บทที่ 562
ดูไปดูมาแล้ว ไม่มีแม้แต่คนเดียว ที่จะเหมาะสมไปมากกว่าฐานะอย่างซ่งหวั่นถิง！
คิดมาถึงตรงนี้ เขาลังเลเล็กน้อย สงสัยขึ้นมา
ในเหตุการณ์ ตามด้วยอู๋ตงไห่ที่ไม่พูดไม่จา และตกอยู่ในความลำบากใจ
ซ่งหรงวี่ที่อยู่ข้างๆเห็นอย่างนี้แล้ว แอบพูดสิ่งไม่ดีในใจ
ถ้าหากว่าตระกูลซ่งและตระกูลอู๋มีรอยร้าวที่ยากจะซ่อมแซม ถึงกับหันหลังให้กัน งั้นสำหรับตระกูลซ่งแล้ว สงสัยว่าจะเป็นการโจมตีใหญ่เลยทีเดียว！
ที่สำคัญไปกว่านั้นก็คือ เป็นอย่างนี้แล้ว ซ่งหวั่นถิงยิ่งเป็นไปไม่ได้ที่จะแต่งงานกับตระกูลอู๋！
ถ้าหากว่าซ่งหวั่นถิงไม่อยากแต่งออกไปอยู่ไกลๆ ตำแหน่งผู้นำตระกูลในอนาคตของตัวเองก็ไม่มั่นคงแล้ว!
แม้ว่าจะดำรงตำแหน่งผู้นำตระกูลอย่างมั่นคงแล้ว ทรัพย์สินของตระกูลซ่ง เกรงว่าจะถูกซ่งหวั่นถิงแบ่งออกมาไม่น้อย！
ดังนั้น เขาไม่ยอมให้ซ่งหวั่นถิงอยู่ในตระกูลซ่งอย่างแน่นอน ยิ่งไปกว่านั้นจะไม่ยอมให้เธอรับเย่เฉินเข้ามา！
ดังนั้น เขารีบก้าวออกมาหัวเราะฮ่าฮ่า เตือนและพูดว่า： “คุณอาอู๋ คุณชายอู๋ วันนี้เป็นงานเลี้ยงวันเกิดของคุณปู่ผม คำโบราณพูดได้ดี ท่านอาวุโสถือว่าเป็นผู้ใหญ่ ยิ่งไปกว่านั้นวันนี้ก็เป็นงานเลี้ยงวันเกิดของท่าน พวกคุณทั้งสองไม่ว่ายังไงก็อย่าวู่วามกันเลย อย่าทำร้ายมิตรไมตรีของตระกูลเราสองคนเลย ”
ซ่งหรงวี่พูดขนาดนี้ เห็นได้ชัดว่าหาโอกาสให้ทั้งสองฝ่ายคืนดีกัน
แม้ว่าอู๋ตงไห่จะโกรธมาก แต่ก็ไม่อยากจะมีเรื่องกับตระกูลซ่งมากนัก เพียงแต่เสียหน้าไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน
คุณท่านซ่ง ที่จริงแล้วก็อยากจับปลาสองมือ ถ้าหากว่าจำเป็นต้องเลือกฝ่ายใดอย่างหนึ่ง แน่นอนว่าจะเลือกเย่เฉิน ถ้าหากว่าไม่จำเป็นต้องเลือกฝ่ายใดอย่างหนึ่ง แน่นอนว่าจะเลือกทั้งสอง
ดังนั้นการปรากฏตัวของซ่งหรงวี่ ตอบสนองความคาดหวังในใจลึกๆของทั้งสองคนพอดี
ดังนั้น อู๋ตงไห่เริ่มเอ่ยปากพูดว่า： “หรงวี่พูดว่า วันนี้เป็นวันเกิดครบรอบ 80 ปีของคุณอาซ่ง ไม่ว่าจะยังไง ไม่ควรรบกวนงานเลี้ยงวันเกิดของคุณอาซ่ง เรื่องเมื่อสักครู่นี้ เป็นความวู่วามของผู้แซ่อู๋เอง ขอให้คุณอาซ่งให้อภัย！”
