ผู้แข็งแกร่งเกือบ 100 คนของตระกูลหลินในนี้ สีหน้าของพวกเขาดูแย่มาก
ต่อหน้าพวกเขามากมายขนาดนี้ หยางเฉินยกหลินซงด้วยมือข้างเดียว ซึ่งเป็นการดูถูกพวกเขาอย่างเห็นได้ชัด
“ไสหัวออกไปจากที่นี่ซะ!”
สายตาที่เฉียบคมของหยางเฉินกวาดมองไปที่ผู้คน และเขาตะโกนอย่างโกรธเคือง
เสียงโห่ร้องโกรธนี้ ดังเช่นก้อนหินใหญ่ที่ไหลลงสู่ทะเล กระแทกเข้าที่หัวใจของทุกคนที่อยู่ที่นี่
“ไอ้หนุ่ม ปล่อยคุณชายซงไปซะ ถ้าคุณกล้าทำอะไรคุณชายซง ตระกูลหลินจะไม่มีวันปล่อยคุณไปแน่นอน!”
ชายร่างกำยำที่ยืนอยู่ข้างหน้าพูดอย่างเย็นชา
หยางเฉินเหลือบมองอีกฝ่ายอย่างดูถูก และมีเพียงเจตนาฆ่าในดวงตาของเขา “ในเมื่อคุณจงรักภักดีมากนัก งั้นก็มาช่วยนายของคุณสิ!”
ทันทีที่เสียงนั้นลดลง หยางเฉินคว้าแขนของหลินซงด้วยมือเดียว คว้าหลินซงและทุบลงพื้น
“ปัง!”
ร่างกายของหลินซงถูกกระแทกกับพื้น หลินซงรู้สึกว่ากระดูกทั้งหมดในร่างกายของเขากำลังจะแตกสลาย เขาคร่ำครวญด้วยความเจ็บปวด
หยางเฉินเหยียบหน้าอกของหลินซง มองไปที่ชายร่างใหญ่อย่างเย็นชาที่พูดเมื่อกี้”นายของคุณอยู่ที่เท้าของผม ถ้าคุณต้องการช่วยชีวิตเขา ก็มาด้วยตัวเอง!”
“คุณหารที่ตายชัดๆ!”
อีกฝ่ายโกรธ เท้าของเขาขยับ และเขาก็วิ่งไปหาหยางเฉินในทันที
หยางเฉินหรี่ตาลง ลำแสงเย็นทั้งสองก็พุ่งออกมาทันที
“ไปตายซะ!”
เพียงสิบกว่าเมตร เกือบจะในทันที อีกฝ่ายรีบวิ่งเข้ามา ยกมือขึ้นและชกตรงไปที่หัวของหยางเฉิน
อย่างไรก็ตาม หยางเฉินไม่ได้เคลื่อนไหว และมองดูอย่างดูถูก
วินาทีที่ผู้แข็งแกร่งของตระกูลหลินชกหมัดของเขามา หยางเฉินที่นิ่งเฉยมาตลอดก็พุ่งหมัดไปข้างหน้าทันที
“ปัง!”
หมัดทั้งสองชนกัน ทำให้เกิดเสียงกระแทก
หมัดของผู้แข็งแกร่งตระกูลหลินแตกออกทันที ไม่เพียงเท่านั้น แต่พลังอันทรงพลัง ราวกับงูเลื้อยไปและกระจายไปตามหมัดของคู่ต่อสู้ไปทั่วทั้งแขน
ภายใต้สายตาของทุกคน แขนของผู้แข็งแกร่งของตระกูลหลิน ได้ส่งเสียงแตกหักของกระดูกหัก
ทันทีหลังจากนั้น ร่างของคู่ต่อสู้เหมือนว่าวที่เชือกขาด และบินกลับหัวกลับหางไปสิบกว่าเมตรและล้มลงอย่างหนักกับพื้น
“อ๊าก…แขนผม แขนของผมหักแล้ว…อ๊าก…”
ผู้แข็งแกร่งของตระกูลหลินที่มายั่วยุ กลิ้งไปมาบนพื้นด้วยความเจ็บปวด
ในทางกลับกัน หยางเฉินยังคงอยู่ที่เดิม โดยเท้าข้างหนึ่งยังคงเหยียบอยู่บนหน้าอกของหลินซง ราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น
ฉากนี้ ช็อกมาก ทุกคนอึ้ง!
หมัดเดียว ทุกคนสยบ!
“มีใครอยากจะล้างแค้นให้นายของพวกคุณอีกบ้าง?”
