เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 1309
ภายนอกเมืองหลวง ที่บริเวณชายฝั่งทะเล
อู่คงหลิงยืนอยู่ที่ชายทะเล ด้านหลังเป็นเงาร่างของคนชุดดำทั้งแถบ โดยกำลังมองไปยังเมืองหลวงและกำแพงเมือง
เบื้องหน้าของเธอ มีคนหนึ่งลอยอยู่กลางอากาศ
คนผู้นี้ไม่ใช่ใครอื่น นั่นก็คืออู๋หุนเจ้าสำนักวิญญาณม่วง ที่เดินเล่นอยู่ในเมืองหลวง โดยที่ไม่ได้ทำอะไร
อู๋หุนค่อย ๆ ลอยตัวลงมาสู่พื้นดิน
อู่คงหลิงโค้งคำนับเล็กน้อย และพูดว่า: “เจ้าสำนักอู๋หุน”
อู๋หุนหันหน้ากลับมา มองไปที่อู่คงหลิงและพูดว่า: “เธอรู้ได้อย่างไรว่าฉันอยู่ที่นี่”
อู่คงหลิงยิ้มและพูดว่า: “ฉันไม่รู้ ก็แค่พบเจอโดยบังเอิญ”
ดวงตาของอู๋หุนเต็มไปด้วยความยิ้มแย้ม และพูดขึ้นว่า: “เธอคิดว่าฉันจะเชื่อไหม? ”
อู่คงหลิงอมยิ้มโดยที่ไม่พูดอะไร แล้วก็โค้งคำนับอย่างยิ้มแย้มต่ออู๋หุนและพูดว่า: “เจ้าสำนักอู๋หุน ฉันว่าท่านจะต้องเชื่อ”
อู๋หุนเดินขึ้นมาด้านหน้า เหมือนสายตาจะสามารถมองทะลุผ่านผ้าคลุมหน้าของอู่คงหลิง มองเห็นใบหน้าที่ชัดเจนของเธอได้
อู๋หุนค่อย ๆ พูดขึ้นว่า: “อู่คงหลิง เธอมีความสามารถมากนะ ฉางเจี๋ยนำกองกำลังคนของสำนักชุดม่วงหลายสิบคนเข้าไปในเมืองหลวง แต่ก็ไม่มีผู้ใดสามารถหลบหนีกลับออกมาได้ เธอที่มาจากสำนักหัวใจปีศาจ ทั้งที่พลังความสามารถก็ไม่แข็งแกร่ง และมีประวัติเบื้องหลังที่ธรรมดา แต่กลับหลบหนีออกมาได้ทั้งหมด ได้ยินว่าเธอยังวางแผนให้ตระกูลหานกับตระกูลเทียนทะเลาะวิวาทกัน ทำลายชื่อเสียงหานหยวนหนิงผู้สืบทอดตระกูลหาน จนเกือบจะทำให้ทั้งสองตระกูลต้องสู้รบกันแล้ว ความสามารถของเธอนี้ ช่างมากมายกว่าฉางเจี๋ยจริง ๆ ไอ้หน้าโง่คนนั้น ไม่เพียงแต่จะเสียชีวิตลง ยังจะทำให้สำนักวิญญาณม่วงของเราต้องอับอายขายหน้าอีกด้วย เธอใช้ได้ทีเดียว มีประโยชน์อย่างมาก”
อู่คงหลิงยิ้มและพูดว่า: “เจ้าสำนัก สิ่งเหล่านี้ก็แค่พวกกลอุบายเล็กน้อยเท่านั้น จะสามารถเข้าตาของเจ้าสำนักได้อย่างไร ตอนนั้นเจ้าสำนักก็อยู่ในเมือง ทำอะไรเพียงเล็กน้อย ก็คงจะเหนือกว่าพวกเรา ที่ไปสร้างเรื่องก่อความวุ่นวายมากมายอย่างแน่นอน สำหรับฉางเจี๋ยนั้น ตั้งแต่ที่เริ่มไปเข้าร่วมการคัดเลือก ที่จริงแล้วก็คือความผิดพลาด ซึ่งการล้มเหลวถือเป็นเรื่องปกติ คิดว่า เจ้าสำนักเองก็คงมองออกตั้งแต่แรกแล้ว”
อู๋หุนพูดว่า: “โอ้ว? งั้นเธอลองพูดมาหน่อยสิว่า เรื่องนี้ทำไมถึงเป็นความผิดพลาดไปได้ ต้องรู้ก่อนนะว่า แผนการนี้ เป็นถึงแผนการพิเศษที่ทางผู้อาวุโสหลายท่าน ของสำนักวิญญาณม่วงของเราเสนอขึ้นมา และก็ทำการคัดเลือก ฉางเจี๋ยเป็นผู้ที่เหมาะสมที่สุดในการดำเนินแผนการนี้แล้วด้วย แต่เกิดปัญหาขึ้นตรงจุดไหนกันล่ะ? ”
