Mars เจ้าสงครามครองโลก บทที่ 1070 มีอะไรบางอย่างอยู่
พลังของอักษรทิพย์หยินนั้น ทำให้เย่เซิ่งเทียนตื่นเต้นดีใจมากๆ
ตอนนี้เขายืนอยู่ข้างๆโม่จงและคนอื่นๆ กำลังมองดูพวกเขาเปิดผนึกอยู่
แต่พวกเขากลับไม่รู้เรื่องเลย
อักษรทิพย์หยินเป็นกฎเกณฑ์ที่เหมาะสำหรับลอบสังหารจริงๆ
ผลลัพธ์ของมันดีมากๆ
“ทำไมแปลกจริงๆ? ฉันรู้สึกขนลุกมากๆ”
จู่ๆโม่อวี่เอ่ยปากพูด
โม่ฉองก็รู้สึกไม่สบายใจและพูด:”ฉันก็มีความรู้สึกแบบนี้เหมือนกัน ราวกับมีดวงตาคู่หนึ่งกำลังมองพวกเราอยู่ ทำให้ฉันรู้สึกไม่สบายตัวเลย และรู้สึกแผ่นหลังเย็นวาบๆ”
ร่างกายของโม่จงสั่นเทา สีหน้าของเขาขาวซีดมากๆ เขากลืนน้ำลายและพูด:”พวกเจ้าสองคนก็รู้สึกแบบนี้ใช่ไหม? เมื่อสักครู่ฉันรู้สึกเย็นวาบๆที่คอหอย เหมือนกับมีคนมาเป่าลมใส่ฉัน ฉันนึกว่าฉันคิดไปเอง……”
เมื่อพูดจบ ร่างกายของทั้งสามคนสั่นเทาพร้อมกัน และขนลุกทั่วตัวทันที
พวกเขารู้สึกว่าตรงนี้มีอะไรบางอย่างอยู่
โม่อวี่พูดเบาๆ:”หรือว่าตรงนี้มีภูตผีปีศาจเหรอ?”
โม่ฉองพยายามระงับความกลัวและพูด:”พวกเราสามคนเป็นยอดฝีมือแดนทะลุเทพเก้าวัง ถ้ามีภูตผีปีศาจจริงๆ พวกเราฆ่ามันได้อยู่แล้ว”
แต่คำพูดนี้ดูไม่มั่นใจเลย
ความรู้สึกแบบนี้มันแปลกประหลาดมากๆ
เหมือนกับคนที่เดินอยู่กลางดึก และมีคนมาเป่าลมเย็นใส่หลังคอ เขาหันหน้ากลับไป แต่กลับไม่พบอะไรเลย
ทั้งสามคนกังวลใจมากๆ พวกเขาเป็นยอดฝีมือแดนทะลุเทพเก้าวัง แต่ตอนนี้พวกเขารู้สึกกลัวมากๆ
เรื่องนี้มันแปลกประหลาดมากเกินไปแล้ว
ถึงแม้จะมีภูมิผีจริงๆ แต่มันก็ไม่กล้าเข้าใกล้พวกเขาอยู่แล้ว
“หรือว่าตรงนี้อันตรายมากๆเหรอ?”
โม่จงกลืนน้ำลายตัวเอง ต้นขาของเขาสั่นไหวไม่หยุด
“เป็นไปไม่ได้ ตรงนี้คือเมืองโบราณของตระกูลโม่ ตอนที่พวกเราจากไป มันไม่มีอะไรเลย ทำไมตอนนี้ถึงมีละ?”
ขณะที่โม่ฉองกำลังพูดคำเหล่านี้ออกมา คำพูดของเขาไม่ได้มีความมั่นใจเลย
เพราะผ่านมาหลายพันปีแล้ว ใครจะไปรู้ว่ามันเคยเกิดอะไรขึ้น
“อย่าคิดมาก รีบเปิดผนึกก่อน!”
โม่อวี่รู้สึกไม่สบายตัวมากๆ
เมื่อได้ยินคำพูดของพวกเขาสามคน สีหน้าของเย่เซิ่งเทียนเย็นชามากๆ
ไอ้สารเลว ฉันจะหลอกให้พวกเจ้ากลัวจนหัวหด!
