ร่างแยกสมุทรสุดขอบโลกข่วนกรงเล็บลงด้านล่าง ฉีกการป้องกันของเกราะทองบรรพต อาวุธศักดิ์สิทธิ์ชั้นกลางของอีกฝ่ายเป็นร่องแยกร่องหนึ่ง!
จอมยุทธ์เกราะทองตื่นตะลึง คิดจะเปลี่ยนแปลงกระบวนท่า แต่ร่างแยกสมุทรสุดขอบโลกเร็วกว่าเขา
หลังจากทำลายการป้องกันของเกราะทองแล้ว ร่างแยกสมุทรสุดขอบโลกก็แทงหอกมังกรมัจฉาที่อยู่ในมืออีกข้างออกทันที!
คมหอกกลายเป็นแสงสีทองจุดหนึ่ง แทงลึกเข้าไปในร่องแยกนั้นด้วยความเร็วที่เหนือจินตนาการ
จอมยุทธ์เกราะทองคำรามขึ้น ท่าร่างโซเซถอยหลัง ที่ทรวงอกมีเลือดกระเด็นออกมา
จอมยุทธ์ราชวงศ์ต้าเสวียนอ๋องที่เหลืออ้าปากตาค้าง มองเหตุการณ์นี้อย่างตื่นตระหนก
แม้จอมยุทธ์เกราะทองผู้นั้นจะมีอาวุธศักดิ์สิทธิ์ชั้นกลางสองชิ้นอยู่ในมือ แต่ไม่อาจรับมือร่างแยกสมุทรสุดขอบโลกที่ใช้อาวุธศักดิ์สิทธิ์ชั้นต่ำได้!
ความแตกต่างระหว่างอาวุธศักดิ์สิทธิ์ชั้นกลางและอาวุธศักดิ์สิทธิ์ชั้นต่ำเห็นได้อย่างชัดเจน ยากจะมองข้าม
แต่ว่าความแตกต่างในด้านพลังของผู้เป็นนายก็เห็นได้อย่างชัดเจนเช่นกัน
‘คนผู้นี้เป็นใครกันแน่?’ คนในราชวงศ์ต้าเสวียนอ๋องจิตใจเย็นเยียบ
แม้จะตื่นตระหนก แต่ว่าทุกคนก็เป็นคนที่ผ่านสงครามมานับร้อย ไม่ได้แตกตื่นลนลาน
พวกเขายังคงพุ่งเข้าใส่ร่างแยกสมุทรสุดขอบโลกอย่างฮึกเหิม ถ้าหากจอมยุทธ์เกราะทองผู้นั้นถูกฆ่าเช่นนี้ คนที่เหลือก็ยากจะประสบผลดี
ยอดฝีมือระดับจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์หลายคนร่วมมือกัน โจมตีด้วยสภาวะคลุมฟ้าปิดแผ่นดิน ราวกับคลื่นยักษ์ที่ทอดยาวไม่ขาดสาย
ปราณวิญญาณที่อยู่รอบๆ กระเพื่อมเหมือนกับน้ำ กระจายออกมาสี่ทิศ เกิดเป็นเกลียวที่มีรูปร่างหลายสายเหมือนกับคลื่นน้ำ
ร่างแยกสมุทรสุดขอบโลกชักหอกมังกรมัจฉาในมือ หันกลับไปรับมือกลุ่มศัตรูที่โจมตีมา ควงหอกด้วยสภาวะกวาดล้างทัพนับพัน
เงาแสงคุนเผิงขยับสองปีก โน้มตัวพุ่งลง บินเข้าไปในมหาสมุทรที่เกิดจากลำแสงด้วยการเปลี่ยนจากนกเผิงยักษ์เป็นปลาคุนขนาดมหึมา
ปลาคุนแหวกว่าย ท้องทะเลกว้างใหญ่ระเบิดและขยายตัวขึ้นไปทั่วสี่ทิศแปดทางพร้อมกัน!