สายตาของหยางเฉินกวาดมองผู้คน ถามด้วยน้ำเสียงเย็นชา
แต่ทุกที่ที่สายตาของเขากวาดถึง ไม่มีใครกล้ามองเขา และทุกคนก็ก้มหัวลง
หนึ่งคน สามารถสยบผู้แข็งแกร่งเกือบร้อยคนของตระกูลหลิน ซึ่งทำให้หานเซี่ยวเทียนและกวนเจิ้งซานรู้สึกเหมือนกำลังฝัน
ถ้าเป็นตระกูลอื่นก็แล้วไป แต่อีกฝ่ายหนึ่งคือผู้แข็งแกร่งตระกูลหลินที่เป็นหนึ่งในแปดแห่งแปดตระกูลแห่งเยี่ยนตู!
เป็นถึงผู้แข็งแกร่งของตระกูลหลิน ทำไมถึงอ่อนแอเช่นนี้?
พวกเขารู้ดี ไม่ใช่ว่าผู้แข็งแกร่งของตระกูลหลินนั้นอ่อนแอเกินไป แต่หยางเฉินนั้นแข็งแกร่งเกินไป
“หลินซง นี่คือผู้แข็งแกร่งที่คุณนำมาหรือ?”
หยางเฉินมองลงไปที่หลินซงที่ถูกเหยียบย่ำ และพูดอย่างประชดประชันว่า “คุณถูกผมเหยียบย่ำอยู่ใต้เท้า ไม่มีคนมาแก้แค้นเลยเหรอ?”
หลินซงถูกหยางเฉินฟาดกับพื้นอย่างแรงจนเกือบตาย คนทั้งคนยังมึนๆ ตอนนี้จึงค่อยๆฟื้นคืนสติ
เมื่อกี้ หยางเฉินชกชายผู้แข็งแกร่งของตระกูลหลินบินออกไป เขาเห็นด้วยตาของเขาเอง เมื่อเขามองไปที่หยางเฉินอีกครั้ง มีเพียงความกลัวที่เหลืออยู่ในใจของเขา
“คุณหยาง คุณชายหยาง ผมผิดไปแล้ว ผมรู้ว่าผมผิดไปแล้วจริงๆ ผมจะไม่กล้าพาคนมายั่วยุคุณอีก ได้โปรดปล่อยผมไปสักครั้งเถอะ ผมรู้ว่าผมผิดไปแล้วจริงๆ”
หลินซงรีบอ้อนวอน ตัวสั่นไปทั้งตัวเพราะความกลัว
ชายผู้แข็งแกร่งเกือบ 100 คนของตระกูลหลินต่างก็ผิดหวัง แม้แต่เจ้านายของพวกเขาก็ยังขอความเมตตา พวกเขาจะทำอะไรได้อีก?
“พูดมา ใครให้คุณมายั่วยุผม? แล้วตอนนี้ตระกูลหลินมีแผนการอะไร? ถ้าคุณกล้าโกหกผมแม้แต่คำเดียว ผมจะฆ่าคุณ!”
หยางเฉินกล่าวอย่างดุร้าย
ขณะพูด ทันใดนั้นเขาก็เพิ่มแรงบนเท้า หลินซงรู้สึกว่าลมหายใจของเขาถูกปิดกั้น และใบหน้าของเขาก็ขาวซีด
หยางเฉินเดาได้แล้วว่า หลินซงกล้าพาคนมาล้อมโจมตีเขา ต้องมีใครบางคนอยู่เบื้องหลังเขาแน่นอน ไม่อย่างนั้น ทั้งๆที่ตระกูลหลินรู้ว่าหยางเฉินมีความสัมพันธ์ที่ดีกับตระกูลเย่และตระกูลอวี๋เหวิน เขาไม่กล้าหาเรื่องหยางเฉินอย่างแน่นอน
“พ่อของผมให้ผมมา เขาบอกว่า ผมไม่ต้องทำอะไรมาก ขอแค่ผมสามารถรั้งคุณไว้ได้หนึ่งชั่วโมง เขาก็สามารถทำลายตระกูลเย่ได้แล้ว”
หลินซงไม่ปิดบัง กล่าวอย่างรวดเร็ว “ไม่เพียงแต่ตระกูลเย่ ยังมีตระกูลหวงและตระกูลอวี๋เหวิน ก็จะถูกจัดการด้วย”
“อาจกล่าวได้ว่า ตอนนี้ทั้งเยี่ยนตู ได้เริ่มโจมตีทั้งสามตระกูลนี้แล้ว ทั้งสามตระกูลนี้ไม่มีผู้นำ เดิมทีก็มีการบาดหมางกันภายในอยู่แล้ว และตอนนี้พวกเขาต้องเผชิญกับยักษ์ใหญ่มากมายโจมตี สามารถกล่าวได้ว่า พวกเขาถึงจุดจบแล้ว!”
