“ข้าน้อยยินดีที่จะช่วยเหลือสุดกำลังขอรับ!”
เสียงของมู่เฉินดังก้องบนแท่นบูชาเขาไม่ได้ลังเลเกี่ยวกับคำขอของผู้อาวุโส เพราะเป้าหมายในการเดินทางของเขามายังแดนเซิ่งยวนก็คือการรับมรดกวิชาเจดีย์แปดองค์
ผู้อาวุโสฝูถูพยักหน้าด้วยความพึงพอใจ
สำหรับเฉวียนหลัวและมั่วซินใบหน้าเปลี่ยนเป็นดำมืดยิ่งกว่าก้นกระทะ พวกเขาไม่คิดมาก่อนว่าผู้อาวุโสฝูถูจะเลือกมู่เฉิน แม้จะทราบเกี่ยวกับตัวตนของอีกฝ่ายว่าเป็นตัวกาลกิณีก็ตาม
นั่นหมายความว่าวิชาเจดีย์แปดองค์จะตกอยู่ในมือของมู่เฉินงั้นเรอะ?
เพียงแค่ความคิดนี้ก็ทำให้ความอิจฉาแล่นพล่านขึ้นในดวงตาเฉวียนหลัวและมั่วซิน
“สมน้ำหน้า!”
ชิงหลิงอดเอ่ยล้อเลียนกับฉากนี้ไม่ได้ ถ้าไม่ใช่เพราะมู่เฉินลงมือก่อนหน้า แท่นบูชาคงจะถูกทำลายโดยซือเทียนโยวไปแล้ว ส่วนพวกเขาสองคนก็ไม่กล้าที่จะเผชิญหน้ากับซือเทียนโยว แต่เมื่อเห็นว่าสามารถเก็บเกี่ยวผลประโยชน์ได้ก็รีบเสนอหน้าทันที มิหนำซ้ำยังพยายามใส่ร้ายทำมู่เฉินเสื่อมเสียด้วยซ้ำ!
วิธีการของพวกเขาน่าทุเรศจริงๆ
แต่โชคดีที่ผู้อาวุโสฝูถูเป็นคนเปิดกว้าง ไม่ดื้อรั้นเหมือนพวกเฒ่าเต่าล้านปีในเผ่า
ชิงซวงก็รู้สึกโล่งใจตามกัน ตอนนี้นางไม่มีความคิดที่จะได้รับวิชาเจดีย์แปดองค์อยู่แล้ว ดังนั้นตัวนางจึงสนับสนุนมู่เฉินเต็มกำลัง
“หวังว่ามู่เฉินและท่านบรรพบุรุษจะสามารถเอาชนะเศษวิญญาณจอมปีศาจเทียนเสี่ยเจี่ยงได้ ไม่อย่างนั้น…” ชิงซวงดูกังวลใจไป ตอนนี้มีหนึ่งชั้นที่ถูกทำลายไปโดยเผ่าปีศาจแล้ว หากพวกเขาล้มเหลวลงอีก ก็เท่ากับครึ่งหนึ่งของภารกิจเหลวไม่เป็นท่า
ยิ่งหากเศษวิญญาณจอมปีศาจเทียนทั้งสี่สามารถหลุดรอดไปได้ละก็… ผลที่ตามมาไม่น่าดูเลย…
ขณะที่ชิงซวงกำลังกังวล ปณิธานของผู้อาวุโสฝูถูก็หลั่งไหลเข้าไปที่กระหม่อมของมู่เฉิน ทันใดนั้นดวงตาของมู่เฉินก็เปล่งประกาย ความแวววาวดูพร่างพราวราวกับดวงดาว
ปณิธานของผู้อาวุโสฝูถูเข้ามาในร่าง มู่เฉินก็รู้สึกได้ถึงพลังน่ากลัวคำรามอยู่ภายใน ทรงพลังมากจนทำให้ร่างกายของเขาแตกร้าวเงียบๆ
“ทรงพลังอะไรเพียงนี้”
สัมผัสได้ถึงพลังยิ่งใหญ่ มู่เฉินก็สูดลมหายใจสุดปอด เมื่อเทียบกับสิ่งนี้พลังของเขาก่อนหน้าช่างน่าสมเพชราวกับหิ่งห้อยคิดเทียบเคียงจันทราดวงใหญ่
