มหายุทธ์ สะท้านภพ บทที่ 915
“ลูกชายของข้า ข้าคาดไม่ถึงว่าเจ้าจะหลอกพ่อของเจ้า”
สีหน้าของเจ้าสำนักมืดขรึมลง ฝ่ามือของเขาก็ค่อยๆ เหยียดออก
“บูม!”
ทันทีที่ค่ายวาร์ปถูกเปิดใช้ ค่ายอักษรจำนวนนับไม่ถ้วนที่ปรากฎบนนั้นก็ผลิบานพร้อมกัน ความผันผวนของพลังจิตและพื้นที่ก็รุนแรงขึ้นเรื่อยๆ
ในขณะนี้ ความว่างเปล่าเหนือแท่นค่ายวาร์ปก็ฉีกออก มือใหญ่ที่ควบแน่นไปด้วยพลังกฎแห่งความมืดก็ปรากฏขึ้นจากกลางอากาศ แล้วจับไปยังหลัวซิวที่อยู่ใจกลางแท่นบูชา
ในชั่วพริบตา พลังของแดนมหาจักรพรรดิยุทธ์ไม่มีที่สิ้นสุด ออร่ากดดันมากกว่าเก๋อฟูและลีน่าไม่รู้ว่ากี่เท่า
“ท่านพ่อ?” บาเค่อสีหน้าเปลี่ยนไปเมื่อเห็นภาพนี้ เขาคาดไม่ถึงว่าเมื่อเปิดใช้งานค่ายวาร์ปจะรบกวนท่านพ่อของเขา
“ฮึ่ม ข้าจะจัดการเรื่องนี้กับเจ้าในภายหลัง!” เสียงของเจ้าสำนักมืดดังก้อง มือใหญ่พลังแดนมหาจักรพรรดิยุทธ์ และออร่าที่แผ่กระจายไประงับพื้นที่ เขาต้องบังคับบล็อกการส่งค่ายวาร์ปนี้
สีหน้าของหลัวซิวเปลี่ยนไปทันที เขาหยิบธงขลังสรรพสิ่งออกมาทันที กลุ่มแสงพุ่งออกมาจากค่ายธง เร่งการเปิดของค่ายวาร์ป
ตอนนี้ความเก่งกาจด้านค่ายกลถึงระดับเจ้ายุทธจักรขั้น 9 แล้ว ห่างจากการเป็นปรมาจารย์ระดับมหาจักรพรรดิยุทธ์เพียงก้าวเดียวเท่านั้น
“บูม!”
เขาขับเคลื่อนด้วยพลังค่ายกล เวลาสำหรับเปิดค่ายวาร์ปใช้นั้นสั้นลงถึงครึ่งหนึ่งทันที
แสงสีเงินสว่างปะทุขึ้นมา ความผันผวนของพื้นที่นั้นรุนแรงมาก และร่างของหลัวซิวหายไปบนแท่นบูชาโบราณ
“อยากจากไป? ไม่ง่ายขนาดนั้น!”
เจ้าสำนักมืดส่งเสียงเย็นออกมา ตบฝ่ามือขึ้นไปในอากาศ ทำลายสุญญากาศ และตัดทางอากาศที่เปิดออกโดยค่ายวาร์ป
ผู้แข็งแกร่งแดนมหาจักรพรรดิยุทธ์ธรรมดาก็สามารถฉีกอากาศออกได้แล้ว นับประสาอะไรกับเจ้าสำนักมืดแดนมหาจักรพรรดิยุทธ์ที่ไม่มีใครเทียบได้?
ทางอากาศถูกทุบสลายด้วยฝ่ามือของเขา พลังอันน่าสะพรึงกลัวของอวกาศก็ปะทุขึ้นมา กลายเป็นหลุมดำ กลืนทุกสิ่งที่อยู่รอบตัวมัน
ในขณะนี้ ฝ่ามือของเจ้าสำนักมืดฝ่าผ่านพลังอันรุนแรงของอวกาศ ออร่าที่กดดันก็ล็อคตัวหลัวซิวไว้อย่างแน่นหนา
หลัวซิวรู้ดีว่าถึงแม้จะเป็นฝ่ามือข้างเดียวของเจ้าสำนักมืด ก็ไม่สามารถต้านทานมันด้วยไพ่ตายทั้งหมดของเขา เขากัดฟันแน่น และพุ่งไปที่หลุมดำที่กลืนกินทุกอย่างอย่างกะทันหัน
ร่างของเขาถูกเข้าไปในนั้น ราวกับปลาที่ตกลงไปในทะเลที่ไม่มีคลื่นแม้แต่น้อย
สิ่งที่น่าสะพรึงกลัวก็คือพลังอวกาศตกกระทบลงบนร่างเขา ทำให้หลัวซิวรู้สึกเหมือนกำลังจะถูกฉีกออกเป็นชิ้นๆ และสติของเขาก็จมดิ่งลงในความมืด
…
เมื่อหลัวซิวฟื้นคืนสติ เขาก็พบว่าตัวเองอยู่ในพื้นที่แปลกประหลาด
ที่นี่มีกลิ่นอายของกฎปริภูมิ หากผู้แข็งแกร่งซึ่งฝึกฝนกฎปริภูมิทำความเข้าใจที่นี่ แดนกฎจะสูงขึ้นอย่างมากอย่างแน่นอน
แต่หลัวซิวรู้ว่าแม้แต่ผู้แข็งแกร่งที่เชี่ยวชาญกฎปริภูมิ ก็ยังยากที่จะหาทางกลับไปเมื่อหลงทางอยู่ในความว่างเปล่านี้
เพื่อหลีกเลี่ยงการไล่ล่าของเจ้าสำนักมืด เขาได้กระโจนเข้าไปในหลุมดำแห่งความว่างเปล่าแล้วหลงทางอยู่ในความว่างเปล่าที่ไร้สิ้นสุด
แม้ว่าหลัวซิวจะเตรียมใจไว้แล้ว แต่เมื่อเขายืนยันเรื่องนี้จริงๆแล้ว เขาก็รู้สึกจนปัญญาเล็กน้อย
ทุกสิ่งรอบตัวนี้เหมือนกันหมด และไม่มีทิศทาง เป็นไปได้ว่าทั้งชีวิตนี้ของเขาก็ไม่สามารถหาทางออกได้
หลัวซิวล็อคทิศทางหนึ่งแล้วเริ่มก้าวไปข้างหน้า เวลาผ่านไปอย่างเงียบ ๆ เขาไม่รู้ว่าเขาเดินแบบนี้มานานแค่ไหน แต่เขาพบว่าภาพโดยรอบไม่ได้มีอะไรเปลี่ยนแปลง ราวกับว่าเขาเดินอยู่ในสถานที่เดิมอยู่ตลอด