บทที่ 601
ก่อนหน้านี้ ตอนที่หลิวหมิงเอาตัวหนังสือบนหน้าผากนี้ มารายงานตัวกับท่านหงห้าที่เทียนเซียงฝู่ ในใจเขาก็แหลกสลายเสียทุกครั้งไป
ทุกครั้งที่มา เขาก็มักจะถูกลูกค้าของเทียนเซียงฝู่ รวมทั้งพนักงานมารุมดู ทำให้สัมผัสถึงการเหยียหยามอย่างที่สุดแต่ว่าวันนี้ไม่เหมือนเดิมแล้ว
วันนี้ เป็นวันตายของท่านหงห้า หลังจากคืนนี้ ท่านหงห้าก็จะกลายเป็นอดีตของเมืองจินหลิง！ส่วนคนที่มาแทนที่ ก็คือพ่อของตนเอง หลิวกว่าง！
พอถึงตอนนั้น พ่อของตนเองก็จะกลายเป็นราชาใต้ดินของเมืองจินหลิง！
พอถึงตอนนั้น ทุกๆ คนก็จะเรียกเขาว่า “ท่านกว่าง” ！
และตอนนั้น ตนเองก็จะลบรอยแผลเป็นบนหน้าผากออกไป ออกไปจากเงามืดของคำว่า ตกอับ ที่มาส่งผลกระทบต่อชีวิตตนเอง！
พอคิดถึงจุดนี้ หลิวหมิงก็เลือดร้อนเดือดดาล
ในตอนนี้ พอหลิวกว่างที่นั่งอยู่ในรถ เห็นลูกชายตนเองเดินเข้าไป ก็พูดกับจางจื่อโจว บอดี้การ์ดตระกูลอู๋ ว่า “คุณจื่อโจว เดี๋ยวทั้งหมดต้องรบกวนคุณด้วยแล้ว”
จางจื่อโจวยิ้มเย็นพยักหน้า พูดว่า “วางใจเถอะ ในเมืองจินหลิง ไม่มีใครเป็นคู่ต่อสู้ของผมได้！ไอ้หงห้านี่ ไม่รอดพ้นคืนนี้นอน”
หลิวกว่างก็ได้ใจอย่างมาก
ในตอนนี้ เขาก็เหมือนกับลูกชายเขา รอคอยมาอย่างยาวนาน
……
ขณะเดียวกัน ท่านหงห้าก็เชิญพวกเซียวฉางควน ไปยังห้องเพชรของเทียนเซียงฝู่
เขาคอยเดินขนาบเซียวฉางควนตลอด แล้วชี้ให้เซียวฉางควน นั่งในตำแหน่งที่ดีที่สุด แล้วพูดอย่างเคารพว่า “คุณเซียวครับ เชิญนั่งครับ”
เซียวฉางควนก็ไม่ค่อยคุ้นชิน แล้วก็มองประธานเพ๋ยพร้อมพูดว่า “เชิญประธานเพ๋ยนั่งดีกว่าครับ！”
ประธานเพ๋ยก็กระตุกในใจ แล้วก็โบกมือปฏิเสธว่า “ไอ้หยา ฉางควน ผมจะกล้านั่งตรงนี้ได้ไง！คุณนั่งเถอะ！”
ถ้าเป็นเมื่อครู่ ถ้าเซียวฉางควนเชิญเขานั่งตำแหน่งหลัก เขาต้องนั่งโดยไม่คิดเลยแน่ๆ
เพราะตนเองเป็นถึงประธานสมาคม เป็นคนดูแลสมาคมศิลปะจีน นั่งตำแหน่งหลัก ก็เป็นเรื่องปกติ
แต่ว่า พอเห็นว่าท่านหงห้าให้เกียรติเซียวฉางควนขนาดนี้ เขาก็เริ่มไม่กล้า โชคดีที่เมื่อครู่ตนเองไม่ทำเหมือนกับซุนโหย่วฉาย ที่ต่อว่าเซียวฉางควน ไม่เช่นนั้นล่ะก็ โอกาสที่จะได้เป็นสัมผัสกับการใช้ชีวิตกับแม่หมูนั้น เกรงว่าคงจะมีตนเองด้วยอีกคน
พอคนอื่นๆ เห็นดังนั้น ก็รีบพูดสนับสนุนขึ้นว่า “ใช่ๆ น้องเซียว เก้าอี้ตำแหน่งหลัก คุณนั่งเถอะ รีบนั่งๆ ！”
เซียวฉางควนถูกประจบจนตัวเลย ในใจก็รู้สึกใจชื้น ก็เลยยิ้มพูดว่า “ฮ่าๆ ในเมื่อทุกท่านให้เกียรติเช่นนี้ ผมก็ปฏิเสธไม่ได้ เช่นนั้น
ผมก็ไม่เกรงใจทุกท่านแล้วนะครับ！”
พูดจบ เขาก็นั่งลงตำแหน่งเก้าอี้หลัก ส่วนสวี่เหวินหย่วนและประธานเพ๋ยก็นั่งด้านซ้ายขวาของเขา
พอท่านหงห้าและคนอื่นๆ นั่งแล้ว ก็ยิ้มพูดขึ้นว่า “คุณเซียวครับ เดี๋ยวรอสักครู่นะครับ อาหารกำลังมา คุณเชิญดื่มชาก่อนครับ”
ตอนกำลังพูด ผู้จัดการรูปร่างหน้าตาสะสวยก็เดินนวยนาดเข้ามาในห้องอาหาร แล้วพูดข้างหูท่านหงห้าว่า “ท่านห้า ไอ้หนุ่มตระกูลหลิว มารายงานตัวค่ะ”
หลังจากท่านหงห้าได้ยิน ก็รู้สึกสนุก แล้วรีบพูดว่า “อืม วันนี้เป็นวันดีที่คุณเซียวจะได้เป็นกรรมการผู้จัดการของสมาคมศิลปะจีน กำลังกังวลอยู่เลยว่าจะมีการแสดงอะไรดี ในเมื่อไอ้หมอนี่มันมาพอดี ก็เรียกมันขึ้นมาห้องนี้ มาให้ความสนุกแก่คุณเซียวเสียหน่อย”
ผู้จัดการสาวสวยคนนี้ได้รับคำสั่ง ก็โค้งตัวคำนับ แล้วเดินออกจากห้องเพชรไป
พอเซียวฉางควนได้ยิน ว่าหงห้านอกจากจะเชิญตนเองมาที่ห้องเพชรแล้ว ยังจะมีการแสดงให้ตนเองด้วย ก็เลยพูดอย่างเกรงใจว่า “ท่านห้า ไม่ต้องขนาดนี้ก็ได้ครับ……..”
ท่านหงห้าโบกปัด แล้วยิ้มพูดว่า “ฮ่าๆ เป็นเรื่องที่สมควรทำอยู่แล้วครับ！”
พูดจบ เขาก็ทิ้งปริศนาไว้ “คุณเซียววางใจเถอะครับ การแสดงที่ผมจัดเตรียมให้คุณ มีแค่ในจินหลิงเท่านั้น แถมยังเกี่ยวข้องกับเย่เฉินลูกเขยของคุณด้วย รับรองว่าคุณต้องชอบ！”
พอได้ยินดังนั้น ทุกคนก็ตื่นเต้น นั่งชูคอรอการแสดงกันใหญ่