นิยาย เทพปีศาจหวนคืน เทพปีศาจหวนคืน บทที่ 2040 ปากชิง
บนท้องฟ้า
วังมังกรติดอยู่ในวังวนแสงสีดํา มันพยายามต่อต้านการโจมตีที่รุนแรงจากภายนอกอย่างเต็ม
ความสามารถ
เหลืออสูรปีแรกกําเนิดเพียงสามตัวที่อยู่ในการควบคุมของเทพปีศาจจิตวิญญาณ
ส่วนที่เหลือ พวกมันพ่ายแพ้ต่อวังมังกรและกลายเป็นซากศพร่วงหล่นลงไปด้านล่างและทําลายล้างภูเขาในบริเวณใกล้เคียง ไม่มีผู้ใดใส่ใจกับภัยพิบัติที่เกิดขึ้นกับมนุษย์ธรรมดาเช่นหวังเซียวเอ๋อ
อสูรปีแรกกําเนิดสามตัวที่เหลือฟื้นคืนสติหลังจากควันสีดําจางหายไปพวกมันพุ่งเข้าต่อสู้กับเทพปีศาจจิตวิญญาณอีกครั้ง
แต่อู่ส่วยยังหนักใจ
อสูรปีแรกกําเนิดเหล่านี้ถูกรวบรวมมาโดยฟางหยวนเพื่อพยายามฟื้นฟูสนามรบสิบสองราศีแต่ในช่วงเวลาสําคัญพวกมันกลับถูกใช้และเสียสละตัวเองในการต่อสู้
อย่างไรก็ตามเทพปีศาจจิตวิญญาณยังสามารถควบคุมสถานการณ์โดยไม่แม้แต่จะเสียเหงื่อ
อส่วยกังวลมากขึ้นเรื่อยๆ “ในสถานการณ์เช่นนี้เราจะทนได้นานเท่าใด?”
ฟางหยวนขมวดคิ้วแน่น ฝ่ายตรงข้ามคือเทพปีศาจจิตวิญญาณ ตอนนี้เขาพยายามอย่างหนักเพื่อรักษาเสถียรภาพ แต่หมื่นภัยพิบัติกําลังทําลายล้างมิติช่องว่างจักรพรรดิในระยะเวลาเพียง สั้นๆ ภาคใต้น้อยก็สูญเสียแหล่งทรัพยากรจํานวนมากไปแล้ว
ปัญหาที่ใหญ่กว่าก็คือแม้ฟางหยวนจะยอมสละส่วนหนึ่งของมิติช่องว่างจักรพรรดิแต่เขาก็ไม่สามารถหลบหนีจากภัยพิบัติครั้งนี้เพราะมันเกิดจากร่องรอยของพลังงานแห่งเต๋บนเส้นทางสวรรค์ มันสามารถเคลื่อนที่ไปยังพื้นที่อื่นๆ
ทันใดนั้นดวงตาของเทพปีศาจจิตวิญญาณก็ส่องประกายขึ้น เขาหยุดโจมตีวังมังกรและมองไปทางอื่น
จดสีดําค่อยๆปรากฏขึ้นในมุมมองสายตาของเขา
ในไม่ช้าจุดสีดําก็ค่อยๆขยายใหญ่ขึ้น
มันคือชิงโจว!
เทพปีศาจจิตวิญญาณเผยรอยยิ้มเย็นชา “เนื่องจากเจ้ามาที่นี่เพื่อรนหาที่ตายเช่นนั้นข้าก็จะทําให้เจ้าสมปรารถนา”
แต่ในเวลาต่อมาชิงโจวกลับอ้าปากของมันและปรากฏหลุมดําอยู่ภายใน
ท่าไม้ตายอมตะปากชิง!
หลุมดําพุ่งเข้ากลืนกินเทพปีศาจจิตวิญญาณในครั้งเดียว จากนั้นชิงโจวก็ปิดปากของมันแต่สามารถมองเห็นก้อนทรงกลมไหลผ่านล่าคออสรพิษก่อนจะเข้าสู่ท้องของมัน
“โอกาสที่ดี!” ดวงตาของอู่ส่วยส่องประกายสว่างไสว
“ท่าไม้ตายนี้ถูกทิ้งไว้เพื่อจัดการเจ้า!” ชิงโจวคารามเสียงดังด้วยความยินดีหลังจากที่มันสามารถกลืนเทพปีศาจจิตวิญญาณเข้าไป
ความทรงจําผุดขึ้นในใจของมันอีกครั้ง
“กระไรนะ!? สามผู้อมตะระดับเจ็ดที่เราส่งไปถูกหมิงโหย่วฆ่าตายงั้นหรือ?”