เขาอดไม่ได้ที่จะรู้สึกมึนงง เนื่องจากนี่เป็นเพียงส่วนหนึ่งของปณิธานแรงกล้า แต่ก็ทรงพลังมากยิ่งนัก ไม่รู้จริงๆ ว่าจะทรงพลังเพียงใดถ้าผู้อาวุโสฝูถูอยู่ในสภาพพร้อมรบสูงสุด
จอมยุทธ์ขุมพลังเทียนจื้อจุนขั้นเซียนทรงพลังมากพอกับชื่อเสียงแท้จริง
“ต่อไปข้าจะยืมร่างเจ้าเพื่อสู้กับเสี่ยเจียง” เสียงผู้อาวุโสฝูถูสะท้อนภายในใจ มู่เฉินก็พยักหน้ารับทราบ ด้วยพลังที่มีมากเกินไป ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถควบคุมได้ด้วยความสามารถในปัจจุบัน
นี่คล้ายกับการให้ดาบใหญ่กับเด็กทารก เขาไม่สามารถปล่อยพลังที่แท้จริงออกมา!
“ไอ้แก่ฝูถู ข้าจะไม่ยอมให้แกมาปราบได้อีกแล้ว!”
เสี่ยเจียงคำรามขณะที่รัศมีปีศาจพวยพุ่งขึ้นมารวมตัวกันอย่างเมามันที่เบื้องหน้าเขา ไม่กี่ลมหายใจก็ถักทอกลายเป็นลูกทรงกลมสีดำที่มีขนาดเท่าหัวคน
ลูกทรงกลมนั่นราวกับหลุมดำ แม้ว่าจะดูธรรมดา แต่มิติโดยรอบก็พังทลายลงเมื่อมันปรากฏ เหมือนกับไม่สามารถแบกรับสิ่งนี้ไว้ได้
นี่คือรัศมีปีศาจที่ควบแน่นเข้มข้นมาก
มองไปที่ลูกทรงกลม มู่เฉินก็อดไม่ได้ที่จะหดดวงตาลง เขามีลางสังหรณ์ว่าพลังของมันสามารถทำลายการป้องกันที่แข็งแกร่งของเขาได้ แม้แต่ดอกบัวอมตะก็ไม่สามารถต้านทานมันได้
“ตู้ม!”
ลูกกลมปีศาจพุ่งออกมา มิติพังทลายลงพร้อมกับเศษชิ้นส่วนที่แหลมคมถูกกลืนกินโดยรัศมีปีศาจ ทำให้ดูน่ากลัวยิ่งขึ้น
เพียงแค่การเคลื่อนไหวธรรมดาก็สามารถทำลายล้างได้เป็นวงกว้าง
เผชิญหน้ากับลูกทรงกลมนี้ มู่เฉินก็ประสานมือด้วยกัน เจดีย์ค่อยๆ ปรากฏขึ้น นี่เป็นเจดีย์ผลึกใสที่สถิตอยู่ในร่างกายของมู่เฉิน
อย่างไรก็ตามนี่อยู่ในระดับที่แตกต่างอย่างสิ้นเชิงจากตอนที่อยู่ภายใต้การควบคุมของมู่เฉินตัวจริง
เจดีย์นี้เจิดจรัสเมื่อปรากฏขึ้นก็คล้ายกับดวงอาทิตย์อัญมณี แม้แต่แสงในพื้นที่นี้ก็ถูกระงับไว้
เจดีย์สั่นสะท้านในมือของมู่เฉิน ก่อนที่จะมีผลึกแสงที่บรรจุด้วยพลังงานลึกซึ้งน่าเหลือเชื่อพุ่งออกมา
ผลึกแสงปะทะกับลูกทรงกลมปีศาจที่เข้ามา
การระเบิดรุนแรงที่คาดคิดไว้ไม่ได้เกิดขึ้น เพราะเมื่อผลึกแสงสัมผัสกับลูกทรงกลมปีศาจก็กลายเป็นกรงขังมันเอาไว้ จากนั้นลูกทรงกลมก็จางลงอย่างรวดเร็ว ก่อนที่จะแตกออก
“ความสามารถในการผนึกทรงพลังจริงๆ!”
