มหายุทธ์ สะท้านภพ บทที่ 891
“นี่คือสารจิงอัคคีเทพ?” บาเค่ออุทาน
หลัวซิวหรี่ตาลงเล็กน้อย เขาเคยเห็นเจ้ายุทธจักรอัคคี หวูชิว ในสำนักหลัวเทียน นำยาอัคคีเสวียนออกมา ซึ่งมีอัคคีจักรพรรดิอยู่ในนั้น ซึ่งไม่ธรรมดา
และสารจิงอัคคีเทพก็เห็นได้ชัดว่าเป็นสิ่งที่มีค่ามากกว่ายาอัคคีเสวียน
จากสารจิงอัคคีเทพชิ้นนี้ เขาได้สัมผัสถึงลมปราณอัคคีกฎดั้งเดิม ซึ่งประเมินค่าไม่ได้สำหรับจอมยุทธ์ทุกคนที่ฝึกฝนวิชาอัคคี
“เจ้าสิ่งนี้ไม่สามารถสัมผัสได้ด้วยมือเปล่า เว้นแต่ผู้ที่มีภูตอัคคีหรือผู้แข็งแกร่งแดนมหาจักรพรรดิยุทธ์ขึ้นไปถึงจะสามารถต้านทานการเผาไหม้ของพลังแห่งกฎได้” บาเค่อกล่าวด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น
แม้ว่าสารจิงอัคคีเทพจะเป็นสมบัติล้ำค่า สำหรับผู้ที่ฝึกฝนกฎมืด มันไม่อร่อยเลย และเป็นสิ่งไร้ค่าที่น่าเสียดายเมื่อจะละทิ้งมันไป
เมื่อหลัวซิวได้ยิน เปลวเพลิงสีทองก็อยู่ปรากฏขึ้นบนฝ่ามือ เอื้อมมือไปคว้าสารจิงอัคคีเทพในกล่องเหล็ก
ถูกห่อหุ้มด้วยภูตอัคคี หลัวซิวไม่รู้สึกถึงออร่าที่ลุกไหม้ ต่างจากคนรับใช้ชราในชุดดำที่เกือบจะเผาฝ่ามือของเขาทิ้ง
หลัวซิวสามารถสัมผัสได้ถึงภูตอัคคีร้อยแปรที่ทำงานด้วยตัวมันเอง พยายามดูดซับพลังที่มีอยู่ในสารจิงอัคคีเทพ
และหลังจากที่พลังนี้ได้รับการกลั่นแปรแล้ว จะกระจายออกมาส่วนหนึ่งกลั่นแปรเข้าสู่ร่างกายของเขา ทำให้เขารู้สึกว่าแดนร่างเนื้อกำลังจะบรรลุ
“สมบัติล้ำค่า!” ดวงตาของหลัวซิวเป็นประกาย ไม่น่าแปลกใจที่เจ้ายุทธจักรพลานุภาพ ต้วนฉือเทียนต้องการยาอัคคีเสวียนจากมือของเจ้ายุทธจักรอัคคีหวูชิว พลังที่มีอยู่ในสมบัตินี้ ประโยชน์กับการกลั่นร่างกายอย่างแท้จริง
“ข้าคาดไม่ถึงว่าเจ้าจะมีภูตอัคคีฟ้าดิน สารจิงอัคคีเทพนี้เป็นของเจ้าแล้ว” บาเค่อพูดด้วยรอยยิ้ม
ไม่ว่าจะเป็นภูตอัคคีหรือสารจิงอัคคีเทพ เขาจะไม่สนใจว่าใครจะได้ไป
“ขอบใจ” หลัวซิวไม่เกรงใจ เก็บสารจิงอัคคีเทพโดยตรง ผู้ชายคนนี้แม้แต่อาวุธแข็งแกร่งอย่างนักยุทธ์เทพมารก็มีแล้ว ถ้าเขาเกรงใจก็จะดูเหมือนเว่อร์เกินไป
อย่างไรก็ตาม เขาจะจำน้ำใจนี้ไว้ในใจ แม้ว่าเขาจะมีความแค้นต่อลีน่า และบาเค่อเรียกลีน่าว่าป้า แต่หลัวซิวแย่งความแค้นและบุญคุญออกอย่างชัดเจน
“มีออร่าที่มีการเหนี่ยวนำกับสารจิงอัคคีเทพอย่างคลุมเครือ” หลัวซิวยื่นชี้ไปยังทิศทางหนึ่ง
“ดูเหมือนว่านี่คือเงื่อนงำที่จะพบซากปรักหักพังโบราณแล้ว” ดวงตาของบาเค่อเป็นประกาย พวกเขาก็ตามการชักนำของออร่านี้ไปทันที
สารจิงอัคคีเทพไม่เพียงแต่ปรากฏอยู่ในภูเขาไฟลาวาแห่งนี้ชิ้นเดียวเท่านั้น แต่ยังพบชิ้นส่วนหนึ่งในตำหนักเทวโชติด้วย และผู้แข็งแกร่งจำนวนมากจากค่ายสว่างก็ค้นหาตามหาเช่นกัน
“บูม!”
ทันใดนั้น ภูเขาไฟที่อยู่ด้านบนก็ถล่มลงอย่างกะทันหัน มีแมกมาจำนวนมากพุ่งออกมา ควันดำพุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้า บดบังท้องฟ้า
ทุกคนมองดูพร้อมกัน หลุมดำขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นเหนือภูเขาไฟที่กำลังพังทลาย บางครั้งอาจเห็นภาพหลอนของเมืองที่แตกสลายในหลุมดำ และสามารถเห็นตำหนักที่เสียหายและพระราชวังที่พังทลายได้ ดูแล้วรกร้างว่างเปล่าอย่างยิ่ง
ภาพหลอนของเมืองนี้แวบออกมาชั่วขณะ แต่หลัวซิวมองเห็นได้อย่างชัดเจน สิ่งที่ทำให้เขาตกใจมากที่สุดคือขนาดของเมืองนี้ ซึ่งแน่นอนว่าใหญ่กว่าเมืองใด ๆ ที่เขาเคยเห็นมานับไม่ถ้วน กว้างใหญ่หลายพันไมล์ งดงามตระการตาและน่าเหลือเชื่อนัก
“ปาฏิหาริย์แห่งเทพ!”
“นี่เป็นปาฏิหาริย์แห่งเทพอย่างแน่นอน มีเพียงที่พำนักของเทพเท่านั้นที่สามารถทิ้งปาฏิหาริย์แห่งเทพอันงดงามนี้ไว้ได้!”
“มีเมืองเทพแห่งหนึ่งในตำนานโบราณเก่าแก่ กลับประสบหายนะการทำลายล้าง ตั้งแต่นั้นมา เมืองนี้ก็ได้หายไปไร้ร่องลอย เป็นไปได้ไหมว่าภาพหลอนเมื่อครู่นี้เป็นเมืองเทพในตำนาน?”
เหล่าผู้แข็งแกร่งแห่งตำหนักเทวต่างพูดคุยกัน ในประวัติศาสตร์อันเก่าแก่ของโลกเชิ่งถิง เคยมีอดีตอันรุ่งโรจน์ เหล่าทวยเทพได้สร้างเมืองเทพหนึ่งเมือง