เทพปีศาจหวนคืน บทที่ 2060 ไป่หนิงปิงปะทะฟางเจิ้ง
เสาหินจํานวนนับไม่ถ้วนเคลื่อนที่ผ่านไปด้วยความเร็วราวกับภาพติดตา
เสาหินเหล่านี้ตั้งอยู่ในนรกใต้พิภพโดยธรรมชาติแล้วพวกมันไม่สามารถเคลื่อนไหวสิ่งที่เคลื่อนไหวคือกลุ่มของเทพธิดาจื่อเว่ย
“เนื่องจากฟางหยวนสามารถสังหารนายท่าน เขาย่อมมีวิธีหลบหนี ข้าต่อสู้กับเขามาหลายครั้ง
ขาเข้าใจเขาเป็นอย่างดี!” เทพธิดาจื่อเว่ยกล่าว
เมื่อเทพปีศาจจิตวิญญาณเสียชีวิต ฝ่ายที่อ่อนแอที่สุดกลายเป็นนิกายเงา
ก่อนหน้านี้เทพธิดาจื่อเว่ยตั้งใจตะโกนและดึงดูดความสนใจของถ้ำสวรรค์นิรันดรกับวังสวรรค์
ไปที่ฟางหยวน ขณะที่นางลอบออกคําสั่งสมาชิกนิกายเงาให้หลบกนี้ระหว่างการไล่ล่า
นางออกจากสนามรบโดยตรงพร้อมกับสมาชิกนิกายเงา
“ไม่!” เทพธิดาจื่อเว่ยกล่าวอย่างกะทันหัน “แม้ข้าจะไม่แน่ใจว่าฟางหยวนถ้ำสวรรค์นิรันดร
และวังสวรรค์จะต่อสู้กันนานเพียงใด แต่เราต้องเตรียมการล่วงหน้า!
”
เทพธิดาจื่อเวยมองไป่หนิงปิง เทพธิดาเมี่ยวหยิน และเทพธิดากระต่ายขาว
“ลาก่อนทั้งสามคน” เทพธิดาจื่อเว่ยกล่าวเสียงเย็น
การแสดงออกของเทพธิดาเมี่ยวหยินเปลี่ยนเป็นน่าเกลียด เห็นได้ชัดว่าเทพธิดาจื่อเว่ยกําลัง
จะละทิ้งพวกนางเหมือนตัวหมากเบี้ยที่ใช้เสร็จแล้ว
เทพธิดากระต่ายขาวรู้สึกไม่สบายใจขณะที่ไป่หนิงปิงยิ้มและพยักหน้าอย่างร่าเริง“น่าสนใจการถูกไล่ล่าเป็นเรื่องปกติแต่ข้าไม่เคยมีประสบการณ์เช่นนี้มาก่อน”
แม้พวกนางจะปฏิเสธ แต่พวกนางจะทําสิ่งใดได้
เทพธิดาจื่อเว่ยเป็นผู้อมตะระดับแปด นางสามารถเอาชนะคนทั้งสามได้อย่างง่ายดาย
เทพธิดาจื่อเว่ยพยักหน้าและพาเฒ่าเจิ้งหยวนกับอิงอู๋เซี่ยบินจากไป
“พวกเราควรทําอย่างไร?” เทพธิดากระต่ายขาวถามอย่างหมดหนทาง
ไป่หนิงปิงหัวเราะเบาๆ “พวกเรากําลังพบปัญหาใหญ่ ข้าแน่ใจว่าพวกเราจะถูกจับในไม่ช้า
ดวงตาของเทพธิดากระต่ายขาวเบิกกว้าง นางถาม “เจ้าแน่ใจงั้นหรือ?”