“เป็นไปไม่ได้”
“แต่นั่นคือความจริง หมิงโหย่วแสรั้งอ่อนแอและได้รับบาดเจ็บโดยเจตนา เขาล่อลวงให้สามผู้อมตะของเราออกไล่ล่าขณะที่เขาซุ่มโจมตีและปิดฉากการต่อสู้อย่างไร้ยางอายด้วยความประมาทสามผู้อมตะของเราจึงเสียชีวิต”
ห้องโถงของตระกูลชิงตกสู่ความเงียบ
พวกเขาต้องการกู้คืนชื่อเสียงแต่กลับสูญเสียผู้อมตะระดับเจ็ดถึงสามคน
นี่เป็นการสูญเสียครั้งใหญ่สําหรับตระกูลชิง มันทําให้รากฐานของพวกเขาสั่นสะเทือน
“หมิงโหย่ว เจ้าสมควรตาย! เราประมาทเกินไป นี่เป็นบทเรียนราคาแพง เราต้องจดจํามันไว้และส่งต่อไปยังชนรุ่นหลังข้าจะจัดการกับเขาด้วยตนเอง!”ผู้อาวุโสสูงสุดลําดับที่หนึ่งของตระกูลซึ่งกล่าว
กลุ่มผู้อมตะเงียบ ไม่มีผู้ใดคัดค้าน
การส่งผู้อมตะระดับแปดออกไปจัดการผู้อมตะระดับเจ็ดเช่นหมิงโหย่วไม่ใช่เรื่องที่น่าภาคภูมิใจแต่ตระกูลชิงไม่สามารถพ่ายแพ้ได้อีก กองกําลังทั้งหมดของทะเลทรายตะวันตกกําลังเฝ้ามองพวกเขาอยู่
อย่างไรก็ตามขณะที่ผู้อาวุโสสูงสุดลําดับที่หนึ่งของตระกูลชิงกําลังจะออกเดินทางเขากลับได้รับจดหมายท้าทาย
จดหมายฉบับนี้มาจากหนึ่งในกองกําลังใหญ่ของทะเลทรายตะวันตกซึ่งเป็นศัตรูของตระกูลชิงพวกเขาต้องการต่อสู้กับผู้อาวุโสสูงสุดลําดับที่หนึ่งของตระกูลชิงและใช้ผลการต่อสู้ครั้งนี้ตัดสิ้นอาณาเขตของพวกเขา
“บัดซบ! นี่เป็นช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อ!” ผู้อมตะของตระกูลชิงตะโกนด้วยความไม่พอใจ
“พวกเขาจงใจทําสิ่งนี้ แต่อาณาเขตคาบเกี่ยวในปัจจุบันเป็นแหล่งทรัพยากรที่มีค่ามากเกินไปเราต้องคิดให้ดี”ผู้อาวุโสสูงสุดลําดับที่หนึ่งของตระกูลชิงลังเล
“ข้าจะไปจบชีวิตหมิงโหย่ว!” ผู้อาวุโสสูงสุดล่าดับที่สองของตระกูลชิงลุกขึ้น“เจ้า?”ผู้อาวุโสสูงสุดลําดับที่หนึ่งลังเล
ผู้อาวุโสสูงสุดลําดับที่สองกล่าวด้วยรอยยิ้ม “ข้าอาจเป็นเพียงผู้อมตะระดับเจ็ดแต่หมิงโหย่วได้รับบาดเจ็บสาหัสเขาต้องพักฟื้น เราเรียนรู้รายละเอียดเกี่ยวกับเขาแล้วแม่วิธีการของเขาจะแปลกประหลาด แต่ส่วนใหญ่ล้วนเกี่ยวข้องกับจิตวิญญาณนอกจากนี้ข้าก็มีท่าไม้ตายอมตะที่เรียกว่าปากชิงข้าได้รับแรงบันดาลจากภูตราชสีห์ มันสามารถกลืนกินดวงวิญญาณทุกคนอย่ากังวลข้าสามารถจบชีวิตผู้อมตะภาคใต้ผู้นี้!”