คลื่นคลั่งที่รุนแรงกว่าสภาวะโจมตีของอีกฝ่ายม้วนพัดฟ้าดิน
วิชาคุนเผิงบรรพกาล คลื่นน้ำโบราณ!
ปลาคุนที่ตัวใหญ่ยากประมาณพัดคลื่นยักษ์ไร้สิ้นสุดขึ้น กวาดล้างทั่วบริเวณ โหมซัดไปทุกทิศทุกทาง!
ร่างแยกสมุทรสุดขอบโลกขณะใช้วิชาหอก พลังก็ปรากฏขึ้นมา ทอดแหใส่กุ้งหอยปูปลา คลื่นน้ำโบราณกลืนฟ้ากินดิน กลบฝังอานุภาพอันน่ากลัวยิ่งใหญ่ กวาดล้างศัตรูทุกคนที่อยู่เบื้องหน้าพร้อมกัน!
พลังของคนคนเดียวครอบคลุมทั้งแดนดิน!
จอมยุทธ์ราชวงศ์ต้าเสวียนอ๋องทุกคนถูกโจมตีถอยหลังพร้อมกัน คนที่มีพลังฝึกปรือค่อยข้างอ่อนแอกระอักเลือดออกมากระจัดกระจาย!
หอกเดียวสยบศัตรู ร่างแยกสมุทรสุดขอบโลกสองตาลุกวาวด้วยแสงสายฟ้า
ภายใต้ผลของวิชาดัชนีฟ้าคำรน มันไม่ได้หยุดลงแม้แต่น้อย เหมือนกับไม่จำเป็นต้องพักหายใจ หมุนตัวแทงหอกใส่จอมยุทธ์เกราะทองผู้นั้นอีกหอกหนึ่งทันที!
อีกฝ่ายใช้การถ่วงเวลาของสหายจำนวนมาก จึงได้ผ่อนคลายขึ้นมาบ้าง
เมื่อครู่เพื่อสะกดอาการบาดเจ็บ จึงยังไม่ทันได้ตั้งตัว สภาวะโจมตีของร่างแยกสมุทรสุดขอบโลกก็มาถึงด้านหน้าในทันที!
จอมยุทธ์เกราะทองผู้นั้นกัดฟัน กระตุ้นเกราะทองบรรพตรับหอกของร่างแยกสมุทรสุดขอบโลก
ร่างแยกสมุทรสุดขอบโลกยิ้มขึ้น ใช้วิธีการเดิม ฉีกกระชากการป้องกันของเกราะทองบรรพตอีกครั้ง!
ในขณะที่อีกฝ่ายอ้าปากตาข้าง หอกที่เร็วดุจสายฟ้าฟาด ก็เสียบจากร่องแยกทะลุทรวงอกของอีกฝ่าย!
จอมยุทธ์เกราะทองถูกกระตุ้นนิสัยดุร้าย ไม่สนใจตัวเอง มือหนึ่งจับด้ามหอกมังกรมัจฉาไว้ ไม่ให้ร่างแยกสมุทรสุดขอบโลกถอนหอกกลับ
พร้อมกันนั้น เขาก็แทงหอกยาวในมือใส่ร่างแยกสมุทรสุดขอบโลกอย่างเหี้ยมหาญ
ร่างแยกสมุทรสุดขอบโลกปล่อยหอกมังกรมัจฉา ท่าร่างดุจวายุ หลบการโจมตีก่อนตายของอีกฝ่ายเหมือนนกเผิงบินสู่สวรรค์
มันหมุนตัวอยางแผ่วเบา มาถึงด้านหลังจอมยุทธ์เกราะทอง
ร่างแยกสมุทรสุดขอบโลกใช้กำปั้นต่างหอก ต่อยหมัดออก โดนใส่หลังศีรษะของอีกฝ่ายพอดี!
จอมยุทธ์เกราะทองผู้นั้นที่กลางหน้าผากปรากฏจุดเลือดเล็กๆ
รอยเลือดขยายออกอย่างต่อเนื่อง สุดท้ายกลับเป็นรูเลือดขนาดใหญ่!
