตามความรักของเราจะเปรียบเทียบกับความรักของสวรรค์พิภพได้อย่างไรความรักของเราจะเปรียบเทียบกับความทะเยอทะยานอันยิ่งใหญ่ของวังสวรรค์ได้อย่างไร?
“อา…” ร่างของหลิวซูเซียนสั่นสะท้านขึ้น นางก้มศีรษะมองหน้าอกของนาง
มือของเทพปีศาจบัวแดงแทงทะลุหัวใจของนาง!
หลิวซูเซียนมองเทพปีศาจบัวแดงด้วยความไม่อยากจะเชื่อ
“บางที่การฆ่าเจ้าอาจทําให้ทุกอย่างกลับคืนสู่เส้นทางเดิม” เทพปีศาจบัวแดงมองหลิวซูเซียนและกล่าวเสียงเย็น
หลิวซูเซียนเผยรอยยิ้ม “หงถึง ข้าไม่ผิดหวังในตัวเจ้า โปรด…โปรดกลายเป็นเทพอมตะ”
ในที่สุดนางก็เสียชีวิตอีกครั้ง
แต่เมื่อเปรียบเทียบกับประสบการณ์นับครั้งไม่ถ้วนของเทพปีศาจบัวแดง
ครั้งนี้หลิวซูเซียนตายจริงๆ
นางตายไปจากหัวใจของเทพปีศาจบัวแดงอย่างสมบูรณ์!
เทพปีศาจบัวแดงมองศพของนางอย่างไร้อารมณ์ ไม่มีแม้แต่ระลอกคลื่นเกิดขึ้นในใจของเขา
หญิงผู้นี้เคยเป็นคนที่เขารักอย่างสุดซึ้ง เขาเต็มใจสละทุกสิ่งเพื่อนางเขาเกิดใหม่ช้ำแล้วช้ำอีกเขาทํางานหนักเพื่อช่วยชีวิตนางอย่างไม่เคยยอมแพ้
แต่ตอนนี้เขากลับฆ่านางด้วยตัวของเขาเอง
เทพปีศาจบัวแดงไม่รู้สึกเสียใจ เขายังได้รับความเข้าใจบางอย่าง
สาเหตุของโศกนาฏกรรมครั้งนี้อยู่ที่วังสวรรค์ มันคือวิญญาณชะตากรรม
ในเวลานี้ความมุ่งมั่นที่จะทําลายวิญญาณชะตากรรมของเขาปะทุจนถึงขีดสุดแล้ว
ฟงจิวเก้อเห็นฉากเหตุการณ์ต่อไป
วังสวรรค์
การต่อสู้สิ้นสุดลง สนามรบกลายเป็นซากปรักหักพัง
ราชันมังกรและเทพปีศาจบัวแดงเผชิญหน้ากันอยู่ที่ชั้นบนสุดของหอคอยดวงตาสวรรค์
เห็นได้ชัดว่าราชันมังกรพบการต่อสู้ที่ยากลําบาก ร่างกายของเขาเต็มไปด้วยเลือดและบาดแผล
เขามองเทพปีศาจบัวแดงและถอนหายใจ “หงถึง ความผิดพลาดหนึ่งครั้งนําไปสู่ความผิดพลาดนับครั้งไม่ถ้วนผู้ใดจะคิดว่าเจ้าจะมาถึงจุดนี้เจ้าต้องการทําลายวิญญาณชะตากรรมงั้นหรือ?ไป เถอะ”
หลังกล่าวจบคํา ราชันมังกรก็หลีกทางให้เขา
เทพปีศาจบัวแดงตกใจเล็กน้อย เขาเดินเข้าไปหาวิญญาณชะตากรรม วิญญาณมีร่างกายที่เปราะบาง แต่ไม่ว่าเขาจะออกแรงมากเพียงใดเขาก็ไม่สามารถทําลายมัน
“ไม่ว่าเจ้าจะใช้วิธีใด เจ้าก็ไม่สามารถทําลายวิญญาณชะตากรรม หงถึงเจ้าไม่ใช่คนเดียวไม่ว่าจะเป็นเทพปีศาจไร้ขอบเขตหรือเทพปีศาจคลั่งพวกเขาเคยมาที่นี่แต่วิธีการทั้งหมดของพวกเขายังไร้ประโยชน์ต่อวิญญาณชะตากรรม”
“ในโลกนี้มีเพียงปีศาจต่างโลกที่สมบูรณ์เท่านั้นที่สามารถทําลายวิญญาณชะตากรรม!แต่ปีศาจต่างโลกจะยังไม่สมบูรณ์เมื่อพวกมันเข้ามาในโลกของเราดังนั้นไม่มีผู้ใดในโลกใบนี้ที่สามารถทําลายวิญญาณชะตากรรม”
ราชันมังกรกล่าวต่อด้วยความเหนื่อยล้า “หงถึงกลับมาเถอะยังไม่สายเกินไปที่จะกลับตัวแม้เจ้าจะทําบาปและความผิดมากมายแต่วังสวรรค์และข้ายินดีให้โอกาสเจ้าแก้ตัวเรามาเริ่มต้นกันใหม่เถอะ!”