“อย่าหลอกให้ตัวเองรู้สึกกลัวเลย พวกเราคิดไปเองมากกว่า”
โม่จงพูดปลอบใจ แต่จิตใจของเขาก็รู้สึกหวาดกลัวมากๆ
ทั้งสามคนปลอบใจกันและเปิดผนึกต่อ
มีแสงสีเขียวเข้มค่อยๆรวมตัวกันบนท้องฟ้า และมีคลื่นพลังกระจายออกมา
“เปิดผนึกได้แล้ว!”
โม่จงพยายามไม่คิดมากและเอ่ยปากพูด
ทั้งสามคนจ้องมองแสงสีเขียวเข้มอันนั้น มองเห็นมันค่อยๆกลายเป็นทางเดิน
“ตราพิทักษ์ปกป้องอยู่ด้านใน ถ้าพวกเราเอามันออกมาได้ ผนึกของโลกชูร่าก็จะค่อยๆเปิดออกและมีเส้นทางปรากฏ”
โม่ฉองพูดด้วยความดีใจ
ในที่สุดวันที่พวกเขารอคอยก็ใกล้จะมาถึงแล้ว
“ไม่เพียงแค่เมืองโม่ ตราพิทักษ์ปกป้องที่อยู่ในเมืองโบราณอื่นๆก็คงโดนเอาออกมาเหมือนกัน มหาพญาเทพไม่ได้มาหาตระกูลโม่เพียงตระกูลเดียวอย่างแน่นอน”
ทั้งสามคนกำลังรอให้ทางเข้าหยุดนิ่ง
“สมัยนั้นพวกเราจากไปอย่างกะทันหัน และได้ปิดผนึกทรัพยากรจำนวนมากเอาไว้ตรงนี้ ครั้งนี้ถ้าเอาทรัพยากรออกมา พลังของตระกูลโม่ต้องแข็งแกร่งมากขึ้นอย่างแน่นอน”
โม่ฉองพูดด้วยความดีใจ
ถึงแม้ความรู้สึกเย็นวาบๆนั้นยังคงอยู่ แต่ถ้าเอาทรัพยากรได้ มันก็เป็นเรื่องที่น่ายินดีมากๆ
“มันแน่อยู่แล้ว พวกเรา……”
โม่จงกำลังจะพูด จู่ๆสีหน้าของเขาก็เคร่งขรึมและขาวซีดทันที
“มี……มีบางอย่าง……ตบฉันหนึ่งที……”
สีหน้าของโม่จงแย่มากๆ ร่างกายของเขาแข็งทื่อ
“ใคร? เจ้าเป็นใคร?”
เดิมทีสีหน้าภาคภูมิใจของโม่ฉอง ตอนนี้เต็มไปด้วยความหวาดกลัว
เมื่อสักครู่เขาโดนตบศีรษะหนึ่งที!
แต่บริเวณรอบๆกลับไม่มีอะไรเลย!
“อ๊าก!”
โม่อวี่กรีดร้องด้วยความเจ็บปวด ใบหน้าของเขามีรอยฝ่ามือปรากฏ
เขาจับใบหน้าและกระโดดทันที เขาตะโกน:”มี มีอะไรบางอย่างอยู่!!”
เพลียะๆๆๆ
จู่ๆโม่จงกับโม่ฉองก็จับใบหน้าตัวเองและบินขึ้นไปบนท้องฟ้า สีหน้าเต็มไปด้วยความหวาดกลัว
ใบหน้าของพวกเขาสองคนมีรอยฝ่ามือปรากฏเหมือนกัน
“เจ้าคืออะไร อย่าหลบซ่อนอีกเลย รีบออกมาเดียวนี้!”
ทั้งสามคนตะโกนออกมาและขยับเข้าหากัน มือของพวกเขากระตุกไม่หยุด!
“ไอ้พวกสารเลว ยังไม่รีบคุกเข่าให้ฉันอีกเหรอ!”
จู่ๆก็มีเสียงที่น่าเกรงขามมากๆดังขึ้น