อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม บทที่ 1095 ทำความร่วมมือ
“แค่กๆ……”
เลว่อิ่งเอามือกุมปากไอขึ้นมาเบาๆ เก็บเสื้อผ้าที่ถูกดึงฉีกขาดขึ้นมา สวมใส่อยู่อย่างมึนชา ตั้งแต่ต้น เขาไม่แม้แต่จะมองกู้ชูหน่วนอย่างชัดเจน
ดูลักษณะท่าทีของเขาแล้ว ภายในแววตาฝูกวงแฝงไปด้วยความรู้สึกผิด
“ขอโทษ……”
หากไม่ใช่เป็นเพราะเขา ด้วยนิสัยของเลว่อิ่งไม่มีทางยอมจำนนหญิงทรราชคนนั้น
พันคำพูดหมื่นคำจา ฝูกวงพูดได้เพียงว่าขอโทษ
เลว่อิ่งฉีกเสื้อผ้าของตนเอง แล้วพันแผลให้ตนเอง
มือข้างหนึ่งของเขาได้รับบาดเจ็บ ตอนที่พันแผลจึงค่อนข้างยาก
ริมฝีปากขาวซีดพูดขึ้นมาว่า “นี่คือสิ่งที่ข้าควรทำ เจ้าไม่ต้องรู้สึกผิด”
“ให้…..นี่เป็นยาชั้นเลิศระดับสองใช้รักษาบาดแผล ทานลงไปแล้วจะบรรเทาอาการเจ็บปวด ช่วยให้บาดแผลหายเร็ว ทั้งเนื้อทั้งตัวข้าเหลือเพียงสองเม็ดนี้ ล้วนยกให้พวกเจ้า”
ยาชั้นเลิศบนตัวกู้ชูหน่วนถูกเวินเส้าหยีแย่งไปหมดแล้ว
นางเหลือเพียงเท่านี้
เดิมนางอยากเก็บไว้ให้ตนเองใช้ เผื่อยามจำเป็น
แต่ไม่รู้ว่าทำไม เห็นพวกเขาสองคนแล้ว กู้ชูหน่วนก็เอายาชั้นเลิศออกมาอย่างควบคุมตนเองไม่ได้ ยอมที่จะยกให้พวกเขา
ฝูกวงนางรู้สึกเป็นมิตร
เลว่อิ่งนางรู้สึกสงสาร
โดยเฉพาะดวงตาเยือกเย็นของเลว่อิ่ง ฉายแววโทษตัวตัวเองอยู่บ่อยครั้ง ทำให้ลึกๆในหัวใจของนางสะเทือนใจ
ไม่รู้ว่าเลว่อิ่งเคยผ่านเรื่องอะไรมา ถึงทำให้เขามีชีวิตอยู่อย่างโทษตัวเองแบบนี้
แม้แต่ลมหายใจก็แฝงไปด้วยความโทษตนเอง
“เจ้าเป็นใครกันแน่?” ฝูกวงถามขึ้นมา
“ผู้หญิงที่บังเอิญหลงเข้ามาในวัง แล้วอยากจะหนีออกไป”
ฝูกวงยังกำลังคาดเดาความหมายแฝงของนาง
เลว่อิ่งรับยาชั้นเลิศมาทานลงไปแล้ว
“เลว่อิ่ง……”
“ไม่มีพิษ เป็นยารักษาบาดแผล” เลว่อิ่งพูดขึ้นด้วยเสียงเย็นชา พร้อมยื่นยาชั้นเลิศอีกเม็ดให้กับฝูกวง
แล้วค่อยหันมามองกู้ชูหน่วนอย่างจริงจัง
“หากเจ้าสามารถช่วยเขาออกมาได้ ชีวิตของข้าเลว่อิ่ง ยกให้เจ้า”
ไม่รู้ว่าเป็นเพราะเลว่อิ่งบาดเจ็บสาหัสเกินไปหรือเปล่า น้ำเสียงอ่อนแอมาก แววตาที่เยือกเย็นหันมามองกู้ชูหน่วนที่รูปลักษณ์ธรรมดา
“ไม่ เจ้าช่วยเลว่อิ่งออกไป ชีวิตของข้าฝูกวงยกให้เจ้า ขอเพียงเจ้าไม่กระทำเรื่องเลวร้าย ข้ายินยอมฟังคำสั่งเจ้า”
“พวกเจ้าสองคนเป็นพี่น้องที่รักกันมาก แต่เสียดาย ข้าเองก็ยากที่จะเอาตัวรอด ช่วยพวกเจ้าสองคนไม่ได้”
กู้ชูหน่วนก็อยากช่วยพวกเขาออกไป
แต่แววตาอำมหิตของจักรพรรดินีนั้น ทำให้นางขนลุกจนถึงตอนนี้
ไม่รู้ว่าทำไม นางมักรู้สึกว่าจักรพรรดินีไม่ธรรมดา และก็เริ่มสงสัยนาง ดังนั้นจึงปล่อยนางไว้ที่นี่
อีกอย่าง……
ตอนที่เข้าใกล้จักรพรรดินี ร่างกายนางเคลื่อนไหวหลายทีอย่างไม่สามารถควบคุมได้นั้น เป็นเพราะอะไร
“เจ้าเพียงแค่ช่วยพวกเราส่งข้อความออกไป อย่างอื่นเจ้าไม่ต้องทำอะไร”
“เจ้าคิดว่าหากข้าสามารถออกจากวังไปได้ ยังจะถูกกักขังอยู่ที่นี่หรือ?”
“ขออภัย พวกเราล่วงเกินไปแล้ว ขอบคุณแม่นางที่ช่วยชีวิต”
ฝูกวงมายังด้านข้างเลว่อิ่ง ถอดเสื้อตัวนอกออกมาสวมให้เขา
เขารู้ว่าเลว่อิ่งไม่ชอบให้ใครแตะเนื้อต้องตัวเขา จึงทำได้เพียงอดกลั้นบาดแผลสาหัสเฝ้าอยู่ข้างเตียงเขา
“คนที่อยู่ในหอกระบี่คือใคร?” กู้ชูหน่วนถามกลับ
นางร้อนใจอยากรู้ว่าคนที่อยู่ข้างในคือเซียวหยู่เซวียนหรือเปล่า
เลว่อิ่งกับฝูกวงไม่ตอบ
กู้ชูหน่วนพูดขึ้นว่า “ยาชั้นเลิศสองเม็ดแลกกับข้อมูล ไม่เกินไปมั้ง”
“คนที่เจ้าไม่รู้จัก” ฝูกวงพูดขึ้นมาอย่างคลุมเครือ
“ข้าคิดว่าพวกเราลงเรือลำเดียวกันแล้ว บางทีอาจจะร่วมมือกัน ช่วยคิดหาวิธีออกไปจากวัง”
ฝูกวงกับเลว่อิ่งไม่ตอบ
ภายในวังมียอดฝีมือเยอะแยะ เวรยามเฝ้าอยู่อย่างแน่นหนา หนีไปได้อย่างไร?
หากพวกเขายังมีวิทยายุทธ อาจจะยังพอมีทางรอด
แต่ว่า…..
“วิทยายุทธของพวกเจ้าทั้งสองถูกผนึกไว้ หากข้ามีวิธีปลดการผนึกวิทยายุทธของพวกเจ้าล่ะ?”
ประโยคเดียว ทำให้สายตาของทั้งสองคนเป็นประกายขึ้นมา