“เช่นนั้นก็ไปเถอะ ระวังตัวด้วย” ผู้อาวุโสสูงสุดล่าดับที่หนึ่งพยักหน้า
“เมื่อผู้อาวุโสสูงสุดลําดับที่สองลงมือด้วยตนเอง เราจะประสบความสําเร็จอย่างแน่นอน!”
“หมิงโหย่วจะต้องตายอย่างแน่นอน ปัญหาของเรามีเพียงจดหมายท้าทายฉบับนี้!”“ผู้อาวุโสสูงสุดลําดับที่หนึ่งท่านต้องล้างแค้นให้ชิงชั่วหลานและคนอื่นๆ !”
ความทรงจําของชิงโจวหยุดอยู่ตรงนี้
“ในที่สุดข้าก็สามารถแก้แค้นให้กับทุกคน!” ชิงโจวหลั่งน้ําตาออกมาจากดวงตาสีแดงของมัน
การแก้แค้นทําให้มันรู้สึกโล่งใจและได้รับอิสระ “ภาพที่คุ้นเคย…” เทพปีศาจจิตวิญญาณกล่าวออกมาจากท้องของชิงโจว
ร่างของชิงโจวกลายเป็นแข็งค้าง
ต่อมามันรู้สึกขมขื่น
มันเป็นความขมขื่นที่ไม่สามารถอธิบายและไม่สามารถต้านทาน
“อา…” ใบหน้าของชิงโจวกลายเป็นซีดขาว มันปิดปากและอดทนต่อความรู้สึกอยากอาเจียน
แต่รสชาติแห่งความขมขึ้นกลับทําให้ความอดทนของมันพังทลายลง
ชิงโจวคํารามด้วยความเจ็บปวดและร่วงลงจากท้องฟ้า
ขณะที่มันกําลังตกลงไป มันเริ่มรู้สึกหิว
ราวกับท้องของมันว่างเปล่า มันรู้สึกถึงความสูญเสียราวกับร่างกายของมันสูญหายไปทั้งหมด
“ตอนนี้เจ้าคงรู้แล้วว่าผู้อาวุโสสูงสุดลําดับที่สองของตระกูลชิงตายอย่างไร? แท้จริงแล้วข้าจงใจรับท่าไม้ตายอมตะปากชิงเจ้ารู้หรือไม่ว่าเหตุใดข้าถึงมั่นใจนัก? ฮ่าฮ่าฮ่า”เทพปีศาจจิตวิญญาณหัวเราะมาจากท้องของชิงโจว
นานมาแล้วเมื่อเทพปีศาจจิตวิญญาญยังเยาว์ก่อนที่เขาจะต่อสู้กับผู้อมตะตระกูลชิงของทะเลทรายตะวันตก
หมิงโย่วเคยพบกับภูตราชสีห์และพ่ายแพ้มัน
“เป็นไปไม่ได้เส้นทางแห่งจิตวิญญาณที่ข้าสร้างขึ้นไม่สามารถเอาชนะภูตราชสีห์ตัวนี้แม้มันจะเป็นสัตว์อสูรแรกกําเนิด แต่เส้นทางแห่งจิตวิญญาณของข้าไม่ได้อ่อนแอ!”