อู่คงหลิงยิ้มและพูดว่า: “ง่ายมาก เพราะว่าในเมืองหลวง มีค่ายกลปกคลุมไปทั่ว ผู้ฝึกชั่วร้ายไม่สามารถหลบซ่อนตัวได้ ที่จริงแล้วฉินซางต้าตี้มองเห็นทุกอย่างทั้งหมด เพียงแค่ไม่คิดจะเคลื่อนไหวค่ายกลเท่านั้น เมื่อเขาคิดที่จะเคลื่อนไหวแล้ว ภายในเมืองหลวง มิต้องเอ่ยถึงว่าฉางเจี๋ยจะต้องตาย ต่อให้เป็นท่านเจ้าสำนัก กลัวว่าก็คงจะต้องหลบหนีเท่านั้น โดยที่ผลประโยชน์อะไรก็ไม่ได้รับ กลับยังต้องมาถูกไล่ล่าสังหารอีก แผนการแบบนี้ พูดได้เพียงว่าต้องล้มเหลวอย่างแน่นอน คิดว่าการที่เจ้าสำนักไม่ได้ช่วยฉางเจี๋ยและคนอื่น ๆ ในเมืองหลวงนั้น ก็เป็นเพราะเหตุนี้ล่ะสิ”
อู๋หุนสีหน้าเปลี่ยนไปเล็กน้อย และมองไปที่ดวงตาของอู่คงหลิง แล้วก็พลันหัวเราะขึ้น
“ช่างรอบรู้อย่างมาก เกรงว่าในจำนวนผู้ฝึกชั่วร้ายนี้ คนที่มีความรู้ความสามารถแบบนี้ คงจะมีไม่มากแน่นอน อู่คงหลิง สนใจที่จะมาสำนักวิญญาณม่วงของฉันหรือไม่ สำนักหัวใจปีศาจของเธอสามารถเข้าร่วมกับสำนักวิญญาณม่วง รวมกันเป็นหนึ่งเดียว โดยที่ยังคงมีเธอควบคุมดูแล เป็นหัวหน้าสำนัก เธอว่าอย่างไรล่ะ? ”
อู่คงหลิงยิ้มและพูดว่า: “เจ้าสำนัก นี่ก็คือเหตุผลที่ฉันทำไมถึงต้องมารอท่านอยู่ที่นี่ยังไงล่ะ! ”
อู๋หุนมองไปที่อู่คงหลิงอย่างล้ำลึก พลันยิ้มและพูดว่า: “ผู้หญิงอย่างเธอนี้ ไม่ธรรมดาเลยนะ ได้ยินว่า สำนักหัวใจปีศาจของพวกเธอ เจ้าสำนักคนก่อน ก็ตายลงด้วยน้ำมือของเธอเช่นกัน”
อู่คงหลิงส่ายศีรษะและพูดว่า: “เจ้าสำนักพูดอะไรแบบนี้ ท่านสามารถไปตรวจสอบอย่างละเอียดได้เลยว่า เจ้าสำนักคนก่อนของพวกเรานั้น ตายลงด้วยน้ำมือของคนอื่น ไม่เกี่ยวกับฉันเลย”
อู๋หุนอมยิ้มและพูดว่า: “ตายลงด้วยน้ำมือของคนอื่น ฉันเชื่อ แต่หากพูดว่าไม่เกี่ยวกับเธอเลยนั้น แม้แต่คนโง่เขลาก็คงจะไม่เชื่อ ฉันมีลางสังหรณ์ว่า หากเธอเข้ามาอยู่ในสำนักวิญญาณม่วงแล้ว คงจะทำให้ภายในสำนักวิญญาณม่วงของฉัน เกิดความชุลมุนวุ่นวายอย่างใหญ่โต ไม่แน่ว่า สำนักวิญญาณม่วงของฉันอาจจะถูกทำลายลงด้วยน้ำมือของเธอก็เป็นได้”
อู่คงหลิงพูดขึ้นอย่างสงบนิ่งว่า: “ถ้าอย่างนั้นเจ้าสำนักยังจะรับฉันเอาไว้อีกไหม? ”
อู๋หุนดวงตาเป็นประกาย และพูดขึ้นว่า: “ในเมื่อฉันได้เอ่ยปากไปแล้ว ก็จะต้องรับเอาไว้แน่นอน กลับไปที่สำนักพร้อมกันกับฉัน โดยนับตั้งแต่วันนี้ไป เธอก็คือหัวหน้าสำนักของสำนักหัวใจปีศาจ! ”
เมื่อพูดจบ อู๋หุนก็โบกสะบัดมือ พื้นที่ในอากาศถูกฉีกแยกออกจากกัน เผยให้เห็นภายในที่เป็นอากาศธาตุที่มืดมิด
อู๋หุนเดินนำเข้าไปด้านในก่อน ส่วนอู่คงหลิงก็โบกมือให้ลูกน้องตามเข้าไปภายในอากาศธาตุนั้น
ท้ายสุดเธอได้หันมองไปยังทิศทางของเมืองหลวง และพูดพึมพำว่า: “ลู่ฝานอ่า ค่อยเจอกันครั้งหน้านะ”
เมื่อพูดจบ อู่คงหลิงก็เดินเข้าไปท่ามกลางอากาศนั้น ด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้ม
ช่องอากาศก็พลันปิดตัวลง ทุกคนหายวับไปอย่างไร้ร่องรอย!
ในเมืองหลวง
คฤหาสน์ที่รกร้างหลังหนึ่ง มีคนหนึ่งกำลังพักพิงอยู่ที่มุมกำแพง โดยมีเลือดไหลไม่หยุด
มือและเท้าขาดสะบั้น ทั่วทั้งร่างกายเต็มไปด้วยรอยแผลจากกระบี่ ซึ่งแทบจะไม่มีผิวหนังส่วนไหนที่ครบสมบูรณ์เลย ชัดเจนว่าเพิ่งจะผ่านพ้นการต่อสู้ครั้งใหญ่มา และกำลังหลบหนี