หนึ่งในใต้หล้า 大主宰
บทที่ 1324 เจดีย์สี่เทวะ
เมื่อวันรุ่งขึ้นมาถึง
เมืองที่เป็นจุดรวมตัวก็ปะทุขึ้น เพราะผู้คนมากมายเห็นกลุ่มโดดเด่นรวมตัวกันก่อนที่จะมุ่งหน้าออกไปพร้อมกัน
การเคลื่อนไหวขนาดใหญ่ทำให้เกิดความตกตะลึงกับกลุ่มอื่นๆ เพราะสาเหตุเรื่องความแข็งแกร่งที่ยังไม่เข้าขั้น บางกลุ่มจึงไม่มีคุณสมบัติที่จะเข้าร่วมในการชุมนุม ดังนั้นก็เป็นไปไม่ได้ที่พวกเขาจะได้รับข้อมูลเกี่ยวกับตำนานบรรพชนทั้งสี่ ไม่ต้องพูดถึงการรู้เหตุผลของความปั่นป่วนนี้
ทว่าก็มีบางกลุ่มที่เคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว ตามหลังคนกลุ่มใหญ่ไปในระยะไกล
คนกลุ่มใหญ่ก็ไม่ได้สนใจกลุ่มที่ติดตามมา ตามที่ฉิงปูป้ายกล่าวจอมยุทธ์เผ่าปีศาจต่างมิติก็จะมารวมตัวกันที่ขุมทรัพย์โบราณ หากการต่อสู้ระเบิดขึ้น คนโลภมากก็จะได้รับทุกข์ทรมานเอง
มู่เฉิน เวินชิงเฉวียนและพรรคพวกตามหลังคนกลุ่มใหญ่
พวกเขาพยายามรักษาระยะห่างที่ปลอดภัยจากกลุ่มอื่น ซึ่งก็เป็นสิ่งที่กลุ่มอื่นทำเช่นกัน
แม้ว่าตอนนี้พวกเขาจะถือว่าอยู่ฝั่งเดียวกัน แต่ทุกคนก็ชัดเจนว่ามรดกทั้งสี่ไม่เพียงพอสำหรับพวกเขาทั้งหมด ถ้าเวลานั้นมาถึงจริงๆ กลุ่มอื่นก็นับเป็นคู่แข่งทั้งสิ้น
ดังนั้นจึงมีความจำเป็นต้องรักษาความระมัดระวังกับคู่แข่งไว้
“การเคลื่อนไหวนี้น่ากลัวแท้จริง”
มู่เฉินมองไปที่การแคลื่อนตัวยิ่งใหญ่ ก็อดทอดถอนหายใจไม่ได้ ตามการประเมินของเขามีกลุ่มชั้นยอดอย่างน้อยหลายสิบกลุ่มที่นี่ ทุกคนได้รับการพิจารณาว่าแข็งแกร่งที่สุดในแดนเซิ่งยวนโบราณตอนนี้แล้ว
“หมายความว่ามรดกบรรพชนทั้งสี่อันตรายอย่างยิ่ง” ลั่วหลีพูดเบาๆ ท่าทางเคร่งเครียดมาก
มู่เฉินพยักหน้า เขารู้ว่าอันตรายนี้ไม่ใช่สิ่งที่มรดกภูตผีเสื้อโอสถสามารถนำมาเปรียบเทียบได้ หากเขาต้องการได้รับวิชาเจดีย์แปดองค์ ไม่เพียงแต่ต้องเผชิญหน้ากับคู่แข่งเหล่านี้ เขายังต้องจัดการกับเผ่าปีศาจต่างมิติด้วย
“สถานการณ์มรดกในตำนานยังไม่ชัดเจน หากเราถูกแยกออกจากกันก็อย่าฝืนตัวเองมากนะ” มู่เฉินพูดอย่างเคร่งเครียดเมื่อมองไปที่ลั่วหลี ตัวนางก็มีภารกิจที่จะต้องคว้าวิชาช่องแสงวิญญาณของเผ่าไท่หลิงมาให้ได้ แต่นางเป็นเพียงจอมยุทธ์ขุมพลังตี้จื้อจุนขั้นต้น ดังนั้นจึงไม่ได้มีความสามารถในการแข่งขันในแดนเซิ่งยวนโบราณกับพวกจอมยุทธ์ขุมพลังตี้จื้อจุนขั้นเต็มมากนัก
หากลั่วหลีอยู่กับเขา เขาจะสามารถช่วยนางได้ แต่กลัวว่าสถานการณ์ในตอนนั้นจะผิดแผกไป ถ้าแยกจากกัน เขากังวลว่าลั่วหลีจะมีปัญหา