ไป่หนิงปิงพยักหน้า“เทพธิดาจื่อเว่ยเป็นผู้อมตะที่ยิ่งใหญ่บนเส้นทางแห่งปัญญาการกระทําของนางไม่ได้บอกความจริงกับเจ้างั้นหรือ?แม้ระดับการบ่มเพาะของพวกเราจะต่ำแต่พวกเรายังมีคุณค่า พวกเขาสามารถใช้พวกเราเป็นเบาะแสเพื่อค้นหาฟางหยวนแต่ตอนนี้เทพธิดาจื่อเว่ยละทิ้งพวกเราโดยไม่ลังเลนั่นหมายความว่านางเลิกใช้วิธีนี้แล้วชัดเจนว่าพวกเรากําลังตกอยู่ในอันตราย”
“เราควรออกไปเดี๋ยวนี้”เทพธิดากระต่ายขาวกล่าวด้วยความกังวล
“เหตุใดเราไม่แยกทางกัน?”เทพธิดาเมี่ยวหยินถาม“ผู้ใดถูกจับได้ก็ถือว่าโชคร้ายกระต่าย
ขาว ไปกับข้า”
ท่ามกลางผู้ใต้บังคับบัญชาของฟางหยวน เทพธิดาเมี่ยวหยินและเทพธิดากระต่ายขาวมีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกันมากที่สุดในช่วงเวลาวิกฤตเช่นนี้นางต้องการนําเทพธิดากระต่ายขาวไปด้วย“เราหนีไม่พ้นแต่ข้ามีแผนที่ดี”ไป่หนิงปิงกล่าวด้วยดวงตาส่องประกาย
“แผนใด?” เทพธิดากระต่ายขาวอยากรู้อยากเห็น
แต่หลังจากไป่หนิงปิงบอกแผนการกับพวกนาง ทั้งสองปฏิเสธทันที
“มันไม่เสี่ยงเกินไปงั้นหรือ?” เทพธิดากระต่ายขาวรู้สึกพูดไม่ออก
“ต้องการกลับไปชั่นของค้างคาวด่างั้นหรือ? เจ้าบ้าไปแล้ว!” เทพธิดาเมี่ยวหยินกลอกตา
ไป่หนิงปิงตอบ “ที่นั่นอาจดูอันตรายแต่แท้จริงแล้วมันตรงข้าม ด้วยจํานวนค้างคาวของที่นั่นผู้
ไล่ล่าจะไม่สามารถค้นหาพวกเราได้โดยง่าย พวกเขาอาจใช้ชั้นอื่นและเดินทางผ่านพวกเราไป”เทพธิดากระต่ายขาวมึนงงค่ากล่าวของไป่หนิงปิงดูเหมือนจะมีเหตุผลเช่นกัน
“เจ้าคิดว่าท่านฟางหยวนจะกลับมาช่วยพวกเราหรือไม่?” เทพธิดากระต่ายขาวถามอีกครั้งการแสดงออกของเทพธิดาเมี่ยวหยินกลายเป็นมืดมน “อย่าลืมว่าเรามีส่วนร่วมในการไล่ล่าเขาก่อนหน้านี้”
เทพธิดากระต่ายขาวกล่าวด้วยความกังวล “แต่เราถูกบังคับ เราไม่มีทางเลือกท่านฟางหยวนเป็นคนฉลาดเหตุใดท่านจะไม่เข้าใจ?”
ไป่หนิงปิงเย้ยหยัน “พวกเจ้ายังคาดหวังกับเขาอีกงั้นหรือ? ยังไม่ต้องกล่าวถึงว่าเขากําลังยุ่งอยู่กับการพยายามรักษาชีวิตของตัวเองแม้เขาจะทําได้แต่เหตุใดเขาต้องกลับมาช่วยพวกเรา?ในความเป็นจริงเขาต้องการให้พวกเราตายตอนนี้เมื่อพวกเราตายแล้วฝ่ายตรงข้ามจะไม่มีเบาะแสเพียงพอที่จะอนุมานตําแหน่งของเขาอีกต่อไป”
เทพธิดากระต่ายขาวพูดไม่ออก
เทพธิดาเมี่ยวหยินกัดฟัน“ไม่ต้องพูดสิ่งใดแล้วกระต่ายขาวมากับข้าส่วนไป่หนิงปิงลาก่อน”เทพธิดาเมี่ยวหยินไม่สนใจคําแนะนําของไป่หนิงปิงหลังจากรู้จักไป่หนิงปิงมานานเทพธิดา
เมี่ยวหยินรู้ว่าไป่หนิงปิงเป็นคนบ้าใด?”
ไป่หนิงปิงยักไหล่ “เช่นนั้นก็ไปเถอะ”
ขณะที่นางกล่าวถ้อยคําเหล่านี้สายลมก็พัดกลิ่นคาวเลือดเข้ามา
หอพิพากษาปีศาจมาถึงแล้วเสียงที่เย็นชาของฟางเจิ้งดังมาจากภายใน“พวกเจ้าจะไปที่
ร่างกายของไป่หนิงปิงและคนอื่นๆสั่นสะท้านขึ้น ศัตรูมาเร็วเกินไป
เหตุใดฟางเจิ้งถึงอยู่ที่นี่?
ปรากฏว่าหลังจากวังสวรรค์ ถ้ำสวรรค์นิรันดร และปีศาจอมตะฉีเจียสูญเสียความหวังในการไล่
ล่าฟางหยวน พวกเขาเริ่มมีความคิดอื่นเจีย
ปีศาจอมตะฉีเจียเป็นคนแรกที่โจมตีแท่นบูชาแห่งโชค
แต่ปิงชายฉวนเตรียมพร้อมสําหรับสิ่งนี้ไว้แล้ว เขาสามารถป้องกันการโจมตีของปีศาจอมตะฉี
เมื่อเห็นการโจมตีล้มเหลว ปีศาจอมตะฉีเจียไม่หดหู่เขาตะโกน “วังสวรรค์!หากพวกเจ้าไม่สู้กับแท่นบูชาแห่งโชคพวกเจ้าจะรอให้ถ้ำสวรรค์นิรันดรบุกภาคกลางงั้นหรือ?”