จนถึงเวลานี้ราชันมังกรก็ยังไม่เต็มใจที่จะยอมแพ้ต่อเทพปีศาจบัวแดง
เทพปีศาจบัวแดงเงียบไปชั่วครู่ก่อนจะหันหลังกลับไปและเผยรอยยิ้มบาง “ท่านอาจารย์เมื่อเทพปีศาจทั้งสองไม่สามารถทําลายวิญญาณชะตากรรมเหตุใดท่านไม่ว่างวิญญาณชะตากรรมไว้ตรงหน้าข้าตั้งแต่แรก?เหตุใดท่านต้องให้ข้าทดลองทําหลายสิ่งหลายอย่างและบอกให้ข้ายอมแพ้?”
ราชันมังกรเงียบ
เทพปีศาจบัวแดงกล่าวต่อ “นั่นหมายความว่าท่านก็กลัวเช่นกัน ท่านกลัวว่าข้าอาจมีวิธีการใหม่ๆ ที่สามารถทําลายวิญญาณชะตากรรม”
ราชันมังกรเผยรอยยิ้มขมขื่น “แน่นอน เวลาเปลี่ยนไป เส้นทางแห่งการบ่มเพาะเส้นทางใหม่เกิดขึ้นอย่างไม่รู้สิ้นสุด หลายทฤษฎีในอดีตไม่สามารถใช้งานในปัจจุบันแม้ข้าจะไม่แน่ใจว่ามีวิธีทําลายวิญญาณชะตากรรมอยู่หรือไม่แต่ตอนนี้ข้าไม่สามารถหยุดเจ้าดังนั้นข้าจึงต้องเสี่ยงให้เจ้าทดลองแต่เจ้าเห็นผลลัพธ์ด้วยตนเองแล้วใช่หรือไม่?”
เทพปีศาจบัวแดงคิดก่อนกล่าว “วิญญาณชะตากรรมกําหนดเส้นทางชีวิตของทุกคนและทุกสิ่งบนโลกใบนี้ ท่านและข้า แม้แต่ก้อนหินหรือระลอกคลื่นในทะเลสาบก็เป็นส่วนหนึ่งของมันแต่ท่านอาจารย์ท่านเคยคิดเรื่องนี้หรือไม่?”
“มนุษย์ไม่ใช่ก้อนหินหรือระลอกคลื่น เรามีความคิด อารมณ์ และความรู้สึกหากคนผู้หนึ่งไม่มีความสุขกับชีวิตที่ถูกกําหนดโดยโชคชะตาคนผู้นั้นจะทําเช่นไร?”
ราชันมังกรของเทพปีศาจบัวแดง “เจ้าอ่านตํานานมนุษย์คนแรกเช่นกันมนุษย์คนแรกพบวิญญาณชะตากรรมเขาพยายามหลบหนีจากการผูกมัดของมันและไล่ล่าวิญญาณอิสรภาพแต่เกิดสิ่งใดขึ้นกับเขา เขาไม่สามารถคว้าวิญญาณอิสรภาพเขาสูญเสียตัวเองและกลายเป็นคนบ้า!”
“นี่คือผลลัพธ์ นี่คือคําตอบ มนุษย์ต้องยอมรับชะตากรรม พวกเขาต้องแบกรับความรับผิดชอบที่โชคชะตามอบให้พวกเขาต้องทําในสิ่งที่ตนเองได้รับมอบหมาย!”
