เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 1389
ยิ้มงดงามราวกับดอกไม้ ธิดาเทพไม่ได้ตอบอะไร
ปล่อยพลังปราณออกมา เกล็ดน้ำแข็งโปรยปรายลงมา พื้นดินด้านล่างเท้าเต็มไปด้วยชั้นน้ำแข็งหนา
ดวงตาทั้งสองข้างของเธอเริ่มกลายเป็นสีฟ้าอย่างรวดเร็ว ฝ่าเท้าค่อยๆ ลอยขึ้นจากพื้น
ทันใดนั้นอุณหภูมิทั้งสนามบู๊ลดต่ำลงไม่น้อย
ธิดาเทพไม่ได้ปล่อยพลานุภาพที่มองไม่เห็นเหมือนนักบู๊คนอื่น หรือเรียกว่าพลานุภาพของเธอก็คือเกล็ดหิมะโปรยปรายเหล่านั้น
ลู่ฝานยืนค้ำกระบี่ มองธิดาเทพด้วยสายตาเรียบเฉย เมื่อเกล็ดหิมะรอบๆ ยิ่งเยอะขึ้นเรื่อยๆ ลู่ฝานก็ปล่อยพลังปราณเพลิงของตัวเองออกมาเหมือนกัน ไม่ว่าเกล็ดหิมะรอบๆ จะปลิวไปมาอย่างไร แต่เหมือนไม่สามารถเข้าใกล้ลู่ฝานในระยะหนึ่งเมตรได้เลย
ฟึ่บ!
ธิดาเทพเอาอาวุธของตัวเองออกมา กระบี่เทพน้ำแข็งหมื่นปี!
เมื่อกระบี่ปรากฏออกมา เกล็ดน้ำแข็งรอบๆ บ้าคลั่งรุนแรงขึ้นทันที
แสงสีฟ้ากะพริบบนตัวกระบี่ หลังจากนั้นมีพายุเกล็ดน้ำแข็งปรากฏขึ้นบนตัวธิดาเทพ พัดจนเสื้อผ้าของทั้งสองคนปลิวไปมา ถูกบดบังการมองเห็น
ลู่ฝานยังนิ่งเหมือนเดิม เหมือนตัดสินใจว่าจะให้ธิดาเทพลงมือก่อน
นี่เป็นการแสดงออกถึงความมั่นใจ การต่อสู้ของนักบู๊ การชิงลงมือก่อนสำคัญมาก พลานุภาพคือวิธีการชิงลงมือก่อนวิธีหนึ่ง ต้องมีความมั่นใจมากพอ ถึงจะนิ่งดั่งขุนเขาได้ ไม่ต้องทำอะไรทั้งนั้น รอให้อีกฝ่ายลงมือก่อน
ลู่ฝานแสดงออกถึงความประมาทแบบนี้ ทำให้ธิดาเทพมีรอยยิ้มปรากฏขึ้นบนใบหน้า
ดูเหมือนการเล่นหมากรุกของเธอกับลู่ฝานเมื่อไม่กี่วันก่อน มีประโยชน์ขึ้นมาแล้ว
ลู่ฝานคิดว่าความสามารถของเธอมีอยู่แค่นั้น
ธิดาเทพตัดสินใจมอบบทเรียนที่ลู่ฝานยากจะลืมชั่วชีวิต
ผมยาวปลิวไสว ตัวของธิดาเทพหายไปท่ามกลางพายุเกล็ดหิมะ
สำหรับนักบู๊ทั่วไป เธออาศัยแค่ยอดพลังน้ำแข็งของตัวเองก็พอแล้ว แต่จัดการลู่ฝาน เห็นได้ชัดว่าเกล็ดหิมะพวกนี้ใช้ไม่ได้ ต้องอาศัยท่าไม้ตายของเธอ!
ทักษะลับของหอเทวาลัย หงส์น้ำแข็งร่วงหล่น!
วินาทีที่ธิดาเทพหายตัวไป คนทั้งสนามต่อสู้แปดทิศ ได้ยินเสียงหงส์ร้องอย่างชัดเจน
เสียงใสกังวานไปถึงชั้นเมฆบนฟ้า
หลังจากนั้นท่ามกลางพายุหิมะ มีมวลแสงสว่างไสวปรากฏขึ้น
แสงระเบิดด้านหน้าลู่ฝาน พลังน่ากลัวสะเทือนจนลู่ฝานเหาะถอยหลังไป สั่นสะเทือนไปทั่วสนามบู๊
หลังจากนั้นมีหงส์บินออกมาจากแสง
ปีกสองข้างหล่อขึ้นจากน้ำแข็ง สายลมแรงรวมตัวเป็นลำตัว
เมื่อสยายปีก พื้นดินล่างเท้าเกิดเสียงระเบิดดังตูม
นกน้ำแข็งลำตัวยาวหลายเมตรสยายปีกบินขึ้นสูง พุ่งเข้าไปหาลู่ฝานทันที เสียงหงส์ร้องสะเทือนจนเจ็บแก้วหู อ้าปากพ่นแท่งน้ำแข็งออกมาโจมตี
ลู่ฝานหรี่ตาลงเล็กน้อย นัยน์ตาเต็มไปด้วยปราณชี่
เขามองผ่านพายุหิมะ เห็นเงาธิดาเทพถือกระบี่เทพน้ำแข็งหมื่นปีในหงส์น้ำแข็ง
กระบี่เดียวมีพลานุภาพเหมือนเทพขนาดนี้ เรียกได้ว่าเป็นทักษะวิชาบู๊ที่อัศจรรย์มาก
แต่ลู่ฝานไม่กลัวสักนิด ยกกระบี่หนักไร้คมขึ้น เงาปรากฏขึ้นด้านหลัง
กลายร่างฟ้าดิน กระบี่ดั่งขุนเขา ฟาดฟัน!
