วงโคจรดาวอังคาร
ห้องนักบินเงียบสงัด
หลิวเปียวรอเงียบๆ ให้อีกฟากของช่องทางการสื่อสารตอบกลับ เขาสูดหายใจเข้าลึกและพูดขึ้นกะทันหัน
“กัปตัน”
สวี่เจ็งฮงถาม “มีอะไรเหรอ?”
หลิวเปียวถามต่อ “เราทำสิ่งที่ถูกต้องใช่ไหม?”
“การที่สองชาติช่วยเหลือกันมันผิดตรงไหน? พวกเขาคงจะช่วยเราเหมือนกัน” สวี่เจ็งฮงมองดูดาวเคราะห์สีแดงและพูดว่า “แล้วอีกอย่างนะ เราก็ไม่ได้ให้ความช่วยเหลือฟรีอีกด้วย”
หลิวเปียวถาม “ถ้าเกิดพวกนั้นไม่เจอสิ่งที่เราต้องการล่ะ?”
สวี่เจ็งฮงเงียบไปสักพักและตอบกลับ “นั่นก็จะสูญเปล่าสำหรับเรา”
แต่พวกเขาก็ยังจะดำเนินการช่วยเหลือ
นี่เป็นสิ่งที่ศาสตราจารย์ลู่บอกให้เขาทำ…
…
บนพื้นผิวดาวอังคาร
ประตูอัลลอยเหล็กของระบบช่วยชีวิตค่อยๆ เปิดขึ้นช้าๆ รถโรเวอร์สีแดงขับออกจากประตูและแล่นไปบนทรายลูกคลื่น
จอห์นสันมองดูจุดสีเขียวบนเรดาร์ เขาเปี่ยมไปด้วยอารมณ์ที่หลากหลาย
นาซาคงไม่มีวันให้พวกเขาทำงานเสียสติแบบนี้ นักบินอวกาศชาวจีนโกหกพวกเขาแน่นอน
แต่ถ้าเขาอยากจะกลับบ้าน เขาก็ไม่มีทางเลือกอื่น
จอห์นสันมาถึงจุดหมายอย่างรวดเร็ว ด้วยการช่วยนำทางของเรดาร์
รถโรเวอร์ถูกจอดใกล้กับพื้นที่ที่ยานตก จอห์นสันที่ใส่ชุดอวกาศแล้วเดินออกมาจากรถโรเวอร์และเดินตรงไปที่ซากยาน BFS พร้อมกล่องอุปกรณ์ในมือ
“เวร…มันพังไปทั้งยานเลย”
จอห์นสันเก็บตัวอย่างวัสดุยานอวกาศ BFS แล้วเก็บมันไว้ในกล่องเก็บตัวอย่างพิเศษ
ยิ่งเขาเข้าใกล้ศูนย์กลางจุดตก ก็ยิ่งมีเศษซากยานมากขึ้น
เขาเดินข้ามเศษเหล็กอย่างระมัดระวัง เขาหยิบปืนตัดเหล็กจากกล่องเครื่องมือและเปิดใช้งานมัน จากนั้นเขาตัดทางเข้าเคบินยานอวกาศเป็นรูปทรงกลม
จอห์นสันถอนหายใจและหยิบปืนตัดเหล็กขึ้นมาอีกครั้ง
“เฮ้อ…ถึงเวลาลงมือทำงานแล้ว”
เขาจับแท่งโลหะที่ด้านนอกยานอวกาศ BFS และสไลด์ตัวเข้าเคบินไป
“กล่องดำ…ขอคิดก่อนนะ…มันน่าจะอยู่ใต้ที่นั่งนักบิน…”
จอห์นสันเปิดไฟฉายที่ชุดอวกาศและปัดทรายและฝุ่นออกจากหมวก เขาเริ่มเดินไปทางห้องนักบิน
ตามจริงแล้ว มันมีกล่องดำอยู่ในยานอวกาศ BFS จริงๆ ตามที่ลู่โจวคาดเดาไว้ กล่องดำบันทึกข้อมูลหลายส่วน อาทิเช่น การคำนวณการปล่อยตัว BFS รวมไปถึงบันทึกการสื่อสาร
ถ้ายานอวกาศ BFS ตกพุ่งชนดาวอังคาร มันเป็นหน้าที่ของชาวอาณานิคมที่จะกู้คืนกล่องดำ