จอมยุทธ์เกราะทองผู้นี้ถูกร่างแยกสมุทรสุดขอบโลกฆ่าตายคาที่!
ร่างแยกสมุทรสุดขอบโลกอ้อมมาอยู่ด้านหน้าอีกฝ่ายที่กลายเป็นศพไปแล้วอย่างไม่เร่งรีบ ชักหอกมังกรมัจฉาออกมา การเคลื่อนไหวผ่อนคลายยิ่ง
แต่ว่าจอมยุทธ์ราชวงศ์ต้าเสวียนอ๋องที่เหลือซึ่งอยู่รอบๆ กลับขวัญกระเจิง ความเย็นเยียบสายหนึ่งชำแรกจากส้นเท้าผ่านสันหลังมาถึงขม่อม
มาถึงตอนนี้ พวกเขาไม่มีความเชื่อมั่นและแรงใจที่เหลือไว้เพื่อคงความแน่วแน่อีกต่อไปแล้ว
ทุกคนกระจัดกระจายกันราวกับปักษาแตกรัง แยกย้ายไปคนละทิศละทาง หวังแค่ไม่ให้เยี่ยนจ้าวเกอไล่ตามมา ขอให้คมหอกของร่างแยกสมุทรสุดขอบโลกเล็งไปที่คนอื่นก่อน
จบจากเรื่องนี้จะสารภาพต่อหน้าเสวียนมู่อ๋องอย่างไร พวกเขาไม่มีเวลามากังวลแล้ว
ตอนนี้ในใจของพวกเขาเป็นห่วงอยู่เพียงเรื่องเดียว ก็คือจะหนีจากเงื้อมมือของเยี่ยนจ้าวเกอได้อย่างไร!
ความสามารถของคนหนุ่มผู้นี้แข็งแกร่งเกินไปแล้วจริงๆ แข็งแกร่งจนน่าเหลือเชื่อ
ร่างแยกสมุทรสุดขอบโลกเห็นดังนั้นก็หัวเราะขึ้น ร่างขยับเล็กน้อย เหาะผ่านฟ้าดิน หลังจากตามทันคนผู้หนึ่ง ก็แทงอีกฝ่ายตาย
ต่อมามันหมุนตัวอีก ไล่ล่าไปอีกฝั่ง ออกหลังแต่มาถึงก่อน ขวางคนที่สองไว้
มันรวดเร็วมาก แม้อีกฝ่ายคิดหนียังหนีไม่รอด
จอมยุทธ์ราชวงศ์ต้าเสวียนอ๋องที่หนีไปในทิศทางตรงกันข้ามระบายลมหายใจโล่งอก เพิ่มความเร็วหนีต่อไป
แต่กลับมีประกายกระบี่สายหนึ่งพุ่งมาแต่ไกล ฟันใส่ศีรษะของเขา!
เยี่ยนจ้าวเกอไพล่มือหนึ่งไว้ด้านหลัง มือหนึ่งถือกระบี่รุ้งพร่างพราว สีหน้าผ่อนคลายเหมือนกับออกท่องเที่ยวชมนกชมไม้ กลับทำให้คู่ต่อสู้ทุกคนสิ้นหวังโดยสิ้นเชิง
หลังจากสังหารไปอีกคน เยี่ยนจ้าวเกอก็มองไปยังทิศทางหนึ่งที่ว่างเปล่า กล่าวด้วยรอยยิ้ม “ท่านเฉิน ไม่ได้เจอกันนาน ท่านผู้อาวุโสไป๋ สบายดีหรือ?”