เสียงฟ้าร้องน่ากลัวดังขึ้นบนพื้นดิน เปลวเพลิงกับสายฟ้าที่อยู่บนกระบี่หนักไร้คม ฟันลงบนหงส์น้ำแข็งอย่างแรง
พลังฟ้าดินแยกออกเป็นสองส่วน ส่วนแรกคือน้ำแข็ง ส่วนที่สองคือไฟ แยกออกอย่างชัดเจน
ลำตัวของหงส์น้ำแข็งโดนฟันจนกลายเป็นเม็ดหิมะเต็มท้องฟ้า
แต่ขนของมันตอนโดนทำลาย เหมือนอาวุธแหลมโจมตีผิวหนังและเสื้อผ้าของลู่ฝาน ทิ้งรอยแผลน่ากลัวเอาไว้
ลู่ฝานไม่มีเวลาไปสนใจเรื่องนี้ สายตาเขาจ้องเขม็งไปที่ธิดาเทพตรงหน้า
อาวุธของทั้งสองคนปะทะกัน คิดไม่ถึงว่าสูสีกันมาก
กระบี่เทพน้ำแข็งหมื่นปีของธิดาเทพต้านทานกระบี่หนักไร้คมของลู่ฝานไว้ได้
อีกทั้งต่อมาน้ำแข็งเย็นยะเยือกโถมเข้ามา ทำให้กระบี่หนักไร้คมของลู่ฝานกลายเป็นเกล็ดน้ำแข็ง
นัยน์ตาทั้งสองข้างของธิดาเทพมีแสงสีฟ้าทะลักออกมา เธอแผดเสียงเบาๆ ออกมาอีกครั้ง
“ผนึกน้ำแข็งหมื่นลี้!”
แสงสีฟ้าส่องออกมาจากตัวธิดาเทพ
มีความเย็นยะเยือกถึงกระดูกและความอาฆาต แสงเหล่านี้กลายเป็นเสาแสงแปดต้น ปกคลุมและส่องลงบนตัวลู่ฝาน
เหมือนลู่ฝานไม่ทันตั้งตัว ปราณชี่บนตัวโดนทำลายทันที
ฝ่ามือสั่นเบาๆ พลังของกระบี่หนักไร้คมลดลงไม่น้อย
ธิดาเทพเห็นโอกาสนี้ เธอจะพลาดได้ยังไงล่ะ
เธอสะบัดกระบี่เทพน้ำแข็งหมื่นปี ชิ้ง!
กระบี่หนักไร้คมของลู่ฝานโดนเธอโจมตีกลับมา ในเวลาเดียวกันธิดาเทพพุ่งขึ้นมาอย่างรวดเร็ว
โจมตีกระบี่ใส่ตัวลู่ฝานทันที
ครั้งนี้สิ่งที่เคลื่อนไหวบนกระบี่เทพน้ำแข็งหมื่นปี ไม่ใช่แค่ยอดพลังน้ำแข็ง แสงสีเขียวถูกปล่อยออกมา สายลมแรงรวมตัวกลายเป็นรูปร่างกระบี่ในมือเธอ พุ่งเข้าไปฆ่าลู่ฝาน
ท่าไม้ตาย!
ดาบคู่ลมน้ำแข็ง!
การต่อสู้ของนักบู๊ เป็นตายในพริบตาเดียว คนอวดดีจะมีราคาที่ต้องจ่ายหนัก
ตอนนี้นักบู๊ทุกคนเพิ่งรู้ว่าธิดาเทพไม่ได้ฝึกแค่วิถีบู๊แห่งน้ำแข็ง เธอยังเชี่ยวชาญวิถีบู๊แห่งลมด้วย
กระบี่เหมือนสายลมบ้าคลั่ง น้ำแข็งเหมือนขุมนรก
ระยะเวลาเพียงชั่วพริบตา ธิดาเทพโจมตีกระบี่ออกมาเป็นพันครั้ง
เงากระบี่อันน่ากลัว แม้เป็นปรากฏการณ์ภาพลวงตาบนท้องฟ้า ก็แยกแยะมันไม่ออก แสงกระบี่แต่ละแสงมีพลานุภาพผนึกน้ำแข็ง
พลานุภาพที่เหลือกวาดออกมา กำแพงทั้งหมดของสนามบู๊แปดทิศพังทลายลงมาทันที
และในรอยร้าวอันน่ากลัวเหล่านั้น มีน้ำแข็งสีใสเป็นแถบ ปล่อยความเย็นยะเยือกออกมาเป็นระยะ