หัวใจของมู่เฉินสั่นไหวกับฉากนี้ พลังการปิดผนึกในการควบคุมของผู้อาวุโสฝูถูอยู่ในระดับที่สูงจนน่าเหลือเชื่อ
เมื่อเห็นว่าพ่ายแพ้อีกครั้งเสี่ยเจียงก็กู่ร้องคำราม ขนสีดำงอกขึ้นบนร่างของซือเทียนโยว จากนั้นก็พุ่งออกมาโดยทิ้งภาพมายาไว้เบื้องหลัง เล็บยาวงอกออกมาจากปลายนิ้วแล่นแปลบปลาบด้วยแสงสีดำ ความเฉียบคมเป็นสิ่งที่แม้แต่จอมยุทธ์ขุมพลังเทียนจื้อจุนก็ไม่กล้าเผชิญหน้าตรงๆ
เสี่ยเจียงเชี่ยวชาญการปะทะด้วยพลังกายภาพ ดังนั้นจึงพยายามเข้าใกล้ร่างมู่เฉินเพื่อปราบปรามฝูถูด้วยความสามารถในการต่อสู้ระยะประชิดตัวที่ทรงพลัง
ทว่าฝูถูไม่ให้โอกาสอีกฝ่าย ร่างถอยกลับไป เจดีย์พุทธะขยายใหญ่โตขึ้นนับไม่ถ้วน ระงับไปทางเสี่ยเจียง
เคร้ง เคร้ง!
เสี่ยเจียงหลบไม่ทันได้แต่เผชิญหน้าพร้อมกับหมัด หมัดตรงปะทะกับเจดีย์ เสียงอื้ออึงก็ดังขึ้นทันที แต่ทุกครั้งที่ผลักเจดีย์ไปข้างหลัง ตัวเขาก็จะได้รับการโต้กลับครั้งใหญ่และถูกผลักกลับไป
เพียงสิบกว่าลมหายใจสั้นๆ เสี่ยเจียงก็เริ่มหมดความอดทน เขาคำรามหักแขนข้างหนึ่งออกพร้อมกับเปลวไฟสีดำที่พ่นออกมาจากปากห่อหุ้มแขนทั้งหมดไว้
“หอกสางปีศาจ!”
จากนั้นเขายื่นมือออกไปจับหอกกระดูกสีดำที่ส่งกลิ่นคาวเลือดคละคุล้งออกมา
เคร้ง!
มือจับหอกกระดูกสีดำไว้มั่น เสี่ยเจียงก็ยกฟาดไปในทิศทางของเจดีย์ คราวนี้เจดีย์กระเด็นกลับไป เกิดรอยลึกทิ้งไว้บนตัวเจดีย์
“หึ”
ฝูถูตะคอกเสียงเย็นชากับภาพเบื้องหน้า ฝ่ามือวาดตราประทับเร็วรี่ ทั้งแท่นบูชาก็เริ่มสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง
ฮึ่ม ฮึ่ม!