ลั่วหลีรู้สึกถึงความห่วงใยของมู่เฉินดี นางยิ้มบางพร้อมกับความงามเอิบอาบไปทั่วขณะที่พยักหน้า “วางใจเถอะ ข้าไม่ฝืนตัวเองแน่นอน”
“นอกจากนี้… อย่าประมาทเพียงเพราะข้าเป็นจอมยุทธ์ขุมพลังตี้จื้อจุนขั้นต้นนะ ข้าก็มีวิธีการของตัวเองเช่นกัน” ลั่วหลีกะพริบตาวิบวับมองมู่เฉินอย่างหยอกล้อ
มู่เฉินอึ้งไปก่อนที่จะพยักหน้า ในเมื่อลั่วหลีพูดคำเหล่านี้ออกมาได้ นั่นหมายความว่านางต้องเตรียมพร้อมแล้ว
“ถ้าข้าเดาถูก ผู้หญิงที่อยู่ข้างๆ เฉวียนหลัวน่าจะเป็นเสมือนธิดาเทพของเผ่าไท่หลิง เป้าหมายของนางก็คือวิชาช่องแสงวิญญาณเช่นกัน” ลั่วหลีพูดเบาๆ ขณะที่กวาดสายตามองออกไป
“โอ้?” ม่านตามู่เฉินหดลง มองไปที่หญิงสาวทรงเสน่ห์ข้างเฉวียนหลัว ด้วยรูปลักษณ์จัดว่างดงามมาก
“เจ้ารู้เรื่องนี้ได้ยังไง?”
ลั่วหลียิ้มตอบ “สัญชาตญาณของผู้หญิง… นางแอบมองข้าหลายครั้งแล้ว”
มู่เฉินพูดไม่ออก จากนั้นก็ส่ายหัวด้วยรอยยิ้มอ่อนใจ สัญชาตญาณผู้หญิงเป็นสิ่งน่าสะพรึงกลัวอย่างแท้จริง กระทั่งสายตาที่ซ่อนเร้นยังสามารถตรวจจับเอาไว้ได้
“ผู้หญิงคนนั้นหลักแหลมใช้ได้”
มู่เฉินพูดขึ้นหลังจากครุ่นคิดสั้นๆ แม้ว่าเขาจะไม่ได้มีปฏิสัมพันธ์กับนาง แต่เขาก็เห็นจอมยุทธ์ขุมพลังตี้จื้อจุนขั้นเต็มอยู่รอบตัวนางตลอดเวลา
นางไม่เหมือนลั่วหลี ในเมืองที่เป็นจุดรวมตัวก็มีจอมยุทธ์ทรงพลังหลายคนที่เข้ามาอยากสร้างความสัมพันธ์กับลั่วหลีเนื่องจากรูปลักษณ์ที่งดงาม แต่สุดท้ายก็โดนนางปฏิเสธอย่างเย็นชาทั้งหมด ไม่มีความคิดที่จะดึงพวกเขามาเป็นพวก
ลั่วหลีพยักหน้าด้วยรอยยิ้ม ผู้หญิงคนนั้นมีฝีมือไม่ธรรมดาจริงๆ
“ไม่ต้องกังวล ข้าจะระวังนาง”
มู่เฉินพยักหน้า เสมือนธิดาเทพคนนั้นอาจจะฉลาด แต่ลั่วหลีก็ดูถูกไม่ได้ ลั่วหลีสามารถดึงตระกูลลั่วเสินกลับมาสู่เส้นทางที่ถูกต้องและเติบโตขึ้น นี่ก็แสดงให้เห็นว่าความฉลาดกับความงามของนางทัดเทียมกัน
ตราบใดที่ลั่วหลีระวัง ผู้หญิงคนนั้นก็ไม่สามารถเป็นภัยคุกคามได้
ขณะที่ทั้งสองพูดกัน ทันใดนั้นพวกเขาก็รู้สึกว่ากลุ่มด้านหน้าเริ่มเร่งความเร็ว เห็นได้ชัดว่าฉิงปูป้ายที่นำทางเร่งความเร็วขึ้น ดังนั้นพวกเขาจึงหยุดบทสนทนาไว้ ติดตามกลุ่มใหญ่ต่อ
พวกเขาใช้เวลาในการเดินทางตลอดหนึ่งวันเต็มๆ เมื่อท้องฟ้ายามราตรีปกคลุมไปทั่ว ทั้งกลุ่มก็พลิ้วลงไปที่ภูเขาเพื่อพักผ่อนรอเช้าวันรุ่งขึ้นก่อนที่จะเดินทางต่อไป
ภายใต้ความเร็วนี้มู่เฉินและคนอื่นๆ ก็พบว่ากลุ่มเริ่มช้าลงในเวลาพลบค่ำของวันที่สอง
“ทุกคนอีกไม่นานก็จะถึงปลายทางแล้ว!”
