เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 1393
กลุ่มคนตะโกนไม่หยุด ลู่ฝานโบกมือไปมาให้ทุกคน แล้วเดินออกจากสนามต่อสู้แปดทิศ
ฉินซางต้าตี้เอ่ยชมไม่หยุด ปรบมืออย่างมีความสุขมาก
พวกข้าราชการรับรู้ถึงอารมณ์ของฉินซางต้าตี้ในตอนนี้ ชัยชนะของลู่ฝาน ไม่เพียงแต่ทำลายความฮึกเหิมของธิดาเทพ ยังแสดงพลานุภาพของประเทศอู่อานออกมาด้วย
หลู่เฉิงเซี่ยงกำลังนับนิ้วทำอะไรสักอย่าง จู่ๆ หลู่เฉิงเซี่ยงหัวเราะแล้วพูดว่า “ดูเหมือนธิดาเทพแต่ละสมัย ยังไม่เคยเจอความพ่ายแพ้แบบนี้มาก่อน ครั้งนี้ประเทศเป่ยเสินอับอายขายหน้าแล้ว!”
หลู่เฉิงเซี่ยงก็หัวเราะอย่างมีความสุข ความสำเร็จของลู่ฝาน พิสูจน์ได้ว่าสายตาของเขาหลักแหลม
เด็กคนนี้เป็นกำลังสำคัญของชาติจริงๆ!
“แจ้งลู่ฝานให้เข้าเฝ้าที่ตำหนักไท่เหอ!”
ฉินซางต้าตี้สะบัดมือ แล้วพูดด้วยรอยยิ้ม
เมื่อพวกข้าราชการได้ยินประโยคนี้ มีเพียงข่าวเดียวเท่านั้น นั่นก็คือลู่ฝานจะได้รางวัลอีกแล้ว!
ฉินซางต้าตี้มีความสุขขนาดนี้ คราวนี้ไม่รู้ว่าลู่ฝานจะได้รับรางวัลใหญ่ขนาดไหน
เหมือนฉินอวิ่นที่ยืนอยู่ข้างๆ อยากพูดอะไร แต่เห็นท่าทางดีอกดีใจของฉินซางต้าตี้ ก็ไม่รู้จะพูดยังไงดี
ถ้าเขาคัดค้านตอนนี้ ก็คงไม่ได้ผล!
ฉินอวิ่นมีรอยยิ้มบนใบหน้า แต่ในใจสลดหดหู่
ลู่ฝานประสบความสำเร็จแล้ว ต่อไปคงล่วงเกินไม่ได้อีกแล้ว
เสียงเชียร์ดังตั้งแต่ต้นซอยยันท้ายซอย
ชัยชนะของลู่ฝาน ทำให้ทั้งเมืองหลวงอยู่ท่ามกลางความเบิกบานใจ
“คุณชายลู่ฝาน ยอดเยี่ยมจริงๆ ฉันว่าแล้ว ธิดาเทพประเทศเป่ยเสินธรรมดาๆ สบประมาทว่าอู่อานไร้คนมีความสามารถ ชัยชนะครั้งนี้ช่างสะใจจริงๆ!”
“คุณชายลู่ฝานอะไรกัน ตอนนี้เขาเป็นท่านแล้ว ครั้งนี้ท่านลู่จะรุ่งเรืองแล้ว เขาคงไปเป็นเขยประเทศเป่ยเสินแล้ว”
“ฮ่าๆ ฉันว่าแต่งธิดาเทพมาประเทศอู่อานดีกว่า สาวงามคู่กับฮีโร่!”
……
เสียงเชียร์ดังขึ้นไม่หยุด แต่มีเพียงเถ้าแก่บ่อนพนันที่อยากจะร้องไห้แต่ไม่มีน้ำตา
หลังผ่านไปหนึ่งชั่วโมง บ่อนพนันน้อยใหญ่ในเมืองหลวง ถูกกวาดออกไปเกือบครึ่ง
มีเถ้าแก่สองสามคนหลบหนีไปทันที
จ่ายเงินนั้นไม่ไหวหรอก คนลงพนันเยอะเกินไป!
มีบ่อนพนันใหญ่เพียงแห่งเดียวที่ไม่หลบหนี แต่กลับแขวนป้ายแสดงความยินดีกับชัยชนะของท่านลู่อย่างมีความสุข
จ่ายเงินพนันตามเดิม อีกทั้งยังมอบเหล้าดีให้ด้วย ดื่มเหล้ากับทุกคนแบบไม่เมาไม่เลิก การกระทำของบ่อนพนันแห่งนี้ ทำให้คนทั้งเมืองหลวงรู้สึกดีมาก
บ่อนพนันแห่งนี้เป็นของตระกูลหลิ่ว
หลิ่วเจินสะบัดพัดขนนก นั่งอยู่บนรถม้า พูดกับพ่อบ้านด้วยรอยยิ้มว่า “ไปมอบของขวัญราคาแพงให้ท่านลู่ ยินดีกับชัยชนะของเขา ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป บ่อนพนันเกือบครึ่งในเมืองหลวงจะเป็นของตระกูลหลิ่วของเรา!”
คนที่มีความสุขเหมือนหลิ่วเจิน ยังมีหานเฟิงและคนอื่น
แน่นอนว่าพวกเขาลงพนันว่าลู่ฝานชนะ ตั้งแต่คนพวกนี้มาถึงเมืองหลวง ก็ได้เงินมาเป็นกอบเป็นกำ
หานเฟิงเดินบนถนนแล้วหัวเราะร่า “ถ้าศิษย์น้องลู่ฝานชนะแบบนี้อีกสักสองสามรอบ ฉันคงซื้อบ่อนพนันได้หนึ่งแห่งเลย!”
แต่หลิงเหยากลับอารมณ์ไม่ค่อยดี เธอพูดเสียงเบาว่า “แต่ลู่ฝานจะไปแล้ว!”
……
ตำหนักไท่เหอ
บรรยากาศเต็มไปด้วยความยินดี พวกข้าราชการใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้ม
“ท่านลู่ฝานเข้าเฝ้า!”
เมื่อเสียงตะโกนดังขึ้น ขุนนางและฉินซางต้าตี้พากันมองไปนอกตำหนัก ลู่ฝานเดินช้าๆ เข้ามาในตำหนักไท่เหอ คำนับฉินซางต้าตี้แล้วพูดว่า “ลู่ฝานคารวะฝ่าบาท!”
ฉินซางต้าตี้พูดเสียงดังว่า “ลู่ฝาน วันนี้นายสู้ได้ยอดเยี่ยมมาก ทำให้ฉันและอู่อานมีชื่อเสียงน่าเกรงขาม ฉันจะให้รางวัลนายเป็นหนังสือพิชัยสงครามสิบม้วน ยาสิบคันรถ และจะให้โอกาสนายเข้าไปในเขาวิถีบู๊อีกครั้ง เป็นระยะเวลาหนึ่งปี!”
รางวัลครั้งนี้ทำให้พวกข้าราชการพากันพูดคุยขึ้นทันที