บทที่ 600
เซียวฉางควนเองก็งง แล้วก็พูดอย่างฉงนใจว่า “เอ่อ…มันดูจะไม่เหมาะล่ะมั้งครับ? ”
ท่านหงห้าก็พูดด้วยใบหน้าจริงจังว่า “คุณเซียวครับ คุณเป็นพ่อตาของอาจารย์เย่ ไปนั่งในห้องเพชร ถือว่าเหมาะที่สุดแล้วล่ะครับ！”
เซียวฉางควนได้ยินเขาพูดดังนั้น ก็วางใจ แล้วก็อย่างเกรงใจว่า “ท่านหงห้า คุณก็เกรงใจเกินไปแล้วครับ”
พวกของประธานเพ๋ยก็เพิ่งรับรู้ได้ว่า เซียวฉางควนเป็นบุคคลที่ไม่ธรรมดา！
ถ้าหากว่าสามารถทำความรู้จักไว้ดีๆ ต่อไปก็เบาใจขึ้นเยอะ！
จากนั้น ท่านหงห้าก็เชิญด้วยตนเอง พาทุกคนไปยังห้องเพชร
พวกของประธานเพ๋ยก็ตามเซียวฉางควนไป สีหน้านอบน้อม ไม่กล้าวางมาดอะไร
เซียวฉางควนก็มองอยู่ตลอด ก็ดีใจจนหุบปากไม่ลง
ตนเองจะเชิญคนพวกนี้มากินข้าวแท้ๆ แต่ตอนนี้ คนพวกนี้กลับเคารพนอบน้อมตนเองเสียอย่างนั้น！
ในตอนนี้ เซียวฉางควนรู้สึกว่า ลูกเขยอย่างเย่เฉินคนนี้ ช่างให้หน้าตนเองเสียจริงๆ ！
……
ตอนที่เซียวฉางควนกำลังถูกท่านหงห้าเชิญไป ระหว่างทางเดินไปยังห้องเพชร สองพ่อลูกหลิวกว่างและบอดี้การ์ดตระกูลอู๋ทั้ง5ที่มีจางจื่อโจวนำมา ก็มาถึงยังประตูของเทียนเซียงฝู่
ใบหน้าของหลิวกว่าง เต็มไปด้วยรังสีอาฆาต
ช่วงนี้ หน้าผากของหลิวหมิงลูกชายเขา มีแต่คำว่า ตกอับ ติดอยู่ เหมือนตายทั้งเป็น
ก่อนหน้านี้ เนื่องจากเขาไม่กล้าที่จะมาหาเรื่องเย่เฉินและท่านหงห้า ไม่กล้ามาแก้แค้นให้ลูกชาย
และลูกชายของเขาก็ต้องทนทุกข์ระทม ทุกอาทิตย์จะต้องมาที่เทียนเซียงฝู่ มารายงานตัวกับท่านหงห้า ให้ท่านหงห้าตรวจเช็คตัวหนังสือที่สลักไว้บนหน้าผาก
สำหรับลูกชายของเขาแล้ว มันเป็นการดูถูกเหยียดหยามอย่างมาก！
แต่ว่า คืนนี้ เขาจะให้ท่านหงห้าชดใช้ด้วยเลือด！
ที่ครั้งนี้พาลูกชายมาด้วย พอดีว่าคืนนี้ เป็นวันครบรอบที่ลูกชายจะต้องมารายงานตัว เขาเตรียมการให้ลูกชายอาศัยโอกาสที่มารายงานตัว แล้วไปสืบดูสถานการณ์ของท่านหงห้าและเทียนเซียงฝู่ เช่น ท่านหงห้าอยู่ห้องไหน มีบอดี้การ์ดกี่คน
ถ้าหากว่ายังไม่รู้สถานการณ์แล้วบุกเข้าไป อาจจะทำให้ท่านหงห้าไหวตัวทันแล้วหนีไปได้
ดังนั้น เขาก็ยืนพูดกับหลิวหมิงว่า “ลูกพ่อ เดี๋ยวพอแกเข้าไปรายงานตัวกับหงห้า ก่อนหน้านี้ทำอย่างไร วันนี้ก็ทำอย่างนั้น！แต่ว่าแกต้องสังเกตดู ว่าท่านหงห้าอยู่ตรงจุดไหน ในเทียนเซียงฝู่มีลูกน้องกี่คนกันแน่ รวบรวมข้อมูลพื้นฐานเขาให้ชัด แล้วกลับมาบอกพ่อ เข้าใจแล้วใช่ไหม? ”
หลิวหมิงก็กัดฟันพยักหน้า แล้วพูดอย่างโกรธแค้นว่า “ผมรู้แล้วครับพ่อ！ วางใจเถอะ ผมจะสืบให้ดี！”
หลิวกว่างก็ตบใหล่ของเขาอย่างภูมิใจ แล้วตั้งใจพูดว่า “ลูกชายคนดีของพ่อ คืนนี้พ่อจะแก้แค้นให้แกเอง！ให้หงห้ามันเอาชีวิตมาชดใช้！”
หลิวหมิงรีบถามว่า “พ่อครับ นอกจากหงห้าแล้ว คนที่เหยียดหยามผมยังมีไอ้เย่เฉินอีกคน！มันก็ต้องตายเหมือนกัน！”
“แกวางใจเถอะ！” หลิวกว่างตั้งใจพูดว่า “คืนนี้พอฆ่าไอ้ท่านหงห้าแล้ว พ่อก็จะเป็นราชาใต้ดินคนใหม่ของจินหลิง พอถึงตอนนั้น พวกเราจะร่วมมือกับตระกูลอู๋ แล้วกำจัดไอ้เย่เฉินนั้นทิ้งไปเสีย ให้มันไปอยู่เป็นเพื่อนกับไอ้หงห้าในปรโลก！”
หลิวหมิงก็ใจชื้นอย่างมาก นึกกลับไปคิดตอนที่ตนเองถูกดูถูกเหยียดหยาม น้ำตาของเขาก็ไหลออกมา
ทันใดนั้น เขาก็เอามือมาคลำแผลเป็นที่ถูกท่านหงห้าสลักไว้ ร้องไห้พูดว่า “พ่อครับ！ตัวหนังสือบนหน้าผากผม ยังลบได้ไหม? ”
หลิวกว่างพูดเสียงต่ำว่า เสียงโกรธๆ ว่า “วางใจเถอะลูก รอฆ่าไอ้สารเลวสองคนนั้นก่อน เดี๋ยวพอพาแกไปทำศัลยกรรมที่เกาหลี จะเอารอยแผลเป็นนี้ออกไปให้ได้！”
————