เสียงทรงพลังของฉิงปูป้ายดังก้อง
ทั้งกลุ่มถึงกับปั่นป่วน ก่อนที่สายตาจะจ้องมองไปยังระยะไกล มองเห็นเหวลึกไร้กันบนพื้นดินเบื้องหน้า
ขนาดของเหวไม่สามารถอธิบายได้ เมื่อมองจากระยะไกลราวกับหลุมดำขนาดมหึมาที่ไม่มีที่สิ้นสุดทำให้กระดูกสันหลังของคนมองเย็นเยือกลง
ด้านหนึ่งของเหวลึกสว่างไสวราวกับมีดวงอาทิตย์สาดส่องแสงไม่สิ้นสุด
ส่วนอีกด้านหนึ่งถูกห่อหุ้มด้วยความมืดมิดราวกับอาณาจักรปีศาจ
ความสว่างและความมืดกัดเซาะกันอย่างต่อเนื่อง มิติก็ถูกทำลายจนมีสภาพแตกสลาย พายุกาละปรากฏขึ้นเป็นครั้งคราว
“นี่คือเหวเทพร่วง!” ขณะที่มู่เฉินและคนอื่นๆ กำลังมองไปที่ก้นเหวไม่มีที่สิ้นสุดด้วยความเหม่อลอย เสียงของเวินชิงเฉวียนก็ดังขึ้น
“เหวเทพร่วง” มู่เฉินอึ้งไป
“ในสมัยโบราณบรรพชนทั้งสี่ต่อสู้กับจอมปีศาจทั้งสี่ที่นี่ และหุบเหวไร้ก้นแห่งนี้ก็เป็นผลงานชิ้นเอกที่ทิ้งไว้ต่างหน้าของพวกเขา” เวินชิงเฉวียนพูดอธิบาย
“นี่เป็นสถานที่ที่พวกเขาสละชีพ มิน่าล่ะเจตจำนงที่เหลืออยู่ของพวกเขาจึงมารวมตัวกันที่นี่หลังจากผ่านไปหลายหมื่นปี ปณิธานของพวกเขาจะต้องลึกเกินหยั่ง ตั้งสัตย์สาบานว่าจะทำลายอีกฝ่ายให้สิ้นซาก”
มู่เฉินพยักหน้าด้วยสีหน้าเคร่งขรึม เขาหรี่ตาลงมองเข้าไปในความมืด จอมยุทธ์เผ่าปีศาจก็น่าจะมารวมตัวกันที่นั่นแล้วใช่ไหม?