แต่มันไม่ใช่หน้าที่ของพวกเขาที่จะยื่นกล่องดำให้พวกคนจีน…
จอห์นสันเจอกระเป๋าสีเขียวที่มีลายพาดสะท้อนแสงใต้ที่นั่งนักบิน เขานิ่งไปชั่วครู่และส่ายหน้า จากนั้นเขาเริ่มเดินออกจากห้องนักบิน…
ห่างไปสามสิบกิโลเมตร ภายในระบบช่วยชีวิต
จูเลียและทราวิสถูกทิ้งไว้ที่ห้องทดลอง พวกเขารอข่าวคืบหน้าจากจอห์นสันอย่างกระวนกระวาย
ทราวิสมองดูนอกหน้าต่างแต่ไม่เห็นอะไรนอกจากทรายสีเหลือง
ทันใดนั้น ประตูห้องทดลองถูกเปิดออก จอห์นสันที่ใส่ชุดนักบินอวกาศเดินเข้ามา เขาถูกปกคลุมไปด้วยทราย
เขาเธอกล่องสีเขียวและกระเป๋าขนาดเล็ก
ทราวิสยิ้มและเดินไปหาเขา แต่จอห์นสันไม่ได้สนใจ จอห์นสันเดินตรงไปที่คอนโซล และเชื่อมต่อสายเคเบิลข้อมูลกับกระเป๋า จากนั้นเขากดปุ่มสื่อสาร
“เรามีสิ่งที่พวกคุณต้องการ”
เสียงคลื่นแทรกดังขึ้น
มีเสียงชัดเจนดังมาจากช่องทางการสื่อสาร
“ยินดีด้วย คุณได้รับตั๋วขากลับแล้ว โปรดเข้าแคปซูลขากลับและเริ่มเปิดเครื่อง เราจะไปถึงพื้นที่อวกาศนิวเวอร์จิเนียในห้านาที”
“รับทราบครับ”
จอห์นสันถอดสายเคเบิลและมองดูเพื่อนร่วมทีมทั้งสองคน เขาถอนหายใจอย่างโล่งอก
“เรากำลังกลับบ้าน”
…
แคปซูลหลบหนีของนิวเวอร์จิเนียถูกตั้งไว้ที่กลางระบบช่วยชีวิต อยู่ด้านบนของเครื่องผลิตไฟฟ้ามีเทน
ระหว่างช่วงสถานการณ์ฉุกเฉิน ชาวอาณานิคมจะเข้าแคปซูลหลบหนีและเริ่มขั้นตอนการหลบหนี ออกซิเจนและมีเทนสำรองในระบบช่วยชีวิตจะถูกฉีดเข้าไปในเครื่องยนต์ของแคปซูลหลบหนี จากนั้นแคปซูลหลบหนีจะบินไปที่ยานอวกาศ BFS
แต่ยานอวกาศ BFS ถูกนาซาทำลายไปแล้ว
ถึงจอห์นสันไม่มีหลักฐานว่านาซาจงใจทำลายยานอวกาศ BFS จอห์นสันก็รู้ว่านาซาอยู่เบื้องหลังเรื่องทั้งหมดนี้
เขารู้ว่านาซาจงใจทิ้งพวกเขา
สิ่งนี้ทำให้เขารู้สึกดีขึ้นเล็กน้อยเรื่องที่ช่วยเหลือจีน…
แคปซูลหลบหนีสีเงิน-ขาวแยกตัวออกจากระบบช่วยชีวิต และทิ้งฝุ่นควันไว้เบื้องหลัง
มันเป็นจุดจบของภารกิจสร้างอาณานิคมบนดาวอังคารที่ล้มเหลว
ถึงแม้ว่าพวกเขาจะล้มเหลว แต่พวกเขาก็ได้ความรู้และประสบการณ์ สิ่งนี้จะกรุยทางให้กับคนที่ทำงานสืบทอด…
แคปซูลหลบหนีมุ่งหน้าไปทางท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดาว ค่อยๆ รวมไปกับวงโคจร หลังจากที่บินไปครึ่งชั่วโมง มันถูกจับโดยแขนของสตาร์ไลท์ในที่สุด