หมิงโหย่วล้มลงบนพื้น เขามองภูตราชสีห์ด้วยความไม่อยากจะเชื่อและไม่พอใจต่อมาภูตราชสีห์ก็เปิดปากที่กระหายเลือดของมันและกัดขาของหมิงโหย่ว
“อ๊าก…”
หมิงโหย่วกรีดร้องด้วยความเจ็บปวดหลังจากสูญเสียขาขวา เลือดก็ไหลออกมาจากบาดแผลเขาบิดตัวไปมาอยู่บนพื้นและทําให้พื้นดินที่อยู่รอบๆถูกอาบย้อนไปด้วยเลือดภูตราชสีห์กลืนขาขวาของหมิงโหย่วเข้าไปก่อนจะใช้กรงเล็บกดร่างของหมิงโหย่วเอาไว้ ไม่ว่าหมิงโหย่วจะดิ้นรนอย่างไรเขาก็ไม่สามารถต่อต้านพละกําลังของภูตราชสีห์
ภตราชสีห์กัมศีรษะลงและกัดแขนซ้ายของหมิงโหย่วก่อนจะกลืนลงท้อง
หมิงโหย่วกรีดร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดอีกครั้ง เขาแทบหมดสติจากความเจ็บปวด
จากนั้นแขนซ้ายของเขาก็ถูกฉีกออกอย่างแรงและเผยให้เห็นกระดูกสีขาว
หมิงโหย่วดิ้นรนใช้ท่าไม้ตายบนเส้นทางแห่งจิตวิญญาณแต่มันกลับไร้ประโยชน์ต่อภูตราชสีห์ภูตราชสีห์หมดความอดทน มันเปิดปากและกินร่างของหมิงโหย่วเข้าไปทั้งหมดมันเริ่มเคี้ยว
ร่างของหมิงโหย่วถูกสับ กระดูกของเขาแตกเป็นเสียงๆ สมองของเขาถูกบดทําลายหมิงโหยวกลายเป็นเนื้อบดและถูกกลืนลงไปในท้องของภูตราชสีห์
อย่างไรก็ตามภูตราชสีห์ไม่สามารถย่อยร่างกายมนุษย์ มันกินดวงวิญญาณเป็นอาหารเท่านั้น
ดวงวิญญาณของหมิงโหย่วไม่สามารถหลบหนีจากภูตราชสีห์ เขาถูกกรดในกระเพาะอาหารของมันกัดกร่อนอย่างรวดเร็ว
ดวงวิญญาณของหมิงโหย่วสันสะท้านอย่างรุนแรง เขาตระหนักถึงความตายที่ใกล้เข้ามา
“ข้าจะตายงั้นหรือ?”
“ตายในปากของสัตว์อสูรมั้นหรือ?”
“บัดซบ!
“ข้ายังอ่อนแอเกินไป
“ข้ายังทําได้ดีกว่านี้ ข้าต้องสร้างเส้นทางแห่งจิตวิญญาณ…
แต่วิธีบนเส้นทางแห่งจิตวิญญาณทั้งหมดของเขาถูกตอบโต่โดยภูตราชสีห์ สัตว์อสูรแรกกําเนิดตัวนี้เป็นศัตรูตัวฉกาจของหมิงโหย่ว
“ข้าจะตายอยู่ที่นี่ไม่ได้ ข้าไม่ยอมรับผลลัพธ์นี้!”
“มันต้องมีวิธี!”
“มิติช่องว่างของข้ายังอยู่ในกายเนื้อของข้า มันยังอยู่ วิญญาณของข้ายังอยู่เช่นกันแต่เส้นทางแห่งจิตวิญญาณไม่มีประโยชน์ที่นี่ ข้าต้องใช้วิธีบนเส้นทางอาหาร!”
แต่ท่าไม้ตายบนเส้นทางอาหารของเขาไม่สามารถต่อต้านภูตราชสีห์ มิฉะนั้นเขาจะไม่จบลงในสภาพนี้
“หากท่าไม้ตายบนเส้นทางอาหารที่มีไร้ประโยชน์ ข้าก็จะสร้างท่าไม้ตายบนเส้นทางอาหารท่าใหม่!”
นี่เป็นเพียงความคิดของหมิงโหย่ว แต่มันเป็นความหวังเดียวของเขา
หมิงโหย่วไม่ได้คิดถึงความเป็นไปได้ของวิธีนี้ เขาเพียงตั้งใจทําตามความคิดของเขาเท่านั้น
เขาไม่เคยมีสมาธิกับสิ่งใดเท่ากับสิ่งนี้มาก่อน
ดวงวิญญาณของเขาก่าลังถูกกัดเซาะ มันหดเล็กลงเรื่อยๆ
ความคิดของเขาช้าลงเช่นกัน
สุดท้ายเขาแทบไม่สามารถคิดได้อีกต่อไป
“ข้า…ไม่…ยอมแพ้…
ข้าต้องคิด…ถูกต้อง…ตํานานมนุษย์คนแรก…
“มนุษย์คนแรกก็ถูกกินเช่นกัน