ขณะที่พูดกัน ทั้งกลุ่มก็เข้ามาใกล้ขอบเหวค่อยๆ พลิ้วลงมาขณะที่ร่างถูกห่อหุ้มด้วยแสง
เมื่อแต่ละคนลงมา พวกเขาก็ได้ยินเสียงโบราณซึ่งดูเหมือนว่าจะทะลุผ่านเวลา ดังขึ้นในโสตประสาทของพวกเขา
“ผู้ช่วยเหลือแห่งมหาพันภพ ในที่สุดพวกเจ้าก็มา”
มู่เฉินและคนอื่นๆ แลกเปลี่ยนสายตากัน เสียงโบราณนี้คงเป็นหนึ่งในสี่ของบรรพชน
“ท่านอาวุโส ต้องการให้เราทำอะไร?” ฉิงปูป้ายกล่าวพร้อมประสานมือ
“เศษเสี้ยวของเจตจำนงที่เหลืออยู่ของจอมปีศาจระดับเทียนทั้งสี่ถูกแยกระงับโดยพวกเราทั้งสี่คนเพื่อลบล้างไปตามกาลเวลา ทว่าช่วงนี้พวกมันรู้สึกว่าไม่สามารถอดทนได้อีกต่อไป จึงได้เรียกรวมเผ่าปีศาจเพื่อทำลายการระงับของเรา ปลดปล่อยวิญญาณที่เหลืออยู่ของพวกมันให้เป็นอิสระ”
“หากพวกมันทำสำเร็จก็จะสามารถเชื่อมต่อกับเผ่าปีศาจ แดนเซิ่งยวนโบราณจะถูกดึงเข้าสู่โลกปีศาจอย่างสมบูรณ์ ซึ่งพวกมันจะสามารถใช้เป็นเส้นทางเพื่อเข้าโจมตีมหาพันภพของเราได้”
เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านั้นหัวใจของทุกคนก็สั่นสะเทือนรุนแรง สีหน้าเปลี่ยนไปมาก หากเป็นเช่นนั้นไม่ได้หมายความว่าพวกเขาจะถูกดึงเข้าสู่โลกปีศาจด้วยเหรอ?
“ดังนั้นเราต้องการความช่วยเหลือจากพวกเจ้าเพื่อหยุดเผ่าปีศาจ!”
เมื่อเสียงนั้นจบลง มู่เฉินและคนอื่นๆ ก็สัมผัสอะไรได้บางอย่างเงยหน้าขึ้น จากนั้นก็เห็นเจดีย์สูงตระหง่านที่มีสีดำขาว
แม้จะมีเพียงสี่ชั้น เจดีย์ก็ให้ความรู้สึกไม่สามารถทำลายลงได้
“ทุกๆ ชั้นจะมีวิญญาณที่เหลืออยู่ของจอมปีศาจระดับเทียน ทุกวิญญาณที่หนีออกไปก็หมายความว่าหนึ่งในสี่ของพวกข้าถูกทำลาย หากมีสามวิญญาณของจอมปีศาจได้รับการปล่อยตัวเจดีย์สี่เทวะก็จะถูกทำลาย จอมปีศาจก็จะถูกปล่อยออกมา” พูดถึงจุดนี้เสียงโบราณก็เคร่งขรึมลงมาก
“ตราบใดที่พวกเจ้าสามารถปกป้องเจดีย์สี่เทวะได้สองชั้น ก็จะสามารถรักษาเจดีย์ไว้ได้จนกว่าพวกมันจะถูกทำลาย”
“ดังนั้นความล้มเหลวหรือความสำเร็จทั้งหมดนี้ขึ้นอยู่กับพวกเจ้าแล้ว”
เมื่อได้ยินอย่างนี้ ทุกคนก็มีสีหน้าเคร่งเครียดร้ายแรง เนื่องจากไม่คิดว่าสถานการณ์จะเลวร้ายแบบนี้ นี่เป็นการต่อสู้เดิมพันชีวิตอย่างแท้จริง
“ใครก็ตามที่สามารถปกป้องผนึกได้ ก็จะได้รับมรดกในชั้นนั้นไป!”
เมื่อประโยคนี้ดังก้อง คนจำนวนมากก็มีสายตาอัดไปด้วยเพลิงปรารถนาและความโลภหนาแน่น นั่นหมายความว่าคนที่ประสบผลจะสามารถได้รับมรดกของจอมยุทธ์เทียนจื้อจุนขั้นเซิ่ง?!
มู่เฉินสูดหายใจเข้าลึก ดวงตาเปล่งประกายแผดเผา เขาหันไปพยักหน้าให้กับกลุ่มตัวเองพร้อมเอ่ยเสียงเบา
“เตรียมพร้อมที่จะเคลื่อนตัว”
เพื่อวิชาเจดีย์แปดองค์ เขาไม่กลัวแม้ว่าจะต้องเผชิญกับเฉวียนหลัว มั่วซิน หรือแม้แต่เผ่าปีศาจ
เงินสามารถกระตุ้นจิตใจของมนุษย์ วิทยายุทธระดับเสินทงขั้นสุดยอดในตำนานก็สามารถทำให้จอมยุทธ์ยอมเสี่ยงชีวิตเพื่อให้ได้รับ