อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม บทที่ 1051 แต่งงานกับเจ้าบ้านเวินเท่านั้น
หากว่าเป็นก่อนหน้านี้ กู้ชูหน่วนพูดเช่นนี้ เจ้าบ้านรองและเจ้าบ้านสามจะต้องเปลี่ยนสีหน้าเป็นแน่
แต่วันนี้พวกเขากลับไม่กล้า
ตระกูลมู่จะสืบทอดต่อไปร้อยปีพันปีได้หรือไม่ จะสามารถเจริญรุ่งโรจน์ได้หรือไม่ ก็ล้วนต้องพึ่งพานางแล้ว
เจ้าบ้านสามหัวเราะแฮ่ะแฮ่ะ ในตาเต็มไปด้วยความเจ้าเล่ห์
“อาหน่วน เจ้าหากว่าเจ้าสามารถชอบพอพวกเขาก็จะดีที่สุด หากว่าไม่ถูกใจเจ้า ไม่งั้นก็พูดกับพวกเขา ให้เปลี่ยนไปสู่ขอมู่หลินน้องสาวของเจ้าแทน เงินทองจะได้ไม่รั่วไหลออกไปข้างนอกไงล่ะ”
“ยังมีมู่อินน้องสาวอีกคนของเจ้า นางถึงวัยที่ต้องแต่งงานแล้ว ตลอดมาก็ไม่มีคนที่เหมาะสม ไม่งั้นเจ้าก็แนะนำให้คู่กัน แม้ว่าก่อนหน้านี้พวกเราจะเข้มงวดทารุณกับเจ้าไปบ้าง แต่ว่ามู่อินเด็กคนนั้นก็มีความจริงใจกับเจ้ามาก สนิทซะยิ่งกว่าพี่น้องพ่อแม่เดียวกันซะอีก”
“มู่หลินก็เช่นกัน”
กู้ชูหน่วนนับว่าเข้าใจแล้ว
จุดประสงค์ที่แท้จริงของจิ้งจอกเฒ่าทั้งสองคือคิดจะให้นางเป็นแม่สื่อจับคู่ให้ลูกสาวของพวกเขา
นางหัวเราะแล้ว “ตั้งแต่โบราณมามีแต่คำสั่งของพ่อแม่ และคำพูดของแม่สื่อ ข้าเป็นแค่ลูกพี่ลูกน้องผู้หนึ่ง จะมีอำนาจเช่นนี้ได้อย่างไร”
“มีสิมีสิ เพียงแค่คำเดียวของเจ้าก็ได้แล้ว”
มู่ซินกล่าวว่า “น้องรองน้องสาม อาหน่วนยังบาดเจ็บอยู่ เรื่องเหล่านี้ค่อยพูดกันทีหลังเถอะ”
“ตีเหล็กต้องตีตอนร้อน ใครจะรู้ว่าหลังจากนี้จะมีเหตุการณ์ไม่คาดคิดอะไรเกิดขึ้นหรือไม่ พวกเรากำหนดเรื่องการแต่งงานออกมาก่อนเถอะ จะได้สบายใจไงล่ะ”
ด้านนอกประตู เด็กสาวสองคนกล่าวด้วยความโกรธว่า “ท่านพ่อ พวกเรายังเด็ก ไม่อยากแต่งงาน อยากแต่งงานพวกท่านก็ไปแต่งกันเอง”
“ท่านพ่อ ท่านไม่กลัวว่าจะอายคน แต่ข้ากลัวว่าจะอายคน มีคนที่ไหนที่อยากจะรีบไล่ให้ลูกสาวของตัวเองแต่งงานออกไป พี่สาม ท่านอย่าฟังท่านพ่อข้าเพ้อเจ้อ”
“หึ เจ้าพวกเด็กน้อยทั้งสอง ถึงเวลาผู้ชายต้องแต่งงานผู้หญิงต้องออกเรือน มีอะไรน่าอาย? คนที่พ่อกับอารองของเจ้ามองหาล้วนคุณชายตระกูลสูงศักดิ์ชื่อดังเชียวนะ”
กู้ชูหน่วนกล่าวด้วยความรำคาญ “อารองอาสาม อยากจะให้ข้าช่วยเป็นแม่สื่อให้พวกท่าน ก็รบกวนไปพูดเกลี้ยกล่อมลูกสาวของตัวเองก่อน เชิญพวกท่านออกไปจากที่นี่เดี๋ยวนี้”
“อาหน่วน…….”