ขณะที่เกิดการโยกไหว รอยแตกก็เริ่มปรากฏ ลำแสงหลายสายพุ่งออกมาจากนั้นก็รวมตัวกันเป็นกระจกลอยคว้างอยู่บนท้องฟ้า
กระจกสัมฤทธิ์ดูเก่าแก่ยิ่งนัก มีร่องรอยจุดด่างดำทิ้งไว้ ทำให้คนอื่นรู้สึกลึกซึ้งและไม่อาจหยั่งรู้ได้
ตำหนิเพียงอย่างเดียวก็คือขอบกระจกที่หายไป ทำให้ไม่สมบูรณ์แบบอีกต่อไป
ฮึ่ม!
เมื่อกระจกสัมฤทธิ์ปรากฏขึ้นเจดีย์ก็สั่นสะเทือนรุนแรง แสงศักดิ์สิทธิ์ไม่มีที่สิ้นสุดพุ่งออกมา ทว่ามันไม่ได้พุ่งไปที่เสี่ยเจียงแต่พุ่งไปหากระจกแทน
ฟิ้ว!
เมื่อแสงศักดิ์สิทธิ์แทรกเข้าไปในกระจก ตัวกระจกก็สั่นสะเทือน จากนั้นแสงหลายแสนจั้งก็กวาดออก ขณะที่ปกคลุมไปด้วยลวดลายโบราณนับไม่ถ้วน
“แผนภาพผนึกปีศาจ!”
ขณะที่ฝูถูตะโกนขึ้น แผนภาพขนาดมหึมาก็ปรากฏขึ้นอย่างช้าๆ ทะลุผ่านมิติ ก่อนที่จะปรากฏเหนือร่างเสี่ยเจียงล้อมรอบตัวเอาไว้
ฟิ้ว ฟิ้ว!
แรงดูดที่น่ากลัวพวยพุ่งออกมาจากแผนภาพดึงร่างเสี่ยเจียงเข้ามาอย่างช้าๆ
เสี่ยเจียงเหมือนจะกลัวแผนภาพนี้มาก ดังนั้นจึงระเบิดรัศมีปีศาจรุนแรงเพื่อต่อต้านแรงดูด ภายใต้ความพยายามนี้ก็ค่อยๆ ทำให้ร่างของเขาทรงตัวไว้ได้
“ฮ่าๆ ไอ้แก่ฝูถู กระจกผนึกปีศาจถูกทำลายโดยข้าคนนี้ไปแล้วเมื่อในอดีต ทำให้ไม่สมบูรณ์อีกต่อไป แกยังอยากดูดข้าเข้าไปเพื่อปราบปรามรึ?” เสี่ยเจียงหัวเราะร่วน
เมื่อเวลาผ่านไปพลังจากแผนภาพผนึกปีศาจก็อ่อนกำลังลง
ฝูถูถอนหายใจ “น่าเสียดาย”
หากกระจกผนึกปีศาจสมบูรณ์แบบละก็ คงไม่ยากสำหรับเขาที่จะปราบปรามเสี่ยเจียงในวันนี้
จิตใต้สำนึกของมู่เฉินมองไปที่กระจกผนึกปีศาจบนท้องฟ้า เขาจ้องมองชิ้นส่วนที่หายไปด้วยหัวใจที่สั่นสะท้าน แค่คิดลำแสงสายหนึ่งก็พุ่งออกมาจากแขนเสื้อปรากฏที่เบื้องหน้า
แสงจางหายปรากฏให้เห็นแผ่นทองแดง
นี่เป็นแผ่นทองแดงที่เขาซื้อจากตลาดมาก่อนหน้า
“ผู้อาวุโส ก่อนหน้านี้ข้าได้สิ่งนี้มาโดยบังเอิญ” เสียงของมู่เฉินดังขึ้น
ก่อนที่จะพูดจบประโยค เขาก็สัมผัสได้ว่าฝูถูถึงกับมีอาการผันผวน ก่อนที่เขาจะได้ยินเสียงตื่นเต้นดังขึ้นในใจ
“นี่…คือชิ้นส่วนของกระจกผนึกปีศาจ?!”