ยานอวกาศลำเล็กและลำใหญ่เคลื่อนหากันช้าๆ
“แคปซูลนิวเวอร์จิเนียอยู่ในวงโคจร…ระดับออกซิเจนของเราลดเหลือน้อย เราต้องการความช่วยเหลือ”
“นี่คือสตาร์ไลท์ เราได้รับการร้องขอจากคุณ โปรดรอการช่วยเหลืออย่างใจเย็น”
ประตูถูกเปิดออกและแขนกลหนาขนาดยาวยื่นออกจากเคบินมาจับแคปซูลหลบหนี แคปซูลถูกลากเข้าพื้นที่โกดังอย่างช้าๆ
ระบบนี้เดิมทีมีไว้เก็บขยะอวกาศและซากดาวเทียม แต่มันก็เป็นไปได้ทางเทคนิคที่จะจับแคปซูลหลบหนี
ในอีกมุมหนึ่ง ที่เมืองจินหลิง คณะกรรมการการโคจรรอบดวงจันทร์ได้จัดแถลงข่าวเรื่องปฏิบัติการช่วยเหลือ
เมื่อนักข่าวที่งานแถลงได้ยินว่ายานอวกาศ BFS พุ่งตกลงดาวอังคาร ห้องประชุมเต็มไปด้วยความวุ่นวาย ภรรยาของจอห์นสันที่หอบมาถึงจีนเต็มไปด้วยน้ำตา
แต่ในเวลาไม่กี่ชั่วโมงสถานการณ์กลับพลิกผัน
ข่าวที่แคปซูลหลบหนีเข้าวงโคจร สตาร์ไลท์มาถึงพื้นที่อวกาศเป้าหมาย และข่าวอื่นๆ ของปฏิบัติการช่วยเหลือเริ่มหลั่งไหลเข้ามาช้าๆ นักข่าวและสมาชิกสถานทูตอเมริกาที่งานได้ยืนรอผลลัพธ์อย่างกระวนกระวาย
ท้ายที่สุดแล้ว เมื่อข่าวการช่วยเหลือสำเร็จไปถึงศูนย์บัญชาการภาคพื้นดินที่จินหลิง มันถูกแพร่ไปที่งานแถลงข่าวทันที หน้าจอใหญ่ที่งานแถลงขึ้นข้อความว่า “นักบินอวกาศทั้งสามได้รับการช่วยเหลือ”
ทุกคนได้เห็นประโยคนี้บนหน้าจอ…
งานแถลงข่าวเต็มไปด้วยเสียงปรบมือกึกก้อง
“พระเจ้า…ขอบคุณ! ขอบคุณ! ขอโทษจริงๆ ไม่รู้ว่าจะพูดอะไร…”
หญิงสาวที่ร้องไห้จับมือลู่โจว ขาของเธออ่อนแรง ทีมงานรีบมาพยุงเธอ ดูเหมือนว่าเธอจะเป็นลม
ลู่โจวมองเธอด้วยสายตาปลอบใจและบอกให้ทีมงานคนนี้ดูแลเธอ
สามีของเธอปลอดภัยแล้ว
ในช่วงเดือนที่ผ่านมา ชีวิตของเธอมีแต่ทนทุกข์ทรมาน
ตอนนี้ภูเขาถูกยกออกจากอกแล้ว เธอสามารถหลับได้สนิทแล้ว
เฉินหยุนไห่ผู้อำนวยการองค์กรคณะกรรมการการโคจรรอบดวงจันทร์ยืนต่อหน้ากล่องและประกาศความสำเร็จของภารกิจช่วยเหลืออย่างเคร่งขรึม แล้วเขาก็ยังประกาศช่วงเวลาเดินทางกลับของสตาร์ไลท์
สมาชิกสถานทูตอเมริกายืนอยู่ที่อีกด้าน พวกเขาเช็ดหน้าตาออกจากหน้าและเริ่มปรบมือ
คนอเมริกาพ่ายแพ้การแข่งขันทางอวกาศโดยไม่ต้องสงสัย
แต่…
พวกเขาอดไม่ได้ที่จะปรบมือให้
…………………………