เทพปีศาจบัวแดงหัวเราะเสียงดัง “ข้าเข้าใจแล้ว ขอบคุณท่านอาจารย์สําหรับการสั่งสอน”
ราชันมังกรเห็นการแสดงออกที่แปลกประหลาดของเทพปีศาจบัวแดงและรู้สึกถึงสิ่งผิดปกติ
ในเวลาต่อมาใบหน้าของราชันมังกรก็กลายเป็นตกใจและหวาดกลัวอย่างที่สุด
เขาพบว่าเมื่อเทพปีศาจบัวแดงออกแรงนิ้วมือ วิญญาณชะตากรรมในมือของเขาเริ่มสั่นไหวรอยแตกปรากฏขึ้นทั่วร่างของมัน
“บัวแดง!” ราชันมังกรโกรธมากและพุ่งโจมตีเทพปีศาจบัวแดงทันที
เทพปีศาจบัวแดงไม่หลบ เขาปล่อยให้ราชันมังกรทุบตีและได้รับบาดเจ็บสาหัส
“เจ้า!?” ราชันมังกรตกใจมาก เขาตระหนักว่าเทพปีศาจบัวแดงจงใจยั่วยุเขาเพื่อที่เขาจะได้ลงมืออย่างเต็มที่
ในช่วงเวลาสุดท้ายของชีวิต เทพปีศาจบัวแดงยังเผยรอยยิ้ม “ท่านอาจารย์ ข้าเคารพและห่วงใยท่านเสมอแม้ข้าจะเกิดใหม่นับครั้งไม่ถ้วนแต่ความรู้สึกเคารพของข้าที่มีต่อท่านก็ไม่เคยลดน้อยลงเลย”
“แต่ตอนนี้ข้าต้องการให้ท่านเข้าใจบางสิ่ง มองมาที่ข้า”
“วิญญาณชะตากรรมมอบสิทธิพิเศษแก่ข้า มันมอบสถานะและความสําเร็จให้ข้า แต่ข้าไม่มีความสุขข้าต้องการต่อต้านมัน ข้าขอถามท่านว่าในโลกใบนี้ยังมีผู้คนอีกมากมายเท่าใดที่มีชีวิตที่เลวร้ายยิ่งกว่าข้าพวกเขาจะคิดอย่างไรกับโชคชะตาเหล่านั้น?”
“มนุษย์ไม่ใช่ก้อนหินหรือคลื่นน้ำ เรามีความรู้สึก ความจริงก็คือความบ้าคลั่งในใจเป็นสิ่งที่น่ากลัวที่สุดแต่ก็ทรงพลังที่สุดเช่นกัน”
หลังกล่าวจบคํา เทพปีศาจบัวแดงก็มอบวิญญาณชะตากรรมให้กับราชันมังกร
“นี่คือทั้งหมดที่ขาสามารถทําได้”
“วิญญาณแห่งความรักสามารถทําลายโชคชะตา ฮ่าฮ่าฮ่า ท่านอาจารย์ท่านตกใจหรือไม่?”
“น่าเสียดายที่ข้าไม่ใช่ปีศาจต่างโลก”
“แต่ข้าพยายามอย่างดีที่สุดแล้ว ข้าทําทุกอย่างที่ทําได้ไปแล้ว ข้าทิ้งความหวังไว้สําหรับอนาคตนอกจากนี้ไม่มีสิ่งใดให้ข้าตั้งแต่รอในชีวิตของข้าอีกข้าสามารถตายได้ตอนนี้”
“แต่ข้าเชื่อว่าวันหนึ่งในอนาคต วิญญาณชะตากรรมจะถูกทําลาย!ต่อให้ไม่ใช่ข้าคนอื่นก็จะทํามัน”
“ข้าเชื่อว่าในอนาคตข้าจะไม่โดดเดี่ยว ผู้คนมากมายจะพยายามทําลายวิญญาณชะตากรรม”
“ท่านอาจารย์ ท่านไม่สามารถหยุดมัน วังสวรรค์ไม่สามารถหยุดมัน เพราะท่านไม่สามารถหยุดผู้คนจากการคิดด้วยเจตจํานงเสรีของพวกเขา!”