ท้องฟ้าไกลออกไปปรากฏเงาร่างของเฉินจื้อเหลียงกับไป๋จื่อหมิง
พวกเขาพูดไม่ออกอยู่บ้าง สายตามองภาพตรงหน้าเขม็ง ไม่ได้สติอยู่เนิ่นนาน
ตอนแรกจะมาดูสถานการณ์ของสำนักแสงสว่าง มิคาดกลับได้พบเหตุการณ์ที่คาดไม่ถึงที่นี่
เยี่ยนจ้าวเกอยิ้มอย่างผ่อนคลาย “จริงสิ ก่อนหน้านี้ไม่มีโอกาสคืนให้ หยกแขวนของท่านผู้อาวุโสไป๋ท่านยังอยู่ที่ข้า”
ไป๋จื่อหมิงได้สติกลับมา รีบกล่าวว่า “หาไม่ได้”
เขาอดมองรอบๆ ไม่ได้ พลางถอนใจชมเชย ‘น่าเหลือเชื่อ น่าเหลือเชื่อนัก…’
เฉินจื้อเหลียงมองร่างแยกสมุทรสุดขอบโลกก่อน จากนั้นก็หันไปมองเยี่ยนจ้าวเกอ
“ร่างแยกร่างนี้แข็งแกร่งมาก วิชาที่ฝึกฝนมีจิตของคุนเผิงที่แท้จริง เป็นหนึ่งในวรยุทธ์ระดับสุดยอด”
เขาเป็นลูกศิษย์ของประมุขอาคเนย์ สำหรับวรยุทธ์ที่ฝึกฝนในโลกซ้อนโลกแล้ว นับเป็นวรยุทธ์ชั้นยอด แทบไม่มีคู่ต่อสู้ในหมู่จอมยุทธ์ระดับเดียวกัน
จอมยุทธ์เกราะทองจากราชวงศ์ต้าเสวียนอ๋องคนเมื่อครู่ มาตรว่าจะมีอาวุธศักดิ์สิทธิ์ชั้นกลาง แต่เฉินจื้อเหลียงก็ไม่กล้าใช้หมัดเปล่าสู้กับเขา
แต่หากต้องเผชิญหน้ากับร่างแยกสมุทรสุดขอบโลก เขากลับไม่มีความมั่นใจแม้แต่น้อย
“สิ่งที่น่าเหลือเชื่อกว่าก็คือ ตัวท่านแม้จะมีระดับต่ำกว่าร่างแยกนี้ แต่ดูเหมือนจะแข็งแกร่งกว่าเสียอีก!” เฉินจื้อเหลียงมองเยี่ยนจ้าวเกอ ส่วนลึกของดวงตาปรากฏความตระหนก “ตัวท่านไม่อาจใช้ระดับพลังฝึกปรือที่คนอื่นยอมรับมาวัดพลังของตัวเองได้”
เขามองบาดแผลแห่งกำแพงสวรรค์ที่อยู่ด้านข้างโดยสัญชาตญาณ อดถอนใจกล่าวไม่ได้ว่า “หากท่านรั้งอยู่ในโลกเบื้องล่างต่อ ข้าถึงขั้นสงสัยว่าต่อให้ไม่อยู่ในขั้นเทวะสำแดง ท่านก็จะถูกพลังแห่งเขตแดนของฟ้าดินกีดกันไม่ให้อยู่ในโลกเบื้องล่างอยู่ดี!”
เมื่อไป๋จื่อหมิงได้ยิน ใบหน้าของเขาบ่งบอกว่าเห็นด้วยอยู่ลึกๆ
เยี่ยนจ้าวเกอยิ้มเล็กน้อย “ทั้งสองท่านเกรงใจไปแล้ว”
เฉินจื้อเหลียงมองบาดแผลแห่งกำแพงสวรรค์ “ตอนนี้ท่านมีวิธีลงไปหรือไม่? เชื่อว่าอีกเดี๋ยวเสวียนมู่อ๋องจะกลับมาโลกซ้อนโลก ถึงเวลานั้นท่านน่าจะลำบาก ถึงอย่างไรก็มีความแตกต่างในด้านพลังฝึกปรือมากเกินไป”
ครั้นเยี่ยนจ้าวเกอกำลังจะพูด บาดแผลแห่งกำแพงสวรรค์ตรงหน้าก็สั่นไหวอย่างรุนแรงขึ้นมา
………………..