“อารองอาสาม ลูกสาวของพวกท่านไปแล้ว ตอนนี้ดึกดื่นเที่ยงคืนแล้ว พวกนางล้วนเป็นบุตรสาวในตระกูลที่มีหน้าตา หากว่าถูกคนที่มีใจ……”
เจ้าบ้านรองเจ้าบ้านสามพูดกับนางตามมารยาทสองสามคำ แล้วจึงรีบไล่ตามออกไป
หลังจากที่พวกเขาจากไป บ้านจึงได้เงียบลง
มู่ซินกล่าว “น้องรองน้องสามล้วนวางแผนเรื่องการแต่งงานเพื่อลูกสาวของเขา หากว่าพ่อไม่ดูแลเจ้าก็คงจะ…….”
“ท่านพ่ออยากช่วยข้าหาคนมาแต่งงานจริงๆหรือ?”
“นั้นยังโกหกได้หรือ เพียงแค่เจ้าบอกพ่อ เจ้าชอบพอคุณชายบ้านไหน พ่อจะต้องหน้าด้านเพียงใด ก็จะต้องช่วยจับคู่ให้เจ้า”
“ข้าถูกใจเจ้าบ้านเวิน”
“แฮ่มๆ……”
มู่ซินแทบจะสำลักน้ำลายตัวเอง
เขารู้ว่าสายตาลูกสาวของเขาจะไม่ต่ำเด็ดขาด แต่ไม่ว่าอย่างไรเขาก็คิดไม่ถึงว่า นางจะต้องตาต้องใจเจ้าบ้านเวินของสี่ตระกูลใหญ่ได้จริงๆ”
“เจ้ารู้ว่าเจ้ากำลังพูดอะไรหรือไม่?”
“รู้สิ”
“นั่นเป็นถึงหนึ่งในหัวหน้าของสี่ตระกูลใหญ่เชียวนะ พวกเรา…….”
“นอกจากเขาแล้ว ข้าจะไม่แต่งงานกับใครทั้งนั้น หากท่านช่วยจับคู่ให้ข้าไม่ได้ เช่นนั้นต่อจากนี้ก็ไม่ต้องเอ่ยเรื่องนี้กับข้าอีก”
กู้ชูหน่วนเพียงแค่ไม่อยากให้มู่ซินพูดถึงการแต่งงานของนางบ่อยๆ ดังนั้นจึงได้พูดไปเรื่อยไม่ได้จริงจัง
คิดไม่ถึงว่ามู่ซินจะคิดจริงจังแล้ว
“ได้ยินมาว่าเจ้าบ้านเวินอายุเพิ่งจะยี่สิบต้นๆ หน้าตาก็งดงามดั่งหยก ดั่งเซียนมาจุติ การผจญภัยในแห่งหุบเขาอสูรผู้คนมากมายล้วนตกตะลึงกับรูปลักษณ์และความสามารถของเขา แม้แต่ราชวงศ์ก็มีผู้หญิงมามากมายที่รีบไปขอแต่งงาน”
“ล้วนพูดกันว่ามีข่าวลือต้องมีมูล และเจ้าเกิดความถูกใจเขาได้ คาดว่าเขาก็คงไม่เลวเป็นแน่ เพียงแต่ฐานะของเขา……ช่างเถอะ เพียงแค่เป็นคนที่เจ้าถูกใจ แม้ว่าพ่อจะทุ่มเททุกอย่าง ก็ต้องจับคู่พวกเจ้าให้ได้”
กู้ชูหน่วนเพียงแค่ยิ้มแต่ไม่พูดอะไร
หลังจากพักฟื้นในตระกูลมู่ไม่กี่วัน หัวกระไดไม่เคยแห้งสักวัน