กัน
หัวใจของปิงชายฉวยจมดิ่งลง
“เจ้ากล่าวไม่ผิด” ฉินติงหลิงหัวเราะและสั่งให้คฤหาสน์วิญญาณอมตะของวังสวรรค์โจมตีเช่น
อย่างไรก็ตามวังสวรรค์ไม่ได้โจมตีเพียงแท่นบูชาแห่งโชคแต่ยังร่วมถึงปีศาจอมตะฉีเจีย
ปีศาจอมตะฉีเจียก่นเสียงเย็น “วังสวรรค์ อาหารเรียกน้ำย่อยของพวกเจ้าใหญ่โตเกินไป!”ฉินติงหลิงตอบอย่างเย่อหยิ่ง“ฉีเจียหลังการต่อสู้ที่ดุเดือดพลังของเจ้าเหลืออยู่เท่าใด
แสดงให้เราดู”
ปีศาจอมตะฉีเจียเงียบ
การตัดสินใจโจมตีปีศาจอมตะฉีเจียของวังสวรรค์เป็นเรื่องที่ถูกต้อง
‘ฉินติงหลิงตัดสินใจอย่างเด็ดเดี่ยว นางมีแผนการใด…’ ปีศาจอมตะฉีเจียไม่มีเวลาคิดมากการ
โจมตีของวังสวรรค์มาถึงแล้ว เขาต้องป้องกันตัว
ทั้งสามฝ่ายต่อสู้กัน
“ฟางเจิ้งรีบขึ้นไปที่ชั้นบนและไล่ล่านิกายเงาเทพธิดาจื่อเว่ยสามารถใช้ไป่หนิงปิงและคนอื่นๆค้นหาฟางหยวนพวกเราก็ทําได้เช่นกันไปจับคนเหล่านั้นสําหรับเทพธิดาจื่อเว่ยและเฒ่าเจิ้งหยวน…” เมื่อกล่าวถึงจุดนี้ฉินติงหลิงลังเลเล็กน้อย
แต่ในไม่ช้านางก็ตัดสินใจกล่าวอย่างจริงจัง “สําหรับคนทั้งสอง หากทําได้ฆ่าพวกเขาซะ!”
“ทราบแล้ว!” ฟางเจิ้งรับคําสั่งและน่าหอพิพากษาปีศาจออกจากสนามรบ
แท่นบูชาแห่งโชคและปีศาจอมตะฉีเจียถูกปิดล้อม พวกเขาทําได้เพียงเฝ้ามองหอพิพากษา
ปีศาจจากไปเท่านั้น
ฟางเจ๋งใช้ความสามารถของหอพิพากษาปีศาจค้นหาร่องรอยของสมาชิกนิกายเงาและค้นพบ
พวกเขาอย่างรวดเร็ว
“คฤหาสน์วิญญาณอมตะระดับแปด หอพิพากษาปีศาจ!” หัวใจของเทพธิดากระต่ายขาวและเทพธิดาเมี่ยวหยินจมดิ่งลง พวกนางรู้สึกกดดันมาก
ดวงตาของไปหนิงปิงส่องประกายขึ้นด้วยความตื่นเต้น“เป็นเจ้า ข้ารู้จักเสียงนั้นฟางเจิ้ง!”ฟางเจิ้งมองไป่หนิงปิงด้วยแววตาที่สั่นไหว “ไป่หนิงปิงผู้ใดจะคิดว่าเราจะพบกันอีกครั้งที่นี่
เวลานี้”
ความทรงจําผุดขึ้นในใจของฟางเจิ้งและทําให้จิตวิญญาณแห่งการต่อสู้ของเขาพุ่งสูงขึ้น
“ไป่หนิงปิง!” ฟางเจิ้งตะโกน “เจ้ายังจ่าฉินซูได้หรือไม่?”
สําหรับฟางเจิ้ง เขารู้สึกว่าฉินซูเหมือนพี่ชายของเขามากกว่าฟางหยวน
ฉินซูอาศัยอยู่ในหมู่บ้านแสงจันทร์บรรพกาล เขาเป็นหัวหน้ากลุ่มของฟางเจิ้งเขาดูแลและสั่ง
สอนฟางเจิ้ง ความห่วงใยที่ฉินซูมอบให้ฟางเจิ้งยังประทับอยู่ในหัวใจของเขาเสมอ
แต่คนผู้นี้กลับถูกฆ่าโดยไปหนิงปิง ฟางเจิ้งเห็นการต่อสู้ทั้งหมดและเห็นความตายของฉินซูด้วยตาของตนเอง
“ฉินซู?” ไป่หนิงปิงมึนงงเล็กน้อย
แต่ในวินาทีต่อมาไป่หนิงปิงก็หัวเราะเย้ยหยัน “ข้าคงลืมไปแล้วหากเจ้าไม่กล่าวถึงเขาเป็นมด
ปลวกที่ไร้นัยสําคัญอย่างสิ้นเชิง”
ดวงตาของฟางเจิ้งกลายเป็นแดงก่ํา เจตนาสังหารในใจของเขาปะทุขึ้นอย่างรุนแรง
“ไป่หนิงปิง ตาย!”