“หยางเฉิน ผมขอแนะนำให้คุณออกจากเยี่ยนตูโดยเร็วที่สุด หากปราศจากการสนับสนุนจากทั้งสามตระกูลนี้ ก็จะมีคนจำนวนมากที่จะมาจัดการกับคุณอย่างแน่นอน”
เมื่อได้ยินคำพูดของหลินซง สีหน้าของหยางเฉินดูแย่มาก
ตระกูลเซวทำได้ดีจริงๆ เพียงแต่ว่า ยักษ์ใหญ่ไม่ได้เรื่องในเยี่ยนตูเหล่านี้ ยังสามารถทำให้เยี่ยนตูเกิดเรื่องมากมายเช่นนี้
ตอนนี้ เขารู้สึกว่าตนเองมีใจจะทำแต่กำลังไม่พอ
ไม่ว่าจะเป็นตระกูลเย่หรือตระกูลอวี๋เหวินหรือตระกูลหวง หรือแม้แต่ตระกูลเฉิน เขาก็ไม่สามารถดูแลพวกเขาทั้งนั้น
“ถ้าเป็นอย่างนั้น ผมจะฆ่าคุณตายก่อน!”
รูม่านตาของหยางเฉิน จู่ๆลำแสงเย็นสองอันก็พุ่งออกมา
เมื่อได้ยินคำพูดของหยางเฉิน หลินซงก็ตกใจและร้องขอความช่วยเหลือ “คุณหยาง ท่านอย่าฆ่าผมอย่าฆ่าผม ผมบอกทุกอย่างที่ผมรู้แก่คุณแล้ว อย่าฆ่าผมเลย”
“ปัง!”
หยางเฉินเหยียบเท้าลงไป และหลินซงก็ถูกเตะและเป็นลมทันที
“โทรหาหลินเทียนเจ๋อ และบอกให้เขาไสหัวออกไปจากตระกูลเย่เดี๋ยวนี้ มิฉะนั้นก็รอเก็บศพของลูกชายของเขาได้เลย!”
หยางเฉินเหลือบมองทุกคนในตระกูลหลิน และพูดด้วยน้ำเสียงที่ทุ้มต่ำ “ไสหัวไปจากที่นี่ซะ!”
ผู้แข็งแกร่งของตระกูลหลินไม่กล้าที่จะอยู่นาน และจากไปอย่างรวดเร็ว
“คุณหยาง คุณจะทำอย่างไรต่อ?” หานเซี่ยวเทียนถามด้วยท่าทางเคร่งขรึม
หยางเฉินมองไปที่หลินซงที่หมดสติ มองไปที่หานเซี่ยวเทีนและกวนเจิ้งซาน และกล่าวว่า “พวกคุณรีบติดต่อตระกูลของพวกคุณและตระกูลเฉินด้วย ถ้ามีคนบีบบังคับ ให้ยอมแพ้ทันที แม้ว่าอีกฝ่ายต้องการครอบครองตระกูลของพวกคุณก็ตาม พวกคุณก็มอบให้พวกเขา!”
สีหน้าของทั้งสองคนเปลี่ยนไปอย่างมาก หยางเฉินจะยอมแพ้จริงหรือ?
“ทำตามที่ผมบอก ด่วน!”
หยางเฉินไม่มีเวลาอธิบาย และตะโกน พวกเขาทั้งสองจึงเหมือนตื่นจากฝัน และเริ่มโทรอย่างเร่งรีบ
หลังจากที่ทั้งสองคุยโทรศัพท์เสร็จ หยางเฉินก็พูดอีกครั้งว่า “พวกคุณไม่ต้องไปไหน อยู่ที่เยี่ยนเฉินกรุ๊ป และรอข่าวจากผม”
หลังจากพูดอย่างนั้น หยางเฉินก็หันหลังกลับและจากไป โดยทิ้งหานเซี่ยวเทียนและกวนเจิ้งซานที่งงงวยไว้
ทั้งสองมองหน้ากัน และกวนเจิ้งซานกล่าวว่า “ผู้นำหาน คุณหยางหมายความว่าอย่างไร?”
แม้ว่าหานเซี่ยวเทียนจะไม่รู้เหมือนกัน แต่เขาก็ยังพูดว่า “ในเมื่อคุณหยางจัดการแบบนี้ เขามีเหตุผลของเขาเอง เราก็อยู่ในเยี่ยนเฉินกรุ๊ปก่อน แล้วรอคำสั่งของคุณหยางก็พอแล้ว!”