คำพูดของอู๋ตงไห่ ไม่เพียงแต่ให้เกียรติตัวเองขั้นหนึ่งเท่านั้น ยังให้เกียรติคุณท่านซ่งอีก
เขาในฐานะที่ตัวเองเป็นผู้น้อย ริเริ่มเอ่ยคำขอโทษคุณท่านซ่งเพราะเป็นงานวันเกิด ถึงจะเป็นพฤติกรรมที่ให้เกียรติอาวุโส ดังนั้นก็ไม่ใช่ว่าจะขายขี้หน้า อีกทั้งยังแสดงให้เห็นว่าตัวเองเคารพนับถือผู้อาวุโส
ในสายตาของเขา ยืมเหตุการณ์แบบนี้ คลี่คลายการเป็นปรปักษ์ระหว่างตัวเองกับคุณท่านซ่ง ทำให้ท่านซ่งสงบลง
สำหรับเย่เฉินคนนี้ ตัวเองมีโอกาสจะจัดการเขา ไม่นานหลังจากงานเลี้ยงวันเกิดจบลงตัวเองมีเป็นหมื่นๆวิธี ที่จะเอาชีวิตเขา！
อารมณ์ของคุณท่านซ่งก็ผ่อนคลายลงมาไม่น้อย พยักหน้า พูดว่า： “โกรธกันไปก็ไม่ทำให้รวยขึ้น ฉันก็ไม่อยากให้ทุกท่านเสียอารมณ์จนไม่สนุกกัน”
พูดจบ เขามองไปทางเย่เฉิน ถามด้วยความเคารพว่า： “อาจารย์เย่ คุณว่ายังไง?”
แม้ว่าเย่เฉินจะไม่สบอารมณ์กับตระกูลอู๋สองพ่อลูก แต่ก็ไม่ต้องการให้คุณท่านซ่งออกหน้าเพื่อตัวเอง คนเสแสร้งจนชินแบบนี้ เขายิ่งชอบจัดการด้วยตัวเอง
จะว่าไป วันนี้จริงๆแล้วก็เป็นงานฉลองวันเกิดของคุณท่านซ่ง ตัวเองไม่จำเป็นต้องติดใจเอาเรื่องกับแขกคนอื่นๆ ในงานวันเกิดคนอื่น
แม้ว่าจะต้องต่อสู้กัน สำหรับการให้เกียรติเจ้าของงาน ก็ควรที่จะออกไปสู้กันด้านนอก
ดังนั้นเขาจึงได้พูดเบาๆ： “วันนี้คุณท่านซ่งใหญ่ที่สุด คุณว่ายังไงก็เอาอย่างนั้น”
ท่านซ่งรีบหัวเราะฮ่าฮ่าออกมา พูดว่า： “ไอ้หยา แค่เรื่องเข้าใจผิด เข้าใจกันแล้วเป็นดีที่สุด！มามามา ทุกท่านเข้ามาในห้องจัดเลี้ยงกัน งานเลี้ยงวันเกิดกำลังจะเริ่มแล้ว！”
อู๋ซินที่อยู่ข้างๆ ในใจยังคงรู้สึกไม่สบอารมณ์และโกรธมาก มองไปในแววตาของเย่เฉิน แทบจะพ่นไฟออกมาได้
แต่แม้ว่าอาวุโสทั้งสองจะเห็นพ้องต้องใจกัน เขาจึงไม่สามารถกัดเย่เฉินไว้ต่อไปได้ ทำได้เพียงแค่ระงับความโกรธที่พุ่งทะยานในใจไว้ชั่วคราว
ในขณะเดียวกัน เขาใช้สายตาที่เย็นชามองไปที่เย่เฉิน ในใจกัดฟันสาบานว่า： “ไอ้สวะคนนี้ ต้องตายอย่างแน่นอน！